Ας Σαρκάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ας Σαρκάρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1992[1]
Λονδίνο[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
ΘρησκείαΙσλάμ[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςThe Latymer School
Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου
Enfield County School for Girls
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
δημοσιογράφος
καθηγήτρια πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Άνγκλια Ράσκιν
Sandberg Instituut
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Άσνα Σαρκάρ (γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1992)[4][5] είναι Αγγλίδα-Μπαγκλαντεσιανή δημοσιογράφος και αριστερή πολιτική ακτιβίστρια. Είναι ανώτερη συντάκτης της Novara Media[6] και διδάσκει στο ινστιτούτο Σάντμπαργκ στο Άμστερνταμ. Το 2017, δίδαξε παγκόσμια πολιτική στο Πανεπιστήμιο Άνγκλια Ράσκιν ως αναπληρώτρια λέκτορας. Η Σαρκάρ είναι συνεισφέρων στην The Guardian και στην The Independent.[7]

Η Σαρκάρ είπε ότι είναι μια ελευθεριακή κομμουνίστρια, που περιγράφει την άποψή της για τον κομμουνισμό ως «την επιθυμία να καταστραφούν οι καταναγκαστικές δομές του κράτους, ενώ ταυτόχρονα διασκεδάζεις. Δεν έχει να κάνει με το να φτάσουν όλοι στο ίδιο επίπεδο απογοήτευσης, αλλά με το να προσφέρουν αισθητικές απολαύσεις και πολυτέλειες σε όλους.»[8]

Νεανικά χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σαρκάρ μεγάλωσε στο Πάλμερς Γκριν, στο Βόρειο Λονδίνο και ανατράφηκε από τη μητέρα της. Η θεία της Σαρκάρ, η Πριτιλάτα Βαντεντάρ, ήταν μία εθνικίστρια της Βεγγάλης που συμμετείχε σε ένοπλο αγώνα ενάντια στη βρετανική αυτοκρατορία στη Βεγγάλη της δεκαετίας του 1930.[9] Η γιαγιά της είναι νοσηλεύτρια.[4] Η μητέρα της είναι κοινωνική λειτουργός που ήταν αντιρατσίστρια και συνδικαλιστική ακτιβίστρια στις δεκαετίες του 1970 και του 1980,[10] βοηθώντας να οργανώσει πορείες μετά τη δολοφονία του Αλτάμπ Αλί. Η Σαρκάρ λέει ότι, ως παιδί, η μητέρα της συνάντησε για λίγο τον Μάο Τσετούνγκ ενώ βρισκόταν στο Πεκίνο.[8]

Πήγε στο κομητειακό σχολείο του Ένφιλντ, ένα ενιαίο σχολείο θηλέων πριν από τη μετάβαση της στο σχολείο Λάτυμερ, ένα επιλεκτικό σχολείο μέσης εκπαίδευσης για έκτη τάξη εκπαίδευσης.[4] Απέκτησε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά στην αγγλική λογοτεχνία από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου.[8]

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σαρκάρ είναι ανώτερη συντάκτης της Novara Media και διδάσκει στο ινστιτούτο Σάντμπεργκ στο Άμστερνταμ.[11] Το 2017, δίδαξε παγκόσμια πολιτική στο Πανεπιστήμιο Άνγκλια Ράσκιν ως αναπληρώτρια λέκτορας.[4]

Είναι συνεισφέρων στην The Guardian[6] και στην The Independent.[4]

Πολιτικές απόψεις, αντιπαραθέσεις και ανταπόκριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σαρκάρ στο The World Transformed το 2017

Στα γραπτά και τα σχόλιά της, η Σαρκάρ εξέφρασε αντιιμπεριαλιστικές,[9] φεμινιστικές,[12] αντι-φασιστικές,[10] και ελευθεριακές κομμουνιστικές[8] απόψεις. Έχει συμμετάσχει σε αντιρατσιστικές, αντιφασιστικές και αντιτραμπικές διαμαρτυρίες[13] και το 2018 έλαβε μέρος σε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την κράτηση αιτούντων άσυλο στο Κέντρο Απομάκρυνσης Μεταναστών του Γιαρλς Γουντ.[14] Υποστήριξε τις ενέργειες του Στάνστεντ 15 κατά των πτήσεων απέλασης.[15] Μετά από ένα βίντεο της στο οποίο είπε στον Πιρς Μόργκαν στο Good Morning Britain ότι ήταν «κυριολεκτικά κομμουνίστρια!» έγινε πολύ δημοφιλής, η Σαρκάρ διευκρίνισε τις απόψεις της ως ελευθεριακή κομμουνίστρια, «μακροπρόθεσμη» που υποστηρίζει τις πολιτικές του πρώην ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν.[16] [17]

Η γραφή και η μετάδοση της Σαρκάρ κάνουν φιλελεύθερη χρήση του χιούμορ και της αργκό του Λονδίνου, και έχει γράψει ότι η πολιτική «πρέπει να είναι χαρούμενη και πληθωρική».[8]

