Γκέρντα Τάρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκέρντα Τάρο
Η Γκέρντα Τάρο στην Ισπανία, τον Ιούλιο του 1937
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηGerta Pohorylle
01 Αυγούστου 1910 (1910-08-01)
Στουτγάρδη, Βασίλειο της Βιτεμβέργης, Γερμανική αυτοκρατορία
Θάνατος26 Ιουλίου 1937 (26 ετών)
Ελ Εσκοριάλ[1]
Αιτία θανάτουχτυπήθηκε από όχημα[2]
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα[2]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′35″ s. š., 2°23′58″ v. d.)[3] και Grave of Taro
Τόπος ανάπαυσηςνεκροταφείο του Père-Lachaise, Παρίσι, Γαλλία
Εθνικότηταγερμανική
ΨευδώνυμοGerda Taro
Χώρα πολιτογράφησηςΔημοκρατία της Βαϊμάρης
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφωτορεπόρτερ
ΕργοδότηςAlliance Photo
Περίοδος ακμής1935
Οικογένεια
ΣύντροφοςΡόμπερτ Κάπα[3][5]
ΓονείςHeinrich Pohorylle και Gisela Boral
Εν ενεργεία1935–1937
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Gerta Pohorylle (1 Αυγούστου 1910 - 26 Ιουλίου 1937), γνωστή επαγγελματικά ως Γκέρντα Τάρο, ήταν μια Γερμανίδα πολεμική φωτογράφος που δραστηριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Θεωρείται η πρώτη γυναίκα φωτορεπόρτερ που κάλυπτε τα γεγονότα από την πρώτη γραμμή του πολέμου και που πέθανε πάνω στο καθήκον. Η Τάρο ήταν η σύντροφος και η συνεργάτης, και συνείσφερε στην πρώιμη δουλειά του φωτογράφου Εντρ Φρίντμαν με το ψευδώνυμο Ρόμπερτ Κάπα και ένα σημαντικός όγκος πρώιμου έργου του που αποδίδεται σε αυτόν στην πραγματικότητα ήταν έργο της Τάρο.[6]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκέρντα Τάρο γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1910 στη Στουτγκάρδη, στο Βασίλειο της Βυρεμβέργης, από μια ιουδαϊκή-γαλικιανή οικογένεια της μεσαίας τάξης. Η Τάρο φοίτησε σε ένα οικοτροφείο της Ελβετίας.[7][8][9]

Το 1929, η οικογένεια μετακόμισε στη Λειψία, δίπλα στα σύνορα με τη ναζιστική Γερμανία. Η Τάρο αντιτάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα και έγινε μέλος αριστερών ομάδων. Το 1933, μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ναζιστικό κόμμα, η Τάρο συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση επειδή μοίραζε φυλλάδια που ασκούσαν αντιεθνικιστική, σοσιαλιστική προπαγάνδα. Ως αποτέλεσμα, ολόκληρη η οικογένεια Pohorylle αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία προς διαφορετικούς προορισμούς. Η Τάρο δεν θα ξανασυναντούσε την οικογένειά της ποτέ.[9][10][11]

Γαλλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δραπετεύοντας από την αντισημιτική Γερμανία του Χίτλερ, η Pohorylle μετακόμισε στο Παρίσι το 1934. Το 1935, γνωρίστηκε με τον Ούγγροεβραίο φωτορεπόρτερ Εντρ Φρίντμαν.[12][13] Εγκατέλειψε τη φωτογραφία και έγινε η προσωπική του γραμματέας. Ερωτεύτηκαν,[14] και η Pohorylle ξεκίνησε να εργάζεται ως επιμελήτρια φωτογραφίας για την Alliance Photo.[8][10][15][16]

