Εδουάρδος του Ανγκουλέμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εδουάρδος της Ανγκουλέμ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση27  Ιανουαρίου 1365 ή 27  Ιανουαρίου 1365[1]
Château d'Angoulême
ΘάνατοςΣεπτέμβριος 1370 ή Ιανουάριος 1372[1]
Μπορντώ
Αιτία θανάτουπανώλη
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΕδουάρδος του Γούντστοκ[2] και Ιωάννα του Κεντ[2]
ΑδέλφιαΡιχάρδος Β΄ της Αγγλίας
Τζων Χόλλαντ, 1ος δούκας του Έξετερ
Ιωάννα Χόλλαντ, δούκισσα της Βρετάνης
Ρότζερ Κλάρεντον
Τόμας Χόλλαντ, 2ος κόμης του Κεντ
ΟικογένειαΟίκος του Ανζού
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Εδουάρδος της Ανγκουλέμ (Πύργος Ανγκουλέμ[3] 27 Ιανουαρίου 1365 - 1370) από τον Οίκο του Ανζού-Πλανταγενετων ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδου Β΄ και ο μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδου του μαύρου πρίγκηπα και της συζύγου του Ιωάννας του Κεντ, δεύτερος σε σειρά διαδοχής όσο ζούσε του παππού Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου Γ΄. Η γέννηση του γιορτάστηκε από την οικογένεια του με μεγαλοπρεπείς τελετές. Πέθανε σε βρεφική ηλικία σε ηλικία 5 ετών αφήνοντας στην θέση του δηλαδή δεύτερο σε σειρά διαδοχής στον Αγγλικό θρόνο τον 3χρονο μικρότερο αδελφό του Ριχάρδο ο οποίος μετά τον θάνατο το πατέρα του (1376) και του παππού του (1377) έγινε βασιλιάς της Αγγλίας ως Ριχάρδος Β΄ μέχρι την ανατροπή του λόγω του υπερβολικού αυταρχισμού του απο τον ξάδελφο του Ερρίκο του Μπόλινγκμπροκ (1399).[4]

Βάπτιση του μικρού Εδουάρδου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πατρικό του όνομα ήταν συνηθισμένο στην πατρίδα του την εποχή του ιδιαίτερα μετά τον 13ο αιώνα, πήρε το όνομα από τον παππού του βασιλιά Εδουάρδο Γ΄,[5] η ημερομηνία γέννησης του αμφισβητείται κατά άλλους γεννήθηκε το 1363, κατά άλλους το 1364 και το πιο πιθανό το 1365.[6] Η πιο πιθανή ημερομηνία σύμφωνα με ένα γράμμα που στάλθηκε στην μητέρα του Ιωάννα του Κεντ στις 4 Φεβρουαρίου 1365 είναι 27 Ιανουαρίου 1365.[7] Το νέο της γέννησης του διαδόχου ενθουσίασε τόσο πολύ τον παππού του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Γ΄ που υποσχέθηκε στον αγγελιοφόρο Ιωάννη Ντέλβες ετήσιο μισθό 40 λίρες μέχρι το τέλος της ζωής του.[8]

Η βάπτιση του Εδουάρδου έγινε τον Μάρτιο του 1365 στον πύργο της Ανγκουλέμ με πολυτελέστατες τελετές αφού ο πατέρας του ήθελε να κάνει επίδειξη στους Ακουιτανούς με τους οποίους βρισκόταν εκείνη την εποχή σε διαμάχη παρουσία 154 λόρδων, 706 ιπποτών και 18.000 αλόγων με συνολικό κόστος 400 λίρες, ένας από τους νονούς του ήταν ο επίσκοπος Ιωάννης του Κρουά.[9] Το όνομα το οποίο επέλεξε ο πατέρας του να τον βαπτίσει σχετίζεται με το όνομα του ιδίου του μαύρου πρίγκηπα, του παππού του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Γ΄ όπως και των τριών τελευταίων Άγγλων βασιλέων, στον Οίκο της Υόρκης ειδικά ήταν το δημοφιλέστερο όνομα.[10]

Θάνατος σε νηπιακή ηλικία από την μαύρη πανώλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εδουάρδος της Ανγκουλέμ πέθανε σε νηπιακή ηλικία λόγω της βουβωνικής πανώλης, [11] Η ημερομηνία θανάτου του είναι ασαφής και συνήθως αναφέρεται ο Ιανουάριος του 1371 αλλά τα Χρονικά του Βίγκμορ (1370) αναφέρουν ως ακριβή ημερομηνία την 29η Σεπτεμβρίου την εορτή του Αρχάγγελου Μιχαήλ.[12] O πατέρας του Εδουάρδος ο μαύρος πρίγκηψ έμαθε τον θάνατο του μετά την επιστροφή του από την πολιορκία της Λιμόζ, στενοχωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό και η άσχημη κατάσταση της υγείας του χειροτέρευσε ακόμα περισσότερο.[13] Τον Εδουάρδο της Ανγκουλέμ στην νηπιακή του ηλικία πολλοί τον παρομοίαζαν σαν τον Ιησού, είχε όλα τα προτερήματα του πατέρα του και του παππού του τα οποία δεν κληρονόμησε ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος ο οποίος ήταν τελικά ο επόμενος διάδοχος του Αγγλικού θρόνου.

