Γεώργιος Καντακουζηνός
| Γεώργιος Καντακουζηνός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1786 Ιάσιο |
| Θάνατος | 1857 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Yelena Gorchakova |
| Τέκνα | Olga Kantakuzen Mikhail Kantakuzen Grigory Kantakuzen |
| Γονείς | Mathieu Cantacuzène και Ραλού Καλλιμάχη |
| Αδέλφια | Αλέξανδρος Καντακουζηνός d:Q4212591 |
Ο Γεώργιος Καντακουζηνός, ρωσικά Egor (1786 - 1857) ήταν Ρώσος πρίγκηπας με ελληνική παιδεία, γόνος της φαναριώτικης οικογένειας των Καντακουζηνών, συνταγματάρχης του ρωσικού στρατού, κτηματίας και βασικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Ιάσιο το 1786 και ήταν γιος του βογιάρου Ματθαίου Καντακουζηνού (απεβ. 1817) και της Ραλλούς, κόρης του Γρηγορίου Καλλιμάχη,[1] Μέγα Βορνίκου της Μολδαβίας, αξιωματούχου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και γόνου της πριγκιπικής οικογένειας Καντακουζηνού και της Ραλλούς Καλλιμάχη, κόρης του ηγεμόνα της Μολδαβίας Γρηγορίου Καλλιμάχη και γόνου της φαναριώτικης οικογένειας Καλλιμάχη. Αδερφός του ήταν ο Αλέξανδρος Καντακουζηνός. Ήταν συνταγματάρχης[2] του ρωσικού στρατού και υπηρετούσε[2] σε στρατιωτικό σώμα στο Βοζνεσέκνσι (ρωσικά: Вознесенский), όπου και διατηρούσε σημαντικές εκτάσεις, δώρο προς τον πατέρα του από την Μεγάλη Αικατερίνη.[2] Διακρίθηκε ως αξιωματικός κατά τη διάρκεια τού ρωσικού Πατριωτικού Πολέμου του 1812 εναντίον του εισβολέα στρατού τού Ναπολέοντα.[3] Υπήρξε τέκτονας σε μασονική στοά του Κιέβου.[4]
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Υψηλάντη το 1820 στο Κίεβο[5] και συμμετείχε στο επιτελείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, φέροντας τον βαθμό του "Αρχηγού των αφιερωμένων".[6] Συμμετείχε σε όλες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες που προηγήθηκαν της κήρυξης της Επανάστασης του 1821 και ήταν αυτός που διαπραγματεύθηκε την προσχώρηση του ηγεμόνα της Βλαχίας Μιχαήλ Σούτσου στην Ελληνική Επανάσταση.[7] Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Βλαχία, στάλθηκε στη Μολδαβία, με αποστολή την οργάνωση της αντίστασης στους τούρκους πασάδες της περιοχής.[5] Στη Μάχη του Σκουλενίου, όμως, αν και είχε προχωρήσει σε οχύρωση του εκεί φρουρίου, επειδή διαφωνούσε με την σχεδιαζόμενη τακτική, διέφυγε, ύστερα από γνωστοποίηση και συνεννόηση με τους συντρόφους του, προς το ρωσικό έδαφος, ζητώντας τους να κάνουν το ίδιο.[8]
Μετά την αποτυχημένη συμμετοχή του διατάχθηκε να εγκαταλείψει το ρωσικό έδραφος με αποτέλεσμα να εγκατασταθεί στην Δρέσδη, όπου βρισκόταν ήδη ο αδελφός του. Το 1833 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και προχώρησε σε αγορές αρκετών ακινήτων και μεγάλων εκτάσεων. Στην περιοχή του Μεταξουργείου ανήγειρε το μέγαρο Καντακουζηνού, του οποίου όμως η κατασκευή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ με βάση τα αρχικά σχέδιο του Θεόφιλου Χάνσεν.[9] Το 1836 αναχώρησε, για άγνωστους λόγους, για τη Μολδαβία. Διατηρούσε[10] σημαντική συλλογή αρχαίων αντικειμένων.
Απεβίωσε το 1857[5] στην Βεσσαραβία. Ήταν νυμφευμένος με την πριγκίπισσα Ελένη Μιχαήλοβνα Γκορτσακόβα (Горчакова), αδελφή του πρίγκηπα Αλέξανδρου Μιχαήλοβιτς Γκορτσακόφ, Καγκελαρίου (υπουργού Εξωτερικών) της Ρωσικής Αυτοκρατορίας,[3] και είχαν αποκτήσει επτά παιδιά, μεταξύ των οποίων:
- Λεβ 1818-1874.
- Μιχαήλ 1827-1880.
- Μιχαήλ 1858-1927, αντιστράτηγος. Νυμφεύτηκε την Όλγα των Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ, νόθη κόρη του Νικολάου Νικολάγιεβιτς.
- Γκρηγκόρι.
- Όλγα 1830-1903.
Οι απόγονοί του διακρίθηκαν στη Ρωσία ενώ σήμερα κλάδοι τους συναντώνται και στη Γαλλία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Παναγιωτόπουλος, Βασίλης, επιμ. (2015). Δύο πρίγκιπες στην Ελληνική Επανάσταση. Επιστολές αυτόπτη μάρτυρα και ένα υπόμνημα του πρίγκιπα Γεώργιου Καντακουζηνού. Αθήνα: Εκδόσεις Ασίνη & EIE/ΙΝE. ISBN 978-960-93-7656-3.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Παναγιωτόπουλος, επιμ. (2015), σελ. 17.
- ↑ 3,0 3,1 Polyakova, Tamara (19 Οκτωβρίου 2013). «Princess Elena Kantakouzene, née Gorchakov». Sotscova.com. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Παναγιωτόπουλος, επιμ. (2015), σελ. 21.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Τ[άκης]. Χ. Κ[ανδηλώρος]. (1929). «Καντακουζηνός Γεώργιος». Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη. 7. Αθήνα. σελ. 217.
- ↑ Παναγιωτόπουλος, επιμ. (2015), σελ. 24.
- ↑ Παναγιωτόπουλος, επιμ. (2015), σελ. 54.
- ↑ Παναγιωτόπουλος, επιμ. (2015), σελ. 26.
- ↑ Βλ. αναλυτικά: Παπανικολάου-Κρίστενσεν, Αριστέα (1995). «Το Μεταξουργείο της Αθήνας: από το εμπορικό κέντρο στο εργοστάσιο». Στο: Αγριαντώνη, Χριστίνα· Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου. Το Μεταξουργείο της Αθήνας (PDF). Αθήνα: ΕΙΕ/ΚΝΕ. σελίδες 45 κ.εξ. ISBN 960-7094-29-8. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016.
- ↑ Παναγιωτόπουλος, επιμ. (2015), σελ. 54.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Briefe eines Augenzeugen des griechischen Revolution vom Jahre 1821. Nebst einer Denkschrift des Fürsten Georg Cantacuzeno über die Begenbenheiten in der Moldau und Walachey in den Jahren 1820 und 1821 (pdf) (στα Γερμανικά). Χάλλε: In der Rengerschen Verlagsbuchhandiung. 1824. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- Κωστόπουλος, Τάσος (21 Φεβρουαρίου 2016). «Η εθνεγερσία της 24ης Φεβρουαρίου 1821». Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-08. https://web.archive.org/web/20160408181746/http://www.efsyn.gr/arthro/i-ethnegersia-tis-24is-fevroyarioy-1821. Ανακτήθηκε στις 2016-04-14.