Κώστας Κανελλόπουλος
| Κώστας Κανελλόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1912 |
| Θάνατος | 1949 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ελληνικός Στρατός |
Ο Κώστας Κανελλόπουλος (1912-1949) ήταν Έλληνας αξιωματικός, αντιστασιακός του ΕΛΑΣ και αντισυνταγματάρχης στον ΔΣΕ κατά τον εμφύλιο πόλεμο.
Στον Ελληνικό στρατό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Καλλιρρόη Μεσσηνίας το 1912. Αποφοίτησε από την σχολή Ευελπίδων το 1935 όπου και προσεχώρησε στο αριστερό κίνημα. Το 1937 τιμωρήθηκε με ένα χρόνο αργία για τη δράση του. Ως υπίλαρχος πολέμησε στα οχυρά της Κούλας κατά τη διάρκεια της Γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα[1].
Κατοχή και Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ίδρυσε μια από τις πρώτες ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις στη περιοχή του[2] και έδρασε από τους πρώτους στον ΕΛΑΣ (πολέμησε τους Ιταλούς καραμπινιέρους στις 5 Αυγούστου το 1942[3]). Ως διοικητής του 8ού τάγματος Λακωνίας του ΕΛΑΣ πολέμησε στη μάχη του Μελιγαλά και των Γαργαλιάνων. Μετά την Απελευθέρωση περνάει στην παρανομία και με εντολή του ΚΚΕ πηγαίνει στο Μπούλκες όπου χρημάτισε διοικητής της Σχολής Αξιωματικών.
Στον Δημοκρατικό στρατό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιούλιο του 1947 πέρασε στον Γράμμο και στις 6 Γενάρη του 1948 πέρασε στην Πελοπόννησο με την ομάδα του Στέφανου Γκιουζέλη για να στελεχώσει τον Δ.Σ Πελοποννήσου όπου και έλαβε τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και διορίσθηκε επιτελάρχης του Αρχηγείου και έπειτα διοικητής της Σχολής Αξιωματικών όπου δίδαξε στρατιωτική τακτική[4]. Το μεσημέρι της 4ής Φεβρουαρίου 1949 σκοτώθηκε από πυροβολισμό σε συγκρούσεις με τον Εθνικό στρατό. Μετά τον θάνατο του τα υπολείμματα της Σχολής αξιωματικών χωρίς τον φυσικό τους ηγέτη σκόρπισαν[5].
Οικογενειακή κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είχε έναν μικρότερο αδερφό (Δημήτρης) που ήταν πολιτικός επίτροπος σε λόχο της Δημοκρατικής νεολαίας του ΔΣΠ και σκοτώθηκε σε συγκρούσεις το 1948.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ εφημερίδα Ριζοσπάστης Φύλλο: 9/1/1976, Σελίδα: 6
- ↑ Ναπολέοντας Παπαγιαννόπουλος: Ένας θρύλος της Εθνικής Αντίστασης[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Μόνιμοι Αξιωματικοί στον ΕΛΑΣ,οικειοθελώς ή εξ'ανάγκης εκδόσεις Αλφειός,σελ 25
- ↑ ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΩΝ. ΛΕΦΑ Δ.Φ Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ(Δημιουργία-Ανάπτυξη-Ήττα) εκδόσεις Αλφειός Αθήνα 1998 τόμος Α΄ σελ 291-292
- ↑ ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΩΝ. ΛΕΦΑ Δ.Φ Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ(Δημιουργία-Ανάπτυξη-Ήττα) εκδόσεις Αλφειός Αθήνα 1998 τόμος Β' σελ 80-87
- ↑ ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΩΝ. ΛΕΦΑ Δ.Φ Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ(Δημιουργία-Ανάπτυξη-Ήττα) εκδόσεις Αλφειός Αθήνα 1998 τόμος Α' σελ 253