Αν και έγινε μέλος του Εργατικού Κόμματος μόνο κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των εκλογών του Ηνωμένου Βασιλείου στα τέλη του 2019,[18] η Σαρκάρ (και η Novara Media γενικότερα) έχει συνδεθεί στενά με τα σχόλια των μέσων ενημέρωσης με το δημοκρατικό σοσιαλιστικό σχέδιο του Κόρμπιν:[19] Η Times την περιέγραψαν ως «την πιο δυνατή Κορμπινίστρια της Βρετανίας».[4]

Τον Νοέμβριο του 2017, η Σαρκάρ μίλησε σε ένα φεστιβάλ του World Transformed. Ένας από τους συναδέλφους ομιλητές της, ο Πάολο Τζερμπαούντο, είπε ότι «το μίσος στην κοινωνία εκτοξεύτηκε προς τους λάθος ανθρώπους» και ότι ήθελε «να κάνει ξανά την αριστερά να μισήσει», υποδεικνύοντας τον Φίλιπ Μέι, τον σύζυγο της τότε πρωθυπουργού, ως έναν έγκυρο στόχο, καθώς «εργάζεται για ένα αντισταθμιστικό ταμείο ύψους 1 τρισεκατομμυρίου λιρών που επωφελείται από τη φοροαποφυγή». Σε απάντηση, η Σαρκάρ είπε «Είμαι στην Ομάδα Μίσους».[20]

Τον Ιανουάριο του 2018, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με τον συντηρητικό βουλευτή Άντριου Ρόζιντελ, η Σαρκάρ αστεία είπε ότι «το «God Save the Queen» δεν είναι από τους πιο ελκυστικούς εθνικούς ύμνους. Θα προτιμούσα περισσότερο το «Wearing My Rolex»... ένα grime τραγούδι που τα σπάει». Σύμφωνα με το Vice News, αυτό έκανε τον Πιρς Μόργκαν «έξω φρενών».[21]

Τον Σεπτέμβριο του 2018, η Σαρκάρ υπερασπίστηκε την αντισιωνίστρια ακτιβίστρια Έβα Γιασιέβιτς σε σχέση με την προγραμματισμένη ομιλία της σε μια διάσκεψη Momentum που διεξήχθη παράλληλα με το επίσημο συνέδριο των Εργατικών. Η Γιασιέβιτς κάποτε είχε ζωγραφίσει το «Ελεύθερη Γάζα και Παλαιστίνη» σε έναν τοίχο του Γκέτο της Βαρσοβίας.[22]

