Οικογένεια ντα Βερόνα

Η ντα Βερόνα (da Verona) ήταν οικογένεια ευγενών με καταγωγή από τη Βερόνα της Ιταλίας, μέλη της οποίας ήταν γνωστά για τη δραστηριότητά τους μετά το 1204 και μέχρι το 1470 στην λατινοκρατούμενη Ελλάδα, γιατί αρκετά μέλη της οικογένειας ήταν τριτημόριοι της Εύβοιας ως βαρόνοι της Χαλκίδας.

Μέλη της οικογένειας ήταν οι:

Γκιμπέρτο Α΄ ντα Βερόνα, συνήθως αναφερόμενος απλά Γκιμπέρτο ντα Βερόνα (Giberto da Verona), ένας από τους πρώτους τριτημόριους της Εύβοιας (βαρόνος της Χαλκίδας) μαζί με τον Ραβάνο νταλε Κάρκερι (βαρόνο της Καρύστου) και τον Πεκοράρο ντε Μερκανουόβο (βαρόνο των Ωραιών), με παιδιά τον Αλβέρτο ντα Βερόνα, τον Γουλιέλμο και τον Φραντσέσκο:
- Αλβέρτο ντα Βερόνα, που αλλού αναφέρεται ως γιος του Γουλιέλμου Α΄ ντα Βερόνα και της Ελένης του Μοντφερά, τριτημόριος της Εύβοιας. Σε κάποιες πηγές δεν φαίνεται να είχε παιδιά (ενώ σε άλλες πηγές αναφέρονται ως παιδιά του μέλη της οικογένειας νταλε Κάρτσερι)^[1]
- Γουλιέλμος Α΄ ντα Βερόνα (Guglielmo Ι da Verona), γιος του Γκιμπέρτο^[2], τριτημόριος της Εύβοιας (βαρόνος της Χαλκίδας). Από τον πρώτο γάμο του είχα παιδιά τον Γκιμπέρτο Β΄ και τον Γουλιέλμο Β΄. Παιδιά του (δεν είναι σίγουρο με ποια σύζυγο) αναφέρονται και η Μαργαρίτα, η Φελίζα και η Πόρτζια (Porzia). Νυμφεύτηκε (δεύτερος γάμος) το 1240 με την Ελένη του Μοντφερά (Hélène de Mont-Ferrat), ανηψιά του Δημητρίου του Μομφερατικού, βασιλέα της Θεσσαλονίκης, τιτουλάριου βασιλέα της Θεσσαλονίκης μετά το θάνατο του Δημητρίου το 1243^[3]^[4], με παιδιά τον Φραντσέσκο (Francesco), τον Κορράντο (Corrado), τον Βονιφάτιο (Bonifacio) και μια κόρη, την Ανιές (Agnese)
  - Γκιμπέρτο Β΄ ντα Βερόνα, πρώτος γιος του Γουλιέλμου, τριτημόριος της Εύβοιας (βαρόνος της Χαλκίδας) μετά το θάνατο του πατέρα του Γουλιέλμου 1263 - 1266^[5], με σύζυγο την Μαρία Ναβιγκαγιόζο (Maria Navigajoso) και παιδιά τον Γουλιέλμο, τον Φραντσέσκο και τη Βεατρίκη
    - Γουλιέλμο (Guglielmo)
    - Φραντσέσκο ντα Βερόνα του Γουλιέλμου Β΄ (Francesco)
    - Βεατρίκη ντα Βερόνα (Beatrice), παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο πιθανότατα τον Γκραππόλα νταλε Κάρτσερι (Grappola dalle Carceri) και σε δεύτερο γάμο τον Jean de Noyes
