Ισμαήλ Γιβραλτάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ισμαήλ Γιβραλτάρ
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος1826
Αιτία θανάτουΣκοτώθηκε σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΑίγυπτος
ΘρησκείαΜουσουλμάνος
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης, στρατιωτικός
Αντιπρόσωποςτης Αιγύπτου
Γνωστός γιαΚαταστροφή της Κάσου Συμμετοχή στη Ναυμαχία του Γέροντα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος
ΣυνεργάτηςΝασουχζαντέ Αλί Πασάς
δεδομένα
Ο Νασουχζαντέ Αλί Πασάς, με τον οποίο επανειλημμένα συνεργάστηκε ο Ισμαήλ Γιβραλτάρ.

Ο Ισμαήλ Γιβραλτάρ (απεβίωσε το 1826) ήταν Οθωμανός ναύαρχος ο οποίος έδρασε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ως ο διοικητής του αιγυπτιακού στόλου. Συνεργάστηκε αρκετές φορές με τον Νασουχζαντέ Αλί Πασά, καθώς και με τον Ιμπραήμ. Σημαντική ήταν η συνέργειά του στην καταστροφή της Κάσου.

Η συνεργασία του με τον Αλί Πασά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχή της δράσης του γίνεται κατά το διάστημα μεταξύ Αυγούστου-Οκτωβρίου 1821, έπειτα από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, όταν ηγήθηκε της αιγυπτιακής μοίρας στόλου η οποία ενσωματώθηκε στον στόλο του Νασουχζαντέ Αλί Πασά. Συγκεκριμένα, ο δεύτερος, κατά τις αρχές του Ιουλίου του 1821, στάλθηκε από τον σουλτάνο κατά της Σάμου, για να καταπνίξει την επανάσταση που είχε κηρυχθεί εκεί. Οι κάτοικοί της, όμως, με επικεφαλής τον Λυκούργο Λογοθέτη, κατάφεραν να αποτρέψουν τις οποιεσδήποτε αποβατικές προσπάθειες. Μετά από τις αποτυχίες του, ο Αλί Πασάς κατευθύνθηκε προς την Αλικαρνασσό της Μικράς Ασίας, καταδιωκόμενος από τον ελληνικό στόλο. Απέφυγε τη σύγκρουση και, τελικά, συνάντησε τον Ισμαήλ Γιβραλτάρ, αρχηγό αιγυπτιακής ναυτικής μοίρας, κοντά στη Ρόδο. Ο στόλος του Γιβραλτάρ, αποτελούταν από 14 σκάφη, επανδρωμένα με 800 Αλβανούς πολεμιστές, που προορίζονταν για αποβάσεις. Ο ελληνικός στόλος, σε αποκαρδιωτική κατάσταση, έπλευσε κατά του τουρκοαιγυπτιακού, στις 22 Ιουλίου, πλησίον της Νισύρου. Όμως, ούτε ο Ισμαήλ Γιβραλτάρ, ούτε ο Αλί Πασάς εκμεταλλεύθηκαν αυτό το πλεονέκτημα. Αργότερα οι δύο στόλοι θα ξανασυναντηθούν. Τώρα, όμως, ο ελληνικός θα έχει κραταιωθεί και θα αποφύγει κάθε σύγκρουση. Έτσι, αυτός στον οποίο βρισκόταν ο Γιβραλτάρ θα υποχωρήσει, και τελικά θα καταφύγει στα Δαρδανέλια.[1] Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, θα συναντήσει ξανά τον Αλί Πασά -που επιχειρούσε ναυτική εκστρατεία κατά της Πελοποννήσου- στη Ρόδο, ως αρχηγός αιγυπτιακής μοίρας, την οποία θα προσθέσει στον στόλο του δευτέρου. Τελικά, όμως, και αυτή η επιχείρηση απέτυχε.[2] Έπειτα από την λύση της πολιορκίας της Πάτρας, την 1η Οκτωβρίου, ο Αλί έστειλε τον Ισμαήλ Γιβραλτάρ στον Κορινθιακό Κόλπο, όπου και κατέστρεψε τον εμπορικό λιμένα του Γαλαξιδιού, αιχμαλωτίζοντας 34 σκάφη και πυρπολώντας τον υπόλοιπο στόλο της πόλης, ο οποίος ήταν ο σημαντικότερος αριθμητικά στη Δυτική Ελλάδα.[3]

