Κροατικό Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα
Κροατικό Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα Hrvatska socijalno-liberalna stranka | |
---|---|
Πρόεδρος | Ντάριο Χρέμπακ |
Εκπρόσωπος Τύπου | Ντορίτσα Νϊκολιτς |
Ιδρυτής | Σλάβκο Γκόλντστεϊν[1] |
Ίδρυση | 20 Μαΐου 1989 |
Έδρα | Ζάγκρεμπ, Κροατία |
Μέλη (2017) | c. 17.000[2] |
Ιδεολογία | Συντηρητικός φιλελευθερισμός[3] |
Πολιτικό φάσμα | Κέντρο ως κεντροαριστερά |
Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Κόμμα Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη |
Διεθνής προσχώρηση | Φιλελεύθερη Διεθνής |
Χρώματα | Κίτρινο |
Κροατικό Κοινοβούλιο | 2 / 151 |
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | 0 / 12 |
Επαρχίες | 0 / 21 |
Δήμαρχοι | 2 / 128 |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
Πολιτικό σύστημα στην Κροατία Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Το Κροατικό Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα ( κροατικά: Hrvatska socijalno-liberalna stranka, σύντμηση: HSLS / ΚΚΦΚ) είναι ένα συντηρητικό φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα στην Κροατία . Ιδρύθηκε το 1989 με την αποκατάσταση του πολυκομματικού συστήματος.
Το ΚΚΦΚ είναι μέλος της Φιλελεύθερης Διεθνούς από το 1992, και της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη από το 1993.[4] Πρόεδρος του κόμματος είναι ο Ντάρινκο Κόσορ, από τον Νοέμβριο του 2009.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ΚΚΦΚ ιδρύθηκε στις 20 Μαΐου 1989 με την επωνυμία «Κροατική Κοινωνική Φιλελεύθερη Ένωση» ( κροατικά: Hrvatski socijalno liberalni savez). Ιδρυτής του κόμματος ήταν ο Σλάβκο Γκόλντστειν, ο οποίος έγινε και ο πρώτος αρχηγός του κόμματος.[5] Στις αρχές του 1990, ο Ντράζεν Μπούντισα εξελέγη 2ος Πρόεδρος του κόμματος.[6][7] Στις εκλογές του 1990 το ΚΚΦΚ συμμετείχε με τη «Συμμαχία της Λαϊκής Συμφωνίας» και κέρδισε 3 έδρες. Στις εκλογές του 1992, το ΚΚΦΚ ήρθε δεύτερο, συγκέντρωσε το 17,71% των ψήφων, κέρδισε τις 14 από τις 138 έδρες του 2ου Σάμπορ, και έγινε το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης.[8]
Στις εκλογές του 1995, το ΚΚΦΚ ήρθε τρίτο, συγκέντρωσε το 11,55% των ψήφων και κέρδισε τις 12 από τις 127 έδρες του 3ου Σάμπορ.[9] Τον Φεβρουάριο του 1996, στο 6ο συνέδριο του κόμματος, ο Βλάντο Γκότοβατς εξελέγη 3ος Πρόεδρος του ΚΚΦΚ. Τότε, δήλωσε: «Μη φοβάστε Κροάτες, αυτή είναι η χώρα μας και έχουμε το δικαίωμα να την κυβερνήσουμε όπως θέλουμε!».[10] Τον Νοέμβριο του 1997 ο Μπούντισα επανεξελέγη Πρόεδρος του κόμματος.Τότε, ο Γκότοβατς και η παράταξή του διασπάστηκαν από το ΚΚΦΚ και ίδρυσαν το Φιλελεύθερο Κόμμα.[11]
Στις εκλογές του 2000, το ΚΚΦΚ συμμετείχε με τη συμμαχία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που κέρδισε τις 71 από τις 151 έδρες του 4ου Σάμπορ και έγινε κυβέρνηση. Το ΚΚΦΚ κέρδισε 25 έδρες και ανέλαβε 4 Υπουργεία στην 1η κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Ίβιτσα Ράτσαν. Τον Ιούλιο του 2001, ο Μπούντισα παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος λόγω ενδοκομματικών διαφωνιών.[12][13] Ο Γιόζο Ράντος, ο τότε Υπουργός Άμυνας, εξελέγη 4ος Πρόεδρος του κόμματος. Τον Φεβρουάριο του 2002, ο Μπούντισα ανέλαβε και πάλι την ηγεσία του κόμματος. Η 1η κυβέρνηση του Ράτσαν διαλύθηκε όταν το ΚΚΦΚ εγκατέλειψε την κυβερνώσα συμμαχία. Τον Ιούλιο του 2002, ο Γιόζο Ράντος και ο Γκόραν Γκράνιτς, ηγήθηκαν σε μία ομάδα πολιτικών που διασπάστηκε από το ΚΚΦΚ και ίδρυσαν το «Λίμπρα – Κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών».
