Δημοκρατία του Μαυροβουνίου (1992–2006)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Δημοκρατία του Μαυροβουνίου | |||
|---|---|---|---|
| 28 Απριλίου 1992–3 Ιουνίου 2006 | |||
| |||
 | |||
| Χώρα | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και Σερβία και Μαυροβούνιο | ||
| Πρωτεύουσα | Ποντγκόριτσα | ||
| Γλώσσες | Σερβοκροατική γλώσσα | ||
| Πολίτευμα | πολιτεία | ||
| δεδομένα () | |||
.svg){kind=small}
.svg)
Η Δημοκρατία του Μαυροβουνίου (σερβικά: Република Црна Гора/Republika Crna Gora, μαυροβουνιακά: Република Црна Гора/Republika Crna Gora) ήταν ένα συστατικό ομόσπονδο κράτος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας από το 1992 έως και το 2006. Η διακήρυξη ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου το 2006 ολοκλήρωσε την ύπαρξη της Γιουγκοσλαβίας, η οποία το 2003 είχε μετονομαστεί σε Σερβία και Μαυροβούνιο.
Μετά την κατάρρευση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (ΣΟΔΓ), το Μαυροβούνιο και η Σερβία αποφάσισαν να παραμείνουν στη Γιουγκοσλαβία και να ιδρύσουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (ΟΔΓ), η οποία υιοθέτησε δημοκρατικούς θεσμούς και εγκατέλειψε επίσημα τον κομμουνισμό. Το Μαυροβούνιο ήταν συστατική δημοκρατία της ΟΔΓ μέχρι το 2006, όταν το Μαυροβούνιο απέκτησε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία.
Ο εθνικός ύμνος της δημοκρατίας ήταν (από το 2004) ο Όι, σβιέτλα μάισκα ζόρο. Ο ύμνος έχει διατηρηθεί και μετά την ανεξαρτησία το 2006.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την είσοδο του Μαυροβουνίου στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, ο επικεφαλής του Μαυροβουνίου, ο Μομίρ Μπουλάτοβιτς, ήταν πρώην κομμουνιστής και σύμμαχος του Σέρβου Προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ο Μπουλάτοβιτς βοήθησε τον Μιλόσεβιτς να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Σερβίας κατά την Αντιγραφειοκρατική Επανάσταση, στην οποία αυτός και ο Μιλόσεβιτς απέκτησαν την εξουσία στις αντίστοιχες δημοκρατίες. Στα τελευταία χρόνια της ΣΟΔΓ, ο Μπουλάτοβιτς υποστήριξε τις απαιτήσεις του Μιλόσεβιτς για το σύστημα "ένα μέλος, μία ψήφος" στο Συμβούλιο του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο θα έδινε αριθμητική υπεροχή στην ομάδα τους στο συμβούλιο. Αυτό ενθάρρυνε την κατάρρευση του Κομμουνιστικού κόμματος και αργότερα της ΣΟΔΓ. Ο Μπουλάτοβιτς άρχισε να δείχνει απροθυμία να παραμείνει στην ένωση με τη Σερβία, όταν διάφορες χώρες όπως η Ιταλία προσέφεραν γρήγορη ένταξη για το Μαυροβούνιο στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα σε περίπτωση απόσχισης από τη Γιουγκοσλαβία. Ωστόσο η σύντομη υποστήριξη της μαυροβουνιακής ανεξαρτησίας από τον Μπουλάτοβιτς τελείωσε λόγω πίεσης από τη Σερβία. Το 1992, το Μαυροβούνιο προσχώρησε στην ΟΔΓ μετά από ένα δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε την 1η Μαρτίου του ίδιου έτους. Το ίδιο έτος, η πρωτεύουσα Τίτογκραντ (από τον πρώην γιουγκοσλάβο ηγέτη Ιωσήφ Μπροζ Τίτο) μετονομάστηκε σε Ποντγκόριτσα. Το 1993, το Μαυροβούνιο εγκατέλειψε τη σημαία επί κομμουνιστικής εποχής και ενέκρινε μια νέα σημαία, απλή και παρόμοια με τη Σερβία. Το μπλε ήταν ανοιχτότερο για να ξεχωρίζεται από τη Σερβία, όπως και στη Κομμουνιστική εποχή. Αυτή η σημαία χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 2004.
Η διαρκή ένωση του Μαυροβουνίου με τη Σερβία παρείχε νομιμότητα στη συνέχιση ενός Γιουγκοσλαβικού κράτους, σημαντικό για τη Σερβία καθώς η συνέχιση του Γιουγκοσλαβικού κράτους θα επιτρέψει στην ομοσπονδία να διεκδικήσει πρώην Γιουγκοσλαβική επικράτεια στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και την Κροατία που κατοικείται από Σέρβους. Επίσης, το Μαυροβούνιο είχε πρόσβαση στη θάλασσα, επιτρέποντας στη Σερβία να έχει ναυτικό και διέλευση στη θάλασσα μέσω του Μαυροβουνίου. Με την πάροδο του χρόνου, η αυταρχική φύση του Προέδρου Μιλόσεβιτς και των συμμάχων του εντός της ομοσπονδίας προκάλεσε τους Μαυροβούνιους να στραφούν προς την ανεξαρτησία, δημιουργώντας παράλληλα μια αυξανόμενη επιθυμία για αλλαγή του καθεστώτος και υποστηρίζοντας την αντιπολίτευση στη Σερβία. Η διαφωνία με τη Σερβία για την οικονομική πολιτική προκάλεσε το Μαυροβούνιο να υιοθετήσει το γερμανικό Μάρκο το 1996, ενώ περίμενε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα να επισημοποιήσει το νέο Ευρωπαϊκό νόμισμα. Αφού ο Μπουλάτοβιτς παραιτήθηκε από πρόεδρος του Μαυροβουνίου, το 1998 ο νέος πρόεδρος Μίλο Τζουκάνοβιτς ήταν κατά του Μιλόσεβιτς (είχε γίνει πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας) και έθεσε το Μαυροβούνιο στην πορεία προς την ανεξαρτησία.[1]
Συνομοσπονδία και ανεξαρτησία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2003, η πρώην Γιουγκοσλαβία έγινε συνομοσπονδία και χορήγησε μεγαλύτερη αυτονομία στο Μαυροβούνιο. Μόνο η άμυνα και η εξωτερική πολιτική παρέμεινε ευθύνη για τη Γιουγκοσλαβία. Αυτό ήταν ένα βήμα που οδήγησε το Μαυροβούνιο ακόμη πιο κοντά στην ανεξαρτησία. Το 2006, το Μαυροβούνιο διεξήγαγε δημοψήφισμα ανεξαρτησίας. Το 55% ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας, λίγο παραπάνω από το όριο έγκρισης (55%). Το Μαυροβούνιο έγινε ανεξάρτητο τον Ιούνιο του 2006, προκαλώντας τη Σερβία να γίνει ανεξάρτητη, τελειώνοντας τη Γιουγκοσλαβία.
Πρώην Σημαία και εθνόσημο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Πρώην σημαία της Δημοκρατίας του Μαυροβουνίου (1992-1994) -
Πρώην εθνόσημο της Δημοκρατίας του Μαυροβουνίου (1992-1994) και της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Μαυροβουνίου (1945-1992)
.svg)
.svg)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Miller, Nicholas (2005). «Serbia and Montenegro». Eastern Europe: An Introduction to the People, Lands, and Culture. 3. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. σελίδες 529–581.