Γιούζεφ Έλσνερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γιόζεφ Έλσνερ)
Γιόζεφ Έλσνερ
Προσωπογραφία του Έλσνερ από τον Μαξιμίλιαν Φάγιανς, μετά το 1852
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Józef Elsner (Πολωνικά)
Γέννηση1  Ιουνίου 1769[1][2][3]
Grodków[4]
Θάνατος18  Απριλίου 1854[1][2][3]
Βαρσοβία[5][6]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Ποβόνσκι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά[7][8]
Γερμανικά[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας
συνθέτης[9]
μουσικολόγος
μουσικός παιδαγωγός
θεωρητικός της μουσικής
ΕργοδότηςΜουσικό Πανεπιστήμιο «Φρεντερίκ Σοπέν»
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Αγίου Στανίσλαου
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Αναμνηστική πλάκα για τον συνθέτη στην πρώην Μονή των Δομινικανών του Βρότσλαβ

Ο Γιόζεφ Α. Φράντσισεκ Έλσνερ, γνωστός και ως Γιόζεφ Ξαβέρι Έλσνερ (Józef Antoni Franciszek Elsner / Józef Ksawery Elsner, 1 Ιουνίου 1769 – 18 Απριλίου 1854) ήταν γερμανικής καταγωγής Πολωνός συνθέτης, μουσικοδιδάσκαλος, αρχιμουσικός και θεωρητικός της μουσικής, που δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη Βαρσοβία. Υπήρξε ένας από τους πρώτους συνθέτες που ενσωμάτωσε στοιχεία της πολωνικής παραδοσιακής δημοτικής μουσικής στα έργα του.[10]

Ο Έλσνερ συνέθεσε μεγάλο όγκο μουσικής: περισσότερα από εκατό εκκλησιαστικά έργα (λειτουργίες, ορατόρια, καντάτες), οκτώ συμφωνίες, τρία κοντσέρτα, τρία μπαλέτα, χορούς, 38 όπερες και άλλα.[10] Ωστόσο, είναι εξίσου γνωστός και ως ο βασικός δάσκαλος στο πιάνο του Φρειδερίκου Σοπέν.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιόζεφ Έλσνερ γεννήθηκε στο Γκρότκαου, το σημερινό Γκρότκουφ της Πολωνίας (τότε στο δουκάτο του Νάισε), κοντά στο Βρότσλαβ, ως τέκνο Σιλεσιανών Ρωμαιοκαθολικών Γερμανών: του Φραντς Ξάβερ Έλσνερ και μητέρας από την ονομαστή οικογένεια Μάτσκε (Matzke) του Γκλατς, η οποία είχε βαθιά συνάφεια με τον τσέχικο πολιτισμό της Βοημίας. Ο μικρός Γιόζεφ εκπαιδεύθηκε αρχικώς για ιερέας στη σχολή της Μονής των Δομινικανών του Μπρεσλάου (Βρότσλαβ), το Γυμνάσιο του Αγίου Ματθαίου και σε ένα τοπικό κολέγιο των Ιησουιτών, αλλά επέλεξε τον χώρο της μουσικής. Δεκαετίες αργότερα, από το 1832 ως το 1837, σε ανάμνηση των πρώτων του σπουδών στην πόλη, συνέθεσε 19 εκκλησιαστικά μουσικά κομμάτια για τον καθεδρικό ναό της πόλεως.

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Μπρεσλάου και εργάσθηκε ως βιολιστής στο Μπρνο, το 1792 έγινε δεύτερος Kapellmeister στη γερμανική όπερα[11] της υπό αυστριακή διοίκηση Λεμβέργης (Λβοφ). Εκεί το 1796 νυμφεύθηκε την Κλάρα Αμπτ (Klara Abt), η οποία πέθανε ένα έτος αργότερα. Το 1799, μαζί με τον θεατρικό συγγραφέα και ηθοποιό Βόιτσεχ Μπογκουσλάφσκι, εγκαταστάθηκε στη Νέα Ανατολική Πρωσία (σημερινή Πολωνία) και έγινε ο βασικός μαέστρος πρώτα στο Γερμανικό Θέατρο και μετά στο Πολωνικό Εθνικό Θέατρο, στη Βαρσοβία.[10]

Ο Έλσνερ ταξίδεψε στο Παρίσι, στη Δρέσδη και στο Πόζεν, όπου συνάντησε τον Ε.Τ.Α. Χόφμαν. Μαζί ίδρυσαν τη Musikressource το 1805. Προηγουμένως, το 1802, είχε πάρει μια δεύτερη σύζυγο, την Καρολίνα Ντροζντόφσκα (Karolina Drozdowska). Ωστόσο, εξαιτίας παραπόνων ότι προτιμούσε να προσλαμβάνει Γερμανούς, παραιτήθηκε από το θέατρο.

