Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάντερμπερι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Καντέρμπουρι)
Κάντερμπερι
Καθεδρικός του Κάντερμπερι

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κάντερμπερι
51°16′42″N 1°4′39″E
ΧώραΗνωμένο Βασίλειο
ΠεριφέρειαΝοτιοανατολική Αγγλία
ΔήμοςΚεντ
Διοικητική υπαγωγήCanterbury
 • ΔήμαρχοςΝτάνα Ραλφ
Έκταση72,8 km²
Υψόμετρο3 μέτρα
Πληθυσμός54.880 (2011)[1]
Ταχ. κωδ.CT1, CT2, CT3 και CT4
Τηλ. κωδ.01227
Ζώνη ώραςUTC±00:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Κάντερμπερι (αγγλ. Canterbury, προφορά /ˈkæntərb(ə)ri/, /-bɛri/), επίσης γνωστή και ως Καντουαρία ή Καντερβουρία είναι πόλη και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO στην κομητεία του Κεντ της Αγγλίας. Υπήρξε δήμος κομητείας (county borough) έως το 1974. Εκτείνεται στις όχθες του ποταμού Στάουρ (Stour) και απολαμβάνει ήπιο ωκεάνιο κλίμα.

Ο όγδοος Αρχιεπίσκοπος της Καντουαρίας ήταν ο Άγιος Θεόδωρος Ταρσού, Έλληνας στην καταγωγή, ο οποίος έμεινε στη θέση αυτή από το 668 έως το 690 μ.Χ[2]. Ο Άγιος Θεόδωρος ίδρυσε την Εκκλησιαστική σχολή του Καντέρμπερι, στην οποία εκτός από Θεολογία, οι μαθητές διδάσκονταν Ελληνικά, Λατινικά, ποίηση, εκκλησιαστική μουσική και αστρονομία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την απαρχή της «χρυσής εποχής» της Αγγλοσαξονικής παιδείας[3].

Η Καντουαρία αποτελεί αγαπημένο προορισμό για τους ταξιδιώτες: η τοπική οικονομία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό, συμπληρούμενη από την ανώτατη εκπαίδευση και το λιανικό εμπόριο. Το 2011 ο πληθυσμός της πόλης ξεπερνούσε τις 55.000 κατοίκους, με έναν σημαντικό αριθμό φοιτητών, γεγονός που διαμορφώνει έναν από τους υψηλότερους δείκτες φοιτητών ανά μόνιμο κάτοικο στη Βρετανία.

Η θέση της πόλης είναι συνεχώς κατοικημένη από την παλαιολιθική εποχή· υπηρέτησε ως πρωτεύουσα της κελτικής φυλής Καντιάκοι (Cantiaci) και αργότερα του Γιουτικού βασιλείου του Κεντ. Το τοπίο της διανθίζεται από πλήθος ιστορικών μνημείων: το τείχος της πόλης, θεμελιωμένο στην ρωμαϊκή περίοδο και ανοικοδομημένο τον 14ο αιώνα· ο πύργος-μουσείο Westgate Towers· τα ερείπια της Αβαείου του Αγίου Αυγουστίνου· το νορμανδικό Κάστρο της Καντουαρίας· καθώς και το King's School, που θεωρείται το παλαιότερο διατηρημένο σχολείο στον κόσμο. Σύγχρονες προσθήκες στον αστικό ιστό είναι το θέατρο Marlowe και το γήπεδο St Lawrence του Kent County Cricket Club. Ο Καθεδρικός της Καντουαρίας ξεχωρίζει για την εξαίρετη αρχιτεκτονική και τη μουσική παράδοση, ενώ αποτελεί και την έδρα του Αρχιεπισκόπου της Καντουαρίας — προσελκύοντας περίπου ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.

