Αλέξανδρος Παπαδόπουλος (βουλευτής Ιωαννίνων)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1908
ΘάνατοςΙανουάριος 1982
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Φιλελευθέρων και Ελληνικός Συναγερμός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ιωαννίνων)

Ο Αλέξανδρος Β. Παπαδόπουλος (1908 - Ιανουάριος 1982) ήταν Έλληνας αντιστασιακός και πολιτικός από την Ήπειρο. Διετέλεσε βουλευτής Ιωαννίνων.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν πρώην αστυνομικός[1] και αργότερα εργάστηκε ως εργολάβος.[2] Πατέρας του ήταν ο Βασίλειος Παππάς, ο οποίος ήταν μέλος του αντάρτικου σώματος του Ιωάννη Πουτέτση και σκοτώθηκε το 1911 σε σύγκρουση με οθωμανικές δυνάμεις και Αλβανούς ένοπλους.[3]

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Παπαδόπουλος ανέπτυξε αντιστασιακή δράση ως οπλαρχηγός του ΕΔΕΣ, καθώς ανέλαβε τη διοίκηση του Ανεξάρτητου συντάγματος Ξηροβουνίου με δύναμη 800 ανταρτών.[4] Το σύνταγμα ανέλαβε σαμποτάζ κατά μήκους της οδού Πρεβέζης - Ιωαννίνων εναντίων των Γερμανών το καλοκαίρι του 1944 και θεωρείται η πιο αξιόμαχη μονάδα του ΕΔΕΣ. Το συγκεκριμένο σύνταγμα απελευθέρωσε τα Ιωάννινα στις 15 Οκτωβρίου 1944 επισφραγίζοντας συμβολικά την λήξη της κατοχικής περιόδου στην Ήπειρο.[5] Κατά την διάρκεια των δεκεμβριανών το σύνταγμα Ξηροβουνίου αποδείχθηκε αξιόμαχο ενάντια στις μάχες με τον ΕΛΑΣ. Ανέλαβε την φύλαξη της Εδεσίτικης φάλαγγας που οπισθοχωρούσε από την Ήπειρο προς την Κέρκυρα μέσω της οδού Πρεβέζης - Ιωαννίνων. Η αποστράτευση των ανταρτών έγινε τον Φεβρουάριο 1945.[6] Πήρε μέρος στον εμφύλιο από τις τάξεις της χωροφυλακης. Πολέμησε στο Γράμμο και στο Βίτσι και συγκεκριμένα με το 24ο Τάγμα χωροφυλακης στην μάχη της Κόνιτσας. Στις εκλογές του 1946 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής υποστηριζόμενος από το συνδυασμό του Εθνικού Κόμματος της Ελλάδας (Ναπολέων Ζέρβας) με 7.841 ψήφους.[7] Το 1950 εξελέγη ξανά, όμως παραιτήθηκε για χάρη του Δημήτριου Ιωάννου, ο οποίος υπήρξε επιλαχών. [8] Στη συνέχεια εξελέγη ξανά βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό το 1952. Τέλος, προσχώρησε στο Κόμμα Προοδευτικών, με το οποίο εξελέγη ξανά βουλευτής στις εκλογές του 1961 και είχε αποτύχει να εκλεγεί στις εκλογές του 1956 και του 1958.[2] Το 1963 ήταν υποψήφιος με την Ένωση Κέντρου χωρίς επιτυχία και το 1964 έπειτα από διαφωνία με το κόμμα, δεν κατήλθε ως υποψήφιος. Πέθανε στις αρχές του 1982 και ήταν παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και είχαν παιδιά.[9] Το μνημόσυνο για τις 40 ημέρες μετά το θάνατό του τελέστηκε στη Σκλίβανη Ιωαννίνων.

Παράσημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χρυσό Αριστείο Ανδρείας
  • Πολεμικός Σταυρός Α Τάξεως στην πολεμική Σημαία του Σύνταγματος Ξηροβουνίου

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Απομνημονεύματα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην ήπειρο, Βαγγέλης Τζούκας, Βιβλιοπωλείο Εστία, σελ.76
  2. 2,0 2,1 Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 86, αρ. 861).(pdf)
  3. Τζούκας, σελ. 72.
  4. Oι άλλοι αντάρτες της δεκαετίας 1940-’50, Καθημερινή, 21-9-2014, ανακτήθηκε 19-8-2015.
  5. Βαγγέλης Τζούκας, Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, σελ.100-101
  6. Βαγγέλης Τζούκας, Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, σελ.100-101
  7. ΕΚΛΟΓΕΣ 1946 - ΟΙ 1.538 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ
  8. Μεταπολεμική πολιτική σταδιοδρομία αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, 19-12-2013, ανάκτηση 20-8-2015.
  9. Καθημερινή, Μνημόσυνο για τον Αλέκο Παπαδόπουλο, 13-2-1982 (το μνημόσυνο έγινε στις 14-2-1982).