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που πέρασε στη Βαρσοβία, ο Έλσνερ βαθμιαία εκπολωνίσθηκε. Η εθνική του συνείδηση δεν αντιστοιχείται εύκολα με όρους του 19ου και του 20ού αιώνα, καθώς πάντοτε αναφερόταν στον εαυτό του πρωτίστως ως «Σιλεσιανό».

Από το 1799 ως το 1824 ο Έλσνερ ήταν ο βασικός μαέστρος στο Εθνικό Θέατρο, όπου διεύθυνε τις πρεμιέρες μερικών από τις όπερές του. Επίσης, δίδαξε μουσική στο «Λύκειο της Βαρσοβίας», που στεγαζόταν στο Ανάκτορο Καζιμίερς.

Ο Έλσνερ δίδαξε τους συνθέτες Ντομπρζύνσκι και Σοπέν. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι δίδαξε ιδιωτικά την πιανίστρια και συνθέτιδα έργων για πιάνο Μάρια Συμανόφσκα. Ο Σοπέν αφιέρωσε στον Έλσνερ τη σονάτα του για πιάνο νο. 1 σε ντο ελάσσονα (1828), την οποία συνέθεσε σε ηλικία 18 ετών, ενώ μελετούσε υπό τον Έλσνερ. Ως ο μοναδικός δάσκαλος του Σοπέν στο πιάνο από το 1823 ως το 1829, ο Έλσνερ τού δίδαξε μουσική θεωρία και σύνθεση. Στο ημερολόγιό του γράφει λιτά για τον Σοπέν: «Chopin, Fryderyk, τριτοετής σπουδαστής, εκπληκτικές ικανότητες, μουσική ιδιοφυΐα».

Ο Γιόζεφ Έλσνερ πέθανε σε ηλικία 84 ετών (τεσσεράμισυ χρόνια μετά τον θάνατο του Σοπέν), στο οικογενειακό κτήμα που πήρε το όνομά του (Elsnerów) και βρίσκεται σήμερα μέσα στα όρια της πόλεως της Βαρσοβίας.

Υπήρξε ένας από τους πρώτους συνθέτες που ενσωμάτωσε στοιχεία της πολωνικής δημοτικής μουσικής στα έργα του.[10] Συνέγραψε το βιβλίο Sumariusz moich utworów muzycznych (Επιτομή των μουσικών μου έργων), που εκδόθηκε μόλις το 1957.

Μερική εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι σημαντικότερες συνθέσεις του Έλσνερ είναι[12]:

