Ερωτογενής ζώνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ερωτογενείς ζώνες)
Ανθρώπινες ερωτογενείς ζώνες

Μια ερωτογενής ζώνη είναι μια περιοχή του ανθρώπινου σώματος που έχει αυξημένη ευαισθησία, η διέγερση της οποίας μπορεί να προκαλέσει σεξουαλική απόκριση, όπως χαλάρωση, σεξουαλικές φαντασιώσεις, σεξουαλική διέγερση και οργασμό.

Οι ερωτογενείς ζώνες βρίσκονται σε όλο το ανθρώπινο σώμα, αλλά η ευαισθησία καθεμιάς ποικίλλει και εξαρτάται από τις συγκεντρώσεις των νευρικών απολήξεων που μπορούν να προσφέρουν ευχάριστες αισθήσεις όταν διεγείρονται. Το άγγιγμα της ερωτογενούς ζώνης ενός άλλου ατόμου θεωρείται ως πράξη σωματικής οικειότητας. Το εάν ένα άτομο θεωρεί ότι η διέγερση σε αυτούς τους τομείς είναι ευχάριστη ή όχι εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του επιπέδου διέγερσής του, των περιστάσεων στις οποίες λαμβάνει χώρα, του πολιτισμικού πλαισίου, της φύσης της σχέσης των δύο συντρόφων και προσωπικές ιστορίες.

Οι ερωτογενείς ζώνες μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με τον τύπο της σεξουαλικής απόκρισης που δημιουργούν. Πολλοί άνθρωποι διεγείρονται απαλά όταν τα βλέφαρα, τα φρύδια, οι κροτάφοι, οι ώμοι, τα χέρια, τα μπράτσα και τα μαλλιά τους αγγίζονται διακριτικά. Το απαλό άγγιγμα ή το χαΐδεμα σε αυτές τις ζώνες διεγείρει τον σύντροφο κατά τη διάρκεια του προκαταρκτικού παιχνιδιού και αυξάνει το επίπεδο διέγερσης. Επίσης, το απαλό μασάζ της κοιλιακής περιοχής μαζί με το φίλημα ή το απλό άγγιγμα του αφαλού μπορεί να είναι ένα είδος διέγερσης.

Ταξινόμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ειδικές ζώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ειδικές ζώνες σχετίζονται με τη σεξουαλική απόκριση και περιλαμβάνουν τα χείλη και τις θηλές εκτός από τις περιοχές των γεννητικών οργάνων, ιδίως την ακροποσθία και τη στεφάνη της βαλάνου του πέους, την κλειτορίδα και το υπόλοιπο αιδοίο και το περιπρωκτικό δέρμα.  Οι ραβδώσεις του επιθηλίου είναι καλοσχηματισμένες και περισσότερα νεύρα βρίσκονται κοντά στην εξωτερική επιφάνεια του δέρματος από ότι στο δέρμα με κανονικά μαλλιά.[1] Αυτές οι ζώνες έχουν υψηλή πυκνότητα νεύρωσης και μπορεί να έχουν αποτελεσματική επούλωση πληγών και ικανότητα να παράγουν γενικευμένη εγκεφαλική διέγερση.[2]

Μη ειδικές ζώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αυτές τις ζώνες, το δέρμα είναι παρόμοιο με το δέρμα με κανονικά μαλλιά και έχει τη φυσιολογική υψηλή πυκνότητα νεύρων και τριχοθυλακίων. Αυτές οι περιοχές περιλαμβάνουν τις πλευρές και το πίσω μέρος του λαιμού, το εσωτερικό των βραχιόνων, τις μασχάλες και τις πλευρές του θώρακα (στήθος).

Γεννητικά όργανα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρσενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα αρσενικά μπορούν να διεγερθούν με διέγερση στα πλάγια της βαλάνου και του πέους, στην άνω πλευρά της βαλάνου, στην ακροποσθία, στην μπροστινή πλευρά του οσχέου, στο δέρμα μεταξύ του όσχεου και του περίνεου και γύρω από τον πρωκτό.[3] Ο προστάτης αδένας μπορεί να διεγερθεί από το εσωτερικό του ορθού, όπως με πρωκτικό σεξ ή με άσκηση πίεσης στη βάση του περίνεου κοντά στον πρωκτό.[4][5][6] Οι άνδρες που αναφέρουν την αίσθηση προστατικής διέγερσης συχνά δίνουν περιγραφές παρόμοιες με τις αναφορές των γυναικών για τη διέγερση του σημείου G.[7]

