Ακρόκαρπος

Ακρόκαρπος
	; Ταξιανθίες ακροκάρπου
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Φυτά;
Συνομοταξία:	Αγγειόσπερμα (Angiosperms);
Ομοταξία:	Δικοτυλήδονα (Dicotyledoneae);
Τάξη:	Κυαμώδη (Fabales);
Οικογένεια:	Κυαμοειδή (Fabaceae);
Υποοικογένεια:	Καισαλπινιοΐδες; (Caesalpinioideae);
Γένος:	Ακρόκαρπος (Acrocarpus); Wight από Arn.;
Είδος:	Ακρόκαρπος ο μελιόφυλλος;
Διώνυμο
	Acrocarpus fraxinifolius; Arn.

Ο ακρόκαρπος (λατινική-επιστημονική ονομασία Acrocarpus) είναι γένος δένδρου που ανήκει στην οικογένεια των φυτών που δίνουν τα όσπρια, τα κυαμοειδή. Είναι μονοτυπικό γένος, δηλαδή περιλάμβάνει μόνο ένα είδος, το ακρόκαρπο τον μελιόφυλλο (Acrocarpus fraxinifolius). Είναι μεγάλο, φυλλοβόλο δέντρο, ιθαγενές του Μπανγκλαντές, του Μπουτάν, της Κίνας, της Ινδίας^[1], της Ινδονησίας, του Λάος, της Μιανμάρ, του Νεπάλ και της Ταϊλάνδης.^[2] Στην Ινδία είναι γνωστό με τις κοινές τοπικές ονομασίες μπαλάνγκι και κουρουνγκάτι.^[3]

Χρησιμότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ακρόκαρπος έχει προσδιορισθεί ως ένα από τα φυτά από τα οποία τρέφεται στο κινδυνεύον είδος πιθήκου Macaca silenus της νότιας Ινδίας σε εποχές ελλείψεως καρπών.^[4] Στην Ινδία επίσης, χρησιμεύει ως «δέντρο σκιάς» για τις φυτείες καφεόδεντρου.^[5] Σύμφωνα με την υπηρεσία προτύπων της Ινδίας, το ξύλο του ακροκάρπου συνιστάται για την κατασκευή επίπλων^[6] και κουτιών^[7].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Troup, Robert Scott (1921). The Silviculture of Indian Trees, Vol. 2: Leguminosae (Caesalpinieae) to Verbenaceae (Classic Reprint). London: Oxford University Press. σελίδες 15–17. ISBN 9781334002663.
↑ «p. 2». Worldagroforestry.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022.
↑ Tejwani, K G (2002). Agroforestery In India. Concept Publishing Company. σελ. 64. ISBN 9788170229186.
↑ Meghna, Krishnadas; Kumar, Ajith; K, Chandrasekhara (2011). «The response of the frugivorous lion-tailed macaque (Macaca silenus) to a period of fruit scarcity». American Journal of Primatology 73 (12): 1250–60. doi:10.1002/ajp.20997. PMID 21898517.
↑ J, Proctor (1986). «Notes on Evergreen Rainforests of Karnataka State, South-West India». The Commonwealth Forestry Review 65 (3 (204)): 227–232.
↑ IS 13622: Indian timbers for furnitures and cabinets- Classification. 1993 – μέσω Archive.org.
↑ «Full text of "A Manual Of The Timbers Of The World"» (TXT). Archive.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022.

[1] Troup, Robert Scott (1921). The Silviculture of Indian Trees, Vol. 2: Leguminosae (Caesalpinieae) to Verbenaceae (Classic Reprint). London: Oxford University Press. σελίδες 15–17. ISBN 9781334002663.

[2] «p. 2». Worldagroforestry.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022.

[3] Tejwani, K G (2002). Agroforestery In India. Concept Publishing Company. σελ. 64. ISBN 9788170229186.

[4] Meghna, Krishnadas; Kumar, Ajith; K, Chandrasekhara (2011). «The response of the frugivorous lion-tailed macaque (Macaca silenus) to a period of fruit scarcity». American Journal of Primatology 73 (12): 1250–60. doi:10.1002/ajp.20997. PMID 21898517.

[5] J, Proctor (1986). «Notes on Evergreen Rainforests of Karnataka State, South-West India». The Commonwealth Forestry Review 65 (3 (204)): 227–232.

[6] IS 13622: Indian timbers for furnitures and cabinets- Classification. 1993 – μέσω Archive.org.

[7] «Full text of "A Manual Of The Timbers Of The World"» (TXT). Archive.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]