Θείες Λειτουργίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Missa brevis σε φα μείζονα, Op. 85, για τρίφωνη ανδρική χορωδία και όργανο (1844)
  • Festiva Missa σε ντο μείζον, Op. 52, για τετράφωνη χορωδία, ορχήστρα και όργανο (περ. 1832)
  • Λειτουργία σε σι, Op. 18, για τρίφωνη ανδρική χορωδία (1823)
  • Λειτουργία σε λα ελάσσονα, Op. 24, για τετράφωνη χορωδία (περ. 1823)
  • Λειτουργία σε λα ελ., Op. 81, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1843)
  • Λειτουργία σε σι ύφεση μείζονα, Op. 3, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1799)
  • Λειτουργία σε σι ύφεση μείζονα, Op. 44, για 2 σοπράνο, 2 τενόρους, βαθύφωνο και όργανο (1829)
  • Λειτουργία σε σι ύφεση μείζονα, Op. 80, για τετράφωνη χορωδία και όργανο (1843)
  • Λειτουργία σε ντο μείζονα, Op. 22, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, 4 κόρνα, τρομπόνι και τύμπανα (π. 1823)
  • Λειτουργία σε ντο μείζονα, Op. 26, για 4 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1820)
  • Λειτουργία σε ρε ελάσσονα και ρε μείζονα «πάντων των Σλάβων και Πολωνών Αγίων» (in Laudem omnium sanctorum slavonorum Polonorum), op. 66, για 2 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1840)
  • Λειτουργία σε ρε ελάσσονα, Op. 16, για τετράφωνη χορωδία (1823)
  • Λειτουργία σε ρε ελ., Op. 5, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1806)
  • Λειτουργία σε μι ελ. - μι ύφεση μείζονα, Op. 62, για 4 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1838)
  • Λειτουργία σε μι ελ., Op. 88, για τετράφωνη χορωδία και όργανο (1846)
  • Λειτουργία σε φα μείζονα, Op. 20, για τετράφωνη χορωδία (περ. 1823)
  • Λειτουργία σε φα μείζονα, Op. 35, για τετράφωνη χορωδία και όργανο (περ. 1825)
  • Λειτουργία σε φα μείζονα, Op. 41, για τετράφωνη χορωδία, ορχήστρα και όργανο (περ. 1826)
  • Λειτουργία σε φα μείζονα, Op. 77, για τρίφωνη ανδρική χορωδία και όργανο (1843)
  • Λειτουργία σε φα μείζονα, Op. 79, για τρίφωνη ανδρική χορωδία και όργανο (1843)
  • Λειτουργία σε σολ μείζονα, Op. 13, για τρίφωνη ανδρική χορωδία και όργανο (c. 1820)
  • Λειτουργία σε σολ μείζονα, Op. 34, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1825)
  • Λειτουργία σε σολ μείζονα, Op. 75, για 2 σοπράνο, βιολί, 2 βιόλες, βιολοντσέλο και όργανο (1842)
  • Λειτουργία σε σολ ελάσσονα, Op. 72, για 4 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1842)
  • Λαΐκή Λειτουργία σε σολ μείζονα, Op. 15, για 2 σοπράνο και όργανο (1820)
  • Ποιμενική Λειτουργία σε λα ελάσσονα, Op. 76, για τετράφωνη χορωδία, βιολοντσέλο και όργανο (1842)
  • Μεγάλη Λειτουργία σε σι ύφεση μείζονα, Op. 47, για 4 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1829)
  • Μεγάλη Λειτουργία (στέψεως) σε ντο μείζονα, Op. 51, , για 4 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1829)
  • Θερινή Λειτουργία σε φα μείζονα, Op. 9, για 4 φωνές σόλο, τετράφωνη χορωδία, ορχήστρα και όργανο (περ. 1815)

