Εντουάρ Φιλίπ
| Εντουάρ Φιλίπ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Πρωθυπουργός της Γαλλικής Δημοκρατίας | |
| Περίοδος 15 Μαΐου 2017 – 3 Ιουλίου 2020 | |
| Πρόεδρος | Εμμανυέλ Μακρόν |
| Προκάτοχος | Μπερνάρ Καζνέβ |
| Διάδοχος | Ζαν Καστέξ |
| Δήμαρχος της Χάβρης | |
| Περίοδος 23 Οκτωβρίου 2010 – 15 Μαΐου 2017 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Εθνότητα | Γαλλική |
| Πολιτικό κόμμα | Ρεπουμπλικανοί |
| Σύζυγος | Édith Chabre[1] |
| Παιδιά | 3 |
| Σπουδές | Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (έως 1992)[2][3] Εθνική Σχολή Διοίκησης στη Γαλλία (1995–1997)[2][3] École de Gaulle-Adenauer (έως 1988)[3] Lycée Janson-de-Sailly[4] |
| Βραβεύσεις | Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (2020) Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (2017)[5] Grand Cross of the Order of Merit of Senegal (2019)[6] Honorary Officer of the Order of Australia (2019)[7] |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εντουάρ Σαρλ Φιλίπ (γαλλικά: Édouard Charles Philippe, 28 Νοεμβρίου 1970) είναι Γάλλος νομικός και πολιτικός, ο οποίος διατέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από τις 15 Μαΐου 2017 ως τις 3 Ιουλίου 2020.
Μέλος του κόμματος «Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα», αργότερα των «Ρεπουμπλικανών», υπηρέτησε ως βουλευτής εκπροσωπώντας την 7η περιφέρεια της Seine-Maritime από το 2012, καθώς και ως δήμαρχος της Χάβρης και πρόεδρος του πολεοδομικού συγκροτήματος Χάβρης από το 2010.
Στις 15 Μαΐου 2017, ο πρόεδρος Εμμανυέλ Μακρόν τον διόρισε πρωθυπουργό.
Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Εντουάρ Φιλίπ, γιος Γάλλων καθηγητών, γεννήθηκε στη Ρουέν το 1970 και μεγάλωσε σε αριστερή οικογένεια. Έλαβε το απολυτήριο λυκείου του στη Βόννη και κατόπιν σπούδασε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισίου (Sciences Po) για τρία χρόνια, από το οποίο αποφοίτησε το 1992. Αργότερα σπούδασε στην περίφημη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (École nationale d'administration) από το 1995 έως το 1997[8][9].
Κατά τα χρόνια φοίτησής του στην Sciences Po, υποστήριξε τον Μισέλ Ροκάρ και επηρεάστηκε από αυτόν, εντασσόμενος στις Ροκαρδιανές και σοσιαλδημοκρατικές πτέρυγες του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το σύντομο φλερτ του με τους Σοσιαλιστές τελείωσε με την ανατροπή του Ροκάρ από την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Μετά την αποχώρησή του από την ENA το 1997, άρχισε να εργάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État)[8][9], με ειδίκευση στο δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων[10].
Πολιτική καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2001, ο Φιλίπ συμμάχησε με τον Antoine Rufenacht ως αντιδήμαρχος της Χάβρης, αναλαμβάνοντας τις νομικές υποθέσεις[11]· Ο Rufenacht διετέλεσε δήμαρχος της Χάβρης από το 1995 έως το 2010 και διευθυντής εκστρατείας για τον Ζακ Σιράκ στις προεδρικές εκλογές του 2002[9]. Αναγνωρίζοντας την ιδεολογική εγγύτητα μεταξύ του Μισέλ Ροκάρ και του Αλαίν Ζυπέ, ο Φιλίπ υποστήριξε τον δεύτερο κατά τη δημιουργία της Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (Union pour un mouvement populaire) το 2002, σηματοδοτώντας το τέλος του αριστερού ακτιβισμού του[9]. Την ίδια χρονιά, απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές[10]. Υπηρέτησε υπό τον Ζυπέ ως γενικός διευθυντής του UMP μέχρι το 2004, όταν ο δήμαρχος του Μπορντό καταδικάστηκε για το σκάνδαλο των φανταστικών θέσεων εργασίας που ενέπλεξε το Κόμμα Rassemblement pour la République (RPR). Στη συνέχεια εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, για την αμερικανική δικηγορική εταιρία Debevoise & Plimpton LLP[8][9] και εξελέγη στο περιφερειακό συμβούλιο της Άνω Νορμανδίας την ίδια χρονιά[11].
