Γιώργος Κονταλώνης

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Κονταλώνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1917
Θάνατος2000
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΣτρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνοϊταλικός πόλεμος
δεδομένα

Ο Γιώργος Κονταλώνης (1917-2000) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και κομμουνιστής. Πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο, στελέχωσε τις πρώτες ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις της Λακωνίας, ενώ έγινε λοχαγός του αντίστοιχου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Μετά την Κατοχή φυλακίστηκε για μερικούς μήνες, όμως με την απελευθέρωση του στελέχωσε τον Δημοκρατικό Στρατό όπου αναδείχθηκε επιτελάρχης στη Μεραρχία Πελοποννήσου. Μετά την ήττα αποκήρυξε τον κομμουνισμό και ήταν από τα ελάχιστα στελέχη του ΔΣΠ που επέζησαν. Πέθανε το 2000.

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1917 σε οικογένεια αγροτών και καθώς είχε έφεση στις σπουδές σπούδασε στη Σχολή Στρατιωτικών Υπηρεσιών από όπου αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο όπου τιμήθηκε επ' ανδραγαθία.[1]

Κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1941 συμμετείχε στους πρώτους πυρήνες αντίστασης στην Αράχωβα Λακωνίας και πλαισίωσε την Φιλική Εταιρεία αντιστασιακή οργάνωση μελών της Νομαρχιακής επιτροπής του ΚΚΕ[2], η οποία το φθινόπωρο του 1941 προσχώρησε στο ΕΑΜ. Τον Μάη του 1942 έκανε σαμποτάζ στις τηλεφωνικές γραμμές Τρίπολης-Σπάρτης. Στις 18 Δεκεμβρίου 1942 ηγείται ένοπλης ανταρσίας του χωριού έναντι στην δέσμευση της συγκομιδής πατάτας από τους Γερμανούς, ενώ μετά το γεγονός καταφεύγει στον Ταύγετο.[3] Θεωρείται ως η πρώτη ένοπλη πράξη έναντι των κατακτητών στο χώρο της Λακωνίας.[4]

Καλοκαίρι του 1944 ήταν διοικητής του 1ού λόχου του 1ου τάγματος του 8ου συντάγματος (Λακωνίας), και πήρε μέρος στην επίθεση εναντίον Γερμανικού φρουρίου στον Βουρλιά υπό τον Άρη Βελουχιώτη, κοντά στη Σπάρτη.[5]

Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά και φυλάκιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πήρε μέρος στην Απελευθέρωση της Καλαμάτας, όπου κυρίευσε τους στρατώνες. Πολέμησε και στα Δεκεμβριανά. Το 1945 συνελήφθη και φυλακίστηκε για εκτέλεση διερμηνέα των Γερμανών που έγινε στις 18/12/1942. Τελικά έμεινε έξι μήνες στη φυλακή αφού εξαγόρασε τη ποινή του με τη βοήθεια της Εαμικής οργάνωσης του χωριού του.[4]

Στον Δημοκρατικό Στρατό.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1947 ήταν στο Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού στον Ταύγετο. Στις 12-13 Φεβρουαρίου του 1947 ηγήθηκε επιχείρησης απελευθέρωσης κρατουμένων από τις φυλακές της Σπάρτης, όπου εξουδετερώθηκε η φρουρά των Φυλακών και αποφυλακίστηκαν πάνω από 200 πολιτικοί κρατούμενοι ενώ δεν σημειώθηκε ούτε μια απώλεια στις τάξεις των ανταρτών[6]. Προβιβάστηκε σε αντισυνταγματάρχη και έγινε επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας (Πελοποννήσου) του Δ.Σ.Ε. Σχεδίασε και διεξήγαγε πολλές επιτυχημένες επιχειρήσεις εναντίον του Εθνικού Στρατού.[7]

Παράδοση, συγγραφικό έργο και ύστερα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την συντριβή του Δ.Σ.Π κρυβόταν μαζί με τον λοχαγό Γιώργο Μερεκούλια για μήνες όπου για να ξεφύγουν της σύλληψης και της εκτέλεσης κυκλοφορούσαν με πολλές προφυλάξεις μόνο το βράδυ. Κατόπιν συνεννόησης με τον στρατιωτικό διοικητή Λακωνίας, παραδόθηκαν στις 9/1/1950 σε σταθμό Χωροφυλακής. Ήταν ο μοναδικός επιζών από τα ανώτερα στελέχη του Δ.Σ Πελοποννήσου.[8] Ήταν επικηρυγμένος με το ποσό των 50 εκατομμυρίων δραχμών[9].