Η ρωμαϊκή εγκατάσταση Durovernum Cantiacorum («Δουροβέρνουμ Καντιακόρων»), δηλαδή η ρωμαϊκή κατοίκηση στη θέση της Καντουαρίας, καταλάμβανε τον χώρο μιας προϋπάρχουσας βρετανικής πόλης, του αρχαίου βρετανικού ονόματος της οποίας έχει ανασυντεθεί ως Durou̯ernon (Ντουρουέρνον), «οχυρό δίπλα στο άλσος των σκλήθρων».[4] Ωστόσο κάποιες ερμηνείες θεωρούν ότι το όνομα προέρχεται από διαφορετικά βρετανικά τοπωνύμια που σχετίζονται με τον ποταμό Στάουρ.[5]

Μεσαιωνικές παραλλαγές του ρωμαϊκού ονόματος είναι οι Ντορομπέρνια (Dorobernia) και Ντοροβέρνια (Dorovernia). Στη μετα-ρωμαϊκή Βρετανία ήταν γνωστή στην Παλαιά Ουαλική ως Cair Ceint — «οχυρό του Κεντ».[6][7] Αργότερα, υπό την κατοχή των Ιουτών, το όνομα μετεξελίχθηκε στην Παλαιά Αγλλική σε Cantwareburh (Κάντβαρεμπερ) — «οχυρό των ανθρώπων της Κεντ)».[8]

Η Καντουαρία έχει κατοικηθεί από προϊστορικούς χρόνους. Στην περιοχή έχουν βρεθεί πέτρινα πελέκεια της Κατώτερης Παλαιολιθικής εποχής, καθώς και νεολιθικά και χάλκινα αγγεία.[9] Η Καντουαρία καταγράφεται αρχικά ως κύριος οικισμός της κελτικής φυλής των Καντιάκοι (Cantiaci), που κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου Κεντ. Τον 1ο αιώνα μ.Χ. οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τον οικισμό και τον ονόμασαν Durovernum Cantiacorum.[4] Οι Ρωμαίοι ανοικοδόμησαν την πόλη, χαράζοντας νέα δίκτυα οδών σε σχήμα πλέγματος, και προσέθεσαν θέατρο, ναό, φόρουμ και λουτρά.[10] Παρά το γεγονός ότι δεν εγκατέστησαν εκεί σημαντική στρατιωτική φρουρά, η θέση της επί του οδού Ουάτλινγκ (Watling Street), σε σχέση με τα μεγάλα λιμάνια του Κεντ του Ρουτουπιέ (Rutupiae, σημερινό Ρίτσμπορο), Ντούμπρε (Dubrae, σημερινό Ντόβερ), και το Λιμάνι (Lemanae, σημερινό Lymne) της έδινε μεγάλη στρατηγική σημασία.[11] Στα τέλη του 3ου αιώνα, για την άμυνα απέναντι σε επιδρομές βαρβάρων, οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν επιχώμα και έναν τείχος γύρω από την πόλη με επτά πύλες, που περιέκλειε έκταση 130 ακρώνων (53 εκταρίων).[10]

Παρά το ότι περιλαμβανόταν στις 28 πόλεις της Μετα-ρωμαϊκής Βρετανίας,[7][6] φαίνεται πως μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων το 410 μ.Χ. το Durovernum Cantiacorum ερήμωσε για περίπου έναν αιώνα, διατηρούμενο μόνο από λίγους γεωργούς, και έπεσε σταδιακά σε παρακμή.[12] Κατά τον επόμενο αιώνα σχηματίστηκε μέσα στα τείχη κοινότητα αγγλοσαξονικού τύπου, καθώς πρόσφυγες Γιούτες κατέφθαναν και πιθανώς αναμίχθηκαν με τους ντόπιους.[13] Η νέα σημασία της πόλης οδήγησε στην αναζωογόνησή της και στην ανάπτυξη επαγγελμάτων όπως η κεραμική, η υφαντουργία και η βακευτική δερμάτων. Μέχρι το 630 κόπηκαν χρυσοί νομίσματα στο νομισματοκοπείο της Καντουαρίας.[14] Το 842 και το 851 η πόλη υπέστη σοβαρές απώλειες από επιδρομές από την φυλή των Δανών.