Στις βουλευτικές εκλογές του 2003, το ΚΚΦΚ συμμάχησε με το Δημοκρατικό Κέντρο, και κέρδισε τις δύο από τις 151 έδρες του 5ου Σάμπορ. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, αφού το κόμμα έχασε τις 23 από τις 25 έδρες που είχε στη βουλή. Ένα μήνα μετά, ο Μπούντισα παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος. Ο Ίβαν Τσέχοκ εξελέγη 5ος Πρόεδρος του κόμματος. Τον Απρίλιο του 2006, το ΚΚΦΚ συγχωνεύτηκε με το Φιλελεύθερο Κόμμα. Τον Φεβρουάριο του 2006 η Ντούρντα Άντλεσιτς έγινε η πρώτη Προεδρίνα του κόμματος. Στις εκλογές του 2007, το ΚΚΦΚ συμμετείχε με τη συμμαχία του Κροατικού Αγροτικού Κόμματος. Κράτησε τις δύο έδρες του στη βουλή και συνέχισε να υποστηρίζει την κυβέρνηση του Ίβο Σάναντερ. Στις 12 Ιανουαρίου 2008 η Άντλεσιτς έγινε Αναπληρώτρια του Πρωθυπουργού Σάναντερ.
Η Άντλεσιτς διατήρησε τη θέση της και στην κυβέρνηση της Γιαντράνκα Κόσορ. Τον Νοέμβριο του 2009 ο Νταρίνκο Κόσορ, ένας ξάδελφος της Γιαντράνκα, έγινε ο νέος Πρόεδρος του ΚΚΦΚ. Στις 10 Ιουλίου 2010, το κόμμα ανακοίνωσε την απόφασή του να εγκαταλείψει την κυβερνώσα συμμαχία. Ως αποτέλεσμα, η Άντλεσιτς έχασε τη θέση της στην κυβέρνηση, και οι δύο κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, οι Ίβαν Τσέχοκ και Αντούν Κόρουσετς, εγκατέλειψαν το κόμμα. Στις 14 Ιουλίου 2010 το ΚΚΦΚ δεν είχε καμία εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο.
Αποτελέσματα εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογή | Αρχηγός | Συμμαχία | Αποτελέσματα συμμαχίας | Αποτελέσματα ΚΚΦΚ | Κυβέρνηση | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Έδρες | Ψήφοι | % | Έδρες | ± | ||||
1990 | Ντράζεν Μπούντισα | Συμμαχία της Λαϊκής Συμφωνίας Κροατικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Σοσιαλδημοκράτες της Κροατίας |
11 / 3.518
|
439.372 | 15,30% | N/A | Αντιπολίτευση | |
1992 | Καμία | 466.356 | 17,71% | 14 / 138
|
14 | Αντιπολίτευση | ||
1995 | Καμία | 279.245 | 11,55% | 12 / 127
|
2 | Αντιπολίτευση | ||
2000 | Συμμαχία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος | 71 / 151
|
1.138.318 | 38,70% | 25 / 151
|
13 | Κυβέρνηση | |
2003 | Συμμαχία με το Δημοκρατικό Κέντρο | 3 / 151
|
100,335 | 4.00% | 2 / 151
|
23 | Αντιπολίτευση | |
2007 | Ντούρντα Άντλεσιτς | Συμμαχία του Κροατικού Αγροτικού Κόμματος | 8 / 153
|
161.814 | 6,50% | 2 / 153
|
Κυβέρνηση | |
2011 | Νταρίνκο Κόσορ | Καμία | 71.077 | 3,00% | 0 / 151
|
2 | Εκτός κοινοβουλίου | |
2015 | «Πατριωτική Συμμαχία» της Κροατικής Δημοκρατικής Ένωσης |
59 / 151
|
771.070 (7,600[14]) | 33,46% | 2 / 151
|
2 | Υποστήριξη κυβέρνησης | |
2016 | «Συμμαχία της ΚΔΕ» Κροατική Δημοκρατική Ένωση Κροατικό Δημοχριστιανικό Κόμμα Κροατική Ανάπτυξη – Κίνημα για μία Επιτυχημένη Κροατία |
61 / 151
|
682.687 | 36,27% | 1 / 151
|
1 | Υποστήριξη κυβέρνησης | |
2020 | Ντάριο Χρέμπακ[15] | «Σίγουρη Κροατία» με την ΚΔΕ
|
66 / 151
|
621.008 (#1) | 37,3% | 2 / 151
|
1 | Υποστήριξη κυβέρνησης |
Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογή | Υποψήφιος | 1ος Γύρος | 2ος Γύρος | Αποτέλεσμα | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | Θέση | Ψήφοι | Θέση | |||||
1992 | Ντράζεν Μπούντισα (ΚΚΦΚ) | 22,3% | #2 | — | – | |||
1997 | Βλάντο Γκότοβατς | 17,6% | #3 | — | – | |||
2000 | Ντράζεν Μπούντισα (ΚΚΦΚ) | 27,8% | #2 | 44,0% | #2 | – | ||
2005 | Ντούρντα Άντλεσιτς | 2,7% | #4 | — | – | |||
2009-10 | Ίβο Γιοσίποβιτς (ΣΔΚ) | 32,4% | #1 | 60,3% | #1 | Νίκη | ||
2014-15 | Κολίντα Γκράμπαρ-Κιτάροβιτς (ΚΔΕ) | 37,2% | #2 | 50,7% | #2 | Νίκη |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Butković, Davor (21 February 2009). «Kako smo osnivali HSLS (i je li umro)?» (στα Croatian). Jutarnji list. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 April 2012. https://web.archive.org/web/20120404124340/http://www.jutarnji.hr/kako-smo-osnivali-hsls--i-je-li-umro--/287821/. Ανακτήθηκε στις 30 July 2012.
- ↑ «HSLS-OVI KANDIDATI DOBILI MANJE GLASOVA NEGO ŠTO IMAJU ČLANOVA 'Ovo pokazuje koliko su jake male stranke: rejting HNS-a je 5,59, a HSS-a 1,48 posto', jutarnji.hr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ Nordsieck, Wolfram (2016). «Croatia». Parties and Elections in Europe.
- ↑ «Povijest HSLS-a». web.archive.org. 16 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ Correspondent, J. (7 Ιανουαρίου 2000). «Croatian Jews hope elections will end areas isolation». J. (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Dražen Budiša». web.archive.org. 7 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Budiša, Dražen | Proleksis enciklopedija». proleksis.lzmk.hr. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Zastupljenost stranaka u Saboru / Parlamentarne stranke / Političke stranke / Hidra - HIDRA». web.archive.org. 22 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «HIDRA - Mediji i političke stranke». web.archive.org. 2 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Ilija Ujevic». web.archive.org. 3 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Slobodna Dalmacija - HDZ nastao, a HSLS skoro nestao u raskolu». slobodnadalmacija.hr (στα Κροατικά). 18 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Večernji list: 12». hsp1861.hr. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ «Budiša: SDP preuzeo dominaciju nad koalicijskom petorkom, a Granić treba dati ostavku (15/12/01) - 2001-12-15». Radio Slobodna Evropa (στα Βοσνιακά). Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020.
- ↑ Suzana Barilar (13 November 2015). «Preferencijalni glasovi» (στα Croatian). Jutarnji list. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304091026/http://www.jutarnji.hr/hsls-ovi-kandidati-dobili-manje-glasova-nego-sto-imaju-clanova--ovo-pokazuje-koliko-su-jake-male-stranke---rejting-hns-a-je-5-59--a-hss-a-1-48-posto-/1456874/. Ανακτήθηκε στις 2020-05-14.
- ↑ «Dario Hrebak (HSLS)».