  - Γουλιέλμος Β΄ ντα Βερόνα, δεύτερος γιος του Γουλιέλμου, βαρόνος της Χαλκίδας^[5]
  - Μαργαρίτα ντα Βερόνα (Margherita da Verona), κόρη του Γουλιέλμου, σύζυγος του Γκραπέλα νταλε Κάρτσερι
  - Φελίζα ντα Βερόνα (Felisa da Verona), (κατά άλλη εκδοχή κόρη του Γκιμπέρτο Β΄), σύζυγος του Ναρτσότο νταλε Κάρτσερι^[6] και αργότερα του Λικάριου^[7]
  - Πόρτζια ντα Βερόνα (Porzia), για την οποία υπάρχει πληροφορία ότι ήταν σύζυγος του Μαρίνο Σανούδο, Κυρίου της Πάρου και της Αντιπάρου κατά τα έτη 1262-1270, γιου του Άντζελο Σανούδο^[8]
  - Φραντσέσκο ντα Βερόνα του Γουλιέλμου Α΄ (Francesco), ο πρωτότοκος των Γουλιέλμου ντα Βερόνα και της 2ης συζύγου του Ελένης του Μοντφερά με παιδί τον Giovanni (δες Τζιοβάνι νταλε Κάρτσερι για εναλλακτική εκδοχή)^[9]
  - Κορράντο Λορεά (Corrado Lorea ή L'Orea), γιος των Γουλιέλμου ντα Βερόνα και της Ελένης του Μοντφερά^[10]
  - Ανιέζ ντα Βερόνα (Agnese), κόρη του Γουλιέλμου ντα Βερόνα και της Ελένης του Μοντφερά. Αναφέρεται ότι παντρεύτηκε τον Βονιφάτιο (Bonifacio da Verona), εξάδελφό της, αν και αλλού αναφέρεται γυναίκα του Βονιφάτιου η Ανιέζ ντε Σικόν (Agnese de Cicon), Δέσποινα της Καρύστου, με ημερομηνία γάμου τους το 1294
- Φραντσέσκο ντα Βερόνα (Francesco da Verona), γιος του Γκιμπέρτο, νυμφευμένος, πατέρας του Βονιφάτιου της Βερόνα^[11]:
  - Βονιφάτιος ντα Βερόνα (Bonifacio da Verona) (αναφέρεται σε λίγες περιπτώσεις και ως Βονιφάτιος νταλε Κάρτσερι - Bonifacio Dalle Carceri^[12]), γεννήθηκε πιθανώς το 1270 από τον Φραντσέσκο της Βερόνα, ενώ δεν είναι γνωστό το όνομα της μητέρας του. Παιδιά του ήταν η Μαρούλα, η Έλενα και ο Τομάσο (Tommasaccio)^[11]
    - Μαρούλλα ντα Βερόνα (Marulla) την οποία έδωσε ως σύζυγο στον Αλφόνσο Φαδρίκ (Alfonso Fadrique)^[11]
    - Έλενα ντα Βερόνα (Elena) που παντρεύτηκε κάποιον Guglielmo de Castri [dalle Carceri ?] από το Νεγκρεπόντε, περίπου το 1313^[11]
    - Τομάσο ή Τομασάκιο (Tommaso ή Tommasacio) ή Θωμάς της Βερόνα (πέθανε το 1316 χωρίς απογόνους)^[13] που θα έπρεπε να κληρονομούσε τον πατέρα του στα δικαιώματά του ως Κύριος της Καρύστου, της Λάρυμνας και του Νεγκρεπόντε, αλλά αυτά τα εδάφη τα είχε ήδη καταλάβει ο γαμπρός του Αλφόνσο Φαδρίκ^[11]^[14]^[15].