Η πολιορκία της Καντουαρίας το 1011 είδε μεγάλο βίκινγκ στρατό να την περικυκλώνει, με αποτέλεσμα την λεηλασία της πόλης. Θυμωμένοι από την καταστροφή που είχαν προκαλέσει οι Δανοί, οι κάτοικοι της Καντουαρίας δεν αντιστάθηκαν στην εισβολή του Γουλιέλμου του Κατακτητή το 1066.[8][αμφίβολο – συζήτηση] Ο Γουλιέλμος διέταξε αμέσως την ανέγερση ενός ξύλινου κάστρου τύπου motte-and-bailey πάνω στο ρωμαϊκό τείχος της πόλης. Στις αρχές του 12ου αιώνα το κάστρο ανοικοδομήθηκε με πέτρα.[15] Το Κάστρο της Καντουαρίας κατελήφθη από τον γάλλο πρίγκιπα Λουδοβίκο κατά την εισβολή του στην Αγγλία το 1215, μέχρι που ο θάνατος του Ιωάννη οδήγησε πολλούς από τους άγγλους υποστηρικτές του να εγκαταλείψουν την υπόθεσή του και να στηρίξουν τον νεαρό Ερρίκο Γ΄.[11]

Η Πανώλη έφτασε στην Καντουαρία το 1348. Με πληθυσμό περίπου 10.000 κατοίκων τότε, η πόλη κατατασσόταν ως η δέκατη μεγαλύτερη στην Αγγλία. Στις αρχές του 16ου αιώνα ο πληθυσμός είχε μειωθεί σε 3.000. Το 1363, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, μια εξεταστική επιτροπή διαπίστωσε ότι η κακή συντήρηση, η αφαίρεση λίθων και το γέμισμα των τάφρων είχαν φθείρει το ρωμαϊκό τείχος.[16] Μεταξύ 1378 και 1402 το τείχος σχεδόν ανοικοδομήθηκε και προστέθηκαν νέοι πύργοι. Το 1381, κατά την εξέγερση των χωρικών υπό τον Γουάτ Τάιλερ, το κάστρο και το παλάτι του Αρχιεπισκόπου λεηλατήθηκαν και ο Αρχιεπισκόπος Σάντμπερι της Καντουαρίας εκτελέστηκε στο Λονδίνο. Το 1413 ο Ερρίκος Δ΄ έγινε ο μόνος μονάρχης που θάφτηκε στον καθεδρικό. Το 1448 η Καντουαρία έλαβε χάρτα πόλης, που της έδινε δήμαρχο και ανώτερο σερίφη· η πόλη εξακολουθεί να διατηρεί τον τίτλο του λόρδου δήμαρχου (Lord Mayor) και του σερίφη.[17]

Το 1519 τοποθετήθηκε δημόσια κλουβί για κουβεντιασμένες γυναίκες και άλλους παραβάτες δίπλα στο καμπαναριό της πόλης στο Μπούλστεϊκ (Bullstake), που σήμερα είναι το Μπάτερμαρκετ (Buttermarket). Το 1522 στη θέση αυτή στήθηκε ένας πέτρινος σταυρός με επιχρυσωμένα μολυβένια αστέρια, ζωγραφισμένος με βίτσιο και επιχρυσωμένος από έναν ζωγράφο ονόματι Φλώρενς.[18]

Ιστορία των Ουγενώτων προσφύγων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπίτια Ουγενότων κοντά στον δρόμο High της Καντουαρίας

