Κασσιόπη (μυθολογία)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Κασσιόπη | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κασσιόπη (Αρχαία Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κηφέας |
| Τέκνα | Ανδρομέδα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στην ελληνική μυθολογία η Κασσιόπη ήταν η σύζυγος του Κηφέα, βασιλιά της Αιθιοπίας, γνωστή από τον μύθο της Ανδρομέδας και του Περσέως.
Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομά της συναντάται και με τις παραλλαγές Κασσιόπεια, Κασσιέπεια ή και Κασσώπη. Αναφέρεται ως θυγατέρα του Αράβου ή Αραβίου. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις η Κασσιόπη ήταν σύζυγος του Φοίνικα, του γιου του Αγήνορα, και μητέρα του Φινέα, του Κίλικα, του Δορύκλου και της Κάρμης και εκ του Διός της Ευρώπης και του Ατύμνου. Σε άλλο μύθο η Κασσιόπη είναι σύζυγος του Επάφου και μητέρα της Λιβύης, ή σύζυγος του Οινέα και μητέρα του Τυδέα.
Ο μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την επικρατέστερη όμως παράδοση η Κασσιόπη ήταν σύζυγος του Κηφέα και μητέρα της Ανδρομέδας. Κατά τη μία εκδοχή του μύθου, η Κασσιόπη καυχήθηκε ότι ήταν ομορφότερη από την Ήρα και από τις Νηρηίδες. Κατά την άλλη εκδοχή του μύθου, η Κασσιόπη καυχήθηκε πως η κόρη της Ανδρομέδα ήταν ομορφότερη από την Ήρα και τις Νηρηίδες. Αυτό προκάλεσε την οργή της Ήρας και των Νηρηίδων, που ζήτησαν από τον θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα, να την τιμωρήσει. Τότε ο Ποσειδώνας έστειλε ένα κήτος, ένα φοβερό θαλάσσιο τέρας, που κατέστρεφε τα παράλια της χώρας της Κασσιόπης. Για να εξευμενισθεί ο Ποσειδώνας, το βασιλικό ζεύγος υποχρεώθηκε να δώσει την Ανδρομέδα να τη φάει το τέρας. Τότε εμφανίσθηκε ο Περσέας και τη γλίτωσε. Μετά τον θάνατό της, η Κασσιόπη μεταμορφώθηκε στον αστερισμό, όπως και οι υπόλοιποι ήρωες του μύθου. Παντού στην αρχαία Ελλάδα το βασικό σχήμα στον αστερισμό αντιστοιχούσε σε μία γυναίκα καθισμένη πάνω σε ένα θρόνο («Η του θρόνου»).
Προέλευση του μύθου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο μύθος της Κασσιόπης ανήκει στις παραδόσεις του Άργους, στις λεγόμενες Αργείες παραδόσεις. Από το Άργος μεταδόθηκε στη Φοινίκη και από εκεί επανήλθε ελαφρά παραλλαγμένος σε άλλες ελληνικές περιοχές. Η αλληγορική έννοια του μύθου είναι η σύνδεση των επισημότερων ελληνικών γενών και των σημαντικότερων ημίθεων (μυθικών ηρώων) πολλών χωρών (Κιλικίας, Αιγύπτου, Λιβύης) υπό την ίδια μητέρα που έφερε την ομορφιά και τη χάρη όλων των παιδιών της (λαών) για τα οποία και τάχθηκε από τον Δία να τα παρακολουθεί από ψηλά (από τον ουράνιο θόλο) και να τα προστατεύει ως αστερισμός. Η δε εμπλοκή του Ποσειδώνα ως τιμωρού αντί της Ήρας, δηλώνει την προϊστορική γεωλογική αναστάτωση που συνέβη στον ελλαδικό χώρο με συνέπεια την κατάκλυση υδάτων (κατακλυσμός του Δευκαλίωνα) και κατ΄ επέκταση, ουσιαστικά, τον αποχωρισμό των αρχαίων γενών.
Εκτός όμως του Άργους που φέρεται ως πηγή του, στη κυρίως Ελλάδα το όνομα της Κασσιοπείας πλέκεται και σε τοπικούς μύθους όπως της Αιτωλίας, όπου ως σύζυγος του Οινέα και μητέρα του Τυδέα αποκαλύπτεται μάμμη του Διομήδη, του ήρωα του Τρωικού Πολέμου.
Στη τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κασσιόπη απεικονίζεται σε αρχαία αγγεία, καθώς και σε μία τοιχογραφία της Πομπηίας
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.10ος, σελ.431.
|
