Αντέλμος του Κλουνύ
| Αντέλμος του Κλουνύ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θρησκεία | Καθολικισμός[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Λατίνος καθολικός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος - Βαρώνος της Πάτρας (από 1207) |
Ο Αντέλμος, Γαλλ. Anthelme, ήταν Γάλλος μοναχός[2] και χειροτονήθηκε ως ο πρώτος Ρωμαιοκαθολικός (Λατίνος) Αρχιεπίσκοπος Πάτρας και πρώτος Βαρώνος της Αρχιεπισκοπικής Λατινικής Βαρωνίας της Πάτρας.
Το 1205 ο Γουλιέλμος Σαμπλίτης κατέλαβε την Πάτρα και κατέστησε την περιοχή αλεμανική βαρωνία, μία από τις συνολικά δώδεκα της Πελοποννήσου. Εκείνο το έτος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος ο Αντέλμος, που ήταν προηγουμένως μοναχός στη Μονή του Κλoυνύ (Cluny), στο ναό του Αγ. Ανδρέα Πατρών από Φράγκους κληρικούς. Εντούτοις, ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ αναγνώρισε την εκλογή του μόλις το 1207 αναγκάζοντας τον μάλιστα να δεχτεί κληρικούς και παραχωρώντας τους εκτάσεις για την ίδρυση μονών.
Όταν ανέλαβε καθήκοντα Αρχιεπισκόπου απάλλαξε όλους τους Έλληνες ιερείς και μοναχούς από φόρους, και έδωσε τιμάρια στα τρία ιπποτικά τάγματα, του Αγίου Ιωάννη, των Ναϊτών, και των Τευτόνων. Υποχρέωσε όλους τους πολίτες κάθε χρόνο να αναλαμβάνουν τετράμηνη στρατιωτική θητεία, τετράμηνη υπηρεσία στη φρουρά και τους υπόλοιπους τέσσερις μήνες όφειλαν να είναι σε ετοιμότητα.
Κατά τη θητεία του αντιμετώπισε το πρόβλημα άρνησης των Ορθόδοξων ιερέων να αντικαταστήσουν άλλους ιερείς ή επισκόπους που πέθαναν λόγω δόγματος και γιατί δεν υπήρχε ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος. Ο Αντέλμος συγκρούστηκε σε όλη την θητεία του με τους Βιλλεαρδουίνους ηγεμόνες του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, από τους οποίους μάλιστα φυλακίστηκε, κακοποιήθηκε, του έκοψαν την μύτη και γκρέμισαν πολλούς ναούς και το αρχιεπισκοπικό μέγαρο. Ο Αντέλμος εξέδωσε ανάθεμα και αφορισμό κατά του Γοδεφρείδου αλλά δεν το επικύρωσε ο Πάπας Ιννοκέντιος. Ήταν πολύ φτωχός γι' αυτό ο πάπας υποχρέωσε τους υπόλοιπους Λατίνους ιερείς που ήταν στην Ελλάδα να πληρώσουν τα χρέη του.
Το 1209 ήταν στην επιτροπή που συνέστησε ο Γουλιέλμος Σαμπλίτης για να μοιράσει το Πριγκιπάτο της Αχαΐας σε φέουδα στους ιππότες που το ακολουθούσαν. Στις 5 Μαρτίου 1231 φυγάδευσε[3] από την Πάτρα προς τη Δύση πολλά ιερά κειμήλια ανάμεσα τους και το ιερό λείψανο της Αγίας Ειρήνης, όπου βρισκόταν και στον ομώνυμο ναό στον Ριγανόκαμπο της Πάτρας, κάνοντάς το δώρο στο μοναστήρι του Hautecombe στην Σαβοΐα της Ιταλίας. Το λείψανο της Αγίας Ειρήνης επιστράφηκε στις 5 Οκτωβρίου 2002 και φυλάσσεται σήμερα στον Ναό της Αγίας Ειρήνης στον Ριγανόκαμπο, χτισμένος στην τοποθεσία όπου βρισκόταν ο παλιός.
Πέθανε πολύ πλούσιος το 1243, αφήνοντας την αρχιεπισκοπή με πολλά έσοδα και πλούτο.
Βλέπε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. antelm. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2022.
- ↑ Catholic Encyclopedia, Patras
- ↑ Εφημερίδα Η Ημέρα, φύλλο 28 Σεπτεμβρίου 2007, σελίδα 4, άρθρο του Τ. Μαρτάτου.
Πηγές-Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα "Πάτρα" (Αγγλικά).
- Βασίλης Κ. Λάζαρης (επιμ.), Στέφανου Ν. Θωμόπουλου "Ιστορία της Πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821". Έκδοση τέταρτη στη δημοτική γλώσσα και με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα, τόμοι Α'-Β', Αχαϊκές Εκδόσεις, Πάτρα 1998-1999. ISBN 960-7960-10-6 (set)
- Ουίλιαμ Μίλλερ, Οι Φράγκοι εν Πελοπόννησω, 1927. Επανέκδοση: Εκδ. Ελευθέρα σκέψις, μτφρ. Σπυρίδων Λάμπρου, Αθήνα 1994. ISBN 960-7199-34-0.
- Παναγιώτης Α. Υφαντής, Μέγα Σπήλαιο: Ιστορία, Πνευματική και Εθνική Μαρτυρία, Έκδοση Ι. Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αθήνα 1999. Στο Κεφάλαιο Γ': «Μοναστήρια και Προσκυνήματα: Κάτω από τον ξένο κατακτητή (Φραγκοκρατία (1205-1430)» (διαθέσιμο στον επίσημο ιστότοπο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος).