Η γαλάζια λίμνη (ταινία 1980)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η γαλάζια λίμνη
ΣκηνοθεσίαRandal Kleiser
ΠαραγωγήRandal Kleiser
ΣενάριοDouglas Day Stewart
Βασισμένο σεThe Blue Lagoon
ΠρωταγωνιστέςΜπρουκ Σιλντς, Christopher Atkins, Λίο ΜακΚερν και Ουίλιαμ Ντάνιελς
ΜουσικήΒασίλης Πολυδούρης
ΦωτογραφίαΝέστορ Αλμέντρος
ΜοντάζRobert Gordon
Εταιρεία παραγωγήςColumbia Pictures
ΔιανομήColumbia Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή1980 και 19  Δεκεμβρίου 1980 (Γερμανία)[1]
Διάρκεια101 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
ΈπεταιReturn to the Blue Lagoon
δεδομένα (π • σ • ε )

Η γαλάζια λίμνη (Αγγλικά: The Blue Lagoon) είναι μια αμερικανική ρομαντική δραματική ταινία επιβίωσης του 1980 σε σκηνοθεσία Ράνταλ Κλάιζερ και σενάριο του Ντάγκλας Ντέι Στιούαρτ βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χένρι Ντε Βερ Στάκπουλ (1908). Στην ταινία πρωταγωνιστούν η Μπρουκ Σιλντς και ο Κρίστοφερ Άτκινς. Τη μουσική συνέθεσε ο Βασίλης Πολυδούρης.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο παιδιών που περιπλανώνται σε ένα τροπικό νησί στον Νότιο Ειρηνικό. Όμως, χωρίς την καθοδήγηση και τους περιορισμούς της κοινωνίας, με τις σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές της εφηβείας, ερωτεύονται μεταξύ τους.

Η γαλάζια λίμνη κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 20 Ιουνίου 1980 από την Columbia Pictures. Η ταινία επικρίθηκε από τους κριτικούς, οι οποίοι απαξίωσαν το σενάριο και την ερμηνεία της Σιλντς. Παρά τις κακές κριτικές, η ταινία σημείωσε εμπορική επιτυχία, με εισπράξεις άνω των 58 εκατομμυρίων δολαρίων με προϋπολογισμό 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων και έγινε η 9η ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις το 1980 στη Βόρεια Αμερική. Η ταινία ήταν υποψήφια για βραβείο Saturn Καλύτερης Ταινίας Φαντασίας και για Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας, ενώ ο Άτκινς προτάθηκε για Χρυσής Σφαίρας Νέο Αστέρι της Χρονιάς – Ηθοποιός. Η Σιλντς κέρδισε το πρώτο βραβείο Χρυσού Βατόμουρου για την ερμηνεία της στην ταινία.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ύστερη βικτωριανή εποχή, δύο ξαδέρφια, ο εννιάχρονος Ρίτσαρντ και η επτάχρονη Έμελιν Λεστράνζ, καθώς και ο μάγειρας Πάντι Μπάτον, ναυαγούν σε ένα καταπράσινο τροπικό νησί στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Πάντι φροντίζει τα παιδιά και τους απαγορεύει "διά νόμου" να πάνε στην άλλη άκρη του νησιού, όπου έχει βρει έναν βωμό με αιματηρά υπολείμματα από ανθρωποθυσίες. Τα προειδοποιεί επίσης να μην τρώνε τα θανατηφόρα κόκκινα μούρα. Πεθαίνει μετά από ένα μεγάλο μεθύσι και τα παιδιά ξαναχτίζουν το σπίτι τους σε άλλο μέρος του νησιού.

Στην εφηβεία, η Έμελιν νιώθει άβολα λόγω της σεξουαλικής της έλξης για τον Ρίτσαρντ και αρνείται να μοιραστεί μαζί του τις «παράξενες» σκέψεις της. Φοβάται μετά την πρώτη της έμμηνο ρύση και αρνείται να αφήσει τον Ρίτσαρντ να δει αυτό που φαντάζεται ότι είναι πληγή.

Τελικά, ο Ρίτσαρντ αναγνωρίζει τη δική του έλξη για την Έμελιν. Βγαίνει στην απαγορευμένη πλευρά του νησιού και βλέπει τον βωμό. Συσχετίζοντας το αίμα με τη σταύρωση του Χριστού, η Έμελιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο βωμός είναι ο Θεός και προσπαθεί να πείσει τον Ρίτσαρντ να πάνε στην άλλη άκρη του νησιού για να προσευχηθούν. Ο Ρίτσαρντ συγκλονίζεται με την ιδέα να παραβιάσει το νόμο και τα δυο παιδιά μαλώνουν. Όταν ο Ρίτσαρντ προσπαθεί να ξεκινήσει σεξουαλική επαφή, εκείνη τον αποκρούει, ενώ αυτός κρύβεται και αυνανίζεται.

Όταν ένα πλοίο εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Έμελιν δεν ανάβει φωτιά για να στείλει σήμα λέγοντας στον οργισμένο Ρίτσαρντ ότι το νησί είναι η πατρίδα τους πια. Λέει ότι ξέρει για τον αυνανισμό του Ρίτσαρντ και απειλεί να το πει στον θείο της Άρθουρ. Οι δυο νέοι μαλώνουν και ο Ρίτσαρντ διώχνει την Έμελιν από το καταφύγιό τους.

Η Έμελιν πατάει ένα δηλητηριώδες πετρόψαρο. Αδύναμη από το δηλητήριο, παρακαλεί τον Ρίτσαρντ να «την πάει στον Θεό». Ο Ρίτσαρντ τη μεταφέρει και την τοποθετεί στο βωμό. Η Έμελιν αναρρώνει και οι δυο τους κολυμπούν γυμνοί στη λίμνη. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις του σώματός τους, ανακαλύπτουν τη σεξουαλική επαφή και γίνονται εραστές. Κανένας από τους δύο δεν καταλαβαίνει τι έχει συμβεί όταν η Έμελιν μένει έγκυος και έκπληκτη νιώθει το μωρό να κινείται μέσα της, υποθέτοντας ότι κάτι έχει το στομάχι της.

Μήνες αργότερα, ο Ρίτσαρντ παρατηρεί ιθαγενείς να κάνουν μια ανθρωποθυσία μπροστά από το άγαλμα. Τρέχει έντρομος στην Έμελιν, την οποία βρίσκει να γεννά. Ονομάζουν το αγοράκι τους Πάντι.

Ένα πλοίο με αρχηγό τον πατέρα του Ρίτσαρντ, τον Άρθουρ, πλησιάζει το νησί και βλέπει την οικογένεια να παίζει στην ακτή. Ικανοποιημένοι με τη ζωή τους, ο Ρίτσαρντ και η Έμελιν απομακρύνονται αντί να κάνουν σήμα για βοήθεια. Ο Άρθουρ υποθέτει ότι το καλυμμένο με λάσπη ζευγάρι δεν είναι ο Ρίτσαρντ και η Έμελιν.

Επισκεπτόμενος το αρχικό τους σπίτι, ο Ρίτσαρντ ψάχνει να βρει μπανάνες, ενώ ο Πάντι, απαρατήρητος, φέρνει ένα κλαδί με κόκκινα μούρα στη βάρκα με την Έμελιν. Ο Πάντι πετά ένα κουπί έξω από τη βάρκα καθώς παρασύρεται από την ακτή. Ο Ρίτσαρντ κολυμπάει πίσω τους, ακολουθούμενος από έναν καρχαρία. Η Έμελιν ρίχνει το άλλο κουπί στον καρχαρία, χτυπώντας τον και δίνοντας χρόνο στον Ρίτσαρντ να μπει στη βάρκα. Το σκάφος παρασύρεται χωρίς κουπιά στη θάλασσα.

Μετά από ταξίδι ημερών, ο Ρίτσαρντ και η Έμελιν ξυπνούν και βρίσκουν τον Πάντι να τρώει κόκκινα μούρα. Χωρίς ελπίδες, ο Ρίτσαρντ και η Έμελιν τρώνε κι αυτοί μούρα και ξαπλώνουν περιμένοντας να πεθάνουν. Μερικές ώρες αργότερα, τους βρίσκει το πλοίο του Άρθουρ. Ο Άρθουρ ρωτά: "Είναι νεκροί;" Ο αξιωματικός τον διαβεβαιώνει: «Όχι, κύριε. Κοιμούνται».

Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μπρουκ Σιλντς ως Έμελιν Λεστράνζ
    • Έλβα Τζόζεφσον ως μικρή Έμελιν
  • Κρίστοφερ Άτκινς ως Ρίτσαρντ Λεστράνζ
    • Γκλεν Κόχαν ως μικρός Ρίτσαρντ
  • Μπράντλεϊ Πράις ως Μικρός Πάντι Λεστράνζ
    • Τσαντ Τίμερμανς ως βρέφος Πάντι
  • Λίο Μακέρν ως Πάντι Μπάτον
  • Γουίλιαμ Ντάνιελς ως Άρθουρ Λεστράνζ
  • Άλαν Χόπγκουντ ως καπετάνιος
  • Γκας Μερκούριο ως αξιωματικός

Κάστινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπρουκ Σιλντς επιλέχθηκε ως Έμελιν με βάση την ερμηνεία της στο Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης. Η Τζόντι Φόστερ πέρασε από ακρόαση για τον ρόλο της Έμελιν, αλλά απορρίφθηκε.Η Κέλι Πρέστον πέρασε επίσης από ακρόαση για τον ρόλο. [2] Ο ρόλος προτάθηκε στην Νταϊάν Λέιν αλλά εκείνη τον απέρριψε. [3]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτό το είδος ιγκουάνα έγινε γνωστό στους ερπετολόγους λόγω της Γαλάζιας λίμνης.