Θηλυκά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήματα του αιδοίου, ειδικά η κλειτορίδα, είναι ερωτογενείς ζώνες.[8][9][10] Ενώ ο κόλπος δεν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στο σύνολό του, το κάτω τρίτο του (η περιοχή κοντά στην είσοδο) έχει συγκεντρώσεις νευρικών απολήξεων που μπορούν να προσφέρουν ευχάριστες αισθήσεις κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα όταν διεγείρονται. Αυτό ονομάζεται επίσης πρόσθιο τοίχωμα του κόλπου ή εξωτερικό ένα τρίτο του κόλπου, και περιέχει την πλειοψηφία των κολπικών νευρικών απολήξεων, καθιστώντας το πιο ευαίσθητο στην αφή από τα εσωτερικά δύο τρίτα του κολπικού κυλίνδρου.[9][10][11][12]

Μέσα στο πρόσθιο τοίχωμα του κόλπου, υπάρχει ένα κομμάτι από ραβδωτό τραχύ ιστό που έχει υφή που μερικές φορές περιγράφεται ως παρόμοια με τον ουρανίσκο (την οροφή του στόματος) ή ένα βατόμουρο και μπορεί να έχει σπογγώδη αίσθηση όταν μια γυναίκα διεγείρεται σεξουαλικά . Αυτό είναι το σφουγγάρι της ουρήθρας, το οποίο μπορεί επίσης να είναι η τοποθεσία μιας περιοχής που ορισμένες γυναίκες αναφέρουν ότι είναι ερωτογενής ζώνη, αυτή που ονομάζεται μερικές φορές σημείο G. Όταν διεγείρεται, μπορεί να οδηγήσει σε σεξουαλική διέγερση, οργασμό ή γυναικεία εκσπερμάτιση.[13] Η ύπαρξη του σημείου G και το αν είναι μια ξεχωριστή δομή ή όχι συζητείται μεταξύ των ερευνητών, καθώς οι αναφορές για τη θέση του διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα, φαίνεται να μην υπάρχει σε ορισμένες γυναίκες και οι επιστήμονες συνήθως πιστεύουν ότι είναι μια επέκταση της κλειτορίδας.[10][14][15][16]

Κεφάλι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα χείλη και η γλώσσα είναι ευαίσθητα και μπορούν να διεγερθούν με το φιλί και το γλείψιμο. Το δάγκωμα στο χείλος μπορεί επίσης να δώσει ερέθισμα.

Ο λαιμός, η περιοχή της κλείδας και το πίσω μέρος του λαιμού είναι πολύ ευαίσθητα και μπορούν να διεγερθούν με γλείψιμο, φιλί ή ελαφρύ χάδι. Σε μερικούς ανθρώπους αρέσει επίσης να δαγκώνονται απαλά σε αυτές τις περιοχές, συχνά σε σημείο που σχηματίζεται μια «πιπιλιά» ή «δάγκωμα αγάπης».[10]

Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν το ψιθύρισμα ή την απαλή αναπνοή στο αυτί ως ευχάριστο και χαλαρωτικό, καθώς και να το γλείφουν, να δαγκώνουν, να το χαϊδεύουν ή/και να το φιλούν, ειδικά στην περιοχή και πίσω από τον λοβό του αυτιού.

Κορμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στήθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η θηλή περιέχει σωμάτια Γκόλτζι-Ματσόνι, Φάτερ-Πατσίνι και γεννητικά σωματίδια. Δεν υπάρχουν σωμάτια Μάισνερ και λίγες οργανωμένες νευρικές απολήξεις είναι παρούσες.[1] Υπάρχουν συγκεντρώσεις νευρικού ιστού στην περιοχή των αγωγών και μάζες λείων μυών. Οι τρίχες που περιβάλλουν την θηλή προσθέτουν επιπλέον αισθητήριο ιστό. Η μάζα των λείων μυών και του ιστού του αδενικού πόρου στη θηλή εμποδίζουν την ανάπτυξη φυσιολογικών δερματικών νευρικών δικτύων που υπάρχουν σε άλλες ερωτογενείς περιοχές και την ανάπτυξη ειδικών τελικών οργάνων. Ολόκληρο το στήθος έχει ένα δίκτυο νευρικών απολήξεων και έχει τον ίδιο αριθμό νευρικών απολήξεων ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι το στήθος, έτσι ώστε τα μεγαλύτερα στήθη μπορεί να χρειάζονται περισσότερη διέγερση από τα μικρότερα.

