ΕΟΧ Τσάμπιονς Λιγκ
Τρέχουσα περίοδος ή διοργάνωση: Τσάμπιονς Λιγκ 2011-12 | |
 | |
| Άθλημα | Χειροσφαίριση |
|---|---|
| Ίδρυση | 1955 (1993 με το σημερινό τρόπο διεξαγωγής) |
| Αριθμός ομάδων | 32 (όμιλοι) 40(σύνολο) |
| Τελευταίος κάτοχος |  Μπαρτσελόνα(9ς τίτλος) |
| Περισ. κατακτήσεις | Μπαρτσελόνα (9 τίτλοι) |
| Επίσημη ιστοσελίδα | ehfcl.com |
To Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων (αγγλικά: EHF Champions League) το οποίο ονομάζεται και Τσάμπιονς Λιγκ ή Τσάμπιονς Καπ, στη χειροσφαίριση, αποτελεί μία ετήσια οργάνωση της χειροσφαίρισης, σε επίπεδο Ευρώπης. Η εν λόγω διοργάνωση ξεκίνησε ως Κύπελλο Πρωταθλητριών και στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, από την περίοδο 2010-2011 αναφέρεται και ως VELUX EHF Champions League για εμπορικούς λόγους.
Η ισπανική Μπαρτσελόνα είναι η πλέον πετυχημένη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης με συνολικά 8 κατακτήσεις από το 1991 έως το 2011.
Ο τελευταίος χρονικά τελικός της διοργάνωσης διεξήχθη στις 1 Ιουνίου 2014 στην Lanxess Arena της Κολωνίας, με νικήτρια την γερμανική ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ απέναντι στην, επίσης γερμανική, ΤΧΒ Κίελ.
Πίνακας περιεχομένων
- 1 Ιστορία
- 1.1 1957-1990 : κυριαρχία των χωρών του ανατολικού μπλοκ και της Γερμανίας
- 1.2 1990-2001 : κυριαρχία των ισπανικών ομάδων και της ΦΚ Μπαρτσελόνα
- 1.3 2002-2004 : μεταβατική περίοδος
- 1.4 2005-2012 : κυριαρχία των ΦΚ Μπαρτσελόνα, Κίελ και Θιουδάδ Ρεάλ
- 1.5 Από το 2012 : τα γερμανικά αουτσάιντερ και τα οικονομικά προβλήματα
- 2 Ιστορικό
- 3 Παραπομπές
- 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η διοργάνωση έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της την σεζόν 1956-1957, ενώ, έκτοτε, και καθ'όλη την διάρκεια της ιστορίας της γνώρισε διαφορετικούς τρόπους διεξαγωγής. Αρχικά, περιελάμβανε όσες ομάδες είχαν τερματίσει στην πρώτη θέση των εθνικών τους πρωταθλημάτων. Η διοργάνωση αυτή, της οποίας υπεύθυνη είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χάντμπολ, φιλοξενεί, πλέον, τις σημαντικότερες ομάδες των ευρωπαϊκών εθνικών πρωταθλημάτων.
1957-1990 : κυριαρχία των χωρών του ανατολικού μπλοκ και της Γερμανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1957 κι έπειτα ξεκίνησε περίοδος κυριαρχίας των ομάδων προερχόμενων από τις χώρες του ανατολικού μπλοκ, καθώς και την Γερμανία. Οι Ελβετοί της Ότμαρ Ζανκτ-Γκάλεν αποτέλεσαν την πρώτη εξαίρεση στην κυριαρχία στην διάρκεια αυτής της περιόδου κυριαρχίας, φτάνοντας ανεπιτυχώς ωστόσο, ως τον τελικό της διοργάνωσης το 1983. Η Ατλέτικο Μαδρίτης δεν κατάφερε να ξεπεράσει την επιτυχία των Ελβετών, ηττώμενη, με την σειρά της, από την γιουγκοσλάβικη Μεταλοπλάστικα Σάμπατς. Το 1990, η πορεία ως τον τελικό της διοργάνωσης της Μπαρτσελόνα, παρά την ήττα της απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μινσκ, προετοίμασε το έδαφος για την λήξη της διάρκειας τριάντα ετών κυριαρχίας των ομάδων του ανατολικού μπλοκ και της Γερμανίας στην διοργάνωση.