Δες επίσης

Πηγές

Μεγάλο μέρος του παρόντος είναι βασισμένο στο έργο:

Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymond-Jérôme Loenertz O. P., Edizioni di Storia e Letteratura, 1978, σελ. 180

Μια ιδιαίτερα σημαντική πηγή (η οποία σήμερα θεωρείται παρωχημένη) για την οικογένεια ντα Βερόνα, που προώθησε σημαντικά στην εποχή της τη γνώση για τη γενεαλογία αυτής, αλλά και άλλων οικογενειών, ήταν το έργο:

Hopf, Carl. Chroniques Gréco-Romanes inédites ou peu connues publiées avec notes et tables généalogiques, Paris/Berlin, 1873

Αυτό το έργο σήμερα θεωρείται παρωχημένο, δεδομένου ότι περιέχει λάθη, αναμιγνύοντας μέλη των οικογενειών ντα Βερόνα και νταλε Κάρτσερι . Το ίδιο ισχύει και για έργα που βασίζονται σε αυτό όπως το:

"Libro d'Oro della Nobility di Mediterranean" da Verona family Αρχειοθετήθηκε 2012-08-18 στο Wayback Machine.

Αναφορές

↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, R.-J. Loenertz O. P., Edizioni di Storia e Letteratura, 1978, σελ. 142-143 (υποσημειώσεις) Εκεί χαρακτηριστικά είναι γραμμένο: «Ο Ch. Hopf (Chroniques greco-romanes : inedites ou peu connues avec notes et tables genealogiques Berlin, 1873, p. 479 tableau III) έφτιαξε γενεαλογικό δένδρο για τις οικογένειες Da Verona και Dalle Carceri όπου συγκεντρώνονται λάθη ... (αναφέρονται ενδεικτικά λάθη)... Υποθέτει με ασφάλεια ότι οι Βερόνα λέγονταν και νταλε Κάρτσερι και λαμβάνει την άδεια μέσω αυτής του της υπόθεσης να θέσει ως γιους του Αλμπέρτο ντα Βερόνα (για τον οποίο έγγραφα δεν δίνουν ένδειξη τέκνων) τρία αυθεντικά μέλη της οικογένειας νταλε Κάρτσερι, τον Γκραπέλα, τον Μπουτατέλλο και τον Λεόνε.... Μπροστά σε τέτοια χιονοστιβάδα λαθών, υπάρχει κίνδυνος να χάσει κανείς το κουράγιο του»
↑ Από κάποιες πηγές αναφέρεται λανθασμένα ως γιος του Ραβάνο νταλε Κάρτσερι
↑ Récherches et matériaux pour servir à une histoire de la domination française au XIIIe., XIVe et XVe siècles dans les provinces démembrées de l'empire Grec à la suite de la quatrième croisade: Éclaircissemens historiques..., Jean Alexandre C. Buchon, σελ. 66, Desrez, 1840
↑ Récherches et materiaux pour servir à une histoire de la domination française au XIIIe., XIVe et XVe siècles dans les provinces démembrées de l'empire Grec à la suite de la quatrième croisade: Éclaircissemens historiques ... Jean Alexandre C. Buchon, Desrez, 1840, σελ. 482
↑ ^5,0 ^5,1 Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, R.-J. Loenertz O. P., σελ. 162
↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969 R.-J. Loenertz O. P., σελ. 162
↑ Hopf, Carl (1856). Dissertazione documentata sulla storia di Karystos nell'isola di Negroponte 1205-1470, versione dal Tedeso con aggiunte dell' autore fatta da G.B. de Sardagna. Βενετία: Tipografia di Pietro Naratovich. σελ. 119.
↑ Studi Veneziani, books.google.gr/books?id=rw4wAQAAMAAJ Istituto di storia della società e dello Stato veneziano, Fondazione "Giorgio Cini." Centro di cultura e civiltà. Istituto Venezia e l'Oriente, Istituti editoriali e poligrafici internazionali - 2004, σελ. 196 "Tal è, ad es., la questione relativa a Marino Sanudo, signore di una metà di Nasso e di Paro (1262-1270), a cui si attribuisce come consorte Porzia dalle Carceri, mentre in realtà il Sanudo si maritò con Porzia, figlia di Guglielmo da Verona"
↑ Récherches et matériaux pour servir à une histoire de la domination française au XIIIe., XIVe et XVe siècles dans les provinces démembrées de l'empire Grec à la suite de la quatrième croisade: Éclaircissemens historiques..., Jean Alexandre C. Buchon, σελ. 355, Desrez, 1840
↑ Histoire des Croisades, Livre XX, M. Huillard Breholles, 1867, σελ. 430
↑ ^11,0 ^11,1 ^11,2 ^11,3 ^11,4 Da Verona, Bonifacio, Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 33 (1987) di Anthony Luttrell
↑ Corner, Andrea Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 29 (1983)
↑ Studi Veneziani, Istituto di storia della società e dello Stato veneziano, Fondazione "Giorgio Cini." Centro di cultura e civiltà. Istituto Venezia e l'Oriente, Istituti editoriali e poligrafici internazionali, Giardini, 2004 - Venice, σελ. 197, «E invero, nel febbraio del 1316, era morto senza discendenza Tommaso da Verona, detto Tommasaccio, signore di Caristo e di Larmena»
↑ A History of the Crusades: Fourteenth and fifteenth centuries ; edited by Harry W. Hazard, εκδ. Kenneth Meyer Setton, Univ. of Wisconsin Press, 1969, σελ. 185
↑ Ghisi, Bartolomeo, Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 54 (2000) di Giorgio Ravegnani