Στη μέση του 16ου αιώνα πολλοί Ουγενότοι, διωκόμενοι στις Κάτω Χώρες, διέφυγαν και επανεγκαταστάθηκαν σε μεταρρυθμισμένες περιοχές όπως η Αγγλία. Η Καντουαρία φιλοξένησε την πρώτη κοινοτική συγκέντρωση των λεγόμενων «προσφύγων ξένων» στη χώρα.[19] Η πρώτη ουγενότικη εκκλησία στην Καντουαρία ιδρύθηκε γύρω στο 1548, εν μέρει από τον Γιαν Ούτενχοβ (Jan Utenhove) ο οποίος μετέβη από το Στρασβούργο, μαζί με τους Βαλεράν Πουλέν (Valérand Poullain) και ο Φρανσουά ντε λα Ριβιέ (François de la Rivière). Όταν ο Ούτενχοβ ταξίδεψε στο Λονδίνο το 1549, ο Φρανσουά ντε λα Ριβιέ έμεινε για να ηγηθεί την κοινότητα. Με την άνοδο της καθολικής βασίλισσας Μαρίας Α΄, οι ουγενότοι κάτοικοι της Καντουαρίας υποχρεώθηκαν να φύγουν το 1553–54 μαζί με τους άγγλους Μαριανούς εξόριστους προς το Έμντεν, το Βέζελ, τη Ζυρίχη, το Στρασβούργο, η Φρανκφούρτη και αργότερα η Βασιλεία, η Γενεύη και η Άαραου.

Με την άνοδο της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ επέστρεψε μικρός αριθμός ουγενότων στο Λονδίνο, συμπεριλαμβανομένου του Γιαν Ούτενχοβ το 1559.[20] Το 1561 κάποιοι ουγενότοι από το Λονδίνο στάλθηκαν στο Σάντουιτς του Κεντ, έναν οικισμό που άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία με την άφιξη νέων προσφύγων από το Αρτουά και τη Φλάνδρα. Αυτή η κοινότητα, τον Ιούνιο του 1575, μετακινήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Καντουαρία, όπου ήδη είχε εγκατασταθεί μικρός πληθυσμός ουγενότων. Πολλοί πρόσφυγες ήρθαν τότε και από τις προσωρινές εγκαταστάσεις ουγενότων στο Ρι και στο Ουίντσελσι του Ανατολικού Σάσσεξ.[21] Το 1575 οι ουγενότοι της Καντουαρίας τους παραχωρήθηκε η χρήση της εκκλησίας του Αγίου Αλφέντζ (St Alphedge), αλλά τον επόμενο χρόνο άρχισαν να χρησιμοποιούν το υπόγειο (κρυφτό) του Καθεδρικού της Καντουαρίας ως χώρο λατρείας.[22] Η Εκκλησία του Κρυφτού έγινε γρήγορα ο πυρήνας της ουγενότικης κοινότητας στην πόλη.

Μέχρι τον 17ο αιώνα οι γαλλόφωνοι ουγενότοι αντιπροσώπευαν δύο πέμπτα του πληθυσμού της Καντουαρίας. Οι Ουγενότοι άσκησαν σημαντική επίδραση στην οικονομία της πόλης, εισάγοντας την παραγωγή μεταξωτών υφασμάτων, η οποία είχε ξεπεράσει την υφαντουργία του μαλλιού ως το 1676.[23]

Από τον 17ο αιώνα εώς σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καντουαρία διατήρησε την σημασία της και τον 17ο αιώνα. Ο Κάρολος Α΄ και η Εριέττα Μαρία της Γαλλίας επισκέφθηκαν την πόλη το 1625, όπου μουσικοί παιάνιζαν ενώ το ζεύγος εισερχόταν κάτω από βελούδινο θόλο που κρατούσαν έξι άνδρες.[24] Το 1647, κατά τον Αγγλικό εμφύλιο πόλεμο, ξέσπασαν ταραχές γνωστές ως «Ταραχές της Πουτίγκας» (Plum Pudding Riots).[25] Η δίκη των ταραχοποιών την επόμενη χρονιά οδήγησε σε εξέγερση του Κεντ εναντίον των παραμονιακών δυνάμεων, συμβάλλοντας στην έναρξη της δεύτερης φάσης του πολέμου. Ωστόσο η Καντουαρία παραδόθηκε ειρηνικά στους Κοινοβουλευτικούς στη Μάχη του Μέντστον.[26]