Μετά την νίκη του Νικολά Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές του 2007, επέστρεψε για λίγο στην πολιτική ζωή συμμετέχοντας στην βραχύβια κυβέρνηση Ζυπέ ως υπουργός Οικολογίας, πριν διοριστεί Διευθυντής Δημόσιων Υποθέσεων στην Areva, όπου εργάστηκε από το 2007 έως το 2010[9]. Εξελέγη βουλευτής ως αναπληρωτής του Jean-Yves Besselat, εκλεγμένου στην 7η εκλογική περιφέρεια του Seine-Maritime, από το 2007[8]. Το 2008 εξελέγη στο γενικό συμβούλιο του Seine-Maritime στο καντόνι της Χάβρης-5[12] και το 2010 εξελέγη δήμαρχος της Χάβρης μετά την παραίτηση του μέντορά του[8], Rufenacht [9] και επίσης έγινε πρόεδρος του πολεοδομικού συγκροτήματος Χάβρης το ίδιο έτος[11]. Μετά το θάνατο του Besselat το 2012 μετά από μια μακρά ασθένεια, ο Φιλίπ πήρε την έδρα του[13], διατηρώντας την με επιτυχία στις επόμενες βουλευτικές εκλογές[9]. Επανεξελέγη δήμαρχος της Χάβρης στις δημοτικές εκλογές του 2014 στον πρώτο γύρο, με απόλυτη πλειοψηφία 52,04% των ψήφων[12].
Προεδρική εκλογή του 2017
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εργάστηκε για την εκστρατεία του Αλέν Ζυπέ στις προκριματικές εκλογές της δεξιάς και του κέντρου το 2016, υπηρετώντας ως εκπρόσωπος τύπου μαζί με τον Benoist Apparu[14]. Αν και οι Φιλίπ και Apparu, όπως και ο Christophe Béchu, αργότερα εντάχθηκαν στην εκστρατεία του Φρανσουά Φιγιόν για τις προεδρικές εκλογές του 2017 μετά τη νίκη του στις προκριματικές, οι τρεις βουλευτές -κοντά στον Ζυπέ- τον εγκατέλειψαν στις 2 Μαρτίου 2017 μετά την κλήση του υποψηφίου ενώπιον των δικαστικών αρχών για την λεγόμενη «υπόθεση Fillon»[9][15]. Δήλωσε ότι δεν θα επιδιώξει να διατηρήσει την έδρα του στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου για να αποφευχθεί η παραβίαση του νόμου που περιορίζει τη συσσώρευση εντολών. Μετά τη νίκη του Εμμανυέλ Μακρόν στις προεδρικές εκλογές, ο Φιλίπ θεωρήθηκε πιθανή επιλογή για το αξίωμα του Πρωθυπουργού, καθώς αντιπροσώπευε τρεις βασικές πτυχές: την πολιτική ανανέωση (ηλικίας μόλις 46 ετών), την ένταξή του στην μετριοπαθή δεξιά και την εξοικείωση με την πολιτική διαδικασία[9].
Πρωθυπουργός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 15 Μαΐου 2017, ο Φιλίπ διορίστηκε πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Εμμανυέλ Μακρόν[16].
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φιλίπ είναι παντρεμένος με την Edith Chabre, καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισίου (Sciences Po), και έχουν τρία παιδιά[17][18].
Δημοσιεύσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φιλίπ είναι εκ των συγγραφέων των μυθιστορημάτων:
- Με τον Gilles Boyer (2007). L'Heure de vérité. Groupe Flammarion. ISBN 9782081237728.