[1] Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, R.-J. Loenertz O. P., Edizioni di Storia e Letteratura, 1978, σελ. 142-143 (υποσημειώσεις) Εκεί χαρακτηριστικά είναι γραμμένο: «Ο Ch. Hopf (Chroniques greco-romanes : inedites ou peu connues avec notes et tables genealogiques Berlin, 1873, p. 479 tableau III) έφτιαξε γενεαλογικό δένδρο για τις οικογένειες Da Verona και Dalle Carceri όπου συγκεντρώνονται λάθη ... (αναφέρονται ενδεικτικά λάθη)... Υποθέτει με ασφάλεια ότι οι Βερόνα λέγονταν και νταλε Κάρτσερι και λαμβάνει την άδεια μέσω αυτής του της υπόθεσης να θέσει ως γιους του Αλμπέρτο ντα Βερόνα (για τον οποίο έγγραφα δεν δίνουν ένδειξη τέκνων) τρία αυθεντικά μέλη της οικογένειας νταλε Κάρτσερι, τον Γκραπέλα, τον Μπουτατέλλο και τον Λεόνε.... Μπροστά σε τέτοια χιονοστιβάδα λαθών, υπάρχει κίνδυνος να χάσει κανείς το κουράγιο του»

[2] Από κάποιες πηγές αναφέρεται λανθασμένα ως γιος του Ραβάνο νταλε Κάρτσερι

[3] Récherches et matériaux pour servir à une histoire de la domination française au XIIIe., XIVe et XVe siècles dans les provinces démembrées de l'empire Grec à la suite de la quatrième croisade: Éclaircissemens historiques..., Jean Alexandre C. Buchon, σελ. 66, Desrez, 1840

[4] Récherches et materiaux pour servir à une histoire de la domination française au XIIIe., XIVe et XVe siècles dans les provinces démembrées de l'empire Grec à la suite de la quatrième croisade: Éclaircissemens historiques ... Jean Alexandre C. Buchon, Desrez, 1840, σελ. 482

[Raym1-5] 5,0 ^5,1 Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, R.-J. Loenertz O. P., σελ. 162

[6] Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969 R.-J. Loenertz O. P., σελ. 162

[7] Hopf, Carl (1856). Dissertazione documentata sulla storia di Karystos nell'isola di Negroponte 1205-1470, versione dal Tedeso con aggiunte dell' autore fatta da G.B. de Sardagna. Βενετία: Tipografia di Pietro Naratovich. σελ. 119.

[8] Studi Veneziani, books.google.gr/books?id=rw4wAQAAMAAJ Istituto di storia della società e dello Stato veneziano, Fondazione "Giorgio Cini." Centro di cultura e civiltà. Istituto Venezia e l'Oriente, Istituti editoriali e poligrafici internazionali - 2004, σελ. 196 "Tal è, ad es., la questione relativa a Marino Sanudo, signore di una metà di Nasso e di Paro (1262-1270), a cui si attribuisce come consorte Porzia dalle Carceri, mentre in realtà il Sanudo si maritò con Porzia, figlia di Guglielmo da Verona"

[Buchon355-9] Récherches et matériaux pour servir à une histoire de la domination française au XIIIe., XIVe et XVe siècles dans les provinces démembrées de l'empire Grec à la suite de la quatrième croisade: Éclaircissemens historiques..., Jean Alexandre C. Buchon, σελ. 355, Desrez, 1840

[10] Histoire des Croisades, Livre XX, M. Huillard Breholles, 1867, σελ. 430

[Boni-11] 11,0 ^11,1 ^11,2 ^11,3 ^11,4 Da Verona, Bonifacio, Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 33 (1987) di Anthony Luttrell

[12] Corner, Andrea Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 29 (1983)

[13] Studi Veneziani, Istituto di storia della società e dello Stato veneziano, Fondazione "Giorgio Cini." Centro di cultura e civiltà. Istituto Venezia e l'Oriente, Istituti editoriali e poligrafici internazionali, Giardini, 2004 - Venice, σελ. 197, «E invero, nel febbraio del 1316, era morto senza discendenza Tommaso da Verona, detto Tommasaccio, signore di Caristo e di Larmena»

[14] A History of the Crusades: Fourteenth and fifteenth centuries ; edited by Harry W. Hazard, εκδ. Kenneth Meyer Setton, Univ. of Wisconsin Press, 1969, σελ. 185

[15] Ghisi, Bartolomeo, Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 54 (2000) di Giorgio Ravegnani

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]