Το Κάστρο της Καντουαρίας

Μέχρι το 1770 το κάστρο είχε περιέλθει σε ερείπωση και πολλά μέρη του κατεδαφίστηκαν κατά το τέλος του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα.[27] Το 1787 όλες οι πύλες του τείχους της πόλης, εκτός από την Ουέστγκειτ —την φυλακή της πόλης— κατεδαφίστηκαν μετά από επιτροπή που διαπίστωσε ότι εμπόδιζαν την κυκλοφορία των νέων άμαξων.[28] Η Φυλακή της Καντουαρίας άνοιξε το 1808 λίγο έξω από τα δημοτικά όρια.[29] Μέχρι το 1820 η παραγωγή μεταξωτών είχε ανακοπεί από τις εισαγόμενες ινδικές μουσελίνες[23] και το εμπόριο επικεντρώθηκε κυρίως στην εμπορία λυκίσκου και σιταριού.[11] Η Σιδηροδρομική Γραμμή Canterbury & Whitstable (γνωστή και ως The Crab and Winkle Way, The Canterbury & Whitstable Railway), ο πρώτος παγκοσμίως επιβατικός σιδηρόδρομος,[30] άνοιξε το 1830.[31] Ωστόσο, χρεοκόπησε το 1844 και αγοράστηκε από τη South Eastern Railway, η οποία συνέδεσε την πόλη με το ευρύτερο δίκτυο το 1846.[32] Η γραμμή London, Chatham & Dover έφθασε το 1860·[33] ο ανταγωνισμός και οι περικοπές δαπανών ανάμεσα στις εταιρείες επιλύθηκαν με τη συγχώνευσή τους ως South Eastern & Chatham το 1899.[34] Μεταξύ 1830 και 1900 ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε από 15.000 σε 24.000.[35]

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαταστάθηκαν στρατώνες και εθελοντικά νοσοκομεία γύρω από την πόλη. Το 1917 ένα γερμανικό βομβαρδιστικό αναγκάστηκε να προσγειωθεί κοντά στην οδό Broad Oak.[36] Ο Μαχάτμα Γκάντι επισκέφθηκε την Καντουαρία τον Οκτώβριο του 1931.[37][38] Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, 10.445 βόμβες, σε 135 ξεχωριστές επιδρομές, κατέστρεψαν 731 κατοικίες και 296 άλλα κτίρια στην πόλη, συμπεριλαμβανομένου του ιεραποστολικού κολεγίου και του Simon Langton Girls' Grammar School.[39] 119 άμαχοι πολίτες πέθαναν από εχθρικές ενέργειες στο δήμο.[40] Η πλέον καταστροφική επιδρομή έγινε την 1η Ιουνίου 1942, κατά το Baedeker blitz.[41] Πριν από το τέλος του πολέμου, ο αρχιτέκτονας Τσαρλς Χόλντεν σχεδίασε την ανασυγκρότηση του κέντρου της πόλης, αλλά οι ντόπιοι αντιτάχθηκαν τόσο έντονα που ιδρύθηκε η Εταιρεία Υπεράσπισης των Πολιτών (Citizens' Defence Association)· αυτή θριάμβευσε στις δημοτικές εκλογές του 1945. Η ανοικοδόμηση του κέντρου άρχισε τελικά δέκα χρόνια μετά τον πόλεμο. Δακτυλιοειδής οδός κατασκευάστηκε σταδιακά έξω από τα τείχη για να μειώσει τα κυκλοφοριακά προβλήματα στο κέντρο, το οποίο στη συνέχεια πεζοδρομήθηκε. Η μεγαλύτερη επέκταση της πόλης πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του 1960 με την εγκατάσταση του Πανεπιστημίου του Κεντ στο Καντουαρία και του κολλέγιου Christ Church.[42]

Τη δεκαετία του 1980 η πόλη δέχθηκε επισκέψεις από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ και ξεκίνησε το ετήσιο Φεστιβάλ της Καντουαρίας.[43] Μεταξύ 1999 και 2005 το εμπορικό κέντρο Whitefriars υπέστη εκτεταμένη αναδιάρθρωση. Το 2000, κατά τη διάρκεια των έργων ανακαίνισης, πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο αρχαιολογικό πρόγραμμα από την Canterbury Archaeological Trust, γνωστό ως «Το Μεγάλο Σκάψιμο» (Big Dig),[44] το οποίο υποστηρίχθηκε και από την τηλεοπτική εκπομπή Time Team του Channel Four.[45]

