Μετάβαση στο περιεχόμενο

Απέρλες (Λυκία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 36°9′31″N 29°47′1″E / 36.15861°N 29.78361°E / 36.15861; 29.78361

Απέρλες
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Απέρλες
36°9′31″N 29°47′1″E
ΧώραΤουρκία
Διοικητική υπαγωγήΑττάλεια
Ρωμαϊκή γέφυρα κοντά στις Άπερλες
Ωδείο των Απερλών, Charles Texier, 1882

Οι Απέρλες (Καθ.: Απέρλαι) ήταν αρχαία πόλη στη νότια ακτή της αρχαίας Λυκίας κατοικημένη για 1.300 περίπου χρόνια

Η μορφολογία του εδάφους στην περιοχή έκανε τη γεωργία δύσκολη, αλλά όπως και άλλες πόλεις κατά μήκος της ακτής, ευδοκίμησε με την παραγωγή πορφύρας.

Τοποθεσία και όνομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η θέση της πόλης καθορίζεται από το Stadiasmus στα 60 στάδια δυτικά της Σίμηνας και 64 στάδια δυτικά της Ανδριάκης. Ο Leake (Μικρά Ασία, σελ. 188) υπέθεσε ότι η Σίμηνα ήταν η Simena του Πλίνιου (στ. 27). Οι Απέρλες, εμφανίζονται στο κείμενο του Κλαύδιου Πτολεμαίου ως Aperrae, και στου Πλίνιου ως Apyrae.

Οι Απέρλες βρίσκονταν κοντά σε έναν κόλπο, που όμως προσέφερε ελάχιστη προστασία για τα πλοία. Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά και τις ακτές, όπου δεν υπήρχαν αξιόπιστες πηγές γλυκού νερού και πολλές δεξαμενές γύρω από την πόλη δείχνουν εξάρτηση από το νερό της βροχής.

Ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της τοποθεσίας ήταν η τεράστια ποσότητα κελυφών σαλιγκαριών Murex. Σε δύο σημεία της πόλης πετάχτηκαν καλύπτοντας συνολικά μία έκταση 1.600 m 2 (σε άγνωστο βάθος έως ότου η τουρκική κυβέρνηση επιτρέψει στους αρχαιολόγους να σκάψουν). Χρησιμοποιήθηκαν στο κονίαμα και το μπετόν των κτηρίων της πόλης και βρέθηκαν σε μεγάλες ποσότητες πεταμένα στη θάλασσα.

Οι Απέρλες ιδρύθηκαν κάποια στιγμή μεταξύ του τέλους του 4ου και των αρχών του 3ου αιώνα π.Χ. και κατοικήθηκαν μέχρι τα τέλη του 7ου αιώνα μ.Χ. Οι Απέρλαι ήταν μέρος του Κοινού των Λυκίων, που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και τη Σίμηνα, την Ίσινδα και την Απολλωνία. [1]

Με την έναρξη των μουσουλμανικών κατακτήσεων, οι Απέρλες εγκαταλείφθηκαν λόγω της απειλής των πειρατικών επιδρομών και των Αράβων κουρσάρων. Αν και στοιχεία ορισμένων μεταγενέστερων επισκευών σε μια εκκλησία υποδηλώνουν ότι υπήρχε πιθανώς ένας μικρός οικισμός καταπατητών ή εναπομεινάντων κατοίκων μετά την εγκατάλειψη της πόλης, οι Άπερλες δεν ξαναχτίστηκε ποτέ και δεν εγκαταστάθηκαν νέοι κάτοικοι στην πόλη.

Η οικονομία της πόλης βασίστηκε γύρω από την παραγωγή της βαφής πορφύρας, ενός βαθύ και δαπανηρού μωβ χρώματος,που προέρχεται από τον υποβρογχικό αδένα του Murex trunculus (ο οποίος έχει αναταξινομηθεί ως Hexaplex trunculus), που λέγεται ότι κόστιζε 20 φορές το βάρος του σε χρυσό. Πειράματα που έγιναν το 1909 κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα χρειάζονταν 12.000 σαλιγκάρια, για να παραχθεί 1,4 γραμμάρια ή 0,05 oz. Τρεις δεξαμενές με κεραμική επένδυση, που βρέθηκαν στη βυθισμένη περιοχή προτείνεται να κρατούσαν δεξαμενές για τα ζωντανά σαλιγκάρια μέχρι να επεξεργαστούν αρκετά. Τα στοιχεία της παρουσίας άλλων μαλακίων σε αυτούς τους σωρούς δείχνουν ότι τα Murex συλλέχθηκαν με χρήση διχτυών και όχι με το χέρι.

Αν και υπήρχε ένα υποτυπώδες λιμάνι με λιμενοβραχίονα αλλά όχι κυματοθραύστη, είναι φανερό από τη χλιδή, που παρουσίαζε η πόλη ότι υπήρχαν περισσότεροι από αρκετοί πόροι, για να φτιάξουν έναν αν ήθελαν. Η πόλη διέθετε τέσσερις εκκλησίες, πολλές επιτύμβιες στήλες και καλές οχυρώσεις που υποδηλώνουν την ευημερία εκείνης της εποχής.

Εκκλησιαστική ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεδομένου ότι βρισκόταν στη ρωμαϊκή επαρχία της Λυκίας, η επισκοπή των Απερλών ήταν ανήκε στην μητροπολιτική έδρα των Μύρων, της πρωτεύουσας της επαρχίας, και ήταν από τις σημαντικότερες από τις έδρες βοηθού επισκόπου. Αναφέρεται στην πέμπτη θέση στο Notitiae Episcopatuum του Ψευδο-Επιφάνιου, που το συνέθεσε υπό τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ηράκλειο το 640 περίπου. [2] Κανένα όνομα κανενός από τους επισκόπους της πόλης δεν εντοπίστηκε από τον Le Quien στο Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus .

  1. The Princeton Encyclopedia of Classical Sites, APERLAI
  2. Heinrich Gelzer, Ungedruckte und ungenügend veröffentlichte Texte der Notitiae episcopatuum, in: Abhandlungen der philosophisch-historische classe der bayerische Akademie der Wissenschaften, 1901, p. 539, nº 258.
  •  Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα
    (Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Aperlae». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. 
  • Carter, R.S.. "The Submerged Seaport of Aperlae." International Journal of Nautical Archeology 7(1978): 177-85. Print.
  • Hohlfelder, Robert L.; Vann, Robert L. "Cabotage at Aperlae in Ancient Lycia." International Journal of Nautical Archeology 29(2000): 126-135. Print.
  • Hohlfelder, Robert L.; Vann, Robert L. "Uncovering the Maritime Secrets of Aperlae, a Coastal Settlement of Ancient Lycia." Near Eastern Archeology 61(1998): 26-37. Print.