Το 1936, η Pohorylle είχε την πρώτη της επιτυχία ως φωτορεπόρτερ. Έπειτα, η ίδια και ο Φρίντμαν δημιούργησαν ένα σχέδιο. Και οι δυο τράβηξαν καινούριες φωτογραφίες αλλά αυτές πουλήθηκαν ως το έργο ενός μη-υπάρχοντος Αμερικανού φωτογράφου, που είχε το όνομα Ρόμπερτ Κάπα (Robert Capa) και ήταν ένα κατάλληλο όνομα απέναντι στην αυξανόμενη πολιτική αστάθεια που κυριαρχούσε στην Ευρώπη και ήταν το αποτέλεσμα της επιτυχημένης αμερικανικής αγοράς.[17] Το όνομα Capa προερχόταν από την οδό Cápa, στην οποία διέμενε ο Φρίντμαν στη Βουδαπέστη και η οποία στα Ουγγρικά σημαίνει Καρχαρίας. Το μυστικό αυτό δεν παρέμεινε για πολύ καιρό κρυφό αλλά ο Φρίντμαν υιοθέτησε αυτό το εμπορικό όνομα Capa αντί για το δικό του όνομα ενώ η Pohorylle υιοθέτησε το εμπορικό όνομα της «Γκέρντα Τάρο» από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Τάρο Οκαμότο και τη Σουηδέζα ηθοποιό Γκρέτα Γκάρμπο.[10][17][18][19] Οι δυο τους συνεργάστηκαν για να καλύψουν τα γεγονότα που αφορούσαν το Popular Front στη Γαλλία της δεκαετίας του 1930.

Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φωτογραφία του 1937 από την Τάρο με Δημοκρατικούς στρατιώτες στο Πέρασμα Ναβασεράντα στην Ισπανία.

Όταν ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος (1936), η Τάρο ταξίδεψε στη Βαρκελώνη για να καλύψει τα γεγονότα μαζί με τον Κάπα και τον Ντέιβιντ «Τσιμ» Σέιμουρ. Η Τάρο έλαβε το ψευδώνυμο La pequeña rubia (Η μικρή ξανθιά). Κάλυψαν τον πόλεμο στη βορειοανατολική Αραγωνία και στη νότια Κόρδοβα. Πάντα μαζί και χρησιμοποιώντας την υπογραφή του Ρόμπερτ Κάπα, έγιναν διάσημοι μέσα από σημαντικές δημοσιεύσεις (το ελβετικό Zürcher Illustrierte, το γαλλικό Vu). Οι πρώτες πολεμικές φωτογραφίες τους είναι εξαιρετικές καθώς η Τάρο χρησιμοποίησε μια φωτογραφική κάμερα Rollei ενώ ο Capa χρησιμοποιούσε μια κάμερα Leica. Ωστόσο, για κάποιο διάστημα το 1937 παρήγαγαν 135 παρόμοιες κινηματογραφικές ταινίες με την ετικέτα Capa&Taro.[10][17][20][21]

Φωτογραφία του 1936 από την Τάρο που δείχνει μια γυναίκα που εκπαιδεύεται για τη Δημοκρατική πολιτοφυλακή.

Ως συνέπεια, η Τάρο απέκτησε κάποια ανεξαρτησία. Αρνήθηκε την πρόταση γάμου του Κάπα. Επιπλέον σχετίστηκε δημοσίως με τον κύκλο των αντιφασιστών ευρωπαίων και αμερικανών διανοούμενων (όπως ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο Τζορτζ Όργουελ), οι οποίοι υποστήριζαν την ισπανική δημοκρατία. Η Ce Soir, μια αριστερή εφημερίδα της Γαλλίας, υπέγραψε συμβόλαιο μαζί της για να εκδώσει μόνο τα έργα της Τάρο. Έπειτα, ξεκίνησε να εμπορεύεται τις παραγωγές της με την ετικέτα «Photo Taro». Τα Regards, Life, Illustrated London News και Volks-Illustrierte ήταν μεταξύ εκείνων των δημοσιεύσεων που χρησιμοποίησαν το έργο της.[10][17]