Η ταινία ήταν ιδέα του Ράνταλ Κλάιζερ, στον από καιρό άρεσε το πρωτότυπο μυθιστόρημα. Προσέλαβε τον Ντάγκλας Ντέι Στιούαρτ, ο οποίος είχε γράψει το The Boy in the Plastic Bubble, για να γράψει το σενάριο και συνάντησε τον Ρίτσαρντ Φράνκλιν, τον Αυστραλό σκηνοθέτη, ο οποίος έψαχνε δουλειά στο Χόλιγουντ. Αυτό του έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσει αυστραλιανό πλήρωμα. [4]

Η ταινία γυρίστηκε στο Νανούγια Λεβού, ένα ιδιόκτητο νησί στα Φίτζι. [5] Η χλωρίδα και η πανίδα που παρουσιάζονται στην ταινία περιλαμβάνει μια σειρά από ζώα από πολλές ηπείρους, μεταξύ των οποίων και ένα είδος ιγκουάνα άγνωστο μέχρι τώρα στους βιολόγους. Ο ερπετολόγος Τζον Γκίμπονς πήγε στο νησί όπου γυρίστηκε η ταινία και μελάτησε το Brachylophus vitiensis το 1981. [6]

Η Σιλντς ήταν 14 ετών όταν εμφανίστηκε στην ταινία. [7] Όλες οι γυμνές σκηνές της ερμηνεύτηκαν από την 32χρονη κασκαντέρ της ταινίας, Κάθι Τράουτ. [8] Η Σιλντς έκανε πολλές τόπλες σκηνές με τα μαλλιά της κολλημένα στο στήθος της. [9] [10] Ο Άτκινς ήταν 18 ετών όταν γυρίστηκε η ταινία και ερμήνευσε ο ίδιος τις δικές του γυμνές σκηνές. [11] [12] [13]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Rotten Tomatoes η ταινία έχει βαθμολογία έγκρισης 8% με βάση 25 κριτικές, με μέση βαθμολογία 3,3/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου λέει: «Η γαλάζια λίμνη είναι μια άτακτη φαντασίωση που είναι επίσης πολύ αγνή για να είναι πραγματικά διασκεδαστική». [14] Στο Metacritic, η ταινία έχει μέσο όρο βαθμολογίας 31 στα 100, με βάση 14 κριτικούς, υποδεικνύοντας "γενικά δυσμενείς κριτικές".

Εισπράξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ήταν η 12η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 1980 στη Βόρεια Αμερική σύμφωνα με το περιοδικό The Numbers, [15] με εισπράξεις 58.853.106 δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά [16] με προϋπολογισμό 4,5 εκατομμυρίων δολάρια. [17] [18] [19]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0080453/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  2. ↑ Kelly Preston Was Approached For ‘Blue Lagoon’ | WWHL. Watch What Happens Live with Andy Cohen. 12 Ιουνίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2021. 
  3. ↑ Mell, Eila (24 Ιανουαρίου 2015). Casting Might-Have-Beens: A Film by Film Directory of Actors Considered for Roles Given to Others. ISBN 9781476609768. 
  4. ↑ Scott Murray, "The Blue Lagoon: Interview with Randal Kleiser", Cinema Papers, June–July 1980 [166-169, 212]
  5. ↑ McMurran, Kristin (11 Αυγούστου 1980). «Too Much, Too Young?». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2013. 
  6. ↑ Robert George Sprackland (1992). Giant lizards. Neptune, New Jersey: T.F.H. Publications. ISBN 0-86622-634-6. 
  7. ↑ Bender, Abbey (4 Μαρτίου 2019). «Sexualized Innocence: Revisiting The Blue Lagoon». RogerEbert.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020. 
  8. ↑ Arnord, Gary (July 11, 1980). «Depth Defying». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 1, 2018. https://web.archive.org/web/20180801034519/https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1980/07/11/depth-defying/ce8d8555-4921-4b68-9f49-d9bfc7105233/?noredirect=on. Ανακτήθηκε στις June 6, 2018. 
  9. ↑ The Blue Lagoon (DVD Special Edition). Released October 5, 1999.
  10. ↑ «SCREEN ARCHIVES ENTERTAINMENT». Screenarchives.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2018. 
  11. ↑ McMurrin, Kristin (11 Αυγούστου 1980). «Too Much, Too Young?». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018. 
  12. ↑ «Christopher Atkins: Poster Child for Gay Rights Movement?». Advocate.com. 9 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018. 
  13. ↑ «Chris Atkins». HollywoodShow.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018. 
  14. ↑ «The Blue Lagoon (1980)». Rotten Tomatoes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2018. 
  15. ↑ «The Numbers - Top-Grossing Movies of 1980». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2020. 
  16. ↑ «1980 Yearly Box Office Results». Boxofficemojo.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2018. 
  17. ↑ «The Blue Lagoon (1980) - Financial Information». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018. 
  18. ↑ «AFI|Catalog». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018. 
  19. ↑ «The Blue Lagoon». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_γαλάζια_λίμνη_(ταινία_1980)&oldid=10389434"