Γεώργιος Ζαχείλας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Ζαχείλας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1798
Όλυμπος
Θάνατος1878
Καρίτσα Πιερίας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821

Ο Γεώργιος Ζαχίλας ή Τζαχίλας[1] (1798 - 1878), ήταν οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Ζαχίλας γεννήθηκε το 1798 πιθανόν στην περιοχή του Ολύμπου. Κατάγονταν από τη μεγάλη σαρακατσάνικη οικογένεια των Ζαχιλαίων των Καλυβιών Γιαννελλαίων (Ειρηνικού) Κιλκίς που ξεκαλοκαίριαζαν με τα κοπάδια τους στον Όλυμπο. Αδερφός του ήταν ο αρματωλός Δήμος Ζαχίλας[2]. Ο ίδιος δρούσε ως κλέφτης στον Όλυμπο πριν το 1821. Με το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 συμμετείχε στην εξέγερση του Ολύμπου. Στο σπήλαιο της Οξυάς, στις νότιες απολήξεις του Κάτω Ολύμπου, ο Γ. Ζαχίλας έκρυβε τον οπλισμό του και διατηρούσε το κρησφύγετό του. Στη συνέχεια μετέβη στη Νότιο Ελλάδα όπου πολέμησε σε αρκετές μάχες. Διακρίθηκε στη μάχη του Ανάλατου και στη μάχη του Κερατσινίου[3]. Εγκαταστάθηκε τελικά με την οικογένειά του στη Βοιωτία.

To 1854 ήταν από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης του Ολύμπου στην επανάσταση της Μακεδονίας. Μαζί με τους Δήμο Ψαροδήμο, Ιωάννη Διαμαντή, Ε. Κοροβάγκο και Ζήση Σωτηρίου ξεκίνησαν από τα Ελληνοτουρκικά σύνορα στη Στυλίδα και προέλασαν στη Θεσσαλική πεδιάδα, νικώντας στο διάβα τους, τους Τούρκους σε πολυάριθμες μάχες. Κατέλαβαν τελικά το δυτικό τμήμα του Ολύμπου. Μετά την αποτυχία όμως του Τσάμη Καρατάσου στη Χαλκιδική υποχρεώθηκαν να αποσυρθούν ελλείψει ενισχύσεων. [4]

Το 1878 αν και 80 ετών πλέον, ο Γ. Ζαχείλας συμετείχε στην επανάσταση της Μακεδονίας στην Πιερία μαζί με τους Κ. Ψίρα, Τόλιο Λάζο και Νικόλαο Βλαχάβα (γιο του Ευθύμιου Βλαχάβα), υπό τη γενική αρχηγία του Κοσμά Δουμπιώτη. Ο Κ. Δουμπιώτης αρχικά διέσπασε το σώμα του σε δύο τμήματα, με επικεφαλής του δευτέρου τμήματος το Γεώργιο Ζαχίλα. Ο Γ. Ζαχίλας κατευθύνθηκε στη νότια πλευρά του Ολύμπου, όπου είχε τη συνδρομή του Κωνσταντίνου Ισχόμαχου. Η βόρεια πτέρυγα όμως των επαναστατών βρέθηκε εκτεθειμένη σε υπέρτερες Τουρκικές δυνάμεις και έτσι το σώμα του Γ. Ζαχίλα αναγκάστηκε να μεταβεί στις Καρυές, στην περιοχή της Πιερίας.[5] Στην περιοχή αυτή έδωσε πιθανόν και την τελευταία του μάχη, στην Καρίτσα Πιερίας. Η λαϊκή παράδοση ύμνησε το Μακεδόνα οπλαρχηγό με το δημοτικό τραγούδι:

Του Γεώργιου Ζαχείλα
Δε σου θαρρούσα Έλυμπε, τόσο να σκοτιδιάσεις,
το Μάη να ρίξεις τη βροχή το θεριστή το χιόνι,
να βρέξ΄ ο Γιώργος τα άρματα τα φλωροκαπνισμένα,
με δυο κουμπούρια και χαρμπί, σπαθί μαλαματένιο.
Χατζή Χουσεΐν τους πλάκωσε, με δύναμη μεγάλη,
πάησαν και τον καρτέρησαν μες την Καρυά 'πό πάνω,
κάνουν ταμπούρια δυνατά όσο κι αν ημπορούσαν.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Απομνημονεύματα Πολεμικά, Χριστόφορος Περραιβός, τόμος Β΄, Εκδόσεις Ανδρέου Κορομηλά, Αθήνα 1836, σελ. 215[νεκρός σύνδεσμος]
  2. Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 21
  3. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
  4. Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 36
  5. Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Θεσσαλονίκη, 1999, σσ. 110, 118, 119