Καταγράφοντας μόνη της τον βομβαρδισμό της Βαλένθια, η Τάρο τράβηξε τις φωτογραφίες, που είναι οι πιο γνωστές της. Τον Ιούλιο του 1937, οι φωτογραφίες της Τάρο είχαν ζήτηση από τον διεθνή τύπο όταν, μόνη της, κάλυπτε την περιοχή Μπρουνέτ κοντά στη Μαδρίτη για χάρη της εφημερίδας Ce Soir. Παρόλο που η Εθνικιστική προπαγάνδα ισχυρίστηκε ότι αυτή η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχό της, οι Δημοκρατικές δυνάμεις είχαν στην ουσία αναγκάσει την απομάκρυνση των εθνικιστών. Η κάμερα της Τάρο αποτέλεσε τη μόνη απόδειξη της κατάστασης στην περιοχή.[10][17][22]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της κάλυψης της υποχώρησης του Δημοκρατικού στρατού στη μάχη της Μπρουνέτ, η Τάρο ανέβηκε πάνω στη σανίδα του αυτοκινήτου του στρατηγού Βάλτερ που μετέφερε τραυματίες στρατιώτες.[23] Ένα Δημοκρατικό τανκ χτύπησε πάνω του και η Τάρο υπέστη κρίσιμα τραύματα, πεθαίνοντας την επόμενη μέρα, 26 Ιουλίου 1937.

Ο Βρετανός δημοσιογράφος Ρόμπιν Στούμερ αμφισβήτησε τις συνθήκες θανάτου της Τάρο, γράφοντας στο περιοδικό New Statesman.[24] Ο Στούμερ επικαλούμενος τον Βίλλυ Μπραντ, αργότερα Καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας, και φίλο της Τάρο κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, λέγοντας ότι ήταν θύμα της σταλινικής εκκαθάρισης των Κομμουνιστών και των Σοσιαλιστών στην Ισπανία που δεν ευθυγραμμίστηκαν με τη Μόσχα. Ωστόσο, ο Στούμερ δεν παρείχε άλλα στοιχεία για αυτόν τον ισχυρισμό.

Σε μια συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα El País, ένας ανιψιός ενός Δημοκρατικού στρατιώτη στη μάχη της Μπρουνέτ εξήγησε ότι είχε πεθάνει σε ατύχημα. Σύμφωνα με την αφήγηση αυτόπτων μαρτύρων, πέρασε από πάνω της ένα τανκ που έκανε όπισθεν και πέθανε από τις πληγές της στο αγγλικό νοσοκομείο El Goloso λίγες ώρες αργότερα. Ο οδηγός του τανκ δεν κατάλαβε τι είχε κάνει.[25]

Ο τάφος της Τάρο στο Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ. Σχεδιασμένος από τον Αλμπέρτο Τζακομέττι περιλαμβάνει το γεράκι Ώρο και τον επιτάφιο «Ώστε κανείς να μην ξεχάσει τον άνευ όρων αγώνα σου για έναν καλύτερο κόσμο» (στα γαλλικά και τα καταλανικά).

Λόγω της πολιτικής της δέσμευσης, η Τάρο είχε γίνει μια σεβαστή αντιφασιστική προσωπικότητα. Την 1η Αυγούστου 1937, στα 27α γενέθλιά της, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα της έκανε μια μεγάλη κηδεία στο Παρίσι, τραβώντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους,[26] έθαψε στο Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ και ανέθεσε τον Αλμπέρτο Τζακομέττι να δημιουργήσει ένα μνημείο για τον τάφο της.[27]

Στις αρχές του 2018, μια φωτογραφία που φέρεται να ήταν μια εικόνα της Τάρο στο κρεβάτι του θανάτου της στο αγγλικό πολεμικό νοσοκομείο κυκλοφόρησε από τον γιο του Ούγγρου Δρ Κίζλυ που τη φρόντισε.[28]

Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 26 Σεπτεμβρίου 2007, το Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας άνοιξε την πρώτη μεγάλη αμερικανική έκθεση φωτογραφιών της Τάρο.[29]

Τον Οκτώβριο του 2008, η πόλη της Στουτγκάρδης ονόμασε μια πλατεία στη διασταύρωση των Hohenheimer, Dannecker και Alexander Strasse με το όνομα της Τάρο, την Gerda-Taro-Platz.[30] Η πλατεία επανασχεδιάστηκε το 2014, με μια τελετή εγκαινίων στις 18 Νοεμβρίου, για να περιλαμβάνει 9 μεταλλικές στήλες, κάθε μία με ένα γράμμα του ονόματός της κομμένο, ορατό από απόσταση.[31][32]

