Βονιφάτιος Φαδρίκ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Βονιφάτιος Φαδρίκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1376 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αλφόνσο Φαδρίκ και Μαρούλα της Βερόνα |
| Αδέλφια | Πέδρο Φαδρίκ Ιάκωβος Φαδρίκ |
Ο Βονιφάτιος Φαδρίκ, ισπαν. Boniface Fadriq (απεβ. 1380) από τον Οίκο της Βαρκελώνης ήταν κόμης των Σαλώνων, βαρόνος της Καρύστου και κύριος τού Λοιδωρικίου, της Βιτρινίτσας & της Αίγινας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πέμπτος γιος τού Αλφόνσο Φαδρίκ γενικού αντιπροσώπου (vicar general) στο δουκάτο των Αθηνών & των Νέων Πατρών (Υπάτης) και της Μαρούλλα ντα Βερόνα, κόρης και κληρονόμου τού Βονιφατίου βαρόνου της Καρύστου & τού 1/3 της Ευβοίας.
Το 1338 απεβίωσε ο πατέρας του ο Βονιφάτιος κληρονόμησε τη βαρονία της Καρύστου και μερικές κυριότητες στη Στερεά Ελλάδα. Έμεινε στη Σικελία ως το 1359, όταν ήλθε στην Ελλάδα για να διεκδικήσει τις ιδιοκτησίες του. Το 1365 πώλησε τη βαρονία της Καρύστου με όλες τις κώμες που της ανήκαν στη Βενετία, που την εποφθαλμιούσε αντί 6.000 δουκάτων.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ιάκωβος Φαδρίκ είχε κληροδοτήσει στον Βονιφάτιο "όλα τα δικαιώματα και τις ιδιοκτησίες του" στο δουκάτο των Αθηνών, περιλαμβανομένης της κομητείας των Σαλώνων με τις κυριότητες τού Λοιδωρικίου, της Βιτρινίτσας (Βετερανίτσα), όχι όμως τού Ζητουνίου (Λαμίας) και τού Σιδηροκάστρου (στην Οίτη), που έδωσε στον γιο του Λουδοβίκο Φαδρίκ. Επίσης ο Ιάκωβος έδωσε την Αίγινα στον Βαρθολομαίο, που την παραχώρησε στον γιο του Πέτρο. Έτσι όταν το 1366 απεβίωσε ο Ιάκωβος, ο Βονιφάτιος και ο Λουδοβίκος έγιναν οι πιο ισχυροί αυθέντες των Καταλανικών κτήσεων. Αλλά δεν είχαν μεταξύ τους καλές σχέσεις, καθώς ο Λουδοβίκος έπληξε την εκχώρηση των πατρικών κτήσεων στον Βονιφάτιο και επικράτησε στη διένεξη: το 1375 ο Φρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας τον αναγνώρισε ως γενικό αντιπρόσωπό του στο δουκάτο των Αθηνών & Νέων Πατρών και στη σύγκρουση που έγινε λίγο μετά, ο Λουδοβίκος υπερίσχυσε. Ο γιος τού Βονιφατίου, ο Πέτρος εξορίστηκε στην Αραγονία, όπου φυλακίστηκε· οι κτήσεις τού Βονφατίου κατασχέθηκαν και ο ίδιος ο Βονιφάτιος απεβίωσε ως τον Σεπτέμβριο τού 1380.
Το 1381 η χήρα του Ντουλτσία και ο άλλος του γιος Ιωάννης έλαβαν τη συγχώρεση τού Πέτρου Δ΄ της Αραγονίας για τον Βονιφάτιο και τους αποδόθηκαν οι κατασχεθείσες περιοχές. Δεν είναι γνωστό αν πράγματι ανέλαβαν τις ιδιοκτησίες τους.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Ντουλτσία και είχε τέκνα:
- Πέτρος, κύριος της Αίγινας.
- Ιωάννης.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πρόγονοι του Βονιφάτιου Φαδρίκ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Miller, William (1908). The Latins in the Levant, a History of Frankish Greece (1204–1566). New York: E.P. Dutton and Company.
Setton, Kenneth M. (1975). "The Catalans in Greece, 1311–1388". In Hazard, Harry W. A History of the Crusades, Volume III: The fourteenth and fifteenth centuries. Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press. pp. 167–224. ISBN 0-299-06670-3.