- Με τον Gilles Boyer (2011). Dans l'ombre. Jean-Claude Lattès. ISBN 9782709637558. Αυτό το πολιτικό θρίλερ διηγείται μια προεδρική εκλογή γεμάτη κόλπα και προδοσίες, με αποκορύφωμα την αποκάλυψη της εγκληματικής ιστορίας του μελλοντικού πρωθυπουργού[19]
Το 2015 έγραψε την εισαγωγή του βιβλίου Promenades avec Oscar Niemeyer του Danielle Knapp, που δημοσιεύτηκε από την Petit à Petit.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ madame
.lefigaro .fr /societe /qui-est-la-femme-du-premier-ministre-edouard-philippe-edith-chabre-170517-132275. - ↑ 2,0 2,1 «Emmanuel Macron picks centre-right Édouard Philippe as PM». (Αγγλικά) TheGuardian.com. 15 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Édouard Philippe». (Γαλλικά) Κυβέρνηση της Γαλλίας. Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
- ↑ www
.bfmtv .com /politique /philippe-recoit-de-macron-les-insignes-de-grand-croix-de-l-ordre-national-du-merite _AN-201711220052 .html. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. - ↑ www
.europe1 .fr /international /a-dakar-senegal-et-france-saccordent-pour-lutter-contre-limmigration-irreguliere-3931901. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. - ↑ www
.gouvernement .fr /discours /10663-discours-d-edouard-philippe-lors-de-la-ceremonie-d-investiture-au-rang-d-officier-honoraire-de-l. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. - ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Valérie Peiffer; Pierre Simon; Pascal Mateo (16 Δεκεμβρίου 2010). «Edouard Philippe de A à Z». Le Point. http://www.lepoint.fr/villes/edouard-philippe-de-a-a-z-16-12-2010-1278918_27.php. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 Jules Pecnard (10 Μαΐου 2017). «Trois choses à savoir sur Edouard Philippe, le potentiel futur Premier ministre». L'Express. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-05-14. https://web.archive.org/web/20170514134325/http://www.lexpress.fr/actualite/politique/trois-choses-a-savoir-sur-edouard-philippe-le-potentiel-futur-premier-ministre_1906832.html. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ 10,0 10,1 Justine Chevalier (11 Μαΐου 2017). «Qui est Edouard Philippe, juppéiste pressenti pour être Premier ministre?». BFM TV. http://www.bfmtv.com/politique/qui-est-edouard-philippe-juppeiste-pressenti-pour-etre-premier-ministre-1161712.html. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2017.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 «Biographie et actualités de Edouard Philippe». France Inter. https://www.franceinter.fr/personnes/edouard-philippe. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ 12,0 12,1 «Edouard Philippe : Biographie et articles». Le Point. http://www.lepoint.fr/tags/edouard-philippe. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ «Jean-Yves Besselat, député UMP de Seine-Maritime, est mort». Le Monde. 23 Μαρτίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-24. https://web.archive.org/web/20180724183535/https://www.lemonde.fr/election-presidentielle-2012/breve/2012/03/23/jean-yves-besselat-depute-ump-de-seine-maritime-est-mort_1674911_1471069.html. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ Damien Fleurot (14 Οκτωβρίου 2014). «QG, porte-parole: Alain Juppé lance sa campagne». BFM TV. http://www.bfmtv.com/politique/qg-porte-paroles-alain-juppe-lance-sa-campagne-840241.html. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ «Les juppéistes Apparu, Philippe et Béchu se retirent de la campagne Fillon». Le Figaro. Agence France-Presse. 2 Μαρτίου 2017. http://www.lefigaro.fr/flash-actu/2017/03/02/97001-20170302FILWWW00225-apparu-philippe-et-bechu-se-retirent-de-la-campagne-fillon.php. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ «Le premier ministre Philippe prépare « un gouvernement rassembleur de compétences »». Le Monde. 15 Μαΐου 2017. http://www.lemonde.fr/politique/article/2017/05/15/edouard-philippe-le-maire-les-republicains-du-havre-nomme-premier-ministre_5127912_823448.html. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ «All you need to know about France's little-known Prime Minister Edouard Philippe». The Local France. 15 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ «Session 1: Building a Smart Port City for today and tomorrow (Durban)». 14th World Conference Cities and Ports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ Alain Auffray (15 Μαΐου 2017). «Edouard Philippe, la transgression à Matignon». Libération. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-05-16. https://web.archive.org/web/20170516165829/http://www.liberation.fr/elections-presidentielle-legislatives-2017/2017/05/15/edouard-philippe-la-transgression-a-matignon_1569483. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφία στην ιστοσελίδα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (Γαλλικά)
- Βιογραφία στην ιστοσελίδα του Δήμου Χάβρης (Γαλλικά)
