Ελαμίτες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Βασίλειο των Ελαμιτών ΒΑ. του Περσικού Κ.

Οι Ελαμίτες ήταν αρχαίος Βιβλικός λαός. Ήταν οι ανατολικοί γείτονες των Σουμερίων και των Βαβυλωνίων και οι δυτικοί των Μήδων, Πάρθων και Περσών. Θεωρούσαν γενάρχη τους τον Ελάμ, το μεγαλύτερο γιο του Σημ (Γένεση 10:22, Έσδρας 4:09), εξ ου και η ονομασία τους.
Η αρχαία χώρα τους, Ελάμ, είναι το σημερινό Χουζιστάν στο νοτιοδυτικό Ιράν. Πρωτεύουσα των Ελαμιτών ήταν τα Σούσα που έγινε σπουδαία ιστορική πόλη από τους διαδόχους τους, τους Πέρσες. Ανέπτυξαν μεγάλο πολιτισμό, η δε γλώσσα τους ήταν τελείως διαφορετική όλων των άλλων, γραφόμενη σε σφηνοειδή γραφή. Οι Πέρσες Αχαιμενίδες θεωρούνται μια μορφή συνέχειας με τους Ελαμίτες αφού είχαν πολλές Ελαμίτικες λέξεις στην γλώσσα τους, λάτρευαν Ελαμίτες θεούς και είχαν σχεδόν τα ίδια έθιμα αλλά δεν ταυτίζονταν. Οι Ελαμίτες με την σειρά τους θεωρούνται και αυτή Περσική φυλή το όνομα τους επέζησε ως τον 6ο αιώνα μ.Χ. την εποχή που καταλήφθηκε το Ιράν από τους μουσουλμάνους. Η γλώσσα τους είχε μια διαφορετική άγνωστη μορφή που δεν είχε σχέσεις με τους Σημίτες και τους Σουμέριους πολλοί γλωσσολόγοι τους συνδέουν με τους Δραβίδες της προϊστορικής Ινδίας δημιουργώντας μια νέα ομάδα γλωσσών τους Ελαμο - Δραβίδες. Στη Καινή Διαθήκη (Πράξεις Αποστόλων β΄ 9) αναφέρεται ότι Ιουδαίοι προσήλυτοι από το Ελάμ βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ για τον εορτασμό της Πεντηκοστής.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • David and Patt Alexander "Το εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου" , Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα 1993, σελ.660.