Δημήτριος Γ΄ της Γεωργίας
| Δημήτριος Γ΄ της Γεωργίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1413[1] |
| Θάνατος | 1453 |
| Αιτία θανάτου | κινηγετικό ατύχημα |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | γεωργιανά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Gul Shara of Imereti |
| Τέκνα | Κωνσταντίνος Β΄ της Γεωργίας |
| Γονείς | Αλέξανδρος Α΄ της Γεωργίας και Dulandukt of Siunia |
| Αδέλφια | Βαχτάνγκ Δ΄ της Γεωργίας Βαγρατίδη (σύζυγος του Ιωάννη Δ΄ της Τραπεζούντας) Δαβίδ Β΄, Καθολικός-Πατριάρχης της Γεωργίας Ζάαλ (γιος του Αλέξανδρου Α΄ της Γεωργίας) Γεώργιος Η΄ της Γεωργίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας της Ιμερετίας (1446–1452) |
| Υπογραφή | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Δημήτριος, γεωργιανά: დიმიტრი Dimitri (π. 1413 - π. 1453) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας ήταν ο δεύτερος γιος του βασιλιά Αλεξανδρου Α΄ της Γεωργίας από την πρώτη σύζυγό του Ντουλαντούχτ Oρμπελιάνι. Ήταν συμβασιλιάς με τον πατέρα του από το 1433 έως το 1442 και με τον αδελφό του Βαχτάνγκ Δ΄ από το 1442 έως το 1446. Με το τέλος του Βαχτάνγκ, ο Δημήτριος Γ΄ έγινε de jure βασιλιάς της Γεωργίας, αλλά η άνοδός του στο θρόνο αποκλείστηκε από τον μικρότερο αδελφό του Γεώργιο Η΄.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δημήτριος εμφανίζεται για πρώτη φορά σε καταστατικό, που χρονολογείται το 1413. Η παραδοσιακή Γεωργιανή ιστοριογραφία που ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Βαχούστι τον 18ο αι., τον καθιστά λανθασμένα νεότερο αδελφό του Γεωργίου Η΄ και τον παραλείπει συχνά από τον κατάλογο των βασιλέων της Γεωργίας. Ο Δημήτριος επιλέχθηκε από τον πατέρα του Αλέξανδρο Α΄ το 1433. Στάλθηκε από αυτόν ως πρεσβευτής στον σαχ Ρουχ, τον γιο του Τιμούρ Λενκ [2].
Μετά την παραίτηση του Αλεξάνδρου Α΄ από τον θρόνο το 1442 υπέρ του Βαχτάνγκ Δ΄, ο Δημήτριος παρέμεινε συμβασιλιάς με τον τελευταίο, ενώ ο τρίτος γιος του Αλεξάνδρου, ο Γεώργιος Η΄, έγινε συμβασιλιάς με πρόσοδο το Καχέτι. Μετά το τέλος του Βαχτάνγκ Δ΄ το 1446, ο Δημήτριος Γ΄ επρόκειτο να γίνει de jure βασιλιάς της Γεωργίας, αλλά ο θρόνος καταλήφθηκε από τον Γεώργιο Η΄ εγκαινιάζοντας μία σειρά συγκρούσεων, που θα οδηγούσαν τελικά στη διάλυση του βασιλείου της Γεωργίας ως το τέλος του 15ου αι. Ο Δημήτριος αποσύρθηκε στη δυτική επαρχία του Ιμερέτι. Σκοτώθηκε από ένα άλογο, ενώ κυνηγούσε το 1453 [2].
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δημήτριος νυμφεύτηκε λίγο μετά το 1446 με τον Γκουλασάρ, την οποία η Μαρί-Φελισιτέ Μπροσέ ταυτίζει με τη θεία του Γκιουλκάν, χήρα του θείου του Γεωργίου. Απεβίωσε το 1471 ή περί το 1475. Ο γιος τους:
- Κωνσταντίνος Β΄, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της ενωμένης Γεωργίας (1478–1490) και ο πρώτος βασιλιάς του Κάρτλι (1490–1505). [2]
Ο ιστορικός Βαχούστι ισχυρίζεται ότι ο Δημήτριος είχε έναν άλλο γιο, τον Δαβίδ, ο οποίος εγκαταστάθηκε ως βασιλιάς στο Kαχέτι το 1465 από τους τοπικούς ευγενείς και ίδρυσε τη δυναστεία των βασιλέων του Kαχέτι. Ο Βαχούστι κάνει τον Δαβίδ πατέρα του Γεωργίου, βασιλιά του Καχέτι, τον οποίο διαφοροποιεί από τον Γεώργιο Η΄, τον μικρότερο αδελφό του Δημητρίου, αρχικά βασιλιά της Γεωργίας και στη συνέχεια βασιλιά του Καχέτι. Ωστόσο ο Δαβίδ του Βαχούστι είναι μία πλασματική φιγούρα. [3]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Toumanoff 1949–51, σελ. 186.
- ↑ Toumanoff 1949–51, σελ. 189.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Toumanoff, Cyril (1949–51). «The Fifteenth-Century Bagratids and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia». Traditio 7: 169–221. doi:.