Η Καντουαρία έχει ωκεάνιο κλίμα (κατά Köppen: Cfb), όπως και σχεδόν ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο. Απολαμβάνει ήπιες θερμοκρασίες καθʼ όλη τη διάρκεια του έτους, που κυμαίνονται περίπου μεταξύ 1.8 °C (35.2 °F) και 22.8 °C (73 °F). Οι βροχοπτώσεις είναι σχετικά ανεπαίσθητες και κατανεμημένες ομοιόμορφα καθʼ όλη τη διάρκεια του έτους.

Κλιματικά δεδομένα Canterbury
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F) 7.6 7.8 10.7 13.4 16.8 20.0 22.8 22.8 19.4 15.3 10.9 8.1 14,7
Μέση Μηνιαία °C (°F) 4.3 4.3 6.4 8.2 11.6 14.3 16.8 16.9 14.3 10.9 7.1 5.3 10,0
Μέση Ελάχιστη °C (°F) 2.1 1.8 3.5 4.9 7.7 10.5 12.9 12.8 10.8 8.0 4.8 2.5 6,9
Υετός mm (ίντσες) 62,2 42,2 41,3 42,9 50 39 40 51,2 61,6 83,2 68,8 63,4 645,8
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 60.9 80.7 116.5 174.2 206.0 206.4 221.8 214.9 155.2 125.0 73.3 48.6 1.683,3
Πηγή #1: [46]
Πηγή #2: [47]
Απογραφή του 2001 στο ΗΒ Πόλη της Καντουαρίας Περιοχή της Καντουαρίας Αγγλία
Συνολικός πλυθησμός 43,432 135,278 49,138,831
Γεννημένοι στο εξωτερικό 11.6% 5.1% 9.2%
Λευκοί 95% 97% 91%
Ασιάτες 1.8% 1.6% 4.6%
Μαύροι 0.7% 0.5% 2.3%
Χριστιανοί 68% 73% 72%
Μουσουλμάνοι 1.1% 0.6% 3.1%
Ινδουϊστές 0.8% 0.4% 1.1%
Άθρησκοι 20% 17% 15%
Άνεργοι 3.0% 2.7% 3.3%

Στην απογραφή του 2001 στο Ηνωμένο Βασίλειο,[48][49][50][51][52][53] ο συνολικός πλυθησμός της πόλης μόνο ήταν 43.432 και σε όλη την περιοχή της Καντουαρίας ήταν 135.278. Το 2011, ο συνολικός πλυθησμός της περιοχής ήταν 151.200, αύξηση 11.7% από το 2001,[54] και ο πλυθησμός της πόλης της Καντουαρίας είχε αυξηθεί στα 55.000.[55] Μέχρι το 2015, ο πλυθησμός των σπουδαστών στην Καντουαρία, συμπεριλαμβανόμενο του Πανεπιστήμιου της Καντουαρίας και του Christ Church University, και το μικρότερο University for the Creative Arts, ήταν περίπου 40.000.[56]

Αύξηση του πλυθησμού στην Καντουαρία από το 1901

Χρονιά 1901 1911 1921 1931 1939 1951 1961 1971 2001
Πλυθησμός 24,899 24,626 23,737 24,446 26,999 27,795 30,415 33,155 43,432
Πηγή: A Vision of Britain through Time

Φυσικό περιβάλλον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ποταμός Μεγάλος Στάουρ (Great Stour)