Η καταστροφή της Κάσου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Καταστροφή της Κάσου

Το 1824, ορίστηκε από τον μονάρχη της Αιγύπτου, Μωχάμετ Άλι, ως διοικητής στόλου αποτελούμενου από 25-35 πολεμικά πλοία [4] , μαζί με, περίπου, 3.000 Αλβανούς στρατιώτες, προκειμένου να καταλάβει το νησί της Κάσου, του οποίου οι κάτοικοι πραγματοποιούσαν επιδρομές κατά οθωμανικών πλοίων κατά την διάρκεια των προηγούμενων ετών. Ο στόλος των Αιγυπτίων παρατάχθηκε στα ανοικτά της Κάσου και άρχισε διαρκή κανονιοβολισμό κατά του νησιού, που υπερασπίζονταν λίγοι Κάσιοι και Κρητικοί πολεμιστές.Τελικά, μετά από παραπλανητικές κινήσεις[5], η αιγυπτιακή δύναμη αποβιβάστηκε τη νύχτα 28-29 Ιουνίου[6], αιφνιδιάζοντας πλήρως τους Κασιώτες. Παρ' όλα αυτά, οι ελάχιστοι υπερασπιστές του νησιού αμύνθηκαν με γενναιότητα. Τελικά, οι Έλληνες ηττήθηκαν και[7] έναντι, μόλις, 30 νεκρών από την πλευρά των Αλβανών[8], το νησί λεηλατήθηκε και καταστράφηκε: μόλις κάμφθηκε η αντίσταση της Κάσου, οι Αλβανοί στρατιώτες ξεχύθηκαν στα χωριά ασυγκράτητοι, διαπράττοντας κάθε είδους βιαιότητα έναντι του άμαχου πληθυσμού. Πάντως δεν πρέπει να αγνοηθεί η προσπάθεια ορισμένων Χριστιανών Αλβανών να διασώσουν μέρος των αμάχων, που, όμως, αποδείχθηκε άκαρπη. Συνολικά, περίπου 2.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ή σφαγιάστηκαν[9], ενώ πάνω από 2.000 γυναίκες και παιδιά αιχμαλωτίστηκαν ως σκλάβοι.[10] Η αποστολή του Ισμαήλ Γιβραλτάρ είχε φτάσει στο σκοπό της. Όταν, την επομένη, σταμάτησε η σφαγή, η Κάσος είχε σχεδόν ερημώσει.[11]

Συμμετοχή σε στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιμπραήμ Πασάς, του οποίου πολύτιμος συνεργάτης αποδείχθηκε ο Ισμαήλ Γιβραλτάρ (καλλιτεχνική απεικόνιση).

Αργότερα, ο Ισμαήλ Γιβραλτάρ, συμμετείχε στην εκστρατεία του πρίγκιπα της Αιγύπτου, Ιμπραήμ, που είχε σκοπό να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Πήρε μέρος σε σημαντικές αναμετρήσεις των Ελλήνων με τους Αιγυπτίους, όπως στη ναυμαχία του Γέροντα.[12]

Επίσης, διετέλεσε απεσταλμένος του Μωχάμετ Άλι, για λογαριασμό του οποίου πραγματοποίησε σειρά διπλωματικών αποστολών στην Αγγλία, τη Σουηδία, τη Γερμανία, καθώς και την Ιταλία.[13]

