Νέσσος

Για τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, δείτε: Νέσσος ο Χίος.

Νέσσος
[[File:The Centaur Nessus (Furietti Centaur) by Bartolomeo Cavaceppi, 1765, plaster - Shugborough Hall - Staffordshire, England - DSC00048.jpg |260px]]
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Νέσσος (Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Γονείς	Ιξίων και Νεφέλη
Σχετικά πολυμέσα

Στην ελληνική μυθολογία ο Νέσσος ήταν Κένταυρος, γιος του Ιξίωνα και της Νεφέλης.

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Ο Νέσσος είχε λάβει μέρος στην πάλη του Φόλου με τον Ηρακλή. Αφού καταδιώχθηκε από τον ήρωα, ο Νέσσος εγκαταστάθηκε στις όχθες του ποταμού Ευήνου, όπου εργαζόταν ως περαματάρης, περνώντας πεζούς διαβάτες στην άλλη πλευρά του ποταμού πάνω στην πλάτη του.

Εκεί, μετά από χρόνια, ο Νέσσος συνάντησε για δεύτερη φορά τον Ηρακλή όταν αυτός βρισκόταν μαζί με τη Δηιάνειρα. Ο Ηρακλής πέρασε κολυμπώντας το ποτάμι, αλλά εμπιστεύθηκε τη Δηιάνειρα να την περάσει ο Νέσσος. Όμως, ο Νέσσος αποπειράθηκε να απαγάγει τη Δηιάνειρα (ή κατά μία εκδοχή να τη βιάσει), οπότε ο Ηρακλής τον σκότωσε τοξεύοντάς τον με τα δηλητηριώδη βέλη του (κατά μια εκδοχή χτυπώντας τον με το ρόπαλό του).

Ο θάνατος του Νέσσου

Πεθαίνοντας όμως ο Νέσσος έδωσε στη Δηιάνειρα ένα δήθεν ερωτικό φίλτρο ανακατεμένο με το αίμα ή/και το σπέρμα του, λέγοντάς της ότι αν ο Ηρακλής έπαυε ποτέ να την αγαπά έπρεπε να του δώσει να φορέσει ένδυμα εμποτισμένο με αυτό το υγρό. Αυτό και έγινε μετά από καιρό, όταν η Δηιάνειρα θέλησε να κάνει τον ήρωα να ξεχάσει την Ιόλη: απέστειλε στον Ηρακλή ένα χιτώνα εμποτισμένο με το «φίλτρο». Αυτός ο «Χιτώνας του Νέσσου» υπήρξε το φονικό όργανο που σκότωσε τον μέγιστο των Ελλήνων μυθικών ηρώων, τον Ηρακλή, με φρικτούς πόνους.

Ο θάνατος του Κενταύρου Νέσσου απεικονίζεται πάνω σε γνωστό αγγείο. Σε αυτή την αναπαράσταση, ο Ηρακλής, κρατώντας ξίφος, έχει το ένα πόδι του πάνω στη ράχη του Νέσσου και τον αρπάζει από τα μαλλιά, ενώ ο Κένταυρος ικετεύει τον ήρωα για τη σωτηρία του.

Δείτε επίσης

• Ο αστεροειδής 7066 Νέσσος (7066 Nessus), που ανακαλύφθηκε το 1993 και ανήκει στην κατηγορία των Κενταύρων, πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πλάσμα.

Πηγές

• Έμι Πάτση-Γκάριν: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα, 1969