Η έντονη διέγερση της θηλής μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της παραγωγής ωκυτοκίνης και προλακτίνης, η οποία θα μπορούσε να έχει σημαντική επίδραση στα γεννητικά όργανα του ατόμου, ακόμη και σε σημείο που ορισμένα άτομα και των δύο φύλων μπορούν να επιτύχουν οργασμό μόνο μέσω της διέγερσης της θηλής. Η διέγερση του στήθους, του μαστού και των θηλών με τα χέρια, τα δάχτυλα ή/και στοματικά (στόμα, χείλη, δόντια, γλώσσα) είναι μια ευχάριστη εμπειρία για πολλούς ανθρώπους και των δύο φύλων.

Κοιλιά και ομφαλός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν ευχάριστη τη διέγερση (φιλί, δάγκωμα, ξύσιμο, γαργαλητό, χάδι) της κοιλιάς, ιδιαίτερα κοντά στην ηβική περιοχή. Μπορεί να προκαλέσει έντονη διέγερση σε άνδρες και γυναίκες, σε μερικούς ακόμη ισχυρότερη από τη διέγερση των γεννητικών οργάνων. Ο ομφαλός είναι μια από τις πολλές ερωτογενείς ζώνες που έχει αυξημένη ευαισθησία.[17] Σε μια μελέτη του 1982 για τον ερωτισμό στο ντύσιμο με τίτλο «Skin to Skin», η Προύντες Γκλιν ισχυρίστηκε ότι η μέση συμβόλιζε την παρθενία και ότι ήταν το πρώτο μέρος που ένας άντρας θα άγγιζε μια γυναίκα «όταν υποδηλώνει κάτι περισσότερο από επίσημη ευγένεια».[18][19]

Ο αφαλός και η περιοχή από κάτω του όταν αγγίζονται από το δάχτυλο ή την άκρη της γλώσσας έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή ερωτικών αισθήσεων.[17][20]

Μασχάλες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορισμένοι θεωρούν ότι οι μασχάλες είναι μια ερωτογενής ζώνη, παρά την ομοιότητα των μασχαλών με το δέρμα με κανονικά μαλλιά τόσο στην πυκνότητα των νεύρων όσο και στα τριχοθυλάκια. Η υπερβολική ή αναμενόμενη δακτυλική ή στοματική διέγερση πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνη για την αυξημένη αισθησιακή απόκριση.

Εάν υπάρχουν φερομόνες στον άνθρωπο, πιθανότατα θα εκκρίνονται από ένα μείγμα υγρού από τους αποκρινείς αδένες με άλλες οργανικές ενώσεις στο σώμα.[21] Ο Τζορτζ Πρέτι, ένας οργανικός χημικός στο Κέντρο Μονέλ Χημικών Αισθήσεων στη Φιλαδέλφεια και ο Γουάινφρεντ Κάτλερ του τμήματος ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες με ακανόνιστο εμμηνορροϊκό κύκλο έγιναν τακτικές όταν εκτέθηκαν σε ανδρικά εκχυλίσματα μασχάλης.[21] Υπέθεσαν ότι η μόνη εξήγηση ήταν ότι οι μασχάλες περιέχουν φερομόνες, καθώς δεν υπήρχε άλλη εξήγηση για τα αποτελέσματα, τα οποία αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι φερομόνες επηρεάζουν άλλα θηλαστικά.[21]

