Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δημήτριος Πετροπουλάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτριος Πετροπουλάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1800
Γύθειο
Θάνατος1870
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Λακωνίας)

Ο Δημήτριος Πετροπουλάκης ήταν Έλληνας αγωνιστής στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και διακρίθηκε κυρίως στις μάχες κατά του Ιμπραήμ Πασά. Πολέμησε στην εξέγερση της Θεσσαλίας και στην Κρητική Επανάσταση. Εκλέχθηκε βουλευτής το 1850.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Ράχη Γυθείου Μάνης το 1800 και, σύμφωνα με παραδόσεις και ιστορικά στοιχεία, η οικογένεια από την οποία προερχόταν ήταν εγχώρια και πολύ παλαιά. Αποτελούσαν μάλιστα, μαζί με τις οικογένειες Μαυρομιχάλη και Γρηγοράκη, τους τρεις ισχυρότερους μανιάτικους οίκους εκείνης της εποχής, που διαγωνιζόντουσαν για το μπεηλίκι της Μάνης. Οι Πετροπουλάκηδες συμμετείχαν σχεδόν σε όλες τις ελληνικές επαναστάσεις και πολλές φορές κατείχαν ηγετικό ρόλο. Εικάζεται πως η απώτερη καταγωγή της οικογενείας ήταν από την Καλαμάτα, απ' όπου και πήγε στη Μάνη κάποιος Πετρόπουλος με σκοπό να συμμετάσχει στις επιχειρήσης των αδούλωτων Μανιατών, γύρω στα 1600. Λέγεται επίσης πως η καταγωγή ήταν από το Ηράκλειο Κρήτης, απ' όπου και διώχθηκε από τους Οθωμανούς, κάποιος Πετρόπουλος ή Πετροπουλάκης που, για να γλιτώσει και να πολεμήσει με περισσότερη ελπίδα και κύρος τους Τούρκους, κατέφυγε στην πιο κοντινή και φιλική στους Κρήτες, μανιάτικη γη. Άλλοι λένε πως ήταν ντόπιοι Μανιάτες.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος, υπήρξε υποστηρικτής του Ιωάννη Καποδίστρια και του Βασιλιά Όθωνα όπου και υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης της Βασιλικής Φάλαγγας. Το 1844 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής αλλά το 1850 κατάφερε να εκλεχθεί βουλευτής στην Μάνη.

Παράλληλα με την πολιτική δραστηριότητα ακολούθησε και στρατιωτική σταδιοδρομία. Το 1854 έλαβε μέρος στην εξέγερση της Θεσσαλίας, ως επικεφαλής σώματος εθελοντών στην οποία και διακρίθηκε μαζί με τον Στρατηγό Χατζηπέτρο. Την ίδια χρονιά θα τραυματιστεί στην Μάχη της Καλαμπάκας. Το 1862-63 θα διωχθεί από την Προσωρινή Κυβέρνηση και θα διαταχθεί να εγκαταλείψει την Λακωνία.

Το 1866 θα λάβει μέρος στην Κρητική Επανάσταση (1866-1869) ως αρχηγός μαζί με τον γιό του, ενώ θα επιστρέψει στα τέλη του 1868 για δεύτερη φορά επικεφαλής 1.000 εθελοντών, θα ηττηθεί όμως στην μάχη στις Βρύσες και θα αιχμαλωτισθεί, για να απελευθερωθεί αργότερα με την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων. Το 1870 θα προαχθεί στον βαθμό του Συνταγματάρχη.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1870.

Πηγές - Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]