Αναστασία Τζάκου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αναστασία Τζάκου
Γέννηση1928
Θάνατος19  Δεκεμβρίου 2015
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότητααρχιτέκτονας

Η Αναστασία Τζάκου (1928 – 19 Δεκεμβρίου 2015) ήταν Ελληνίδα αρχιτέκτων και ακαδημαϊκός.

Είχε ακαδημαϊκό έργο και ασχολήθηκε με το έπιπλο και το σχεδιασμό.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1928.

Φοίτησε στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Μεταξύ άλλων είχε καθηγητή τον Δημήτρη Πικιώνη, τον οποίο θαύμαζε και επηρεάστηκε σημαντικά από αυτόν. Μόλις αποφοίτησε (1952) εργάστηκε στο γραφείο του και συμμετείχε σε σημαντικές μελέτες. Ο Πικιώνης της εξασφάλισε μια υποτροφία για τη Γαλλία και το 1954 φοίτησε στο Κέντρο Χειροτεχνίας και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Κλερό, που βρίσκεται στην κοιλάδα Σεβρέζ, 26 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Παρισιού. Εκεί μαθήτευσε κοντά στον γλύπτη Φιλόλαο Τλούπα και ειδικεύτηκε στη διακοσμητική, την αγγειοπλαστική και την Ιστορία Τέχνης[1].

Έπειτα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Στο Παρίσι είχε την ευκαιρία να εργαστεί κοντά σε διακεκριμένους Γάλλους αρχιτέκτονες· δύο μήνες στο γραφείο Μισελέν-Οντιζιέ για τη μελέτη μετατροπών στην εκκλησία της Xάβρης, έργο του Ογκίστ Περέ (1954), δεκαπέντε μήνες στο γραφείο Γκι Λανιό – Μισέλ Βάιλ ως συνεργάτις για τη μελέτη του νέου Mουσείου Kαλών Tεχνών της Xάβρης (1955-56) και εννέα μήνες στο γραφείο Ζ. Ντιμπισόν ως συνεργάτις για την προμελέτη του Mουσείου Λαϊκής Tέχνης και Παράδοσης στο Παρίσι (1956-57)[1].

Την περίοδο που εργάστηκε στο γραφείο του Λανιό, ήρθε σε επαφή με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική καθώς και με άλλους σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνων, όπως τον Τάκη Ζενέτο, και παρακολουθούσε έντονα την καλλιτεχνική ζωή του Παρισιού. Δέχτηκε επιρροές από το έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Μις φαν ντερ Ρόε, το οποίο θεωρούσε απλό, αλλά ταυτόχρονα πολύ λειτουργικό, με έντονη γεωμετρική αισθητική, χωρίς περιττό διάκοσμο.

Το 1957 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε στο γραφείο του Κωνσταντίνου Δοξιάδη στη Βηρυτό μέχρι και το καλοκαίρι του 1959, μετά από πρόσκληση του τελευταίου. Εκεί, σχεδίασε και κατασκεύασε μόνη της τα έπιπλα για το σπίτι όπου έμενε και εφάρμοσε αυτά που διδάχτηκε στο Παρίσι. Ξεκίνησε έτσι να ασχολείται πιο συστηματικά με το σχεδιασμό επίπλων. Μετά από συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Δεκαβάλλα, αρχίσε να εργάζεται στην Tεχνική Yπηρεσία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και ανέλαβε την ανέγερση υποκαταστημάτων. Το 1981 διορίστηκε καθηγήτρια Κτηριολογίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Από το 1986 σταμάτησε να εργάζεται και άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με διάφορα θέματα της ειδικότητάς της[2] .

Διδακτικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1960 διορίστηκε έμμισθη επιμελήτρια στην έδρα της Κτηριολογίας. Το 1976, η δημοσίευση της διδακτορικής της διατριβής Kεντρικοί Oικισμοί της Σίφνου. Mορφή και εξέλιξη σε ένα παραδοσιακό σύστημα, συνέβαλε αποφασιστικά στην προστασία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του νησιού[1]. Το 1981 εξελέγη στη νέα έδρα της Κτηριολογίας και των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ήταν η πρώτη και η τελευταία γυναίκα στην Ελλάδα που κατέλαβε έδρα σύμφωνα με τον παλαιό νόμο πλαίσιο που ίσχυε μέχρι τότε. Τρία χρόνια μετά την εκλογή της όμως, υπέβαλε την παραίτησή της, αφού δεν μπορούσε πλέον να εξασκεί τα διδακτικά της καθήκοντα όπως επιθυμούσε (σε αυτό συνέβαλε και η εφαρμογή του νέου νόμου πλαισίου του 1981 για τα Πανεπιστήμια).

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κεντρικοί οικισμοί της Σίφνου (1976)
  • Άσπρο Μαύρο (ποιητική συλλογή – 1986)
  • Έπιπλο (μελέτες επίπλων και διακόσμησης – 1999)
  • Τρίπτυχο, οι άνθρωποι, ο τόπος, τα έργα (φωτογραφική συλλογή - 2002)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ, "Αναστασία Τζάκου, Τρίπτυχο: οι άνθρωποι, ο τόπος, τα έργα" (βιβλιοκρισία), Ενημερωτικό Δελτίο ΤΕΕ, τεύχος 2197, 29.4.2002, σ. 120.
  2. Αναστασία Τζάκου, Τρίπτυχο, οι άνθρωποι, ο τόπος, τα έργα, Untimely Books, Αθήνα 2002