1990-2001 : κυριαρχία των ισπανικών ομάδων και της ΦΚ Μπαρτσελόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έναν χρόνο μετά την ήττα της απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μινσκ, η ΦΚ Μπαρτσελόνα επανήλθε δριμύτερη επικρατώντας των Γιουγκοσλάβων της ΡΚ Πρόλετερ Ζρένγιανιν. Χρειάστηκε, ωστόσο, να περάσουν άλλα πέντε χρόνια προτού οι Καταλανοί κυριαρχήσουν στο ευρωπαϊκό χάντμπολ. Ενδιάμεσα, η ΡΚ Ζάγκρεμπ, πλέον συμμετέχουσα ως κροατική ομάδα, κατέκτησε δύο διαδοχικές χρονιές το Τσάμπιονς Λιγκ το 1992 και το 1993, προτού την διαδεχτεί η ΚΜ Καντάμπρια της οποίας η Ζάγκρεμπ είχε επικρατήσει δύο χρόνια νωρίτερα, με τους Ισπανούς να επικρατούν στον τελικό της διοργάνωσης της μοναδικής πορτογαλικής ομάδας που να έχει φτάσει στην ιστορία της στον τελικό της διοργάνωσης αυτής, την ΑΜΚ Μπράγκα.
Η ΚΝ Μπιντασόα Ιρούν διαδέχτηκε, το 1995, την Καντάμπρια στο ιστορικό των κατακτήσεων, προτού ηττηθεί την αμέσως επόμενη σεζόν από την ΦΚ Μπαρτσελόνα, η οποία και κατέκτησε τις επόμενες τέσσερις χρονιές την διοργάνωση, επικρατώντας, μεταξύ άλλων, της ΡΚ Ζάγκρεμπ στον τελικό τρεις συνεχόμενες χρονιές (1997 με 1999), ενώ στην συνέχεια της ΤΧΒ Κίελ, της οποίας ήταν η πρώτη συμμετοχή σε τελικό της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Ήταν η ΠΣΑ Παμπλόνα, κατά την πρώτη της συμμετοχή σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2001, που πέτυχε το επίτευγμα να επικρατήσει για πρώτη φορά έπειτα από έξι χρόνια των Καταλανών στον τελικό.
2002-2004 : μεταβατική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2002, η ΣΚ Μάγκντεμπουργκ έγινε η πρώτη γερμανική ομάδα, έπειτα από διάστημα 19 ετών, και την νίκη της ΒφΛ Γκούμερσμπαχ που να κατακτά την διοργάνωση (με σκορ τελικού 23 - 21 και 30 - 25). Το 2003, ήταν η σειρά της Μονπελιέ ΧΜ να κατακτήσει, για πρώτη φορά στην ιστορία του γαλλικού χάντμπολ, το Τσάμπιονς Λιγκ, επικρατώντας της ΠΣΑ Παμπλόνα, νικήτριας της διοργάνωσης δύο χρόνια νωρίτερα, χάρη σε μία ευρεία νίκη με σκορ 31 - 19 κατά τον επαναληπτικό τελικό, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο το μειονέκτημα των 8 τερμάτων που είχε κατά τον πρώτο τελικό (19 - 27). Τέλος, το 2004, η σλοβένικη Τσέλιγιε Πιβόβαρνα Λάσκο ήρθε να προστεθεί στο ιστορικό των νικητών της διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της (με σκορ τελικού 34 - 28 και 30 - 28).
2005-2012 : κυριαρχία των ΦΚ Μπαρτσελόνα, Κίελ και Θιουδάδ Ρεάλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα χρόνια πέρασαν και το 2005 έλαβε χώρα η άφιξη της ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ηττώμενη με ένα τέρμα διαφορά στους διπλούς τελικούς απέναντι στην ΦΚ Μπαρτσελόνα, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κατέκτησε την διοργάνωση για έβδομη φορά στην ιστορία της, η ομάδα κατέκτησε με σχετική ευκολία το τρόπαιο την επόμενη σεζόν, επικρατώντας της ΠΣΑ Παμπλόνα με διαφορά 15 τερμάτων. Το 2007, η ΤΧΒ Κίελ, η οποία είχε ηττηθεί επτά χρόνια νωρίτερα στον τελικό της διοργάνωσης από την Μπαρτσελόνα, επικράτησε με διαφορά δύο τερμάτων της ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ.