Η Καντουαρία βρίσκεται στην ανατολική κομητεία του Κεντ, περίπου 89 χλμ (55 μίλια) ανατολικά-νοτιοανατολικά του Λονδίνου. Οι παράκτιες πόλεις Herne Bay και Whitstable απέχουν 6 μίλια (10 χλμ) προς τα βόρεια, ενώ το Faversham βρίσκεται 8 μίλια (13 χλμ) βορειοδυτικά.[57] Η πόλη απλώνεται στις όχθες του ποταμού Στάουρ—συχνά αποκαλούμενου Μεγάλου Στάουρ—.[58] Το τμήμα του ποταμού που επηρεάζεται από την παλίρροια είναι πλωτό ως το Fordwich, ενώ πιο πάνω επιτρέπεται η χρήση κανό και άλλων μικρών σκαφών. Η γεωλογία της περιοχής αποτελείται κυρίως από brickearth επικάλυψη πάνω σε κιμωλία (chalk). Τριτογενή άμμοι καλυπτόμενα από London clay σχηματίζουν τον Λόφο του Αγίου Θωμά και τον Λόφο του Αγίου Στεφάνου, περίπου ένα μίλι βορειοδυτικά του κέντρου της πόλης.[59]

Τα τείχη της πόλης της Καντουαρίας

Η Καντουαρία είναι μεσαιωνική πόλη: ο καθεδρικός ναός βρίσκεται εντός του δακτυλίου των τειχών, που σχηματίζουν τον ιστορικό πυρήνα. Από τα αμυντικά έργα διατηρείται τμήμα του μεσαιωνικού τείχους στο νότιο τμήμα, κοντά στο Κάστρο της Καντουαρίας, ενώ προς βορειοδυτικά διασώζεται η Westgate, σήμερα μουσείο Westgate Towers. Ακριβώς έξω από τη Westgate κυλά ο ποταμός Stour, ο οποίος διασχίζει την πόλη από νοτιοδυτικά προς βορειοανατολικά.[60] Μια ευθεία οδός διατρέχει την πόλη από την Westgate, αποτελώντας την High Street (συμπεριλαμβανομένης της οδού St George) και τμήμα του North Downs Way.[61] Το Αββαείο του Αγίου Αυγουστίνου βρίσκεται αμέσως έξω από τα τείχη της πόλης.[62]

