Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεώργιος Βιτάλης (γλύπτης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Γεώργιος Βιτάλης (αποσαφήνιση).
Γεώργιος Βιτάλης
Γέννηση1838
Τήνος
Θάνατος1901
Αλεξάνδρεια
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου
Ιδιότηταγλύπτης
Σημαντικά έργαΑνδριάντας του Ουίλιαμ Γλάδστωνα, Ανδριάντας του Βύρωνος, Μεσολόγγι και Μνημείο Άταφου Αγωνιστή του 1821, Ερμούπολη
Ανδριάντας του Ουίλιαμ Γλάδστωνα. Έργο του Γεωργίου Βιτάλη. Προαύλιο Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Γεώργιος Βιτάλης (1838-1901) ήταν Έλληνας γλύπτης.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βιτάλης γεννήθηκε στο χωριό Υστέρνια της Τήνου το 1838 και ήταν γιος εμπειρικού αρχιτέκτονα. Σε εφηβική ηλικία ακολούθησε τον πατέρα του στη Σμύρνη, τον οποίο βοήθησε, ως εργολάβος οικοδομών, στην ανέγερση νεοκλασικών σπιτιών. Στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής (1857 - 1861) στο εργαστήριο του καθηγητή της γλυπτικής στο Σχολείο των Τεχνών, Γεώργιου Φυτάλη,[1] αποφοιτώντας ως δόκιμος γλύπτης.

Αργότερα, με προτροπή της Βασίλισσας Αμαλίας και με υποτροφία του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Μονάχου, με καθηγητή τον Μαξ φον Βίντμαν (Max von Windmann)[1]. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του βραβεύτηκε επανειλημμένα, ενώ τιμήθηκε και με το μετάλλιο της Αξίας του Βαυαρού βασιλιά.

Απεβίωσε στην Αλεξάνδρεια το 1901.

Καλλιτεχνική δράση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Βιτάλης θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους του νεοκλασικισμού[2] στην Ελλάδα και ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες γλύπτες του 19ου αιώνα, ο οποίος διακρίθηκε για την έμφαση του στη λεπτομέρεια.[3]

Τα έργα του βραβεύτηκαν με χρυσά και αργυρά μετάλλια στις εκθέσεις των Ολυμπίων, της Ρώμης και του Παρισιού. Είναι έργα σε φυσικό μέγεθος που παριστάνουν τον Ορφέα, τον Πάρη, το Θησέα, τον Βάκχιδα, τον Οιδίποδα, τον Έκτορα, την Ερμούπολη, τον Κανάρη και κόσμησαν τις αίθουσες στα ανάκτορα της Βασίλισσας Όλγας, της Σοφίας Τρικούπη και του Στέφανου Σκουλούδη.

Το 1881 κέρδισε το διαγωνισμό για το μνημείο του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι και σε αντίστοιχο διαγωνισμό του 1883 για τον ανδριάντα του Άγγλου πολιτικού και ένθερμου υποστηρικτή του ελληνικού αγώνα Ουίλιαμ Γλάδστων. Ο Βιτάλης είχε επισκεφθεί τον Γλάδστωνα στην Αγγλία, προκειμένου να μελετήσει από κοντά τη μορφή του. Η κατασκευή του ανδριάντα ολοκληρώθηκε το 1886, ενώ τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 24 Ιουνίου 1900. Έχει τοποθετηθεί πάνω σε βαθμιδωτό βάθρο στο προαύλιο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προς το τέλος της ζωής του ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου φιλοτέχνησε τον ανδριάντα του Γεωργίου Αβέρωφ.

  1. 1,0 1,1 Γιαννουδάκη, Αντωνία (2009). Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. σελίδες 288, 294–295. 
  2. Γιοφύλλης, Φώτος (1/12/1955). «Γεώργιος Βρούτος». Νέα Εστία (682): 1552-1553. http://www.ekebi.gr/magazines/flipbook/showissue.asp?file=86161&code=5704. Ανακτήθηκε στις 21/9/2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. Παναγιωτόπουλος, Σπύρος (1/7/1959). «Η νεοελληνική τέχνη». Νέα Εστία (768): 859. http://www.ekebi.gr/magazines/flipbook/showissue.asp?file=93852&code=6848. Ανακτήθηκε στις 21/9/2015. [νεκρός σύνδεσμος]