Λαδίσλαος Β΄ της Ουγγαρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λαδίσλαος Β'
Ο Λαδίσλαος Β' έφιππος παίρνει
το στέμμα από τον ανιψιό του
(από το Εικονογραφημένο Χρονικό)
αντίπαλος βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας
Περίοδος1162 - 1163
ΠροκάτοχοςΓκέζα Β΄
ΔιάδοχοςΣτέφανος Δ΄
Γέννηση1131
Θάνατος14 Ιανουαρίου 1163
ΕπίγονοιΜαρία
ΟίκοςΆρπαντ
ΠατέραςΜπέλα Β΄
ΜητέραΕλένη Βουκάνοβιτς της Ρασκίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Λαδίσλαος Β' των Άρπαντ (1131 - 14 Ιανουαρίου 1163) ήταν βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας (1162-1163). Ήταν υιός του Μπέλα Β΄ της Ουγγαρίας και της Ελένης Βουκάνοβιτς, πριγκίπισσας της Ρασκίας (Σερβίας).

Ο πατέρας του, ο Μπέλα Β΄ ήταν γιος του Άλμος Άρπαντ βασιλιά της Ουγγαρίας και της Πρεδσλάβας των Ρουρικιδών, πριγκίπισσας του Κιέβου, ενώ η μητέρα του Ελένη ήταν κόρη του Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς μεγάλου πρίγκιπα της Ρασκίας (Σερβίας), υποτελούς του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, και της Άννας Διογένους, εγγονής του Ρωμανού Δ΄ Διογένους και μικρανιψιάς του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού. Ο Λαδίσλαος Β΄ είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Γκέζα Β΄ και έναν μικρότερο, τον Στέφανο Δ΄.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο μετά τη γέννησή του η μητέρα του Ελένη πήρε τον Γκέζα και τον Λαδίσλαο σε Συνέλευση στο Arad, όπου οι υπεύθυνοι για την τύφλωση του Μπέλα Β΄ βαρώνοι, σφαγιάσθηκαν. Όταν το 1136 ο πατέρας του κατέκτησε τη Βοσνία, απένειμε στον εξαετή Λαδίσλαο τον τίτλο του δούκα της Βοσνίας (1137, Συνέλευση στο Esztergom). Η διακυβέρνηση της νέας περιοχής γινόταν από έναν διοικητή (ban). Το 1141 απεβίωσε ο πατέρας του και ανέλαβε την εξουσία ο Γκέζα Β΄, που παραχώρησε γαίες στους δύο μικρότερους αδελφούς του ως εισόδημα. Το 1156-57 ο νεότερος Στέφανος κατηγορήθηκε για συνωμοσία εναντίον του Γκέζα Β΄ και κατέφυγε στην αυλή του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού παίρνοντας μαζί του και τον Λαδίσλαο (1160). Οι δύο αδελφοί εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη (Πράξεις Ιωάννου Β΄ και Μανουήλ Α΄ των Κομνηνών, Ιωάννη Κίνναμου) όπου ο αυτοκράτορας τους υποδέχθηκε ευνοϊκά. Πρότεινε συζύγους στους δύο αδελφούς. Ο Λαδίσλαος ήταν χήρος και ήθελε να ειστρέψει στην Ουγγαρία, αλλά ο Στέφανος νυμφεύτηκε τη Μαρία Κομνηνή, ανιψιά του Μανουήλ Α΄, αφού πρώτα βαπτίσθηκε ορθόδοξος.

Στις 31 Μαΐου του 1162 απεβίωσε ο Γκέζα Β΄ και τον διαδέχθηκε ο 15ετής υιός του Στέφανος Γ΄. Τη στέψη έκανε ο Lucas αρχιεπίσκοπο του Esztergom. Ο Μανουήλ Α' ως επικυρίαρχος της Ουγγαρίας παρενέβη, διότι σύμφωνα με το νόμο της Ουγγαρίας έπρεπε να γίνει διάδοχος ο αδελφός του αποβιώσαντος βασιλιά. Όταν ο Μανουήλ Α΄ δωροδόκησε τους ευγενείς της Ουγγαρίας, αυτοί μετά από έξι εβδομάδες βασιλείας έδιωξαν τον 15ετή Στέφανο Γ΄ στην Αυστρία και έκαναν βασιλιά τον θείο του Λαδίσλαο ως Λαδίσλαο Β΄. Ο Μανουήλ Α΄ προτιμούσε τον νεότερο Στέφανο, που είχε δεσμούς με τη Κωνσταντινούπολη, αλλά οι ευγενείς τον θεώρησαν εξαρτημένο του αυτοκράτορα. Τότε ο Μανουήλ Α΄ που στρατοπέδευε στη Σερδική (Σόφια) μετακινήθηκε κοντά στο Βελιγράδι και έστειλε τον ανιψιό του Αλέξιο Κοντοστέφανο με στρατό (Ιούλιος 1162) μαζί με τον Στέφανο. Στις διαπραγματεύσεις οι ευγενείς της Ουγγαρίας συμφώνησαν να μείνει ο Λαδίσλαος Β΄ βασιλιάς, ενώ ο νεότερος Στέφανος να λάβει το ένα τρίτο της χώρας και να αποκαλείται διάδοχος (urum). Για να σιγουρέψει τα πράγματα ο Μανουήλ Α΄ χάρισε δώρα στους ευγενείς, τους μίλησε παραινετικά, τους υποσχέθηκε περισσότερα και έφυγε.

Η στέψη έγινε από τον Miko αρχιεπίσκοπο του Kalocsa, μια και ο Lucas αρχιεπίσκοπος του Esztergom υποστήριζε τον Στέφανο Γ΄. Όταν ο Lucas αφόρισε τον Λαδίσλαο Β΄, αυτός τον φυλάκισε, αλλά τον ελευθέρωσε μετά σε ένδειξη συμφιλίωσης. Όταν ο Στέφανος Γ΄ επέστρεψε με στρατό και κατέλαβε το Pressburg (Bratislava), τον ξαναφυλάκισε. Απεβίωσε στις 14 Ιανουαρίου 1163 και ετάφη στο ναό του Szekesfehervar.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαδίσλαος εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη χήρος. Απέφυγε να νυμφευθεί εκεί, γιατί ήθελε να επιστρέψει στη χώρα του και "να μη μείνει εκεί γοητευμένος από μια σύζυγο" (Χρονικά, Νικήτα Χωνιάτη). Κόρη του ήταν η

  • Μαρία, παντρεύτηκε τον Νικολό Μικιέλ, γιο του Βιτάλε Β΄ Μικιέλ δόγη της Βενετίας (1156 - 1172)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Deeds of John and Manuel Comnenus by John Kinnamos (Translated by Charles M. Brand) (1976). Columbia University Press. ISBN 0-231-04080-6.
  • Ο City of Byzantium, Annals of Niketas Choniatēs (Translated by Harry J. Magoulias) (1984). Wayne State University Press. ISBN 978-0-8143-1764-8.
  • The Hungarian Illuminated Chronicle: Chronica de Gestis Hungarorum (Edited by Dezső Dercsényi) (1970). Corvina, Taplinger Publishing. ISBN 0-8008-4015-1.