Ελένη της Σερβίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ελένη Βασίλισσα της Ουγγαρίας
Η ελένη παρακολουθεί την εκτέλεση ενός των εχθρών του συζύγου της.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1109
Θάνατος1146
Σέκεσφεχερβαρ
Τόπος ταφήςΒασιλική του Σέκεσφεχερβαρ
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνώσα βασίλισσα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜπέλα Β΄ της Ουγγαρίας (από 1129)[1]
ΤέκναΕλισάβετ της Ουγγαρίας
Γκέζα Β΄ της Ουγγαρίας
Λαδίσλαος Β΄ της Ουγγαρίας[2]
Στέφανος Δ΄ της Ουγγαρίας[2]
Σοφία της Ουγγαρίας (μοναχή)
ΓονείςΟύρος Α΄ Βουκάνοβιτς και Άννα Διογένη
ΑδέλφιαΜπέλος Βουκάνοβιτς
Ούρος Β΄ Πρίμισλαβ
Ντέσα Βουκάνοβιτς
ΟικογένειαΔυναστεία των Βουκάνοβιτς
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑντιβασιλέας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ελένη, σερβ. Јелена, ουγγρ. Ilona (μετά το 1109 - μετά το 1146) από τον Οίκο του Βουκάνοβιτς ήταν κόρη του μεγάλου πρίγκιπα της Σερβίας και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Ουγγαρίας (1131-1141), έχοντας ενεργό συμμετοχή στη διοίκηση του Βασιλείου της Ουγγαρίας. Μετά τον θάνατο του συζύγου της Μπέλα, το 1141, βασιλιάς ανακηρύχθηκε ο ανήλικος γιος της Γκέζα και η Ελένη μαζί με τον αδελφό της Μπέλος έγιναν αντιβασιλείς, έως το 1146, όταν ενηλικιώθηκε ο Γκέζα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελένη γεννήθηκε περίπου το 1109 και ήταν κόρη του Ούρος Α΄, Μεγάλου Πρίγκιπα της Σερβίας και τη Άννας Διογένους, κόρης του Κωνσταντίνου Διογένη (γιου του Ρωμανού Δ΄). Ο Ούρος ήταν σύμμαχος του βασιλιά της Ουγγαρίας Στέφανου Β' στη διαμάχη του δεύτερου με τη Βυζαντινή αυτοκρατοτία. Σε αντάλλαγμα ο βασιλιάς της Ουγγαρίας μερίμνησε για τον γάμο της Ελένης με τον ξάδελφο του Μπέλα. Ο πατέρας του Στέφανου, βασιλιάς Κολομάν της Ουγγαρίας, είχε τυφλώσει τον Μπέλα και τον πατέρα του για να τους απομακρύνει από τη σειρά διαδοχής, όμως ο Στέφανος Β' ήταν άτεκνος και όρισε τον Μπέλα διάδοχο του στον θρόνο. Ο γάμος έγινε το 1129 και το 1131 με τον θάνατο του Στέφανου, ο Μπέλα έγινε Βασιλιάς της Ουγγαρίας.

Η Ελένη είχε μεγάλη επιρροή τόσο στον σύζυγο της, όσο και στις κρατικές υποθέσεις γενικότερα. Τόσο ιδιωτικά, όσο και κρατικά έγγραφα τονίζουν τον ρόλο της Ελένης στη λήψη αποφάσεων και δείχνουν ότι ο Μπέλα θεωρούσε τη σύζυγο του, συγκυβερνήτη του βασιλείου τους[3]. Μία από τις πρώτες της ενέργειες, ως βασίλισσα, ήταν να εκδικηθεί όσους είχαν συμμαχήσει με τον βασιλιά Κολομάν και ήταν υπεύθυνοι για την τύφλωση του Μπέλα και οι οποίοι ήταν αντίθετοι με τη βασιλεία του Μπέλα. Η Ελένη αφού συγκάλεσε συμβούλιο στην πόλη Αράντ, καταδίκασε 68 Ούγγρους αριστοκράτες σε θάνατο και πήρε έτσι το προσωνύμιο, η Εκτελεστής[4].

Η χρονολογία θανάτου της δεν είναι γνωστή. Σύμφωνα με έγγραφα του γιού της Γκέζα, η Ελένη είχε πεθάνει πριν το 1157, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν ότι πέθανε το 1161.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε περί το 1129 τον Μπέλα Β΄ της Ουγγαρίας και είχε έξι τέκνα:

  • Ελισάβετ π.1128-1154, παντρεύτηκε τον Μιέσκο Γ΄ των Πιαστ, υψηλό δούκα της Πολωνίας και δούκα της Μεγαλύτερης Πολωνίας.
  • Γκέζα Β΄ 1130-1162, βασιλιάς της Ουγγαρίας (β. 1146-62).
  • Λαδίσλαος Β΄ 1131-1163, βασιλιάς της Ουγγαρίας (β. 1162-63).
  • Στέφανος Δ΄ π.1133-1165, βασιλιάς της Ουγγαρίας (β.1163-65).
  • Άλμος.
  • Σοφία, μοναχή του αββαείου του Άντμοντ. Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ερρίκο-Βερεγγάριο, γιο του Κορράδου Γ' της Γερμανίας. Μετά το τέλος του πατέρα της, οι σχέσεις Ουγγαρίας και Γερμανίας επιδεινωθήκαν, έτσι ο αρραβώνας διαλύθηκε· αποφάσισε να γίνει μοναχή[5].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. p11408.htm#i114075. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. Kristó, Gyula. (1994). Az Árpád-ház uralkodói. Budapest: I.P.C. Könyvek. ISBN 963-7930-97-3. 48018660. 
  4. «Helena of Serbia - The executioner». History of Royal Women (στα Αγγλικά). 17 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  5. «Helena of Serbia | Epistolae». epistolae.ctl.columbia.edu. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • István Soltész (1999). Árpád-házi királynék: szentek és szeretők (in Hungarian). Gabo. ISBN 978-963-9237-40-7.
  • Gyula Kristó; Ferenc Makk (1996). Az Árpád-ház uralkodói (in Hungarian). I.P.C. Könyvek. ISBN 978-963-7930-97-3.
  • Magyar Tudományos Akadémia (1987). Magyarország története: Elozmenyek es Magyar tortenet 1242-IG (in Hungarian). Akadémiai Kiadó.