Ορατόρια και καντάτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ad festum Corporis Christi για τετράφωνη χορωδία, χάλκινα πνευστά και όργανο (περ. 1785-1786)
  • Hallelujah σε σι ύφεση μείζονα, Op. 60, για τετράφωνη χορωδία (1836-1840)
  • Ave Maria σι ύφεση μείζονα, Op. 68, για τετράφωνη χορωδία και όργανο (1840)
  • Ave Maris Stella σε λα μείζονα, Op. 90, για τετράφωνη χορωδία, ορχήστρα και όργανο (1847)
  • Benedictus για σοπράνο και σύνολο οργάνων (περ. 1783-1784)
  • Cantate zur Feier ... Jubel σε ρε μείζονα, Op. 53, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1832)
  • Canticum Simeonis σε μι ελάσσονα, Op. 69, για πεντάφωνη χορωδία (1841)
  • Completorium για χορωδία, 2 βιολιά, βιόλα, 2 κόρνα (περ. 1785)
  • Der sterbende Jesus για σόλο φωνές και χορωδία (περ. 1788-1789)
  • Dies irae σε φα ελάσσονα, Op. 91, για τετράφωνη χορωδία και όργανο (1847)
  • Lob der Buchdruckerkunst cantata, καντάτα για σόλο φωνή, τετράφωνη χορωδία και πιάνο (1804)
  • Musik zu einer Cantata Trauerloge, καντάτα για ανδρική χορωδία και ορχήστρα (1811)
  • Καντάτα για την είσοδο του σώματος του π. J. Poniatowski, για αναγνώστη, χορωδία και ορχήστρα (1814)
  • Καντάτα για την πολωνική γη, καντάτα για χορωδία και ορχήστρα (1807)
  • Καντάτα της περιστεράς, για 4 ανδρικές φωνές, βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο (1844)
  • Κύριε ελέησον και Δόξα... σε ντο μείζονα, για χορωδία, 2 βιολιά, βιόλα, 2 όμποε, κόρνο, τρομπέτα, τύμπανα και όργανο (περ. 1788-1789)
  • Miserere mei Deus, Op. 96, για σόλο φωνές, 3 χορωδίες, ανδρική χορωδία (1848)
  • Μοτέτο σε ντο μείζονα, Op. 28, για δύο τετράφωνες χορωδίες
  • Μοτέτο σε σολ μείζονα, Op. 59, για 4 σόλο φωνές, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1836)
  • Μοτέτο Salvum fac emperor σε σι ύφεση μείζονα, Op. 6, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1807)
  • Μοτέτο της Προσκομιδής ή του Αγίου Ιωσήφ σε ντο μείζονα, Op. 10, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1815)
  • Εσπερινός σε ντο μείζονα, Op. 36, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (περ. 1825)
  • Εσπερινός σε ρε μείζονα, Op. 89, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1847)
  • Gloriosa virginum σε σι ύφεση μείζονα, Op. 92, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1847)
  • Ο Μυστικός Δείπνος, op. 49, ύμνος για τετράφωνη χορωδία και πνευστά (περ. 1829)
  • Passio Domini nostri σε ρε ελάσσονα, Op. 65, για 14 σόλο φωνές, τρεις τετράφωνες χορωδίες και ορχήστρα (1835-1837)
  • Πάτερ ημών, Op. 95, για τετράφωνη χορωδία και όργανο (1848)
  • Post Celebra ... σε ρε μείζονα, Op. 11, για σοπράνο, βαθύφωνο, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1815)
  • Ψαλμός 133, Op. 63, για δύο χορωδίες (περ. 1838)
  • Salve Regina σε σι ύφεση μείζονα, νεκρώσιμος ακολουθία σε ντο ελάσσονα, και Ψαλμός De Profundis σε ντο ελάσσονα, Op. 43, για τρεις ανδρικές φωνές, τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1827)
  • Requiem σε ντο ελάσσονα, Op. 42, για τρεις ανδρικές φωνές, βιολοντσέλο, χάλκινα πνευστά και τύμπανα (1826)
  • Requiem, Op. 2, για τετράφωνη χορωδία και πνευστά (1793)
  • Stabat Mater, Op. 93, για σόλο φωνές, χορωδία και ορχήστρα (1848)
  • Laudamus Te Deum σε ρε μείζονα, Op. 39, για τετράφωνη χορωδία, τρομπέτα και τύμπανα (περ. 1825)
  • Te Deum laudamus, op. 74, για δύο τετράφωνες ανδρικές χορωδίες (1842)
  • Veni Creator σε λα μείζονα, Op. 97 για τετράφωνη χορωδία και όργανο (1849)
  • Veni Creator σε σι ύφεση μείζονα, Op. 73, για τετράφωνη ανδρική χορωδία (1842)
  • Veni Creator σε ντο μείζονα, Op. 7, για δύο τετράφωνες χορωδίες (1812)
  • Veni Creator σε σολ μείζονα, Op. 40, για τετράφωνη χορωδία (περ. 1825)
  • Veni Creator σε σολ μείζονα, Op. 54, για πεντάφωνη χορωδία και όργανο (1834)
  • Veni Creator, op. 78, για τρίφωνη ανδρική χορωδία και όργανο (1843)
  • Veni Sancte Spiritus σε μι ύφεση μείζονα, Op. 8, για τετράφωνη χορωδία και ορχήστρα (1815)

Μπαλέτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Divertissement
  • Δύο αγάλματα (1818)
  • Άγριοι άνθρωποι (περ. 1796), μονόπρακτο

