Αρχιεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Αρχιεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας ήταν μεσαιωνικό κρατίδιο (1209 - 1430) που ιδρύθηκε σαν υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας και έπειτα στο Παπικό κράτος και τον Πάπα ενώ κατά καιρούς πέρασε στα χέρια των Ενετών. Πρωτεύουσα της Βαρωνίας ήταν η Πάτρα όπου πήρε και το όνομα της.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημιουργήθηκε το 1209 από τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη και ήταν η μεγαλύτερη, με οκτώ (8) φέουδα, από τις εννέα (9) εκκλησιαστικές βαρωνίες του πριγκιπάτου. Ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος της Πάτρας ήταν ο εκκλησιαστικός, ο πολεμικός και πολιτικός διοικητής, είχε τον τίτλο του «βαρώνου» και του «Έξαρχου της Αχαΐας»[1]. Από το 1388 ήταν ανεξάρτητο κρατίδιο αλλά έμεινε η επιρροή του Πάπα αφού ο αρχιεπίσκοπος-βαρώνος διοριζόταν από αυτόν.

Τον 14ο αιώνα ο Γουλιέλμος Β΄ Αλλαμάνος πούλησε την βαρωνία της Πάτρας στην Αρχεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας για 16.000 χρυσά βυζαντινά νομίσματα. Κι έγινε η μεγαλύτερη Βαρωνία του πριγκιπάτου με 28 φέουδα.

Έπειτα από την αγορά της Βαρωνίας της Πάτρας από την λατινική εκκλησία ο Αρχιεπίσκοπος της πόλης ήταν και βαρώνος υποτελής όμως στον Πάπα και στο βασίλειο της Νεαπόλεως, αλλά επί αρχιεπισκοπίας του Γουλιέλμου Φραγκιπάνη η βαρωνία έγινε ανεξάρτητη κι αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία της και από την Αικατερίνη της Γαλλίας (1401-1437) το 1338.[2][3] Οι Αρχιεπίσκοποι-Βαρώνοι διορίζονταν απευθείας από τον Πάπα και έπαιρναν την βαρωνία και την διοίκηση της σαν φέουδο, μάλιστα κάποιοι από αυτούς τον περισσότερο καιρό της αρχιεπισκοπίας τους έμεναν στην Ιταλία. Το 1408 η βαρωνία νοικιάστηκε για πέντε χρόνια στου Ενετούς η οποία διόρισε διοικητές αλλά ο τίτλος του βαρώνου παρέμεινε στον Αρχιεπίσκοπο, το 1813 έληξε η ενοικίαση κι επιστράφηκε στον αρχιεπίσκοπο, η μίσθωση ανανεώθηκε το 1418 για έναν χρόνο. Μερικά από τα τιμάρια που κατείχε η βαρωνία ήταν: η πόλη της Πάτρας (μετά την αγορά του 14ου αιώνα), η Λάρσα, το Μπυσιόλ (Buxiol), το Παυλόκαστρο κ.ά.

Η Βαρωνία καταλήφθηκε μετά από αρκετές προσπάθειες από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο το 1430 κι έπειτα από την πολιορκία της Πάτρας του 1429.

Η σφραγίδα του Ιωάννη Α΄ (1295-1306)
Μαρμάρινη πλάκα με τον θυρεό του Πανδόλφο Μαλατέστα
Βαρώνοι της Πάτρας
Αρχιεπίσκοποι-Έξαρχοι της Αχαΐας-Βαρώνοι
14ος αιώνας-1430
Βαρώνος Γέννηση - Θάνατος Διάρκεια
Αντέλμος του Κλουνύ ; - 1243 1207-1243
Βερνάδος 1243-1245
(άγνωστος) 1245-1255
Γωφρίδος 1255-1273
Βενέδικτος του Αλάτρι 1273-1295
Ιωάννης Α΄ 1295-1306
Ιωάννης Β΄ Κολόνα 1306-1307
Ιάκωβος 1307-1308
Ρενιέρος ;;-1316 1308-1316
Φραγκίσκος Σαβαλόκα 1316
Γουλιέλμος Φραγκιπάνης ;;- 1337 14ος αιώνας - 1337
Ρογήρος 1337-1347
Νικόλαος Ντα Κανάλε 1347-1350
Ραϊνάλδος Ντε Λάουρα 1351-1357
Ραϊμόνδος 1357-1360
Ιωάννης Γ΄ Ατσαγιόλι 1360-1363
Μπονιοάνος 1363
Βαρθολομαίος ντε Παπαζούρι 1363-1365
Άγγελος Α΄ Ατσαγιόλι 1365-1367
Παύλος Φόσκαρης 1367-1369
Ιωάννης ντε Νοβάτσιο 1369-1371
Ιωάννης Δ΄ Πιακεντίνης 1371-1375
Παύλος Φόσκαρης 1375-1394
Μαρτίνος ντε Κάυπ 1395
Άγγελος Β΄ Ατσαγιόλι 1395-1400
Πέτρος Α. Κορνάρος 1400-1403
Στέφανος Ζακαρία 1405-1424
Πανδούλφος Μαλατέστα ;; - 17 Απριλίου 1441 1424-1430

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο θυρεός του Ραϊμόνδου
    Ο θυρεός του Ραϊμόνδου
  • Ο θυρεός του οίκου Αντζαγιόλι
    Ο θυρεός του οίκου Αντζαγιόλι
  • Ο θυρεός του Πανδούλφου Μαλατέστα
    Ο θυρεός του Πανδούλφου Μαλατέστα
  • Ο θυρεός του Στέφανου Ζακκαρία
    Ο θυρεός του Στέφανου Ζακκαρία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, σελ. 2193.
  2. ↑ Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 386-387 και 389-390.
  3. ↑ Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 270, 272.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Οι Βαρωνίες του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχιεπισκοπική_Λατινική_Βαρωνία_της_Πάτρας&oldid=9308196"