Πριν ο μαύρος πρίγκηπας αναχωρήσει για την Αγγλία άφησε τον μικρό του αδελφό Ιωάννη της Γάνδης να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες της ταφής του μικρού Εδουάρδου στο Μπορντό,[14] παρουσία όλων των βαρόνων της Γασκώνης και του Πουατού.[15] Η εκταφή του έγινε (1389) υπό τις οδηγίες του μικρότερου αδελφού του βασιλιά Ριχάρδου Β΄ και μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου τάφηκε στο παιδικό κοιμητήριο του Λάνγκλεϊ,[16] μεταξύ (1540 - 1607) το κοιμητήριο λεηλατήθηκε και η σορός του Εδουάρδου μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Ώστίν Φριάρς (1598). Ο αδελφός του βασιλιάς Ριχάρδος Β΄ τον απεικονίζει στην γνωστή εικόνα με το προσκύνημα του Αγίου Βρέφους το οποίο βρίσκεται σήμερα στην Εθνική βιβλιοθήκη του Λονδίνου.[17]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 p10206.htm#i102053.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. ↑ Haydon 2012, p. 236.
  4. ↑ Ormond 2012, p. 53.
  5. ↑ Freeman 2001, p. 88.
  6. ↑ Hunt 1889, p. 101.
  7. ↑ "'Folios clxi - cxci', Calendar of Letter-books of the City of London: D: 1309–1314 (1902), pp. 301-311". british-history.ac.uk. British History Online. Retrieved 23 September 2013.
  8. ↑ Barber, Richard (2004). "Edward [Edward of Woodstock; known as the Black Prince], prince of Wales and of Aquitaine (1330–1376)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  9. ↑ Wagner 2006, p. 194.
  10. ↑ Saul 2005, p. 4.
  11. ↑ Chronicle Books 1993, p. 85
  12. ↑ Taylor 1987, p. 296.
  13. ↑ Weir 2008b, p. 96.
  14. ↑ Weir 2008a, pp. 94–5.
  15. ↑ Froissart 1901, p. 367.
  16. ↑ List of Foreign Accounts 1900, p. 76.
  17. ↑ Galway 1950, p. 12.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bennett, Michael John (1999). Richard II and the Revolution of 1399. Stroud: Sutton Publishing.
  • Chronicle Books (1993). Chronicle of the Royal Family. England: Chronicle Communications.
  • Dodd, Gwilym (2000). The Reign of Richard II. Stroud: Tempus.
  • Finch, Barbara Clay (1883). Lives of the Princesses of Wales. Oxford: University of Oxford.
  • Fraioli, Deborah (2005). Joan of Arc and the Hundred Years War. Westport, CT: Greenwood Publishing.
  • Freeman, J.W. (2001). Discovering Surnames. Oxford: Osprey Publishing.
  • Froissart, Jean (1901). Chronicles of England, France, Spain and the Adjoining Count. Co-Operative Publishing.
  • Galway, Margaret (1950). "The Wilton Diptych: A Postscript". The Archaeological Journal. Royal Archaeological Institute. 107: 9–14.
  • Given-Wilson, C. (1993). "The Manner of King Richard's Renunciation: A 'Lancastrian Narrative'?". English Historical Review. Oxford Journals. 108 (427): 365–70.
  • Hamilton, J.S. (2010). The Plantagenets: History of a Dynasty. London: Continuum Publishing.
  • Haydon, F.S. (2012). Eulogium. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Hermentrude (1878). "The Tomb of Edmund of Langley, Duke of York" (PDF). Notes and Queries. Oxford Journals. s5-IX (222): 251–2.
  • Hunt, William (1889). Dictionary of National Biography, vol. 17. London: Elder Smith &Co.
  • James, George (1836). A History of the Life of Edward the Black Prince. London: Longman, Rees, Orme, Brown, Green & Longman.
  • Jones, Dan (2012). The Plantagenets: The Kings Who Made England. Harper Press.
  • Levine, Mortimer (1966). The Early Elizabethan Succession Question, 1558–1568. Stanford: Stanford University Press.
  • List of Foreign Accounts (1900). Lists and Indexes. London: Public Record Office.
  • McKisack, May (1959). The Fourteenth Century: 1307–1399. Oxford: Oxford University Press.
  • McNalty, A.S. (1955). "The illness of Edward the Black Prince". British Medical Journal. BMJ Group. 1 (4919): 411.
  • Moisant, Joseph (1894). Le Prince Noir en Aquitaine 1355-1356--1362-1370 (in French). Aquitaine: A. Picard et fils.
  • Mortimer, Ian (2006). The Perfect King: the Life of Edward III, Father of the English Nation. London: Jonathan Cape.
  • Ormond, W. Mark (2012). Fourteenth Century England. Woodbridge: Boydell Press.
  • Page, William (1912). A History of the County of Hertford, vol. 3. London.
  • Phillips, Seymour (2010). Edward II. New Haven: Yale University Press.
  • Prestwich, Michael (1988). Edward I. California: University of California Press.
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. Utah: Douglas Richardson.
  • Saul, Nigel (1997). Richard II. New Haven: Yale University Press.
  • Saul, Nigel (2005). The Three Richards: Richard I, Richard II and Richard III. London: Hambledon.
  • Stow, John (1603). A Survey of London. Oxford: Clarendon Press.
  • Taylor, John (1987). English Historical Literature in the Fourteenth Century. Oxford: Clarendon Press.
  • Wagner, John (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War. Westport: Greenwood Publishing.
  • Weever, John (1767). Antient Funeral Monuments, of Great-Britain, Ireland, and the Islands Adjacent. England: W. Tooke.
  • Weir, Alison (2008a). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy. New York: Vintage Books.
  • Weir, Alison (2008b). Katherine Swynford. New York: Vintage Books.
CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Edward of Angoulême της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εδουάρδος_του_Ανγκουλέμ&oldid=9166119"