Έκτοτε, μία περίοδος κυριαρχίας των Μπαρτσελόνα, ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ και ΤΧΒ Κίελ έλαβε χώρα, με τις παραπάνω ομάδες να δίνουν όλες τους το παρόν στον τελικό: η Θιουδάδ Ρεάλ επικράτησε δύο διαδοχικές χρονιές στον της Κίελ στον τελικό, με τους Γερμανούς να ηττώνται με ένα τέρμα διαφορά στην τελευταία χρονιά διεξαγωγής του τελικού υπό την μορφή διπλών αναμετρήσεων. Με έτος εκκίνησης το 2010 έκανε την εμφάνισή της η φάση του Final 4, η οποία λαμβάνει χώρα στην Lanxess Arena της Κολωνίας, όπου η Κίελ επικράτησε της Μπαρτσελόνα με διαφορά δύο τερμάτων, δέκα χρόνια μετά την ήττα της απέναντι στους Καταλανούς με δύο τέρματα διαφορά. Οι τελευταίοι, επανήλθαν δριμύτεροι την αμέσως επόμενη σεζόν επικρατώντας της Θιουδάδ Ρεάλ. Το 2012, η Θιουδάδ Ρεάλ, η οποία είχε πλέον μετονομαστεί σε ΜΜ Ατλέτικο Μαδρίτης, ηττήθηκε εκ νέου απέναντι στην ΤΧΒ Κίελ, η οποία κατάφερε να επικρατήσει έπειτα από τους χαμένους τελικούς του 2008 και του 2009.
Από το 2012 : τα γερμανικά αουτσάιντερ και τα οικονομικά προβλήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τις σεζόν που ακολούθησαν, ένα αντίστοιχο σκηνικό επαναλήφθηκε στην διάρκεια του Final-Four. Πράγματι, τα δύο κύρια φαβορί που ήταν οι ΤΧΒ Κίελ και Μπαρτσελόνα ηττήθηκαν διαδοχικά από μια δεύτερη γερμανική ομάδα που πραγματοποίησε την έκπληξη, την ΧΣΦ Αμβούργο το 2013[1] κι έπειτα την ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ το 2014[2]. Με αυτό τον τρόπο, με ηγέτη της τον Κροάτη πλέι μέικερ της, Ντομαγκόι Ντούβνιακ, ο οποίος στη συνέχεια ανακηρύχτηκε καλύτερος αθλητής του χάντμπολ για το 2013, το Αμβούργο επικράτησε της Κίελ, κατόχου του τροπαίου, με σκορ 39 - 33 στον ημιτελικό κι έπειτα της Μπαρτσελόνα με σκορ 30 - 29 μετά από διαδικασία παράτασης. Την επόμενη σεζόν, η Φλένσμπουργκ χρειάστηκε να φτάσει στην διαδικασία των πέναλτι για να επικρατήσει της Μπαρτσελόνα (36-36, 5-3 στα πέναλτι) κι έπειτα επικράτησε της Κίελ με σκορ 30 - 28.
Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση χτύπησε αριθμό ευρωπαϊκών συλλόγων, σε βαθμό, μάλιστα, ορισμένοι εξ'αυτών να υποχρεωθούν να ακυρώσουν την συμμετοχή τους στην διοργάνωση (Μεντβέντι Τσέχοφ την σεζόν 2013-14, ΧΣΦ Αμβούργο, η οποία, έναν χρόνο μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου, βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρά οικονομικά προβλήματα), ενώ άλλοι υποχρεώθηκαν στην διάλυση (Ατλέτικο Μαδρίτης, ΑΓ Κιόμπενχαβν, ΡΚ Τσίμος Κόπερ). Έτσι, για την σεζόν 2014/2015, η EHF επανεξέτασε τον τρόπο διεξαγωγής των συλλογικών διοργανώσεων που βρίσκονται υπό την σκέπη της, μεταξύ αυτών και το Τσάμπιονς Λιγκ: τμήμα των ομάδων οι οποίες θα συμμετάσχουν στην διοργάνωση, συνεπώς, θα υποβάλλονται σε οικονομικό έλεγχο, ο οποίος και θα τους χορηγεί ή όχι άδεια συμμετοχής έπειτα από εξέταση φακέλων αναφορικά με την οικονομική ευμάρεια των συλλόγων, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, την προσέλευση στις αναμετρήσεις, την προϊστορία των συλλόγων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κτλ. Επιπλέον, ενόψει της σεζόν 2014/2015, η EHF αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή σχέδιο διαβάθμισης της διοργάνωσης σε δύο επίπεδα[3].
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.svg){kind=small}
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «LDC 2013 - Hambourg sacré à la surprise générale». Handnews.fr. 2 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2014. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|publisher=(βοήθεια) - ↑ «LDC 2014 - Flensburg déjoue tous les pronostics». Handnews.fr. 2 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2014. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|publisher=(βοήθεια) - ↑ «De nouvelles infos sur la réforme 2014/2015». Handnews.fr. 2 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2014. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|publisher=(βοήθεια)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης
- (Αγγλικά) Επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Χάντμπολ (EHF)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