Όπερες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αμαζόνες ή Herminia, όπερα σε δύο πράξεις (1797)
  • Ανδρομέδα, όπερα σέρια σε μία πράξη (1806)
  • Der verkleidet Sultan, όπερα σε τρεις πράξεις (1795)
  • Seltenen Die Brüder ή Die vier Zauberkugeln, όπερα σε δύο πράξεις (1795)
  • Jagiello in Tenczyn, όπερα σε τρεις πράξεις (1819)
  • Kabbalist, όπερα σε δύο πράξεις (1812)
  • Οι κρυφοί εραστές, όπερα σε δύο πράξεις
  • Μάχη των Κοζάκων, κωμική όπερα σε δύο πράξεις (1807)
  • Επτά φορές το ένα , κωμική όπερα σε μία πράξη (1804)
  • Τα φαράγγια της Σιέρα Μορένα, κωμική όπερα σε τρεις πράξεις (1811)
  • Ο Βασιλιάς των κοντών ή Wiśliczanki, όπερα σε δύο πράξεις (1817-1818)
  • Ie Leszek, η Λευκή Μάγισσα του Lysa Gora, όπερα σε δύο πράξεις (1809)
  • Οι κάτοικοι της νήσου Kamkatal, όπερα σε μία πράξη (1803-1804)
  • Ο Σουλτάνος Βάμπουμ ή οι άφρονες ευχές, όπερα σε δύο πράξεις (1800)
  • Αυταπάτη και πραγματικότητα, όπερα σε μία πράξη (περ. 1805)
  • Urzella ή Αυτό θέλουν οι κυρίες, όπερα σε τρεις πράξεις (1805-1806)

Άλλα σκηνικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καρλομάγνος και Witykind, δράμα σε δύο πράξεις (1807)
  • Η γένεση του έθνους, «λυρική σκηνή» σε μία πράξη (1830)
  • `Ενας Γάλλος πειρατής στην Πορτογαλία, μελόδραμα σε τρεις πράξεις
  • Mieczyslaw ο Τυφλός, μελόδραμα σε τρεις πράξεις (1807)
  • Nurzahad ή αθανασία και πλούτος, μελόδραμα σε τρεις πράξεις (1805)
  • Η Θυσία του Αβραάμ, μελόδραμα σε 4 πράξεις (1821)
  • Η αυλή του Σολομώντος, μελόδραμα σε τρεις πράξεις (1806)
  • Sydney και Zuma, μελόδραμα σε τρεις πράξεις (1798)
  • Η αόρατος αυλή ή ο κακός υιός, μελόδραμα σε τρεις πράξεις (1807)
  • Οι νησιώτισσες παντρεύονται ή Επιλεγμένες από τη μοίρα, μελόδραμα σε τρεις πράξεις (1811)

Κοντσέρτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Για φλάουτο (1791-1792)
  • Για βιολί σε σολ μείζονα (περ. 1783-1784)
  • Για βιολί σε ρε μείζονα (περ. 1795)

Συμφωνίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σε σι ύφεση μείζονα, op. 17 (περ. 1818)
  • Σε ντο μείζονα (1796)
  • Σε ντο μείζονα, op. 11 (1804-1805)
  • Σε ρε μείζονα (1802)
  • Σε ρε μείζονα (1788-1789)
  • Σε ρε μείζονα (περ. 1818)
  • Σε μι ύφεση μείζονα (1797)
  • Σε μι ύφεση μείζονα (1788-1789)

Μουσική δωματίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Chaconne σε σολ μείζονα για βιολί και πιάνο (1836)
  • Κουαρτέτο για πιάνο σε μι ύφεση μείζονα, Op. 15 (περ. 1805)
  • Κουαρτέτο για πιάνο σε φα μείζονα (περ. 1800)
  • Κουαρτέτο για 2 βιολιά και 2 βιόλες (περ. 1798)
  • Κουαρτέτο εγχόρδων σε σι ύφεση μείζονα
  • Κουιντέτο εγχόρδων
  • Κουιντέτο εγχόρδων σε ντο ελάσσονα
  • Σεπτέτο σε ρε μείζονα για φλάουτο, κλαρινέτο, βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο και πιάνο (περ. 1830)
  • Σονάτα για πιάνο σε φα μείζονα (περ. 1798)
  • Σονάτα για πιάνο με 4 χέρια σε σι ύφεση μείζονα, Op. 16
  • Σονάτα για βιολί και πιάνο σε φα μείζονα, Op. 10, No. 1 (περ. 1798)
  • Σονάτα για βιολί και πιάνο σε ρε μείζονα, Op. 10, No. 2 (περ. 1798)
  • Σονάτα για βιολί και πιάνο σε μι ύφεση μείζονα, Op. 10, No. 3 (περ. 1798)
  • Σονάτα για πιάνο σε σι ύφεση μείζονα (περ. 1798)
  • Σονάτα για πιάνο in ρε μείζονα (περ. 1798)
  • Τρίο για πιάνο σε ντο μείζονα (περ. 1798)
  • Σονάτα Trio Grande για πιάνο σε σι ύφεση μείζονα (1798)

