Γιεβγκένι Ζαμιάτιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιεβγκένι Ζαμιάτιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Евге́ний Ива́нович Замя́тин (Ρωσικά)
Προφορά
Γέννηση20 Ιανουαρίουιουλ. / 1  Φεβρουαρίου 1884γρηγ.[1][2][3]
Λεμπεντιάν[1][4]
Θάνατος10  Μαρτίου 1937[1][5][6]
16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Τόπος ταφήςΠαριζιάνικο Κοιμητήριο του Τιαί[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[8]
ΣπουδέςSaint Petersburg Polytechnic Institute (έως 1908)[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας[9]
μηχανικός
σατιρικός συγγραφέας
λιμπρετίστας
σεναριογράφος
θεατρικός συγγραφέας
συγγραφέας[10]
κριτικός λογοτεχνίας
μυθιστοριογράφος
πεζογράφος
δημοσιογράφος άποψης
ΕργοδότηςΠολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης
Αξιοσημείωτο έργοWe
d:Q3226167
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΜπολσεβίκοι
ΣυγγενείςVera Faddeeva (πρωτοξάδερφος)[11]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Προμηθέας - Hall of Fame
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γιεβγκένι Ιβάνοβιτς Ζαμιάτιν[σημ. 1] (ρωσικά: Евге́ний Ива́нович Замя́тин, Λεμπεντιάν 1 Φεβρουαρίου 1884Παρίσι 10 Μαρτίου 1937) ήταν Ρώσος συγγραφέας, περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Εμείς (1921), μια ιστορία δυστοπίας του μέλλοντος που επηρέασε το 1984 του Τζορτζ Όργουελ, το Anthem της Άυν Ραντ, το The Dispossessed της Ούρσουλα Λε Γκεν και, έμμεσα, τον Κουρτ Βόνεγκατ στο έργο του Ο πιανίστας[12].

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαμιάτιν γεννήθηκε στο Λεμπεντιάν, διακόσια μίλια νότια της Μόσχας. Ο πατέρας του ήταν ρώσος ορθόδοξος ιερέας και δάσκαλος, και η μητέρα του μουσικός. Μπορεί να είχε συναισθησία καθώς απέδιδε ιδιότητες στα γράμματα και στους ήχους. Για τον Ζαμιάτιν το «L» ήταν χλωμό, ψυχρό και γαλάζιο[13]. Σπούδασε ναυπηγός μηχανικός στην Αγία Πετρούπολη από το 1902 μέχρι το 1908, περίοδο κατά την οποία προσχώρησε στους Μπολσεβίκους.

Σύλληψη και επιστροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνελήφθη στη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης του 1905 και εξορίστηκε, αλλά επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη όπου έζησε παράνομα πριν φύγει για τη Φινλανδία το 1906 για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία άρχισε να γράφει λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας ως χόμπυ. Συνελήφθη και εξορίστηκε για δεύτερη φορά το 1911, αλλά αμνηστεύθηκε το 1913. Το έργο του Uyezdnoye (Μια επαρχιακή ιστορία) το 1913, που σατίριζε τη ζωή σε μια μικρή ρωσική πόλη, του έδωσε μια μικρή φήμη. Τον επόμενο χρόνο δικάστηκε για δυσφήμηση του στρατού στην ιστορία του Na Kuhlihchkakh. Συνέχισε να συνεισφέρει άρθρα σε διάφορες σοσιαλιστικές εφημερίδες.

Μετά την αποφοίτησή του ως ναυπηγός μηχανικός, εργάστηκε στο αντικείμενό του τόσο στη χώρα του όσο και στο εξωτερικό. Το 1916 τον έστειλαν στην Αγγλία για να επιβλέψει την κατασκευή ενός παγοθραυστικού στο ναυπηγεία του Walker και Wallsend ενώ ζούσε στο Newcastle upon Tyne. Εκεί έγραψε το The Islanders, σατυρίζοντας την αγγλική ζωή, και το παρακολούθημα του A Fisher of Men, που και τα δύο δημοσιεύτηκαν μετά την επιστροφή του στη Ρωσία στα τέλη του 1917.

Μετά τη ρωσική επανάσταση του 1917 ο Ζαμιάτιν εξέδωσε μερικά περιοδικά, έδωσε διαλέξεις για το γράψιμο, και δούλεψε σε ρωσικές μεταφράσεις των έργων του Τζακ Λόντον, του Ο. Χένρι, του Χ. Τζ. Γουέλς, και άλλων[12].