Πόδια και δάχτυλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λόγω της συγκέντρωσης των νευρικών απολήξεων στο πέλμα και τα άκρα του ανθρώπινου ποδιού - και πιθανώς λόγω της στενής εγγύτητας μεταξύ της περιοχής του εγκεφάλου που ασχολείται με τις απτικές αισθήσεις από τα πόδια και της περιοχής που ασχολείται με τις αισθήσεις από τα γεννητικά όργανα - οι αισθήσεις που παράγονται τόσο με το γλείψιμο των ποδιών όσο και με το πιπίλισμα των δακτύλων μπορεί να είναι ευχάριστες σε μερικούς ανθρώπους. Ομοίως, το μασάζ στο πέλμα του ποδιού μπορεί επίσης να προκαλέσει διέγερση.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Winkelmann RK (1959). «The erogenous zones: their nerve supply and significance». Mayo Clin Proc 34 (2): 39–47. PMID 13645790. http://www.cirp.org/library/anatomy/winkelmann/. 
  2. ↑ Schober, J.; Weil, Z.; Pfaff, D. (2011). «How generalized CNS arousal strengthens sexual arousal (and vice versa)». Hormones and Behavior 59 (5): 689–695. doi:10.1016/j.yhbeh.2010.10.005. PMID 20950622. 
  3. ↑ «Self-ratings of genital anatomy, sexual sensitivity and function in men using the 'Self-Assessment of Genital Anatomy and Sexual Function, Male' questionnaire». BJU Int 103 (8): 1096–103. 2009. doi:10.1111/j.1464-410X.2008.08166.x. PMID 19245445. https://archive.org/details/sim_bju-international_2009-04_103_8/page/1096. 
  4. ↑ Rosenthal, Martha (2012). Human Sexuality: From Cells to Society. Cengage Learning. σελίδες 133–135. ISBN 978-0618755714. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2012. 
  5. ↑ «The male hot spot — Massaging the prostate». Go Ask Alice!. 27 Σεπτεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2010.  (Last updated/reviewed on 28 March 2008)
  6. ↑ Barry R. Komisaruk· Beverly Whipple (2009). The Orgasm Answer Guide. JHU Press. σελίδες 108–109. ISBN 978-0-8018-9396-4. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2011. 
  7. ↑ Ladas, Alice Kahn· Whipple, Beverly (1982). The G Spot: And Other Recent Discoveries about Human Sexuality. Holt, Rinehart & Winston. ISBN 978-0-03-061831-4. 
  8. ↑ «Anatomy of the clitoris». The Journal of Urology 174 (4 Pt 1): 1189–95. October 2005. doi:10.1097/01.ju.0000173639.38898.cd. PMID 16145367. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Wayne Weiten· Dana S. Dunn (2011). Psychology Applied to Modern Life: Adjustment in the 21st Century. Cengage Learning. σελ. 386. ISBN 978-1-111-18663-0. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2012. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Marshall Cavendish Corporation (2009). Sex and Society, Volume 2. Marshall Cavendish Corporation. σελ. 590. ISBN 978-0761479079. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2012. 
  11. ↑ Exploring the Dimensions of Human Sexuality. Jones & Bartlett Learning. 2014. σελίδες 102–104. ISBN 978-1449648510. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2014. 
  12. ↑ Human Sexuality: An Encyclopedia. Routledge. 2014. σελίδες 229–231. ISBN 978-1135825096. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2014. 
  13. ↑ Rosenthal, Martha (2012). Human Sexuality: From Cells to Society. Cengage Learning. σελ. 76. ISBN 978-0618755714. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2014. 
  14. ↑ Clinical Manual of Sexual Disorders. American Psychiatric Pub. 2009. σελ. 258. ISBN 978-1585629053. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2014. 
  15. ↑ See page 98 for the 2009 King's College London's findings on the G-spot and page 145 for ultrasound/physiological material with regard to the G-spot. Ashton Acton (2012). Issues in Sexuality and Sexual Behavior Research: 2011 Edition. ScholarlyEditions. ISBN 978-1464966873. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2014. 
  16. ↑ «Is the Female G-Spot Truly a Distinct Anatomic Entity?». The Journal of Sexual Medicine 9 (3): 719–26. January 2012. doi:10.1111/j.1743-6109.2011.02623.x. PMID 22240236. 
  17. ↑ 17,0 17,1 A celebration of sex – Douglas E. Rosenau – Chapter 3 – Your Erogenous Zones .
  18. ↑ Suzy Menkes (29 May 1994). «RUNWAYS; Naked Came The Midriff». The New York Times. https://www.nytimes.com/1994/05/29/style/runways-naked-came-the-midriff.html?pagewanted=2&src=pm. Ανακτήθηκε στις 20 March 2012. 
  19. ↑ Prudence Glynn (1982). Skin to skin: eroticism in dress. Oxford University Press. σελ. 157. ISBN 0195203917. 
  20. ↑ Touch Me There!: A Hands-On Guide to Your Orgasmic Hot Spots – Yvonne K. Fulbright.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 Delude, Cathryn (2003-09-02). «Looking for love potion number nine». The Boston Globe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-03. https://web.archive.org/web/20160303215258/http://www.boston.com/yourlife/relationships/articles/2003/09/02/looking_for_love_potion_number_nine/. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερωτογενής_ζώνη&oldid=9525605"