Ιμπραχίμ του Γκαζνί
| Ιμπραχίμ του Γκαζνί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ابراهیم غزنوی (Περσικά) |
| Γέννηση | 1032 ή 1033 Αφγανιστάν |
| Θάνατος | 25 Αυγούστου 1099 Αφγανιστάν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαζναβίδες |
| Θρησκεία | Ισλάμ Σουνιτισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μασούντ Γ΄ του Γκαζνί |
| Γονείς | Μασούντ Α΄ |
| Αδέλφια | Farrukh-Zad of Ghazna |
| Οικογένεια | Γαζναβίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Sultan of the Ghaznavid Empire (1059–1099) |
.jpg)
Ο Ιμπραχίμ του Γκαζνί (1033 – π. 1099) ήταν σουλτάνος της αυτοκρατορίας των Γκαζναβιδών από τον Απρίλιο του 1059 μέχρι το τέλος του το 1099 [2] Έχοντας φυλακιστεί στο φρούριο Μπαργκούντ, ήταν ένας από τους πρίγκιπες των Γκαζναβιδών που διέφυγαν από τη σφαγή του σφετεριστή Toγκρούλ το 1052. [3] Όταν ο αδελφός του Φαρούχ-Ζαντ ανέλαβε την εξουσία, ο Ιμπραχίμ στάλθηκε στο φρούριο του Νάυ, [4] στο ίδιο φρούριο όπου αργότερα θα φυλακιζόταν για δέκα χρόνια ο ποιητής Μασούντ Σαντ Σαλμάν. [5]
Μετά το τέλος τού Φαρούκ, ο Iμπραχίμ αναγνωρίστηκε ως ο τελευταίος επιζών άρρην Γκαζναβίδης. Μια στρατιωτική συνοδεία στάλθηκε για να τον φέρει από το Nάυ, και μπήκε στο Γκαζνί στις 6 Απριλίου 1059 [4] Η βασιλεία του Ιμπραχίμ θεωρήθηκε χρυσή εποχή για την αυτοκρατορία των Γκαζναβιδών, λόγω των συνθηκών και των πολιτιστικών ανταλλαγών με την αυτοκρατορία των Σελτζούκων. [6]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιμπραήμ γεννήθηκε κατά την εκστρατεία του πατέρα του στο Γκουργκάν και στο Ταμπαριστάν (περί το 1033). [7] Σύμφωνα με πληροφορίες, είχε 40 γιους και 36 κόρες. Μία από αυτές τις κόρες παντρεύτηκε τον προ-προπάππου τού ιστορικού Τζουζτζανί. [8]
Ο γιος του Ιμπραήμ, Μασούντ, νυμφεύτηκε την Γκαουάρ Χατούν, κόρη του Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄, ως προϋπόθεση ειρήνης μεταξύ της αυτοκρατορίας των Σελτζούκων και της αυτοκρατορίας των Γκαζναβιδών. [2]
Κάθε χρόνο ο Ιμπραήμ αντέγραφε το Κοράνι με το χέρι και το έστελνε στον χαλίφη στη Μέκκα. [9]
Η βασιλεία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιμπραχίμ ανοικοδόμησε πόλεις και οικισμούς, και θέσπισε μια σθεναρή πολιτική για την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης και της οικονομικής ευημερίας στην αυτοκρατορία των Γκαζναβιδών, την οποία είχε ξεκινήσει ο αδελφός του Φαρούχ-Ζαντ. [8] Σε άγνωστη στιγμή, ο Ιμπραχίμ συνέλαβε και τον βεζίρη του Aμπού Σαχλ Χουτζαντί για άγνωστους λόγους. Το 1060, κατόπιν αιτήματος των ευγενών του Γκουρ, ο Ιμπραχίμ εισέβαλε στην περιοχή, και καθαίρεσε τον ηγεμόνα της Aμπάς ιμπν Σιθ. Στη συνέχεια έβαλε τον γιο του τελευταίου Μοχάμεντ ιμπν Αμπάς στον θρόνο των Γκουριδών. [10]
Ο Ιμπραχίμ έστειλε τον γιο του, Μαχμούντ, με στρατό γαζήδων αποτελούμενο από 40.000 ιππείς για να επιδράμουν στη Ντοάμπα στο ανατολικό Παντζάμπ, μεταξύ 1063 και 1070. [11] Μετά τις επιτυχημένες εκστρατείες του Μαχμούντ στην Ινδία, ο Ιμπραχίμ τον διόρισε αρχικά κυβερνήτη της Ινδίας. Κατέλαβε προσωρινά τις πόλεις Άγκρα και Καναούτζ. Επιτέθηκε επίσης και κατέλαβε τη Mάλβα. [12] Ωστόσο, για άγνωστους λόγους, ο Μαχμούντ έπεσε σε δυσμένεια, φυλακίστηκε στο φρούριο Nάυ και ο αδελφός του, Mασούντ, πήρε τη θέση του ως κυβερνήτης της Ινδίας. [13] Αποκομμένη από τη δυτική γη του, συντηρούνταν όλο και περισσότερο από τα πλούτη που συγκεντρώνονταν από επιδρομές στη Βόρεια Ινδία, όπου αντιμετώπισε σκληρή αντίσταση από Ινδούς ηγεμόνες όπως ο Παραμάρα της Mάλβα και ο Γκαχαντβάλα του Kαναούτζ. [14]
