Θεόδωρος Ξύδης
| Θεόδωρος Ξύδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θεόδωρος Ξύδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1909 Πύργος Ηλείας |
| Θάνατος | 1985 Πειραιάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας |
Ο Θεόδωρος Ξύδης (Πύργος Ηλείας, 1909 – Αθήνα, 1985) ήταν Έλληνας ποιητής και δοκιμιογράφος.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1909 στον Πύργο Ηλείας όπου και ολοκλήρωσε την βασική εκπαίδευση.[1] Στη συνέχεια σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[2] Εργάστηκε για μικρό διάστημα ως εκπαιδευτικός και έπειτα αποσπάστηκε στο Υπουργείο Παιδείας.[1] Πραγματοποίησε την εμφάνισή του στα γράμματα το 1931 με την μελέτη του «Ο Παλαμάς από μια ποιητική συλλογή του» και το επόμενο έτος δημοσίευσε νέες μελέτες με τίτλο «Η ποιητική βούληση του Σικελιανού» και «Αντρέας Καρκαβίτσας».[1][2]
Ασχολήθηκε κυρίως με τη θρησκευτική ποίηση, ενώ συνέγραψε κριτικές αλλά και φιλολογικές μελέτες. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά όπως η Νέα Εστία, τα Νέα Γράμματα, τα Πειραϊκά Γράμματα, η Ελληνική Δημιουργία, η Φιλολογική Πρωτοχρονιά κ.ά.[1][2] Για την προσφορά του στα γράμματα τιμήθηκε το 1965 με το βραβείο των Δώδεκα, το 1974 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο κριτικής - δοκιμίου και το 1980 με το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών.[2]
Ο Ξύδης ήταν μελετητής, βιογράφος και φίλος του Άγγελου Σικελιανού. Μάλιστα, στο ερευνητικό έργο του, ο Σικελιανός αποτελεί βασικό του σημείο αναφοράς ενώ η Άννα Σικελιανού τον ονομάζει «πιστό του βιογράφο» («Μαζί μας μόνο ἡ μάνα μου, ὁ κουμπάρος μας μέ τίς ἀγαπημένες μας ἀδελφές του κι ὁ πιστός βιογράφος του Θεόδωρος Ξύδης», αναφέρει χαρακτηριστικά για τον γάμο της με τον Άγγελο).[3] Χαρακτήρισε την Δελφική Ιδέα «όραμα ελληνικότητας», τόνισε την ελληνική διάσταση του «Χώρου» και της «Ιδέας» του «Ομφαλού των Δελφών» κι επεσήμανε τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε αυτή η ιδέα στην διαμόρφωση του ποιητή, όντας και ο ίδιος θερμός υποστηρικτής της. Έγραψε για τα καίρια ζητήματα της ζωής και της ποίησης του Σικελιανού (την μοναξιά και την ευθύνη του καλλιτέχνη, τον κοινωνικό ρόλο της ποίησής του, το Δελφικό Όραμα κ.ά.), καθώς και για την λογοτεχνική και φιλολογική σχέση του με τον Σικελιανό (άρθρα σχετικά με τις επιστολές του Σικελιανού προς αυτόν). Ενδεικτικά του σικελιανικά δημοσιεύματα (τα συγκεκριμένα στο περιοδικό Νέα Εστία): «Σχεδίασμα της μετρικής του Σικελιανού», «Ο Σικελιανός και ο αρχαίος μύθος», «Οι πρόγονοι του Σικελιανού», «Καζαντζάκης και Σικελιανός», «Η Λευκάδα για τον Σικελιανό», «Η πρώτη ποιητική δημιουργία του Σικελιανού», «Το Δελφικό Πνευματικό Κέντρο κι ο Σικελιανός», «Παραλειπόμενα και ανέκδοτα ποιήματα του Σικελιανού» κ.ά.[4][5][6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Πύργου: Ξύδης Θεόδωρος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «ΕΚΕΒΙ: Ξύδης Θεόδωρος (1909 - 1985)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2015.
- ↑ Άννα Σικελιανού, Η ζωή μου με τον Άγγελο, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα, χ.χ., σ. 133.
- ↑ Μιχάλης Γ. Μερακλής, Κάρολος Μητσάκης, Βάλτερ Πούχνερ, Αλέξης Ζήρας, Λαμπρινή Κουζέλη (επιμ.), Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας: πρόσωπα, έργα, ρεύματα, όροι, Πατάκης, 2007, σ. 1606-1607.
- ↑ Θεόδωρος Ξύδης, «Το Δελφικό Πνευματικό Κέντρο και ο Σικελιανός», περιοδικό Νέα Εστία, τ. 72, τχ. 847, 15 Οκτωβρίου 1962, σ. 1509-1511.
- ↑ Θεόδωρος Ξύδης, «Αγγ. Σικελιανού Ανέκδοτες επιστολές», εφημερίδα Το Βήμα της Κυριακής (στήλη «Θέσεις, ιδέες και θέματα, σ. III/9), 19 Ιουνίου 1966.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κείμενα του Θεοδώρου Ξύδη. Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.
|