Το καλοκαίρι του 2016, μια υπαίθρια έκθεση φωτογραφιών της Taro από τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο ήταν μέρος του φεστιβάλ φωτογραφίας f/stop στη Λειψία. Όταν τελείωσε το φεστιβάλ, αποφασίστηκε ότι η προβολή, εν μέρει πληρωμένη μέσω crowdfunding, θα γινόταν μόνιμη. Λίγο αργότερα, στις 4 Αυγούστου, η επίδειξη του έργου της Τάρο καταστράφηκε αλείφοντάς το με μαύρο χρώμα. Με ένα έργο crowdfunding για την αποκατάσταση των εργασιών που βρίσκεται σε εξέλιξη, το κατεστραμμένο έργο παραμένει στη θέση του. Υπάρχει υποψία ότι η καταστροφή έχει ως κίνητρο τα αντιπροσφυγικά ή αντισημιτικά συναισθήματα.[33]

Το μυθιστόρημα Περιμένοντας τον Ρόμπερτ Κάπα, της Σουζάνα Φορτές (2011), είναι μια μυθοπλαστική αφήγηση της ζωής της Τάρο και του Κάπα.

Η ταινία ντοκιμαντέρ, The Mexican Suitcase (2011), αφηγείται την ιστορία μιας βαλίτσας 4.500 χαμένων αρνητικών που τράβηξαν οι Τάρο, Κάπα, και Ντέιβιν Σέιμουρ κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου.[21] Η βαλίτσα και τα αρνητικά, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη.[34] Το θεατρικό έργο Shooting With Light, παραγωγή της θεατρικής εταιρείας Idle Motion, βασίζεται σε αυτήν την ταινία. Κατά την ταξινόμηση των έργων αυτής της συλλογής, πολλές φωτογραφίες που κάποτε αποδίδονταν στον Capa βρέθηκαν ότι ήταν της Τάρο, επιτρέποντας έτσι μια καλύτερη κατανόηση της συμβολής της στο φωτορεπορτάζ. Περιγράφοντας μια διαφορά στο στυλ της σε σύγκριση με εκείνη του Κάπα, η επιμελήτρια Kristen Lubben είπε «Οι φωτογραφίες της είναι πολύ πιο πόζες, χρησιμοποιώντας ισχυρές γωνίες κάμερας. Η Capa ήταν πολύ περισσότερο σε κίνηση».[19]

Το τραγούδι «Taro» του βρετανικού indie rock συγκροτήματος alt-J αφορά τον ρόλο της ως πολεμικής φωτογράφου κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου καθώς και τη σχέση της με τον Κάπα. Το τραγούδι περιγράφει τις γραφικές λεπτομέρειες του θανάτου του Κάπα («Ένα βίαιο γαλλικό κλειδί πιάνει τη μάζα / σκίζει το φως, σκίζει τα μέλη σαν κουρέλια») και φαντάζεται τα συμπληρωματικά συναισθήματα του Τάρο.[35][36]

Το 2017 το Δημοτικό Συμβούλιο της Μαδρίτης αποφάσισε να ονομάσει έναν δρόμο στην πόλη Calle Gerda Taro (Οδός Γκέρντα Τάρο), ένας δρόμος που πηγαίνει από την Avenida de la Victoria στο Calle Durango. Βρίσκεται βορειοδυτικά από το κέντρο της πόλης κατά μήκος της διαδρομής Α6.[37][38]

Η πόλη του Παρισιού έκανε το ίδιο το 2019 με τη νέα Rue Gerda Taro, στο 13ο Διαμέρισμα, με ομόφωνη ψήφο των πολιτικών ομάδων του Συμβουλίου του Παρισιού.