Μετά από 14 χρόνια ειρήνης με τους Σελτζούκους, ο Ιμπραχίμ, τον Ιανουάριο του 1073 έστειλε στρατό στο Σακαλκάντ. Ο στρατός του γνώρισε αρχική επιτυχία, αιχμαλωτίζοντας τον θείο τού Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄, Ουσμάν Τσαγκρί Μπεγκ, ο οποίος στάλθηκε στο Γκαζνί. Ωστόσο ένας στρατός με επικεφαλής τον Σελτζούκο αμίρ Γκουμουστεγκίν Μπιλγκέ Μπεγκ και τον Aμουστεγκίν Γκαρτσάι, έδιωξε τον στρατό των Γκαζναβιδών, που είχε καταστρέψει το Σακαλκάντ. [15] [16] Το 1077/8 ο Ιμπραήμ διόρισε βεζίρη του τον Aμπντ αλ-Χαμίντ Σιραζί. [17]
Το 1079 ο Ιμπραχίμ οδήγησε μια εκστρατεία στην Ινδία, πολιορκώντας ένα φρούριο στο Πακπατάν 120 παρασάνγκ (480 μίλια) από τη Λαχόρη, καταλαμβάνοντάς το στις 13 Αυγούστου 1079. Ο στρατιωτικός διοικητής στη Λαχόρη, Aμπντούλ Ναζάμ Ζαρίρ Σαϋμπανί, πραγματοποίησε επιτυχείς επιδρομές εναντίον των ινδουιστικών πόλεων Μπεναρές, Θανεσάρ και Kαναούτζ. Ένα άλλο βασικό επίτευγμα της βασιλείας του Ιμπραχίμ ήταν η ανάδειξη της Λαχόρης ως μεγάλου πολιτιστικού κέντρου υπό την αντιβασιλεία του εγγονού του Σιρζάντ.
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιμπραχίμ απεβίωσε στις 25 Αυγούστου 1099 τερματίζοντας μια βασιλεία 40 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα τού μεσαιωνικού Γκαζνί, κοντά στον τάφο του Σαΐχ Ραντί ντ-Ντιν Αλί Λαλά, στο παλάτι του σουλτάνου Μασούντ Γ'. [18] [19]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Alya Karame. «Qur'ans from the Eastern Islamic World between the 4 th /10 th and 6 th /12 th Centuries» (PDF). The University of Edinburgh (στα Αγγλικά). σελ. 109.
- ↑ 2,0 2,1 Dames 1993, σελ. 157.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 46.
- ↑ 4,0 4,1 Bosworth 1977, σελ. 50.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 66.
- ↑ Ziad 2006, σελ. 294.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 50-51.
- ↑ 8,0 8,1 Bosworth 1977, σελ. 51.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 74.
- ↑ Bosworth 1968, σελ. 157.
- ↑ Wink 1997, σελ. 134.
- ↑ Bakshi, Gajrani & Singh 1997, σελ. 371.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 66-67.
- ↑ Bosworth 2007.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 53.
- ↑ Ibn al-Athir 2002, σελ. 180.
- ↑ Bosworth 2011.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 81.
- ↑ «Qasr-i Mas'ud-i Sivvum». Archnet. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bakshi, S.R.· Gajrani, S. (1997). Early Aryans to Swaraj. II. Brill.
- Bosworth, C.E. (1968). «The Iranian World». Στο: Boyle, John Andrew. The Cambridge History of Iran. 5. Cambridge University Press.
- Bosworth, C.E. (1977). The Later Ghaznavids. Columbia University Press.
- Bosworth, C.E. (2007). «Ghaznavids». Encyclopedia Iranica. http://www.iranicaonline.org/articles/ghaznavids.
- Bosworth, C.E. (2011). «ʿAbd-Al-Ḥamid b. Ahmad b. ʿAbd-Al-Ṣamad Širazi». Encyclopaedia Iranica. http://www.iranicaonline.org/articles/abd-al-hamid-samad-shirazi.
- Dames, M. Longworth (1993). Houtsma, M. Th., επιμ. E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913-1936. Brill.
- Ibn al-Athir (2002). The Annal of the Saljuq Turks. Routledge.
- Wink, André (1997). Al-Hind the Making of the Indo-Islamic World: The Slave Kings and the Islamic Conquests 11th-13th centuries. II. Brill.
- Ziad, Homayra (2006). «Ghaznavids». Στο: Meri, Josef W. Medieval Islamic Civilization. I. Taylor & Francis.