Μικρά ορχηστρικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Karnevaltanze για ορχήστρα (1792-1799)
  • Εμβατήριο για ορχήστρα (1831)
  • Εμβατήριο της Εμπροσθοφυλακής του Πολωνικού Στρατού για ορχήστρα (1831)
  • Θριαμβικό εμβατήριο για ορχήστρα εγχόρδων (1809)
  • Εμβατήριο με ηχώ και Andante για ορχήστρα
  • Μαζούρκα για ορχήστρα (περ. 1825)
  • Πολωνέζα σε ρε μείζονα για ορχήστρα (1818)
  • Πολωνέζα σε ρε μείζονα για βιολί και πιάνο
  • Πολωνέζα σε ρε μείζονα για βιολί και πιάνο (1820)
  • Πολωνέζα σε μι μείζονα πάνω στο θέμα της ουβερτούρας της όπερας Lodoiska (R. Kreutzer) για ορχήστρα (1804)
  • Πολωνέζα σε μι ύφεση μείζονα για βιολί και πιάνο (1820)
  • Πολωνέζα in φα μείζονα για ορχήστρα (1818)
  • Πολωνέζα πάνω στο εμβατήριο από την όπερα Υδροχόος του Λουίτζι Κερουμπίνι, για ορχήστρα (1804)
  • Πολωνέζα πάνω στο τραγούδι «Ou peut-on etre mieux...» για ορχήστρα (1816)
  • Ροντώ a la Krakowiak σε σι ύφεση μείζονα για πιάνο (1803)
  • Ροντώ a la Mazurka σε ντο μείζονα για πιάνο (1803)
  • Ροντώ a la Mazurka σε σολ ελάσσονα για πιάνο (1803)
  • Trois quatuors meilleur du goût anglais για έγχορδα (1798)
  • Trois quatuors για έγχορδα (περ. 1796)
  • Παραλλαγές σε σι ύφεση μείζονα πάνω στο εμβατήριο από την όπερα Przerwana ofiara του P. Winter, για πιάνο (1802)
  • Παραλλαγές πάνω σε άρια από την όπερα Żony przemienione czyli Szewc του M.A. Portogalla, για ορχήστρα (1810)


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13559748k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6qf94tn. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ psb.5231.1.
  7. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  8. ↑ 8,0 8,1 CONOR.SI. 304503395.
  9. ↑ Operone. elsner. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Encyklopedia Polski, σελ. 154.
  11. ↑ NDB, σελ. 467[νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ Małgorzata Kosińska: sylwetki muzyka JÓZEF ELSNER, Οκτώβριος 2006.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Γιόζεφ Έλσνερ στο Neue Deutsche Biographie, τόμ. 4 (Βερολίνο 1959, στη γερμανική γλώσσα)
  • Ο Έλσνερ στο Allgemeine Deutsche Biographie, τόμ. 6 (Λειψία 1877, στη γερμανική)
  • Martina Homma: Nationale Musik und nationale Musikwissenschaft. Der Fall Joseph Elsner. Στο: Deutsch-polnische Ansichten zur Literatur und Kultur, Wiesbaden 1995, σσ. 104–116 [1]
  • Το λήμμα «Elsner, Józef» στην Encyklopedia Polski, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Κρακοβία 1996
  • Ι. Αναγνώστου: το λήμμα «Έλσνερ Ιωσήφ Ξαβέριος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 12 (1972), σελ. 221

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιούζεφ_Έλσνερ&oldid=9638442"