Υποστήριξη & κριτική στην Οκτωβριανή επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαμιάτιν υποστήριξε την Οκτωβριανή Επανάσταση, αλλά αντιτάχθηκε στο σύστημα της λογοκρισίας που εφάρμοσαν οι Μπολσεβίκοι. Τα έργα του υπήρξαν ολοένα και περισσότερο κριτικά για το καθεστώς. Με γενναιότητα δήλωσε: «Η αληθινή λογοτεχνία μπορεί μόνο να υπάρχει όταν δημιουργείται, όχι από επιμελείς και αξιόπιστους αξιωματούχους, αλλά από τρελούς, ερημίτες, αιρετικούς, ονειροπόλους, επαναστάτες και σκεπτικούς». Αυτή η στάση του δυσκόλεψε πολύ τη θέση του. Τελικά τα έργα του απαγορεύτηκαν και δεν του επιτράπηκε να επανεκδώσει, ιδιαίτερα μετά τη δημοσίευση του Εμείς σε ένα ρωσικό περιοδικό του εξωτερικού το 1927.

Εκτός από το Εμείς, ο Ζαμιάτιν έγραψε επίσης μια σειρά από σύντομες ιστορίες, με τη μορφή του παραμυθιού, που αποτελούσαν στην ουσία σατιρική κριτική του Κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία, όπως η ιστορία για μια πόλη όπου ο δήμαρχός της αποφασίζει ότι για να κάνει όλους του πολίτες ευτυχισμένους θα πρέπει να τους κάνει όλους ίσους. Τους εξαναγκάζει όλους, του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου, να ζουν σε έναν μεγάλο στρατώνα, μετά να ξυρίζουν τα κεφάλια τους για να είναι ίσοι με τους φαλακρούς, και τέλος να γίνουν νοητικά καθυστερημένοι προκειμένου να εξισώσει τη νοημοσύνη τους προς τα κάτω. Η πλοκή αυτή είναι πολύ όμοια με αυτήν του The New Utopia (1891) από τον Τζέρομ Κ. Τζέρομ[14], τα άπαντα του οποίου είχαν δημοσιευτεί τρεις φορές στη Ρωσία πριν το 1917.

Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον Ζαμιάτιν δόθηκε τελικά η άδεια να εγκαταλείψει τη Ρωσία από τον Ιωσήφ Στάλιν το 1931, μετά από μεσολάβηση του Μαξίμ Γκόρκι. Εγκαταστάθηκε πάμφτωχος στο Παρίσι με τη γυναίκα του, όπου πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου το 1937. Στη διάρκεια την παραμονής του στη Γαλλία, εργάστηκε κυρίως με τον Ζαν Ρενουάρ, γράφοντας από κοινού το σενάριο της ταινίας του τελευταίου Les Bas-fonds[15].

Ετάφη στην Thiais της Γαλλίας, σε ένα κοιμητήριο στην οδό Στάλινγκραντ.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Το επίθετό του συχνά μεταφέρθηκε στα αγγλικά ως Zamiatin ή Zamjatin. Το μικρό του όνομα μερικές φορές μεταφράζεται και ως Ευγένιος.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0759866. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  3. 3,0 3,1 «Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век». (Ρωσικά) Writers of St. Petersburg. XX century.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Yevgeny-Ivanovich-Zamyatin. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. 7,0 7,1 www.rbth.com/arts/2014/09/22/yevgeny_zamyatin_the_writer_who_inspired_orwell_and_huxley_38469.
  8. CONOR.SI. 13714531.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  10. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/123599. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. doi.org/10.1098/rsbm.2022.0003. σελ. 254.
  12. 12,0 12,1 «Zamyatin, Yevgeny, 1884-1937». Βιβλιονέτ. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016. 
  13. Zamyatin, Yevgeny (2006). WeΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Translated by Natasha Randall, Foreword by Bruce Sterling. Modern Library. ISBN 9780812974621. 
  14. Jerome, Jerome K. (1987). «The New Utopia» (PDF). Libertarian Alliance. ISBN 0 948317 39 6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016. 
  15. Renoir, Jean (1936). «Les bas-fonds». Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

We was first published in the USSR in this collection of Zamyatin's works.
  • Zamyatin, Yevgeny (1994). A Soviet heretic : essays. Mirra Ginsburg (editor and translator). Quartet Books Ltd. 
  • Zamyatin, Yevgeny (2006). WeΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Natasha Randall (trans.). Modern Library. ISBN 0-8129-7462-X. 
  • Zamyatin, Yevgeny. We
  • Zamyatin, Yevgeny. Άπαντα περιλαμβανόμενης της αυτοβιογραφίας του (1929) και ένα γράμμα προς τον Στάλιν (1931)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]