Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιόρις Ίβενς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 2/12/2015.
Γιόρις Ίβενς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Joris Ivens (Ολλανδικά)
Γέννηση18  Νοεμβρίου 1898[1][2][3]
Ναϊμέχεν[4][5]
Θάνατος28  Ιουνίου 1989[1][6][3]
Παρίσι[7]
Αιτία θανάτουκαρδιαγγειακή νόσος
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο των Κάτω Χωρών[8][9]
Γαλλία[10]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΟλλανδικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΟλλανδικά[11]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασκηνοθέτης κινηματογράφου[12]
παραγωγός ταινιών
μοντέρ
σεναριογράφος
σκηνογράφος
φωτογράφος[9]
σκηνοθέτης[13]
εικονολήπτης
Περίοδος ακμής1920[14] - 1974[14]
Οικογένεια
ΣύζυγοςHelen van Dongen (από 1944)
Germaine Krull (1927–άγνωστη τιμή)[15]
Marceline Loridan-Ivens (από 1963)
ΣύντροφοςMarion Michelle Koblitz
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑστέρας της Λαϊκής Φιλίας
βραβείο Ειρήνης Λένιν
European Film Academy Special Jury Award (1989)[16]
Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας[17]
Διεθνές Βραβείο Ειρήνης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (1955)
Short Film Palme d'Or (1958)
Golden Lion for Lifetime Achievement (1988)
Χρυσό μετάλλιο της Αξίας στις καλές τέχνες (1984)[18]
ΣυνεργάτηςJohannus de Haas, Marceline Loridan-Ivens και Helen van Dongen
Ιστότοπος
www.ivens.nl
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκεόργκ Χένρι Άπτον "Γιόρις" Ίβενς (George Henri Anton, 18 Νοεμβρίου 1898 - 28 Ιουνίου 1989), γνωστός ως Γιόρις Ίβενς (Joris Ivens) ήταν Ολλανδός σκηνοθέτης, πρωτοπόρος στον τομέα του ντοκιμαντέρ και συγγραφέας.

Γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1898 σε ένα μικρό μέρος της Ολλανδίας, το Νάιμεχεν, και απεβίωσε στις 28 Ιουνίου 1989, στο Παρίσι της Γαλλίας. Είναι γνωστός ως ο "παθιασμένος εραστής της ανθρωπότητας" και "πολίτης του κόσμου", [19]καθώς ήταν ένας περιπλανώμενος ταξιδιώτης. Ήταν πανταχού παρών όταν συνέβαιναν τα μεγάλα γεγονότα. Έχει ταξιδέψει στη Σοβιετική Ένωση κατά τη δεκαετία του '30, προσκεκλημένος από τον Βλάντιμιρ Πουντόβκιν,καταγράφοντας τους τρόπους καταστολής μιας απεργίας(Το τραγούδι των ηρώων,1932). Πήγε στην Ισπανία για να καταγράψει ένα ντοκιμαντέρ υπέρ των δημοκρατών, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου(Ισπανική γη, 1938). Μιλά για την ηρωική αντίσταση του κινέζικου λαού εναντίον της Ιαπωνικής εισβολής(400 εκατομμύρια, 1939),συνεργάζεται με τον Φρανκ Κάπρα για τη σειρά ντοκιμαντέρ Γιατί πολεμάμε(1943).[20]Δημιουργεί μαζί με τα αδέρφια Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι το ντοκιμαντέρ Η Ιταλία δεν είναι μία χώρα φτωχή(1960), επιστρατεύοντας πολλά κινηματογραφικά είδη, ακόμα και το κινούμενο σχέδιο.Συμπάσχει τις μάχες διαφόρων λαών και χωρών(Αύριο στη Ναγκίλα,1960-Ένοπλος λαός,1961-Το τρένο της νίκης,1964).Περιγράφει γλαφυρά την πολύπλοκη καθημερινότητα ενός λιμανιού(Βαλπαραϊσο,1962), συμμετέχει στο συλλογικό ντοκιμαντέρ Μακριά από το Βιετνάμ(1967) μαζί με τον Γκοντάρ, τον Ρενέ, την Βαρντά και πολλούς άλλους σκηνοθέτες.Εκφράζει την αισιοδοξία του για την επανάσταση(Ο λαός και τα όπλα του,1969), καταγράφει την Κίνέζικη Πολιτιστική Επανάσταση στο -πάνω από 12 ώρες- (763 λεπτά)ντοκιμαντέρ Πως ο Γιουκόνγκ μετακίνησε τα βουνά[21] (1977) και συνοψίζει με όλη τη σοφία του σπουδαίου πολυταξιδεμένου ουμανιστή το σύνολο της φιλμογραφίας του, με τις Ιστορίες του ανέμου(1988). Υπήρξε υποστηρικτής του Κομμουνισμού καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του.[22][23] [20] Βραβεύτηκε με το ειδικό βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας για το σύνολο του έργου του (1988)[24], καθώς και τον Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Καννών, το 1958.[25]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118556134. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11908331w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «George Henri Anton Ivens» 30683838.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ σύζυγος: «NRC Handelsblad». (Ολλανδικά) NRC Handelsblad. Mediahuis NRC. 3  Ιουλίου 1989. σελ. 8.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 32278. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  9. ↑ 9,0 9,1 Photographers’ Identities Catalog. 336680. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2020.
  10. ↑ 134493.
  11. ↑ CONOR.SI. 79244131.
  12. ↑ The Fine Art Archive. 150210. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  13. ↑ (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/18004.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 134493. Ανακτήθηκε στις 3  Νοεμβρίου 2022.
  15. ↑ www.vice.com/nl/article/kzmwmy/het-leven-van-de-nederlandse-fotograaf-germaine-krull-leest-als-een-detective. Ανακτήθηκε στις 8  Νοεμβρίου 2019.
  16. ↑ www.europeanfilmacademy.org/European-Film-Awards-Winners-1989.84.0.html. Ανακτήθηκε στις 6  Δεκεμβρίου 2019.
  17. ↑ 248301.
  18. ↑ BOE-A-1984-14262.
  19. ↑ Βαλούκος, Στάθης (2004). Ιστορία του κινηματογράφου Οι δημιουργοί. σελ. 114. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Βαλούκος, Στάθης. "Η Ιστορία του κινηματογράφου" Μέρος Α'. 
  21. ↑ «Επαναπροβολές ταινιών των Ίβενς- Κισλόφσκι». 
  22. ↑ «The communist director Joris Ivens». 
  23. ↑ «ENGLISH SECTION WEBSITE HANS SCHOOTS BIOGRAPHER JORIS IVENS BERT HAANSTRA». www.hansschoots.nl. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015. 
  24. ↑ Βαλούκος, Στάθης (2004). Η Ιστορία του κινηματογράφου, Οι δημιουργοί. σελ. 114. 
  25. ↑ «Joris Ivens». IMDb. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιόρις_Ίβενς&oldid=9684735"