Αριανίτο Αριανίτι
| Αριανίτο Αριανίτι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 16 Νοεμβρίου 1551 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κωνσταντίνος Κομνηνός Αριανίτης |
| Οικογένεια | Οικογένεια Αριανίτη |
Ο Αριανίτο Κομνηνός Αριανίτης, ιταλ..: Arianitto Cominato Arianiti (απεβ. στις 16 Νοεμβρίου 1551) ήταν Ιταλός ευγενής του 16ου αι. αλβανικής καταγωγής, μοναχογιός του διπλωμάτη και διεκδικητή Κωνσταντίνου Κομνηνού Αριανίτη. Μετά το τέλος τού πατέρα του το 1530, ο Aριανίτοo συνέχισε τις αξιώσεις του Κωνσταντίνου, ονομάζοντας τον εαυτό του «πρίγκιπα της Μακεδονίας», αλλά εγκατέλειψε τους άλλους τίτλους, που χρησιμοποιούσε ο πατέρας του. Υπηρέτησε ως διοικητής στον παπικό στρατό στη Ρώμη μέχρι το τέλος του στη μάχη το 1551. Έτσι εξέλιπε η εξ αρρενογονίας γραμμή της οικογένειας Aριανίτι στην Ιταλία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Aριανίτο Κομινάτο Αριανίτι ήταν ο μόνος γιος του Κωνσταντίνου Αριανίτι. [1] Ο Κωνσταντίνος ήταν Αλβανός ευγενής, που έζησε εξόριστος στην Ιταλία λόγω της κατάκτησης της πατρίδας του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ακολουθώντας τα βήματα τού πατέρα του Γεωργίου, ο οποίος είχε πολεμήσει τους Οθωμανούς κατά την εισβολή τους στην Αλβανία, ο Κωνσταντίνος είχε προσπαθήσει να καθιερωθεί ως ηγετική προσωπικότητα μεταξύ των Βαλκανίων προσφύγων στην Ιταλία. Ο Κωνσταντίνος συμμετείχε επίσης σε σχέδια για να οργανώσει αποστολές, με σκοπό να πολεμήσει τους Οθωμανούς, τα οποία τελικά δεν επέτυχαν. Στη δεκαετία του 1490, ως μέρος των σχεδίων αυτών, ο πατέρας τού Αριανίτo έλαβε τους τίτλους «πρίγκιπας της Μακεδονίας» και «δούκας της Αχαΐας», προβάλλοντας συγκεκριμένες αξιώσεις για κυριαρχία σε εδάφη στην Ελλάδα. [2] Η μητέρα του Aριανίτο ήταν η Φραντσέσκα Παλαιολογίνα, η (πιθανώς νόθη) κόρη του Boνιφατίου Γ΄ μαρκησίου τού Μομφερράτου (βασ. 1483–1494). Η άρχουσα οικογένεια του Μομφερράτου, ο Οίκος των Παλαιολόγων-Μομφερράτου, ήταν μακρινοί συγγενείς των τελευταίων Αυτοκρατόρων των Ρωμαίων, προερχόμενοι από τον Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο (βασ. 1282–1328). [3]
Μετά το τέλος τού Κωνσταντίνου στις 8 Μαΐου 1530, ο Aριανίτo κληρονόμησε τους τίτλους και τις αξιώσεις τού πατέρα του. Μολονότι ο Κωνσταντίνος είχε διεκδικήσει τρεις τίτλους, τού πρίγκιπα της Μακεδονίας, τού δούκα της Αχαΐας και τού δεσπότη του Μορέα [4], ο μόνος τίτλος από τους τρεις που βεβαιώθηκε ότι είχε αναληφθθεί από τον Αριανίττο ήταν τού «πρίγκιπα της Μακεδονίας». [5] [2] Ο Aριανίτο έζησε με τη μητέρα του για ένα διάστημα στο ορεινό χωριό Moντεφιόρε Κόντσα, όπου ο Κωνσταντίνος είχε περάσει τα τελευταία του χρόνια, αν και οι δύο αργότερα μετακόμισαν στη Ρώμη. Στη Ρώμη, ο Aριανίτo εντάχθηκε στον παπικό στρατό, ανεβαίνοντας τους βαθμούς μέχρι που τελικά έγινε λοχαγός μίας ομάδας στρατιωτών. Κάποια στιγμή νυμφεύτηκε, αν και το όνομα της συζύγου του δεν έχει διασωθεί στις πηγές. Ο Aριανίτo σκοτώθηκε σε μάχη στις 16 Νοεμβρίου 1551 στην Toρκιάρα κατά τη διάρκεια μίας σύγκρουσης μεταξύ του πάπα Ιουλίου Γ΄ (βασ. 1550–1555) και Οττάβιο Φαρνέζε, δούκα της Πάρμα (βασ. 1547–1586). Με το τέλος τού Αριανίτo, η ανδρική γραμμή της οικογένειας Aριανίτι στην Ιταλία εξέλιπε. [1] Ο Aριανίτo είχε μόνο ένα παιδί, μία κόρη που παντρεύτηκε έναν της οικογένειας Tριβούλτσιο. [6] Παρόλο που υπήρχαν περισσότεροι νόμιμοι κληρονόμοι, όπως η οικογένεια Tόκκo, απόγονοι της Ανδρονίκης, μεγαλύτερης αδελφής τού Aριανίτo, [1] ο τίτλος τού «πρίγκιπα της Μακεδονίας» ήταν, μετά το τέλος του Aριανίτo, που διεκδίκησαν οι εξάδελφοί του της οικογένειας Άντζελο Φλάβιο Κομνένο, υποτιθέμενοι απόγονοι τού Οίκου των Αγγέλων, Αυτοκρατόρων των Ρωμαίων. [7]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε μία αγνώστου ονόματος γυναίκα και είχε τέκνο:
- μία κόρη, παντρεύτηκε έναν της οικογένειας Τριβούλτσιο.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Babinger 1962.
- ↑ 2,0 2,1 Harris 2013, σελ. 653.
- ↑ Harris 2013, σελ. 654.
- ↑ Harris 2013, σελ. 643.
- ↑ Malcolm 2015.
- ↑ Sainty 2018, σελ. 57.
- ↑ Sainty 2018, σελ. 59.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Ιταλικά) «ARIANITI, Costantino». Dizionario Biografico degli Italiani. Ρώμη: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. 1960–2020. ISBN 978-8-81200032-6. https://www.treccani.it/enciclopedia/costantino-arianiti_(Dizionario-Biografico)/.
- Harris, Jonathan (2013). «Despots, Emperors, and Balkan Identity in Exile» (στα αγγλικά). The Sixteenth Century Journal 44 (3): 643–661.
- Malcolm, Noel (2015). Agents of Empire: Knights, Corsairs, Jesuits and Spies in the Sixteenth-Century Mediterranean World. Penguin UK. ISBN 978-0190056728.
- Sainty, Guy Stair (2018). The Constantinian Order of Saint George: and the Angeli, Farnese and Bourbon families which governed it. Boletín Oficial del Estado. ISBN 978-8434025066.