Λέανδρος Παλαμάς
Λέανδρος Παλαμάς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λέανδρος Παλαμάς (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1891[1] Αθήνα |
Θάνατος | 1958[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας οικονομολόγος ποιητής κριτικός λογοτεχνίας |
Οικογένεια | |
Γονείς | Κωστής Παλαμάς |
Οικογένεια | Οικογένεια Παλαμά |
Ο Λέανδρος Παλαμάς (1891 - 1958) ήταν στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδος, ποιητής και κριτικός.[2]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του ποιητή Κωστή Παλαμά και της Μαρίας Βάλβη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από παλαιά οικογένεια του Μεσολογγίου με σημαντική παράδοση στα γράμματα ενώ από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την επίσης μεσολογγίτικη οικογένεια Βάλβη, η οποία είχε αναδείξει δύο πρωθυπουργούς. Σπούδασε οικονομικές και εμπορικές επιστήμες στο Λονδίνο και στην Ελβετία και επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε αρχικά στην Εθνική Τράπεζα και λίγο αργότερα μετατάχθηκε στη Τράπεζα της Ελλάδος ως ανώτερος υπάλληλος οικονομικών μελετών όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την ποίηση εκδίδοντας την πρώτη του συλλογή με Τα πρώτα τραγούδια το 1907. Εκτός από την ποίηση καταπιάστηκε και με την συγγραφή βιβλίων μεταξύ των οποίων Τα τραγούδια του Λοριάνου (1912), Η Φοινικιά (1912), Ο ποιητής Ι. Ν. Γρυπάρης (Δοκίμιο 1920) και Ίων Δραγούμης (Κριτικό δοκίμιο, 1921). Επίσης συνεργαζόμενος με πολλά περιοδικά μετέφρασε στην ελληνική ξένα ποιήματα και θεατρικά έργα, συνέγραψε πολλές οικονομικές μελέτες, ενώ μετά το θάνατο του πατέρα του επιμελήθηκε την έκδοση των κυριοτέρων ποιητικών έργων αυτού.
Απεβίωσε στις 22 Αυγούστου 1958 [2] στα 67 του χρόνια.
Κριτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος περιγράφει τον Λέανδρο ως εγωιστή και τον κατακρίνει για το λιγοστό ενδιαφέρον προς τον πατέρα του την ημέρα του θανάτου του αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Ο Λέανδρος, ένας ασυνεννόητος εγωιστής, ένας από τους αντιπαθέστερους ιδιότροπους που μπορεί να φανταστεί κανείς ήρθε να δει τον πατέρα του στις τρεις το απόγευμα, δώδεκα ώρες αφού έκλεισε τα μάτια του».[3] Η στάση του στην κηδεία του πατέρα του εξόργισε αρκετούς από τους φίλους του Κωστή Παλαμά, αφού δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί καμία εθνική εκδήλωση, επειδή οι Ιταλοί δεν θα του έδιναν διαβατήριο για να φύγει.[3] Ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του Ο Εξάγγελος λέει γι' αυτόν - μετά την συνάντησή τους την ημέρα θανάτου του ποιητή και για την απαγόρευσή του να κάνουν τον πατέρα του "ύποπτο φλάμπουρο" - "Ήταν μέτριος σ' όλα. Στην ποίηση, στη ζωγραφική, στη λογιστική. Σήμερα αποδειχνότανε μέτριος και στα αισθήματα".[4]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.15ος, σελ.357.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 data
.nlg .gr /resource /authority /record26108. - ↑ 2,0 2,1 Εφημερίδα Ελευθερία, 4 Σεπτεμβρίου 1958, σελ. 1, άρθρο του Πέτρου Χάρη
- ↑ 3,0 3,1 Αριστείδη Καβαγιά, Μεσολόγγι και Κωστής Παλαμάς, Μεσολόγγι 1999, σελ.26
- ↑ Λουντέμης, Μενέλαος (1976). Εξάγγελος (Α. Σικελιανός). Δωρικός. σελ. 204.