Σε μια συνέντευξη του 2018 στην Teen Vogue, η Σαρκάρ περιέγραψε τον εαυτό της ως «σκληρή επικρίτρια» του βιομηχανικού συμπλέγματος φυλακών, του στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος, της διευρυμένης χρήσης του πολέμου με drone και της επέκτασης της απέλασης υπό τον Μπαράκ Ομπάμα και τον Ντόναλντ Τραμπ. Είπε ότι η απώλεια θέσεων εργασίας λόγω της αυτοματοποίησης θα μπορούσε να αναδείξει τον φασισμό ως τρόπο ελέγχου του «πλεονάζοντος αναλώσιμου πληθυσμού». Εναλλακτικά, ο επιπλέον χρόνος που δημιουργείται από την αυτοματοποίηση θα μπορούσε να απελευθερώσει τους ανθρώπους να «φανταστείτε διαφορετικούς τρόπους ζωής» και να «κυνηγήσετε τα πάθη σας».[23]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σαρκάρ ζει στο Βόρειο Λονδίνο[24] και είναι υποστηρίκτρια της Τότεναμ Χότσπερ. Είναι επίσης μουσουλμάνα.[8][25]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 257489193. Ανακτήθηκε στις 19  Οκτωβρίου 2021.
  2. ↑ www.penpushermagazine.co.uk/magazine/contributors/detail/10974/index.html.
  3. ↑ www.dazeddigital.com/politics/article/40580/1/political-campaigners-lily-madigan-ash-sarkar-owen-jones-interview.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Fisher, Lucy (2018-06-04). «Meet Ash Sarkar, Britain's loudest Corbynista». The Times. https://www.thetimes.co.uk/article/meet-ash-sarkar-britains-loudest-corbynista-lcx6hwp9t. Ανακτήθηκε στις 2018-08-26. (απαιτείται συνδρομή)
  5. ↑ «28 today». 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Ash Sarkar». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-12. https://web.archive.org/web/20180712221102/https://www.theguardian.com/profile/ash-sarkar. Ανακτήθηκε στις 2018-08-26. 
  7. ↑ «Ash Sarkar». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-17. https://web.archive.org/web/20180717012446/https://www.independent.co.uk/author/ash-sarkar. Ανακτήθηκε στις 2018-08-26. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Hogan, Michael (2018-07-22). «'That's when I lost my temper': Ash Sarkar on her clash with Piers Morgan». The Guardian. https://www.theguardian.com/politics/2018/jul/22/thats-when-i-lost-my-temper-ash-sarkar-on-her-clash-with-piers-morgan. Ανακτήθηκε στις 2020-11-25. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Sarkar, Ash (2018-02-05). «My great-great-aunt was a terrorist: women's politics went beyond the vote». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-15. https://web.archive.org/web/20180715194603/https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/feb/05/relatives-terrorist-past-women-politic-british-bengal. Ανακτήθηκε στις 2018-08-28. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Sarkar, Ash (2018-08-21). «This isn't just a culture war – we need a radical anti-fascist movement right now». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-22. https://web.archive.org/web/20180822190204/https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/aug/21/anti-fascist-movement-far-right. Ανακτήθηκε στις 2018-08-26. 
  11. ↑ «Shadow Channel». sandberg.nl. Sandberg Institute. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  12. ↑ Sarkar, Ash (2018-03-08). «Let's put the politics back into International Women's Day». The Guardian. https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/mar/08/period-poverty-housing-austerity-gender-pay-gap-international-womens-day. Ανακτήθηκε στις 2019-02-08. 
  13. ↑ «Piers Morgan clashes with anti-Trump protester who calls him an 'idiot'». The Irish News. 2018-07-12. http://www.irishnews.com/magazine/entertainment/2018/07/12/news/piers-morgan-clashes-with-anti-trump-protester-who-calls-him-an-idiot--1381139/. Ανακτήθηκε στις 2019-02-08. 
  14. ↑ Sarkar, Ash (2018-02-28). «By demeaning refugees, Tories have caused the Yarl's Wood hunger strike». The Guardian. https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/feb/28/refugees-tories-yarls-wood-hunger-strike. Ανακτήθηκε στις 2019-02-08. 
  15. ↑ «Ash Sarkar Meets the Stansted 15». Novara Media. 7 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2019. 
  16. ↑ McTernan, John (2019-05-16). «What does the rise of Corbynism mean for the future of Britain?». Financial Times. https://www.ft.com/content/59ca75e0-7598-11e9-b0ec-7dff87b9a4a2. Ανακτήθηκε στις 2021-01-08. 
  17. ↑ Steerpike (2018-07-17). «'I'm literally a communist' T-shirt – literally free market economics». The Spectator. https://www.spectator.co.uk/article/-i-m-literally-a-communist-t-shirt-literally-free-market-economics. Ανακτήθηκε στις 2020-01-12. 
  18. ↑ «Thangam Debbonaire MP, Stanley Johnson, Johnny Mercer MP, Ash Sarkar». Any Questions?. 2020-01-10, Το γεγονός συμβαίνει στο 31:04. BBC Radio 4. https://www.bbc.co.uk/sounds/play/m000d22y#playt=00h31m04s. Ανακτήθηκε στις 2021-01-08. 
  19. ↑ Chakelian, Anoosh (2017-09-25). «"Luxury communism now!" The rise of the pro-Corbyn media». New Statesman. https://www.newstatesman.com/politics/media/2017/09/luxury-communism-now-rise-pro-corbyn-media. Ανακτήθηκε στις 2019-02-08. 
  20. ↑ Shipman, Tim (2017-11-26). «Left aimed hate at Philip May». The Sunday Times. https://www.thetimes.co.uk/article/left-aimed-hate-at-pm-s-husband-xnpphb6ld. Ανακτήθηκε στις 2020-01-12. 
  21. ↑ «The UK National Anthem Probably Should Be a "Grime Banger"». Vice. 2018-01-18. https://www.vice.com/en_uk/article/wjpkvm/national-anthem-wearing-rolex-wiley-good-morning-britain. Ανακτήθηκε στις 2020-01-12. 
  22. ↑ Rifkind, Hugo (2018-09-11). «The shameful silence of Labour's top team». The Times. https://www.thetimes.co.uk/article/the-shameful-silence-of-labours-top-team-h9rsjqzrx. Ανακτήθηκε στις 2020-01-12. 
  23. ↑ «Meet the Communist Who Destroyed Piers Morgan on TV». 
  24. ↑ Cafolla, Anna; Alemoru, Kemi (2018-07-04). «Meet the voices resetting the political agenda in the UK». Dazed. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-04. https://web.archive.org/web/20180704084404/http://www.dazeddigital.com/politics/article/40580/1/political-campaigners-lily-madigan-ash-sarkar-owen-jones-interview. 
  25. ↑ Sarkar, Ash (2016-05-27). «Take it from me as a young British Muslim: Islamophobia is alive and kicking». Huck. https://www.huckmag.com/perspectives/take-young-british-muslim-islamophobia-alive-kicking/. Ανακτήθηκε στις 2020-11-18. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ας_Σαρκάρ&oldid=9176354"