Ζντζίσουαφ Καβέτσκι
| Ζντζίσουαφ Καβέτσκι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Μαΐου 1902 Χουσιατίν |
| Θάνατος | 1940[1][2] Κάτιν |
| Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό και Τυφεκισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
| Ύψος | 171 cm  |
| Βάρος | 70 kg |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός event rider |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | d:Q63531520 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ίλαρχος/ιππικό της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας |
| Πόλεμοι/μάχες | Πολωνό-Σοβιετικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αναμνηστικό Μετάλλιο 10ης Επετείου της Ανεξαρτησίας (1928) Αναμνηστικό Μετάλλιο για τον Πόλεμο 1918–1921[3] Αργυρός Σταυρός της Αξίας[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζντζίσουαφ Στσένσνι Καβέτσκι (πολωνικά: Zdzisław Szczęsny Kawecki, του εθνοσήμου Γκοζντάβα [Gozdawa], 21 Μαΐου 1902, Χουσιατίν - 13-14 Απριλίου 1940, Κάτιν) ήταν στρατηγός ιππικού του Πολωνικού Στρατού και αργυρός Ολυμπιονίκης στην ιππασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζντζίσουαφ Καβέτσκι γεννήθηκε στις 21 Μαΐου 1902 στο Χουσιατίν. Οι γονείς του ήταν ο Στανίσουαφ (1862–1934) και η Γιαντβίγκα, το γένος Γκαντσακόφσκι (1874–1964).[5][6] Παρακολούθησε γυμνάσια στο Χουσιατίν, στη Βιέννη και στην Κοουομίγια. Απέκτησε το απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το 1921 στο Στανισουάβουφ. Τον Οκτώβριο του 1918, εντάχθηκε στην Πολωνική Στρατιωτική Οργάνωση στην Κοουομίγια.[7] Πήρε μέρος στους αγώνες κατά των Ουκρανών στην Ποκούτια και στην άμυνα της Κοουομίγια.[7] Από τον Ιούνιο του 1919 εντάχθηκε στον Πολωνικό Στρατό. Από τις 18 Νοεμβρίου 1919 έως την 1η Μαρτίου 1920 ήταν εκπαιδευόμενος στο 23ο Τάγμα «Γιάζντι» της Σχολής Δοκίμων Πεζικού στη Βαρσοβία. Μετά την ολοκλήρωση της γενικής εκπαίδευσης, έλαβε μέρος σε μία εκπαίδευση ιππικού διάρκειας ενός μήνα στην Κεντρική Σχολή Υπαξιωματικών Ιππασίας στο Πσέμισλ. Κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πολέμου πολέμησε στις τάξεις του 18ου Συντάγματος Ουλάνων.[8] Στις 25 Νοεμβρίου 1920 διορίστηκε ανθυπολοχαγός στο ιππικό από την 1η Σεπτεμβρίου 1920.[9] Στις 12 Φεβρουαρίου 1923, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πολωνίας, Στανίσουαφ Βοϊτσεχόφσκι, τον προήγαγε την 1η Ιανουαρίου 1923 σε υπολοχαγό με αρχαιότητα από την 1η Οκτωβρίου 1921 και στην 4η θέση ιεραρχίας των αξιωματικών του ιππικού.[9] Στις 9 Απριλίου 1925 μετατέθηκε στο Σώμα Προστασίας Συνόρων.[9][7] Το Μάιο του 1927, μετατέθηκε στο 10ο Σύνταγμα Έφιππων Τυφεκιοφόρων στο Γουάνκουτ[9][10][11] και τον Οκτώβριο του 1931 στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππικού στο Γκρούντζιοντς[9][12] ως εκπαιδευτής ιππασίας. Αργότερα μεταφέρθηκε στο 7ο Σύνταγμα Έφιππων Τυφεκιοφόρων Μείζονος Πολωνίας. Στις 27 Ιουνίου 1935 διορίστηκε λοχαγός με αρχαιότητα από την 1η Ιανουαρίου 1935 και στην 5η θέση ιεραρχίας των αξιωματικών του ιππικού.[9] Τον Μάρτιο του 1939 υπηρέτησε ως διοικητής του 4ου Τάγματος.[13]
Από τη δεκαετία του 1920 ήταν ένας άξιος ιππέας. Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, στον αγώνισμα της ιππασίας, όπου κατέλαβε την 18η θέση στο ατομικό και κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στο ομαδικό (μαζί με τους Σεβέριν Κουλέσα και Χένρικ Λελίβα-Ροϊτσέβιτς). Ολοκλήρωσε το αγώνισμα παρά το ότι έσπασε δύο πλευρά κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής κούρσας. Αγωνίστηκε με το άλογό του, Μπαμπίνο (Bambino).
Μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία πολέμησε ως μέρος του εφεδρικού τάγματος της Ταξιαρχίας Ιππικού της Μείζονος Πολωνίας. Μετά τη σοβιετική εισβολή στην Πολωνία στις 17 Σεπτεμβρίου 1939, συνελήφθη από τους Σοβιετικούς. Κρατήθηκε στο στρατόπεδο στο Κόζιελσκ.[14] Στις 11 ή 12 Απριλίου 1940, τέθηκε στη διάθεση του επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου του Λαϊκού Επιτροπείου Εσωτερικών Υποθέσεων της Περιφέρειας Σμολένσκ.[15] Στις 13 ή 14 Απριλίου 1940, δολοφονήθηκε στο Κάτιν και θάφτηκε εκεί.[15][16] Είναι θαμμένος στην περιοχή του σημερινού Πολεμικού Κοιμητηρίου του Κάτιν.
Τάγματα και διακοσμήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αργυρός Σταυρός της Αξίας - 19 Μαρτίου 1937 «για υπηρεσίες στον τομέα της ανάπτυξης των ιππικών αθλημάτων στο στρατό»
- Αναμνηστικό Μετάλλιο για τον Πόλεμο 1918–1921[7]
- Αναμνηστικό Μετάλλιο 10ης Επετείου της Ανεξαρτησίας (1928)[7]
Στις 25 Ιουνίου 1938, η Επιτροπή του Σταυρού της Ανεξαρτησίας απέρριψε την αίτηση να του απονεμηθεί αυτή η διάκριση.[6]
Στις 5 Οκτωβρίου 2007, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Αλεξάντερ Στσίγκουο, τον διόρισε μετά θάνατον στο βαθμό του ταγματάρχη.[17] Ο προβιβασμός ανακοινώθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2007, στη Βαρσοβία, κατά τη διάρκεια της τελετής «Θυμόμαστε το Κάτιν - Ας εορτάσουμε τη μνήμη των ηρώων».[18]
Στις 25 Απριλίου 2009, μπροστά από το 12ο Γυμνάσιο του Ρίμπνικ - χάρη στην πρωτοβουλία του τότε διευθυντή του σχολείου, Άντριαν Φόιτσικ - φυτεύτηκε η «Βελανιδιά της Μνήμης» του λοχαγού Ζντζίσουαφ Καβέτσκι-Γκοζντάβα. Κοντά στο δέντρο υπάρχει αναμνηστική πλακέτα που χρηματοδοτήθηκε από την κοινότητα της πόλης, της συνοικίας και του σχολείου.[19]
Στο πλαίσιο του «Κάτιν... θυμόμαστε»/«Κάτιν... Σώστε από τη λήθη», μια βελανιδιά της μνήμης προς τιμή του Ζντζίσουαφ Καβέτσκι φυτεύτηκε στο Ρίμπνικ.[20]
Ένα επεισόδιο της σειράς ταινιών ντοκιμαντέρ Epitafia katyńskie («Επιτάφιοι του Κάτιν», 2010) ήταν αφιερωμένο στον Ζντζίσουαφ Καβέτσκι.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Sports-Reference.com. ka/zdzislaw-kawecki-1. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Πολωνικά) MAK. 9811278254005606.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000.
- ↑ 6,0 6,1 «Kartoteka personalno-odznaczeniowa». WBH.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Olech 1990.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Dz. Pers. MSWojsk.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932.
- ↑ Rybka & Stepan 2006.
- ↑ Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa. 1989. σελ. 223. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ 15,0 15,1 Убиты в Катыни 2015.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1509.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ «Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie» (PDF). policja.pl.
- ↑ «Dęby katyńskie – Nowiny Tygodnik Regionalny». nowiny.rybnik.pl.
- ↑ «Informacja na stronie katyn-pamietam.pl». 11 Δεκεμβρίου 2021.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych».
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski. 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (PDF). Μόσχα: Memorial. 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Kiński, Jan (2000). Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego (PDF). Βαρσοβία: Oficyna Wydawnicza RYTM. ISBN 8390559072.
- Olech, Urszula (1990). «Pro memoria». Wojskowy Przegląd Historyczny (Βαρσοβία: Wojskowy Instytut Historyczny) 1-2 (131-132).
- Rybka, Ryszard (2006). Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Κρακοβία: Fundacja CDCN. ISBN 9788371888991.
- «Sylwetka w portalu PKOl». olimpijski.pl.
|