  1. ↑ www.citypopulation.de/UK-Cities.html.
  2. ↑ «St Theodore of Tarsus the Archbishop of Canterbury». oca.org. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2015.
  3. ↑ Plummer, Charles (1896). Historiam ecclesiastica gentis Anglorum: Historiam abbatum; Epistolam ad Ecgberctum; una cum Historia abbatum auctore anonymo. http://catalog.hathitrust.org/Record/008963289: e Typographeo Clarendoniano.
  4. 1 2 Lyle 2002, σελ. 29.
  5. ↑ Hasted, Edward (1800). The History and Topographical Survey of the County of Kent. XI. Canterbury: W. Bristow. σελίδες 135–139. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2015.
  6. 1 2 Nennius (attrib.). Theodor Mommsen (ed.). Historia Brittonum, VI. Composed after AD 830. (στην Latin) Hosted at Latin Wikisource.
  7. 1 2 Ford, David Nash. "[www.britannia.com/history/ebk/articles/nenniuscities.html The 28 Cities of Britain]" at Britannia. 2000.
  8. 1 2 «Canterbury Timeline». Channel 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2008.
  9. ↑ Lyle 2002, σελ. 16.
  10. 1 2 Lyle 2002, σελίδες 43–44.
  11. 1 2 3 Godfrey-Faussett 1878, σελ. 29.
  12. ↑ Lyle 2002, σελ. 42.
  13. ↑ Lyle 2002, σελίδες 42, 47.
  14. ↑ Lyle 2002, σελίδες 48–50.
  15. ↑ Lyle 2002, σελίδες 64, 66.
  16. ↑ Lyle 2002, σελίδες 86–87.
  17. ↑ Lyle 2002, σελ. 91.
  18. ↑ HMC 9th Report: Canterbury (London, 1883), p. 150.
  19. ↑ Cross, Francis William (1898). History of the Walloon & Huguenot Church at Canterbury. p. 3.
  20. ↑ Cross, Francis William (1898). History of the Walloon & Huguenot Church at Canterbury. pp. 4-6.
  21. ↑ Cross, Francis William (1898). History of the Walloon & Huguenot Church at Canterbury. pp. 13–23
  22. ↑ «The church in the 16th century: The Walloon period | Église Protestante Française de Cantorbéry». www.frenchchurchcanterbury.org.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2024.
  23. 1 2 Lyle 2002, σελ. 107.
  24. ↑ HMC 9th Report: Canterbury (London, 1883), p. 163.
  25. ↑ «Cancelled Christmas and the Plum Pudding Riots». Vaguely Interesting. 11 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022.
  26. ↑ Lyle 2002, σελ. 109.
  27. ↑ Tatton-Brown, Tim. «Canterbury Castle». Canterbury Archaeological Trust. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2008.
  28. ↑ Lyle 2002, σελ. 110.
  29. ↑ Canterbury, UK: HM Prison Service, http://www.hmprisonservice.gov.uk/prisoninformation/locateaprison/prison.asp?id=304,15,2,15,304,0, ανακτήθηκε στις 24 September 2008
  30. ↑ Butler 2002, σελ. 11.
  31. ↑ Ratcliffe, R.L. (1980), Canterbury & Whitstable Railway 1830–1980, Locomotive Club of Great Britain, ISBN 978-0-905270-11-1
  32. ↑ White, H.P. (1961), A Regional History of the Railways of Southern England, II, London: Phoenix House, σελ. 16–8
  33. ↑ Godfrey-Faussett 1878, σελ. 28.
  34. ↑ Awdry, Christopher (1990), Encyclopaedia of British Railway Companies, Sparkford: Patrick Stephens, σελ. 199, ISBN 978-1-8526-0049-5
  35. ↑ Butler 2002, σελ. 11.
  36. ↑ Butler 2002, σελ. 13.
  37. ↑ «Wikilivres». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2018.CS1 maint: Unfit url (link) . wikilivres.ca. Retrieved on 25 August 2011.
  38. ↑ Special Collections – Library Services – University of Kent Αρχειοθετήθηκε 12 October 2008 στο Wayback Machine.. Library.kent.ac.uk. Retrieved on 25 August 2011.
  39. ↑ Lyle 2002, σελ. 127.
  40. ↑ «Cemetery Details». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2019.
  41. ↑ Butler 2002, σελ. 13.
  42. ↑ Butler 2002, σελ. 14.
  43. ↑ Butler 2002, σελ. 15.
  44. ↑ «Canterbury Archaeological Trust: Previous articles: Big Dig». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2009.
  45. ↑ Butler 2002, σελ. 16.
  46. ↑ «Canterbury climate». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2017.
  47. ↑ «Weather statistics for Canterbury, England (United Kingdom)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2017.
  48. ↑ «Barton (Ward)». Statistics.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
  49. ↑ «Harbledown (Ward)». Statistics.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
  50. ↑ «Northgate (Ward)». Statistics.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
  51. ↑ «St Stephens (Ward)». Statistics.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
  52. ↑ «Westgate (Ward)». Statistics.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
  53. ↑ «Wincheap (Ward)». Statistics.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
  54. ↑ «Census 2011 result shows increase in population of the South East». webarchive.nationalarchives.gov.uk. 16 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2016.
  55. ↑ «Canterbury Population 2018 (Demographics, Maps, Graphs)». worldpopulationreview.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2018.
  56. ↑ Pragnell, Chris (10 Οκτωβρίου 2015). «Canterbury's student population now 40,000 – double 10 years ago». Kent Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023.
  57. ↑ «Where is Canterbury». Get The Data. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2023.
  58. ↑ «Background information on the River Stour». kentishstour.org.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2020.
  59. ↑ Lyle 2002, σελ. 15.
  60. ↑ «Visit Canterbury». Canterbury City Council. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023.
  61. ↑ «Work on transformation of St George's Street in Canterbury high street to start on Monday». Kent Online. 12 Ιανουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023.
  62. ↑ «St Augustine's Abbey». English Heritage. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάντερμπερι&oldid=11322256"