Ανίτσαιο Αίγινας
Συντεταγμένες: 37°42′16″N 23°30′25″E / 37.70444°N 23.50694°E
| Ανίτσαιο | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Αττικής |
| Περιφερειακή Ενότητα | Νήσων |
| Δήμος | Αίγινας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Αττικής |
| Υψόμετρο | 230 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 23 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Αινίκαος, Ανικαίου, Ανετσαίο, Ανιτσάκι |
| Ταχ. κωδικός | 18 010 |
| Τηλ. κωδικός | +22970 |
Το Ανίτσαιο (ή Ανιτσαίο ή Ανιτσαίου για τους ντόπιους) είναι οικισμός της Αίγινας. Διοικητικά υπάγεται στην δημοτική κοινότητα Αίγινας, του δήμου Αίγινας, της περιφερειακής ενότητας Νήσων, στην περιφέρεια Αττικής, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[2][3] Πριν από το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Αίγινας του νομού Πειραιώς και κατόπιν του νομού Αττικής, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.[4][5]
- Μέχρι το 1940 ο οικισμός ονομαζόταν Ανετσαίο ή Ανιτσάκι. Ακόμη παλαιότερα ονομαζόταν Αινίκαος και Ανικαίου.[3]
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ανίτσαιο είναι ηπειρωτικός οικισμός στο νότιο τμήμα της Αίγινας. Βρίσκεται στις βορειοανατολικές πλαγιές του βουνού Όρος (531 μ.), μεταξύ των χωριών Παχειά Ράχη και Βλάχηδες, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 230. Απέχει 15 χλμ. περίπου ΝΑ. της πόλης Αίγινας (μέσω Κυλινδρά).[4][5][6][7][8]
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 31 |
| 2001 | 25 |
| 2011 | 28 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 95 |
| 1971 | 62 |
| 1981 | 33 |
| 1991 | 29 |
| 2001 | 24 |
| 2011 | 27 |
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 ως Αινίκαος και προσαρτήθηκε στον δήμο Αιγίνης του νομού Αττικής & Βοιωτίας. Το 1879 η ονομασία του διορθώθηκε σε Ανικαίου. Το 1899 εντάχθηκε στον νομό Αττικής και το 1909, πάλι, στον νομό Αττικής & Βοιωτίας. Το 1912 η ονομασία του διορθώθηκε σε Ανετσαίο ή Ανιτσάκι και το 1940 σε Ανίτσαιο. Το 1943 εντάχθηκε στον νομό Αττικής, το 1964 στον νομό Πειραιώς και με το ΦΕΚ 66Α - 8/05/1972 υπήχθη οριστικά στον νομό Αττικής.[3]
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και ο ερειπωμένος μύλος, στη βόρεια είσοδο του οικισμού
- Ο ναός Κοίμησης της Θεοτόκου (Ευαγγελίστριας) στο κέντρο του οικισμού
- Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου
- Ο ερειπωμένος Ναός του Ελλανίου Διός, στο βουνό Όρος (Ελλάνιον Όρος), δυτικά του οικισμού. Κατά τη μυθολογία, κτίστηκε από τον βασιλιά Αιακό για να ευχαριστήσει τον Δία για τις βροχές που έστειλε στο νησί.
- Τα εκκλησάκια των Ταξιαρχών και της Υπαπαντής-Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, στον αρχαιολογικό χώρο του Ελλανίου Διός
- Η διαδρομή προς την κορυφή Όρος, την ψηλότερη της Αίγινας, με το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία σε περίοπτη θέση
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 «Απογραφή Πληθυσμού-Kατοικιών 2011 - ELSTAT». www.statistics.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=10777
- ↑ 4,0 4,1 4,2 ΠΛ 3:174
- ↑ 5,0 5,1 5,2 ΠΛΜ 9:264
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ Χάρτες «ROAD»
- ↑ 8,0 8,1 Διακοπές, σ. 662, 664-5
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πάπυρος Larousse Britannica, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
- Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
- Περιοδικό Διακοπές, εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
- Χάρτες «ROAD»
- eetaa.gr