Το 2018, η πόλη της Λειψίας ονόμασε ένα νέο γυμνάσιο για 1.200 μαθητές με το όνομα της Τάρο, Είναι κοντά στην έκθεση των φωτογραφιών της σε μόνιμη έκθεση.[39]

Εμφανίστηκε στο Google Doodle την 1η Αυγούστου 2018.[40]

Το 2017 ήταν το θέμα του μυθιστορήματος The Girl with the Leica, της Έλενα Γιάνετσεκ.[41]

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Capa, Robert (1938), Death in the Making, New York: Covici Friede 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ The Fine Art Archive. 143100.
  2. ↑ 2,0 2,1 kuenste-im-exil.de/KIE/Content/DE/Personen/taro-gerda.html.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «L'Humanité». (Γαλλικά) L'Humanité. Γαλλία. 27  Μαρτίου 1999.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb140637238. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ www.slate.fr/story/196390/trois-femmes-oubliees-cimetiere-pere-lachaise-rosa-bonheur-gerda-taro-sophie-blanchard. Ανακτήθηκε στις 31  Οκτωβρίου 2020.
  6. ↑ «Gerda Taro - The Girl with a Leica». DailyArt Magazine. 
  7. ↑ Schaber, Irme· Whelan, Richard· Lubben, Kristen (2007). Gerda Taro: From the Collection of the International Center of Photography. Steidl/ICP. σελίδες 12, 162. ISBN 978-3-86521-532-1. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Steinman, Ron (Οκτώβριος 2007). «Capa and Taro: Together at Last». The Digital Journalist. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Whelan, Richard (1994). Robert Capa: A BiographyΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-9760-2. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Diu, Nisha Lilia (2007-12-09). «Gerda Taro: the blonde of brunete». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/culture/art/3669821/Gerda-Taro-the-blonde-of-brunete.html. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  11. ↑ «Exhibition: Gerda Taro» (PDF). International Center of Photography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008. 
  12. ↑ O'Hagan, Sean (12 Μαΐου 2012). «Robert Capa and Gerda Taro: love in a time of war». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2018. 
  13. ↑ «Shot in the thick of battle». Evening Standard. https://www.standard.co.uk/arts/shot-in-the-thick-of-battle-7411107.html. Ανακτήθηκε στις 2018-08-02. 
  14. ↑ Dyer, Geoff (17 Οκτωβρίου 2008). «Geoff Dyer on the changing face of war photography». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2018. 
  15. ↑ «Exhibition: Gerda Taro» (PDF). International Center of Photography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008. 
  16. ↑ Schaber, Irme· Lewandowski, Philippe (3 Δεκεμβρίου 2007). «Gerda Taro – A revolutionary photographer in the Spain's war». Egodesign. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Steinman, Ron (Οκτώβριος 2007). «Capa and Taro: Together at Last». The Digital Journalist. 
  18. ↑ «Exhibition: Gerda Taro» (PDF). International Center of Photography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Lee, Felicia R. (2007-09-22). «A Wartime Photographer in Her Own Light». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-01. https://web.archive.org/web/20180801171852/https://www.nytimes.com/2007/09/22/arts/design/22taro.html. Ανακτήθηκε στις 2017-02-21. 
  20. ↑ «Exhibition: Gerda Taro» (PDF). International Center of Photography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Kennedy, Randy (2008-01-27). «Robert Capa's lost negatives make a dramatic reappearance». The New York Times. https://www.nytimes.com/2008/01/27/arts/design/27kenn.html?pagewanted=1. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  22. ↑ «Exhibition: Gerda Taro» (PDF). International Center of Photography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008. 
  23. ↑ Aronson, Marc· Budhos, Marina (2017). Eyes of the World Robert Capa, Gerda Taro, and the Invention of Modern Photojournalism. Macmillan Publishing Group, LLC. ISBN 9780805098358. 
