Αντώνης Αμπατιέλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντώνης Αμπατιέλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1919
Κεφαλονιά
Θάνατος7  Αυγούστου 1995
Πειραιάς
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συνδικαλιστής
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Α΄ Πειραιώς)

Ο Αντώνης Αμπατιέλος (1914 ή 1919 - 7 Αυγούστου 1995) ήταν Έλληνας ναυτεργάτης συνδικαλιστής, στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αντώνης Αμπατιέλος φέρεται να γεννήθηκε στη Κεφαλονιά το 1919, ενώ κατ΄ άλλους στο Σουλινά της Ρουμανίας το 1914. Από νωρίς ακολούθησε τις ιδέες του φιλελευθερισμού ή λιμπεραλισμού όπως λεγόταν στην εποχή του, ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα του πατέρα του (1933) χάριν του οποίου βρέθηκε στις ΗΠΑ, αναζητώντας καλύτερη ζωή. Εκεί φέρεται ν΄ ασχολήθηκε έντονα με τον ναυτεργατικό συνδικαλισμό. Το 1936 βρίσκεται στην Αγγλία, νέος ακόμα και λίγο πριν το 1940 να έχει αναδειχτεί γραμματέας στην Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων (ΟΕΝΟ), όπου μέσω αυτής υπεράσπιζε το ναυτεργατικό κίνημα σε πλοία κάθε σημαίας.[1]

Η δράση του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ευρισκόμενος στην Αγγλία υπήρξε ο κύριος εκπρόσωπος των Ελλήνων ναυτεργατών και των διεκδικήσεών τους απέναντι στους Έλληνες εφοπλιστές που έκαναν μεταφορές πολεμικού υλικού στην υπηρεσία της Αγγλικής κυβέρνησης. Η στάση του ελληνικού ναυτεργατικού κινήματος ήταν απεργιακές διεκδικήσεις για να ικανοποιηθούν αιτήματά τους (π.χ αύξηση αποδοχών, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των πληρωμάτων στα πλοία, αποζημιώσεις στις οικογένειες όσων χάνονταν από βυθίσεις πλοίων κλπ), αλλά ποτέ να μην δένονται επί μακρόν τα πλοία στα λιμάνια, ώστε οι μεταφορές να διεξάγονται σε κανονικούς ρυθμούς και να μην είναι τροχοπέδη στον συμμαχικό αγώνα κατά του άξονα. Το σύνθημα ήταν «ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ».[2]

Ο Αμπατιέλος κέρδισε την εκτίμηση όλων των ελλήνων ναυτεργατών του Λονδίνου και ήταν ο κύριος διαπραγματευτής των ναυτεργατών μεταξύ εκπροσώπων των ελλήνων εφοπλιστών και της βρετανικής κυβέρνησης. Στις αρχές του 1942 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Μετά την απελευθέρωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την απελευθέρωση το 1947 επέστρεψε στην Ελλάδα πλην όμως συνελήφθη για τη δράση της ΟΕΝΟ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στο πλαίσιο του μεταβαρκιζιανού κράτους καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως η αναγνώριση της δράσης του στο παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα και η διεθνής κατακραυγή για τη θανατική ποινή είχαν αποτέλεσμα την αναστολή της εκτέλεσης. Επιπλέον συμπεριελήφθη στο ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ, μαζί με τον συγκρατούμενο του Μανώλη Γλέζο και άλλα στελέχη της Αντίστασης (Σαράφης, Γαβριηλίδης) στις εκλογές του 1950. Τελικά απελευθερώθηκε μετά από 16 χρόνια ταλαιπωριών, φυλακίσεων και εκτοπισμών, το 1963 με κλονισμένη υγεία.

Στις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 18 Οκτωβρίου του 1981 εκλέχθηκε βουλευτής του ΚΚΕ στην Α΄ Περιφέρεια του Πειραιά. Πέθανε στις 7 Αυγούστου του 1995 και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο της Ανάστασης του Πειραιά. Για την αναγνώριση της συνδικαλιστικής και πατριωτικής δράσης ένας μικρός δρόμος στο λιμάνι του Πειραιά κοντά στον Άγιο Νικόλαο μετονομάστηκε σε οδό "Αντώνη Αμπατιέλου".

Σύζυγός του ήταν η λαίδη Μπέτυ Αμπατιέλου (1917-2011) πρώην Μπέτυ Μπάρτλετ (Betty Bartlett), η οποία διατήρησε το επίθετο του συζύγου της.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τομ.8ος, σελ.17.
  • Ευστ. Γεωργόπουλος "Εμφύλιος Πόλεμος - το πρώτο αίμα 1942-1944", περιοδικό "Στρατιωτική Ιστορία" Εκδ, Περισκόπιο Αθήνα 2010, σελ.48-49.
  • "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Β΄ (συμπλήρωμα)
  • Β. Ραφαηλίδης "Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974" Εκδ. Εικοστού Πρώτου Αθήνα 1993, σελ.308.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ν. Πηγαδάς "Μια ζωή στον Αγώνα" εκδ. Σύγχρονη Εποχή - Αθήνα 1997.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]