Λαοδίκη της Τροίας
| Λαοδίκη της Τροίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λαοδίκη (Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελικάονας[1] Τήλεφος |
| Σύντροφος | Ακάμας |
| Τέκνα | Μούνιτος |
| Γονείς | Πρίαμος[2][1] και Εκάβη[2][1] |
| Αδέλφια | Πολυξένη |
Η Λαοδίκη της Τροίας ήταν κόρη του Πριάμου και της Εκάβης[3] και σύζυγος του Ελικάονα ή του Τήλεφου. Παντρεύτηκε τον Ελικάονα. Ήταν γνωστή για την ομορφιά της.
Οι σχέσεις με τον Ακάμαντα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι συγγραφείς ύστερα από τον Όμηρο διηγούνται πως η Λαοδίκη, νέα ακόμη, ερωτεύτηκε τον Ακάμαντα, έναν από τους γιους του αττικού ήρωα Θησέα, όταν αυτός ήρθε στην Τροία ως απεσταλμένος των Αχαιών, πολύ πριν αρχίσει ο Τρωικός, για να ζητήσει για πρώτη φορά την Ελένη πίσω. Μέχρι ένα ορισμένο σημείο συγκρατούσε τον εαυτό της από ντροπή, ύστερα όμως, νικημένη από το πάθος της, ανακοίνωσε το μυστικό της στη γυναίκα του Περσέα.[4] Η Φιλοβίη, όπως ήταν το όνομά της, νιώθοντας οίκτο και συμπόνοια για την κοπέλα, ζήτησε από τον Περσέα να τη βοηθήσει και τον προέτρεπε να ετοιμαστεί για να φιλοξενήσει τον Ακάμαντα ως φίλο. Έπεισε τον άνδρα της να καλέσει τους δύο νέους σε συμπόσιο και να τους βάλει να καθίσουν δίπλα δίπλα, χωρίς όμως να αποκαλύψουν την πραγματική ταυτότητα της Λαοδίκης. Ο Περσέας, θέλοντας να ευχαριστήσει τη γυναίκα του χρησιμοποίησε κάθε μέσο προκειμένου να πείσει τον Ακάμαντα να έρθει στη Δάρδανο, όπου ήταν ο κυβερνήτης της περιοχής. [5]
Ετοίμασε ένα πλούσιο τραπέζι και έβαλε τη Λαοδίκη να ξαπλώσει πλάι στον Ακάμαντα, λέγοντας ότι ήταν μια από τις βασιλικές παλλακίδες. Μ’ αυτό τον τρόπο η Λαοδίκη κατάφερε να πλησιάσει τον Ακάμαντα και να εκπληρώσει την επιθυμία της. Ο Ακάμαντας απέκτησε από αυτήν έναν γιο, τον Μούνιτο, τον οποίο η μητέρα του εμπιστεύτηκε στην Αίθρα, μητέρα του Θησέα και προγιαγιά του παιδιού της, αιχμάλωτη της Ελένης στην Τροία.[6] Τον ανέθρεψε η Αίθρα και μετά την άλωση της Τροίας, στην οποία λέγεται ότι συμμετείχε ο Ακάμας τον έφερε στο σπίτι του. Στο ταξίδι του γυρισμού, ο Μούνιτος, κυνηγώντας στην Όλυνθο, πέθανε από τσίμπημα φιδιού. Την ιστορία της Λαοδίκης κατέγραψε ο Παρθένιος στο Περί ερωτικών παθημάτων, ο Απολλόδωρος Βιβλ. 3.9.1 , ο Παυσανίας 8,5,3,8,53,7 , ο Πλούταρχος Θησ. 34 και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς.[7]
Μετά την πτώση της Τροίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με την Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου και άλλες αρχαίες πηγές την νύχτα που έπεσε η Τροία η Λαοδίκη φοβήθηκε ότι θα γίνει αιχμάλωτη των Αχαιών και παρακάλεσε τους θεούς να την θανατώσουν. Οι θεοί άκουσαν την παράκληση της και άνοιξαν ένα χάσμα στην γη στο οποίο έπεσε μέσα.[8][9][10][11] Ο Παυσανίας αντίθετα την καταγράφει ανάμεσα στους αιχμάλωτους Τρώες οι οποίοι μεταφέρθηκαν στους Δελφούς. Δεν υπάρχουν περισσότερες πηγές αλλά σύντομα απελευθερώθηκε αφού ο σύζυγος της Ελικάονας ήταν γιος του Αντήνωρος τον οποίο φιλοξενούσαν τιμητικά ο Μενέλαος και ο Οδυσσέας.[12]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άλωση της Τροίας (Πολύγνωτος), αναπαράσταση πανοραμικής τοιχογραφίας μεγαλογραφίας του φημισμένου αρχαίου έλληνα ζωγράφου Πολύγνωτου.
- Ο αστεροειδής 507 Λαοδίκη πήρε το όνομά του από τη Λαοδίκη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Laodice» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Лаодика» (Ρωσικά)
- ↑ «Πρίαμος». www.hellenicaworld.com. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Η ιστορία της Λαοδίκης (Παρθένιος 16)». Η ιστορία της Λαοδίκης (Παρθένιος 16). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Grimal, σελ.395
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, Επιτομή, 5.23
- ↑ Ιωάννης Τζέτζης σε Λυκόφρων, 314
- ↑ Κόιντος ο Σμυρναίος, 13.544
- ↑ Τριφιόδωρος, "Η Ιλίου άλωσις", 660
- ↑ Παυσανίας, 10.26.7–8
Βιβλιογραφικές Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Grimal P. Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας, Θεσσαλονίκη 1991
- Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies.
- Homer, The Iliad with an English Translation by A.T. Murray, Ph.D. in two volumes. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1924.
- Homer, Homeri Opera in five volumes. Oxford, Oxford University Press. 1920. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Parthenius, Love Romances translated by Sir Stephen Gaselee (1882-1943), S. Loeb Classical Library Volume 69. Cambridge, MA. Harvard University Press. 1916.
- Parthenius, Erotici Scriptores Graeci, Vol. 1. Rudolf Hercher. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1858. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
- Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Pseudo-Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Quintus Smyrnaeus, The Fall of Troy translated by Way. A. S. Loeb Classical Library Volume 19. London: William Heinemann, 1913.
- Quintus Smyrnaeus, The Fall of Troy. Arthur S. Way. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons. 1913.
- Tryphiodorus, Capture of Troy translated by Mair, A. W. Loeb Classical Library Volume 219. London: William Heinemann Ltd, 1928.
- Tryphiodorus, Capture of Troy with an English Translation by A.W. Mair. London, William Heinemann, Ltd.; New York: G.P. Putnam's Sons. 1928.