Ο θάνατός του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελικά, ο Ισμαήλ Γιβραλτάρ, σκοτώθηκε κατά την διάρκεια στρατιωτικής σύγκρουσης με τους Έλληνες, το 1826.[14]

Παραπομπές & Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εκδοτική Αθηνών 1975. σελ. 169-170. 
  2. ↑ Εκδοτική Αθηνών 1975. σελ. 172. 
  3. ↑ (Αγγλικά) Finlay, George (1861). History of the Greek Revolution, Vol. I. Εδιμβούργο και Λονδίνο: William Blackwood and Sons. σελίδες 272–273. 
  4. ↑ Εκδ. Αθηνών, σ. 347 1975. Οι πηγές διαφωνούν για τον αριθμό των πλοίων, πάντως αυτά, προφανώς, ήταν πάνω από 25. Ο George Finlay αναφέρει τρεις φρεγάτες και δέκα καΐκια, αριθμός που μάλλον είναι πολύ μικρότερος του πραγματικού.
  5. ↑ Εκδοτική Αθηνών 1975. σελ. 347. 
  6. ↑ Ο Finlay αναφέρει,λανθασμένα, πως η απόβαση έγινε στις 19 Ιουλίου.
  7. ↑ Εκδοτική Αθηνών 1975. σελ. 347. 
  8. ↑ Οι απώλειες των Αλβανών δίνονται από τον Finlay .
  9. ↑ Εκδ. Αθηνών 1975, σ. 348 . Ο Finlay κατεβάζει τον αριθμό των νεκρών σε 500, εξωπραγματικά μικρό αν ληφθεί υπόψη πως σχεδόν 3.000 στρατιώτες επιτέθηκαν στον άμαχο πληθυσμό της Κάσου.
  10. ↑ (Αγγλικά) Finlay, George (1861). History of the Greek Revolution, Vol. II. Εδιμβούργο και Λονδίνο: William Blackwood and Sons. σελίδες 47–48. 
  11. ↑ Εκδοτική Αθηνών 1975. σελ. 348. 
  12. ↑ Εκδοτική Αθηνών 1975. σελ. 368 κ.ε. 
  13. ↑ (Αγγλικά) Minutoli, Barness von. (1827) Recollections of Egypt: With a Portrait of Mahomet Ali Pacha. Φιλαδέλφεια: Carey, Lea and Carey. σσ. 216-218.
  14. ↑ (Αγγλικά) "Ismael Gibraltar", The Gentleman's Magazine, Vol. 96, Part 2, Αύγουστος 1826, σ. 186.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Δεσποτόπουλος, Α. (1975). Η στάση του σουλτάνου ύστερα από την έναρξη της επαναστάσεως στην Ελλάδα. Νέοι άγριοι διωγμοί. Απαγχονισμός του Πατριάρχη. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 12 (σελ. 130-153). Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
  • (Αγγλικά) Finlay, George (1861). History of the Greek Renolution, Vol. I. Edinburgh and London.
  • (Αγγλικά) Finlay, George (1861). History of the Greek Renolution, Vol. II. Edinburgh and London.
  • (Αγγλικά) "Ismael Gibraltar", The Gentleman's Magazine, Vol. 96, Part 2, Αύγουστος 1826.
  • Κούκκου, Ε. (1975). Η επανάσταση κατά το 1824. Τα πολεμικά γεγονότα ως τον Ιούνιο. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 12 (σελ. 337-353). Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
  • Κούκκου, Ε. (1975). Η επανάσταση κατά το 1824. Τα πολεμικά γεγονότα από τον Ιούλιο ως τον Δεκέμβριο. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 12 (σελ. 361-371). Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
  • (Αγγλικά) Minutoli, Barness von (1827). Recollections of Egypt: With a Portrait of Mahomet Ali Pacha. Φιλαδέλφεια: Carey, Lea and Carey.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ισμαήλ_Γιβραλτάρ&oldid=10488368"