Αστέρας του Μπάρναρντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: Sky map 17h 57m 48.5s, +04° 41′ 36″

Αστέρας του Μπάρναρντ
Η θέση του Αστέρα του Μπάρναρντ ( ο νότος είναι προς τα πάνω)
ΑστερισμόςΟφιούχος
Συντεταγμένες
(εποχή ):
17h 57m 48.49803s[1]
Φαινόμενο μέγεθος9,511[2]
Φασματικός τύποςM4.0V[3]
Απόσταση από τη Γη5,978 έτη φωτός

O Αστέρας του Μπάρναρντ (Barnard's Star) είναι πολύ χαμηλής μάζας ερυθρός νάνος αστέρας σε απόσταση περίπου έξι ετών φωτός από τη Γη ο οποίος εμφανίζεται στον αστερισμό Οφιούχο. Είναι ο τέταρτος κοντινότερος αστέρας στον Ήλιο, μετά από τους τρεις αστέρες του συστήματος του Άλφα Κενταύρου.[4]. Παρά την εγγύτητά του στη Γη, το φαινόμενο μέγεθος του είναι 9, δηλαδή δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ είναι περισσότερο φωτεινός στο υπέρυθρο από ό,τι στο ορατό φως. O αστέρας πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό αστρονόμο Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ, ωστόσο δεν ήταν ο πρώτος που τον παρατήρησε καθώς εμφανιζόταν στους αστρονομικούς πίνακες του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1888 και το 1890. Το 1916 μετρήθηκε από τον Μπάρναρντ η ιδία κίνηση του στα 10,3 arcseconds ανά έτος, γεγονός που τον κατατάσσει μέχρι και σήμερα τον αστέρα με τη μεγαλύτερη κίνηση σε σχέση με τον Ήλιο. [5] Ο Αστέρας του Μπάρναρντ είναι μεταξύ των πλέον μελετημένων άστρων λόγω της εγγύτητας του και της ιδανικής του θέσης για παρατήρηση κοντά στον Ουράνιο Ισημερινό.[6] Ιστορικά η έρευνα του αστέρα έχει εστιαστεί στη μέτρηση των χαρακτηριστικών του και της αστρομετρίας του και για να διερευνηθεί η πιθανότητα να έχει εξωπλανήτες.

Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αστέρας του Μπάρναρντ είναι ένας ερυθρός νάνος τύπου M4, πολύ αμυδρός για να παρατηρηθεί χωρίς τηλεσκόπιο. Το φαινόμενο μέγεθός του είναι 9,5. Η ηλικία του πιθανολογείται από 7 έως 12 δισεκατομμύρια χρόνια ως εκ τούτου είναι πολύ γηραιότερος του Ήλιου και πρέπει να είναι από τα παλιότερα αστέρια του Γαλαξία.[7] O Αστέρας του Μπάρναρντ έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος της περιστροφικής του ενέργειας καθώς οι περιοδικές μικρές αλλαγές της φωτεινότητας του δείχνουν ότι περιστρέφεται μία φορά ανά 130 ημέρες [8](ο Ήλιος περιστρέφεται κάθε 25 ημέρες).

Σχέδιο Δαίδαλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Σχέδιο Δαίδαλος

Ο Αστέρας του Μπάρναρντ μελετήθηκε ως μέρος του σχεδίου Δαίδαλος. Μεταξύ του 1973 και του 1978 η μελέτη αυτή πρότεινε το μη επανδρωμένο διαστρικό ταξίδι στον αστέρα με τεχνολογία του κοντινού μέλλοντος που τοποθετούνταν στις αρχές του 21ου αιώνα[9] Ο Αστέρας του Μπάρναρντ επιλέχθηκε με βάση την υψηλή πιθανότητα να διαθέτει εξωπλανήτες.[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Van Leeuwen, F. (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction». Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653. doi:10.1051/0004-6361:20078357. Bibcode2007A&A...474..653V. 
  2. Koen, C.; Kilkenny, D.; Van Wyk, F.; Marang, F. (2010). «UBV(RI)C JHK observations of Hipparcos-selected nearby stars». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 403 (4): 1949. doi:10.1111/j.1365-2966.2009.16182.x. Bibcode2010MNRAS.403.1949K. 
  3. Gizis, John E. (1997). «M-Subdwarfs: Spectroscopic Classification and the Metallicity Scale». Astronomical Journal 113: 806. doi:10.1086/118302. Bibcode1997AJ....113..806G. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_1997-02_113_1694/page/806. 
  4. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2017. 
  5. Barnard, E. E. (1916). «A small star with large proper motion». Astronomical Journal 29 (695): 181. doi:10.1086/104156. Bibcode1916AJ.....29..181B. 
  6. Dawson, P. C.; De Robertis, M. M. (2004). «Barnard's Star and the M Dwarf Temperature Scale». The Astronomical Journal 127 (5): 2909. doi:10.1086/383289. Bibcode2004AJ....127.2909D. http://iopscience.iop.org/1538-3881/127/5/2909/203416.text.html. 
  7. Riedel, A. R.; Guinan, E. F.; DeWarf, L. E.; Engle, S. G.; McCook, G. P. (May 2005). «Barnard's Star as a Proxy for Old Disk dM Stars: Magnetic Activity, Light Variations, XUV Irradiances, and Planetary Habitable Zones». Bulletin of the American Astronomical Society 37: 442. Bibcode2005AAS...206.0904R. 
  8. Benedict, G. Fritz; McArthur, Barbara; Nelan, E.; Story, D.; Whipple, A. L.; Shelus, P. J.; Jefferys, W. H.; Hemenway, P. D. και άλλοι. (1998). «Photometry of Proxima Centauri and Barnard's star using Hubble Space Telescope fine guidance senso 3». The Astronomical Journal 116 (1): 429. doi:10.1086/300420. Bibcode1998AJ....116..429B. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_1998-07_116_1/page/429. 
  9. Bond, A.; Martin, A.R. (1976). «Project Daedalus — The mission profile». Journal of the British Interplanetary Society 29 (2): 101. Bibcode1976JBIS...29..101B. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-10-20. https://web.archive.org/web/20071020144727/http://md1.csa.com/partners/viewrecord.php?requester=gs&collection=TRD&recid=A7618970AH&q=project+daedalus&uid=788304424&setcookie=yes. Ανακτήθηκε στις August 15, 2006. 
  10. Darling, David (Ιουλίου 2005). «Daedalus, Project». The Encyclopedia of Astrobiology, Astronomy, and Spaceflight. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2006. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Barnard's Star (έκδοση 769961293) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).