  24. ↑ Stummer, Robin (2008-10-09). «Accidental heroine». New Statesman. http://www.newstatesman.com/arts-and-culture/2008/10/gerda-taro-war-spain. 
  25. ↑ Antón, Jacinto (2009-07-12). «¡Te has cargado a la francesa!» (στα es). El País. http://elpais.com/diario/2009/07/12/cultura/1247349601_850215.html. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  26. ↑ «Close-up: Gerda Taro». The Independent. https://www.independent.co.uk/extras/sunday-review/regulars/close-up-gerda-taro-5357094.html. Ανακτήθηκε στις 2018-08-02. 
  27. ↑ Whelan, Richard (2001). Robert Capa, the definitive collection. Phaidon. σελ. 8. ISBN 978-0-7148-4449-7. 
  28. ↑ Tremlett, Giles (2018-01-19). «Gerda Taro: 'deathbed photo' of war photographer discovered». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2018/jan/19/deathbed-photo-of-war-photographer-gerda-taro-discovered. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  29. ↑ Ree, Felicia R. (2007-09-22). «A Wartime Photographer in Her Own Light». New York Times: σελ. B7. https://www.nytimes.com/2007/09/22/arts/design/22taro.html. Ανακτήθηκε στις 2019-07-09. 
  30. ↑ Lessat, Jürgen (2012-08-18). «Hohenheimer Straße: Mehr Aufmerksamkeit für Gerda Taro» (στα γερμανικά). Stuttgarter Nachrichten. http://www.stuttgarter-nachrichten.de/inhalt.hohenheimer-strasse-mehr-aufmerksamkeit-fuer-gerda-taro.dcb411ff-7138-45a0-a51d-634ba385e7e3.html. Ανακτήθηκε στις 2019-06-27. 
  31. ↑ Eyerle, Nina (2014-11-21). «Eröffnung: OB Kuhn fordert mehr Gedenkstätten» (στα γερμανικά). Stuttgarter Zeitung. http://www.stuttgarter-zeitung.de/inhalt.eroeffnung-ob-kuhn-fordert-mehr-gedenkstaetten.d437d4ec-48b7-4fa0-b12a-d39dcbfe499a.html. Ανακτήθηκε στις 2019-06-27. 
  32. ↑ «Gerda-Taro-Platz nach Umgestaltung eingeweiht» (στα γερμανικά). City of Stuttgart. 2014-11-18. https://www.stuttgart.de/item/show/273273/1/9/554387?. Ανακτήθηκε στις 2019-06-27. [νεκρός σύνδεσμος]
  33. ↑ Russezki, Jan (2016-08-19). «Aufstand gegen die Schwarzmaler» (στα γερμανικά). Frankfurter Allgemeine Zeitung. https://www.faz.net/-gqz-8kj5c. 
  34. ↑ «The Mexican Suitcase: Rediscovered Spanish Civil War Negatives by Capa, Chim, and Taro». International Center of Photography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2015. 
  35. ↑ Martin, Gary Winchester (2014-01-18). «Alt-J Writes Entire Song About Two Photographers Dying In War». https://fstoppers.com/editorial/alt-j-writes-entire-song-about-two-photographers-dying-war-8302. Ανακτήθηκε στις 2018-08-01. 
  36. ↑ «Gerda Taro: Republican militiawoman training on the beach outside Barcelona, photograph, 1936». Arts in Exile (virtual exhibition). Federal Republic of Germany. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2018. 
  37. ↑ «Cambio de nombre de determinadas calles, plazas y travesías de la ciudad de Madrid» [Name change for some streets, squares and crossings in the city of Madrid] (PDF) (στα Ισπανικά). Madrid City Council. 4 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2019. 
  38. ↑ Gómez, Virginia (2018-04-26). «El Ayuntamiento de Madrid comienza a cambiar las placas de las calles franquistas» (στα es). El Mundo. https://www.elmundo.es/madrid/2018/04/26/5ae1bd7222601dde1e8b45b1.html. 
  39. ↑ «Schule an der Telemannstraße heißt jetzt Gerda-Taro-Schule» [School on Telemannstrasse is now called Gerda Taro School] (στα Γερμανικά). City of Leipzig. 28 Ιουνίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  40. ↑ Musil, Steven (31 Ιουλίου 2018). «Google Doodle honors pioneering female war photographer Gerda Taro». CNET (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  41. ↑ Mackay, Jamie (2019-11-23). «The Girl With the Leica by Helena Janeczek review – a revolutionary life in pictures» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/books/2019/nov/23/the-girld-with-the-leica-helena-janeczek-review. Ανακτήθηκε στις 2020-02-20. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκέρντα_Τάρο&oldid=10393605"