Αφού παραδόθηκε, αποκήρυξε τον κομμουνισμό, γράφοντας και στην εφημερίδα Βραδυνή "ιστορικάς περιγραφάς των εγκλημάτων των κομμουνιστικών ομάδων και πως εξελίχθησαν τα γεγονότα στη Πελοπόννησο"[10] που τιτλοφορήθηκε "Οκτώ χρόνια αρχιληστής". Απελευθερώθηκε το 1950-1, (όπως και ο Γιάννης Καραμούζης[11]) με την αιτιολογία ότι προσέφερε εθνικές πληροφορίες και αποκάλυψε τον μυστικό μηχανισμό της Πελοποννήσου[12] κάτι που συνάντησε και αντιδράσεις από εθνικόφρονες.[13][14]

Μετά την Απελευθέρωση του, ασχολήθηκε επιτυχώς με το εμπόριο[15]. Συμμετείχε στο ντοκιμαντέρ Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης (1985)- στο 17ο επεισόδιο. Έγραψε άρθρο στο περιοδικό Ενιαία Εαμική Εθνική Αντίσταση(ΕΕΕΑ) στο πρώτο τεύχος του 1985.[2] Ενίσχυε το ΚΚΕ[16], ενώ και στις βουλευτικές εκλογές του 1999 είχε κάνει κάλεσμα για υπερψήφιση του ΚΚΕ. Πέθανε στις 26 Αυγούστου του 2000 στην Αθήνα, και κηδεύτηκε στο χωριό του ενώ τον επικήδειο του τον εκφώνησε στέλεχος του ΚΚΕ.[17]

Χαρακτήρας και κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μαζί με τους Κώστα Κανελλόπουλο, Κώστα Μπασακίδη, θεωρείται από τους ικανότερους αξιωματικούς του ΔΣΠ, όπου αναφέρεται ότι επεδείκνυε ιδιαίτερη φροντίδα για τη επιτυχή έκβαση των επιχειρήσεων για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες των μαχητών του, ενώ έχαιρε της εμπιστοσύνης της ηγεσίας αλλά και της αγάπης των μαχητών του[7]. Αντίθετα ο Κώστας Κάραλης σε πόνημα του 1959 τον κατηγορεί ως οπορτουνιστή που στελέχωσε το ΚΚΕ ως μη κομμουνιστής για να ικανοποιήσει τη μωρή φιλοδοξία του[18].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Μουτούλας 2004, σελ. 176.
  2. ↑ 2,0 2,1 Μουτούλας 2004, σελ. 175.
  3. ↑ Μουτούλας 2004, σελ. 302.
  4. ↑ 4,0 4,1 Λέφας 1998, σελ. 254.
  5. ↑ Μουτούλας 2004, σελίδες 562-564.
  6. ↑ ΠΑΛΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΠΑΡΤΗΣ - ΓΥΘΕΙΟΥ Οι επιχειρήσεις του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου Κυριακή 4 Γενάρη 2009, εφημερίδα Ριζοσπάστης-ηλεκτρονική έκδοσης. Ανακτήθηκε στις 21/5/2017
  7. ↑ 7,0 7,1 Λέφας 1998, σελ. 255.
  8. ↑ Λέφας 1998, σελίδες 255-256.
  9. ↑ Φύλλο: 11/1/1950, Σελίδα: 6, εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
  10. ↑ Καραλής 1959, σελ. 294.
  11. ↑ Φύλλο: 23/7/1950, Σελίδα: 6, εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
  12. ↑ εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φύλλο: 14/3/1951, Σελίδα: 4
  13. ↑ εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Φύλλο: 18/3/1951, Σελίδα: 6
  14. ↑ εφημερίδα Ελευθερία Φύλλο: 14/3/1951, Σελίδα: 4
  15. ↑ Καρακατσιάνης,Ιωάννης (2010, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)), Η Μάνη στον πόλεμο: κατοχή, αντίσταση και εμφύλιος σελ 446
  16. ↑ εφημερίδα Ριζοσπάστης Φύλλο: 27/1/1980, Σελίδα: 13
  17. ↑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΛΩΝΗΣ Ενας αγωνιστής με θάρρος και σύνεση εφημερίδα Ριζοσπάστης, Παρασκευή 1 Σεπτέμβρη 2000, ανακτήθηκε στις 20/5/2017
  18. ↑ Καραλής 1959, σελίδες 292-3.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καραλής, Κώστας Θ. (1959). Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943 – 1949. Β΄. Αθήνα. 
  • Λέφας, Γιάννη Λεων. (1998). Ο Δημοκρατικός Στρατός Πελοποννήσου (Δημιουργία-Ανάπτυξη-Ήττα). Β΄. Αθήνα: Αλφειός. 
  • Μουτούλας, Παντελής (2004). Πελοπόννησος 1940-45. Η περιπέτεια της επιβίωσης, του διχασμού και της απελευθέρωσης. Αθήνα: Βιβλιόραμα. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Κονταλώνης&oldid=7571003"