Ευθύμιος Τσιμικάλης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ευθύμιος Τσιμικάλης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ευθύμιος Τσιμικάλης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 29 Ιουνίου 1879 Αγρίνιο |
| Θάνατος | 1943 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (έως 1900) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μάχη του Σαραντάπορου, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μακεδονικό Μέτωπο και Μάχη του Σκρα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας |
Ο Ευθύμιος Τσιμικάλης (1879–1943) ήταν Έλληνας αξιωματικός, που έφτασε έως το βαθμό του αντιστρατήγου. Ξεχώρισε ιδιαίτερα για το ρόλο του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στα ελληνικά πολιτικά πράγματα του Μεσοπολέμου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1879 στο Αγρίνιο. Εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε στις 16 Ιουλίου 1900 ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του για δύο χρόνια στη Γαλλία.
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13 υπηρέτησε ως διοικητής λόχου και στη συνέχεια τάγματος στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού, και τραυματίστηκε στη μάχη του Σαραντάπορου. Τον Αύγουστο 1916 συμμετέσχε στην Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, και του ανατέθηκε η οργάνωση και διοίκηση του 5ου Συντάγματος της Μεραρχίας Αρχιπελάγους. Ο Τσιμικάλης ηγήθηκε του συντάγματος στο Μακεδονικό Μέτωπο το Μάιο του 1917, όπου πολέμησε με διάκριση, ειδικώς στη μάχη του Σκρα το Μάιο του 1918, όπου το 5ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους ηγήθηκε της κύριας επίθεσης στις βουλγαρικές θέσεις.
Μετά τη νίκη στο Σκρα, τοποθετήθηκε φρούραρχος της Αθήνας. Το Σεπτέμβρη 1920 ανέλαβε τη διοίκηση της Μεραρχίας Κρητών στο Μικρασιατικό Μέτωπο, αλλά μετά την ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, αποτάχθηκε από το στράτευμα από τους νικητές των εκλογών φιλοβασιλικούς ως βενιζελικός το Φεβρουάριο του 1921, και ετέθη σε διαθεσιμότητα. Ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία μετά το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 και ανέλαβε τη διοίκηση της 10ης Μεραρχίας Πεζικού στη Στρατιά του Έβρου (1922–23), και κατόπιν το Δ΄ Σώμα Στρατού μέχρι το 1925, οπότε και ετέθη ξανά σε διαθεσιμότητα. Επανήλθε ξανά στην ενεργό υπηρεσία μετά το τέλος της δικτατορίας του Θεόδωρου Πάγκαλου, αναλαμβάνοντας έκτοτε τη διοίκηση σωμάτων στρατού και ανώτερων διοικήσεων. Ως σωματάρχης αποτελούσε μέλος του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου της χώρας.
Το Μάρτιο 1933 αποτέλεσε μέλος της έκτακτης "Κυβέρνησης των Αντιστρατήγων" υπό τον Αλέξανδρο Οθωναίο, που ανέλαβε την εξουσία για ν΄ αντιμετωπίσει την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στη μεταβατική και βραχύβια αυτή κυβέρνηση διετέλεσε στα πόστα του υπουργού Εσωτερικών (6–10 Μαρτίου 1933) και υπουργού Οικονομικών (6–7 Μαρτίου 1933).
Απεβίωσε το 1943. Σε μια οδό στη γενέτειρά του Αγρίνιο έχει τιμητικώς δοθεί το όνομά του.