Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλίφειρα Ηλείας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°30′59.98″N 21°51′04.92″E / 37.5166611°N 21.8513667°E / 37.5166611; 21.8513667

Αλίφειρα
Αλίφειρα is located in Greece
Αλίφειρα
Αλίφειρα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΗλείας
ΔήμοςΑνδρίτσαινας - Κρεστένων
Δημοτική ΕνότηταΑλιφείρας
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
Υψόμετρο405
Έκταση10,970 (η κοινότητα)
Πληθυσμός
Μόνιμος67
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας27062
Τηλ. κωδικός+30 26260

Η Αλίφειρα[1] ή Αλιφείρα[2][3] είναι ημιορεινό χωριό της Πελοποννήσου στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας.

Γεωγραφικά στοιχεία - Αξιοθέατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αλίφειρα βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες του όρους Μίνθη σε υψόμετρο 405 μέτρα[4]. Το χωριό απέχει 36 χλμ. Α.-ΝΑ. από τα Κρέστενα και 15 χλμ. Β.-ΒΔ. από την Ανδρίτσαινα. Ανατολικά περνάει το Φαναρίτικο ρέμα ενώ δυτικά προς το Τσελεχοβίτικο ρέμα (αρχαίος Τρίτωνας) είναι η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σεπετού έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και είναι κτισμένη σε βραχώδη πλαγιά πάνω από τον ποταμό Τρίτωνα, ιδρύθηκε την περίοδο 1150-1200, το καθολικό του χρονολογείται το 1920 και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περιοχή τα χρόνια του Βυζαντίου, της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας.[5][6]

Νότια του χωριού στο βουνό Νεροσίτσα (υψόμετρο 681 μέτρα) βρίσκεται το ομώνυμο κάστρο με τα εκτεταμένα ερείπια αρχαίας πόλης "που ταυτίζεται με την αρχαία αρκαδική Aλίφειρα για την οποία μιλούν πολλές αρχαίες πηγές (Πολύβιος IV, 78, 5, Παυσανίας VIII 26,7κ.α.) με οχυρωματικό περίβολο που σώζεται σε πολλά σημεία, ξεχωριστή οχυρωμένη ακρόπολη, πλήθος οικοδομικών λειψάνων, με σημαντικά ιερά του Aσκληπιού και της Aθηνάς των αρχών του 5ου αι. Που ανακάλυψαν οι ανασκαφές του A. Oρλάνδου στα 1932 και 1933, νεκρόπολη με δείγματα ναόσχημων μνημειωδών τάφων, μοναδικών στη Πελοπόννησο, καθώς και εκκλησία μισοερειπωμένη (Άγιος Nικόλαος) του 17ου αι.".[7]

Ιστορικά - Διοικητικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές για τον οικισμό με την ονομασία υπάρχουν πριν την περίοδο της Επανάστασης του 1821, με την ονομασία Ρογγοζιό ή Ρογανοζιό να συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των χωριών και οικισμών που υπάγονταν στην τότε επαρχία Φαναρίου.[8] Μετά την απελευθέρωση, αναφέρεται επίσημα με την ονομασία Ρογγοζιό το 1927 να προσαρτάται στον τότε δήμο Αλιφείρας. Το 1912 με το ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και 1927 με το ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927 μετονομάστηκε σε Αλιφείρα.[3] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με το γειτονικό (βόρεια) Πευκί αποτελούν τη τοπική κοινότητα Αλιφείρας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αλιφείρας του Δήμου Ανδρίτσαινας - Κρεστένων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 96 κατοίκους ενώ ως οικισμός 82.[9] Με την απογραφή του 2001 είχε 313.[2] Η τοπική κοινότητα Αλιφείρας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 10,970 χμ² (2011).[10]

Μόνιμος [11][12][13]
Έτος Πληθυσμός
1991 94 (117)
2001 261 (315)
2011 82 (96)
Πραγματικός (de facto) [10][14][15]
Έτος Πληθυσμός
1961 239 (393)
1971 123 (171)
1981 148 (218)
1991 11 (137)
2001 259 (313)
2011 93 (110)

(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 81, τομ. 3. 
  2. 2,0 2,1 «ΠΟΛΗ - ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΑΛΙΦΕΙΡΑΣ | ΔΗΜΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ - ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ». www.andritsainas-krestenon.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2021. 
  3. 3,0 3,1 «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021. 
  4. «ALIFIRA (Village) ILIA - GTP». www.gtp.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021. 
  5. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2021. 
  6. «Ιερά Μονή Σεπετού - Πελοπόννησος». www.religiousgreece.gr. Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2021. 
  7. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2021. 
  8. «Το οικιστικό δίκτυο της Πελοποννήσου στα χρόνια της Επανάστασης». www.settlements-peloponnese1821.eu. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021. 
  9. ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10727 (σελ. 253 του pdf)
  10. 10,0 10,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
  11. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
  12. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
  13. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
  14. ΠΛ 2:478
  15. ΠΛΜ 6:422
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)