Αικατερίνη του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ, δούκισσα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
| Αικατερίνη του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ, δούκισσα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1488[1] |
| Θάνατος | 1563[1] Amt Neuhaus |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μάγκνους Α΄ της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ (από 1509)[2] |
| Τέκνα | Φραγκίσκος Α΄ της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ Δωροθέα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ Αικατερίνη της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ Κλάρα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ Σοφία της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ Ούρσουλα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ[3] |
| Γονείς | Ερρίκος Δ΄ του Βολφενμπύτελ και Αικατερίνη της Πομερανίας, δούκισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ |
| Αδέλφια | George, Archbishop of Bremen Christoph von Braunschweig-Wolfenbüttel Φραγκίσκος του Βολφενμπύτελ Ερρίκος Ε΄ του Βολφενμπύτελ |
| Οικογένεια | Οίκος των Γουέλφων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αικατερίνη, γερμ.: Catherine of Brunswick-Wolfenbüttel (1488 - 29 Ιουνίου 1563, Νόιχαους αμ Έλμπε) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν κόρη του δούκα του Μπράουσνβαϊγκ-Λύνεμπουργκ και πρίγκιπα του Βόλφενμπυτελ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η πρώτη κόρη του Ερρίκου Δ΄ δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ (1463–1514) από το γάμο του με την Αικατερίνη (1465–1526), κόρη του Έρικ Β΄ δούκα της Πομερανίας.
Παντρεύτηκε στις 20 Νοεμβρίου 1509 στο Βόλφενμπυτελ τον Μάγκνους Α΄ δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ (1470–1543). Ο πατέρας της συγκάλεσε το Κοινοβούλιο το 1509 για να εισπράξει έναν φόρο για την κυρία, επειδή ο ίδιος δεν μπορούσε να πληρώσει μόνος του την προίκα. Μόνο μετά από μακρές διαπραγματεύσεις το Κοινοβούλιο χορήγησε τρεις γύρους φόρου ακίνητης περιουσίας, για να συγκεντρώσει χρήματα για την προίκα και τα κοσμήματα της πριγκίπισσας.
Η Αικατερίνη ήταν αυστηρά Καθολική, με στενούς δεσμούς με τους συγγενείς της στο Μπράουνσβαϊγκ. Αυτό ώθησε τον Γουσταύο Α΄ της Σουηδίας να νυμφευτεί την κόρη της, σε μία προσπάθεια συμμαχίας με τους Καθολικούς Γερμανούς πρίγκιπες, αντί αυτοί να υποστηρίξουν τον Χριστιανό Β΄ της Δανίας. [4]
Στο γάμο τού μεγαλύτερου γιου της, η Αικατερίνη ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τη μετέπειτα πεθερά του, την Αικατερίνη του Μεκλεμβούργου, χωρίς να το γνωρίζει και εις βάρος τού επικεφαλής τού Οίκου των Βέττιν, τού Ιωάννη-Φρειδερίκου Α΄ εκλέκτορα της Σαξονίας. [5]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε τον Μάγκνους Α΄ των Ασκάνια δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ είχε τα ακόλουθα παιδιά:
- Φραγκίσκος Α΄ 1510–1581, δούκας της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ.
- Δωροθέα 1511–1571, παντρεύτηκε τον Χριστιανό Γ΄ των Όλντενμπουργκ βασιλιά της Δανίας και Νορβηγίας.
- Αικατερίνη 1513–1535. παντρεύτηκε τον Γουσταύο Α΄ Βάσα βασιλιά της Σουηδίας,
- Κλάρα 1518–1576, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο των Βέττιν δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Γκίφχορν.
- Σοφία 1521–1571, παντρεύτηκε τον Αντώνιο Α΄ των Όλντενμπουργκ κόμη του Όλντενμπουργκ και Ντέλμενχορστ.
- Ούρσουλα 1523–1577, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Ε΄ δούκα του Μεκλεμβούργου.
Βασιλικοί απόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι σημερινοί βασιλείς Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, Κάρολος ΙΣΤ΄ Γουσταύος της Σουηδίας, Χουάν Κάρλος της Ισπανίας, Χάραλντ Ε΄ της Νορβηγίας, Γουλιέλμος-Αλέξανδρος της Ολλανδίας, Μαργαρίτα Β΄ της Δανίας, Αλβέρτος Β΄ του Βελγίου και Ερρίκος μεγάλος δούκας του Λουξεμβούργου είναι όλοι απόγονοί της.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- William Havemann: Ιστορία των εδαφών των Brunswick και Lüneburg, Τόμος 3, Dieterich, 1857, σ. 138
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 137979460. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ p321.htm#i3206. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Ivo Asmus, Heiko Droste, Jens E. Olesen: Joint Acquaintances: Sweden and Germany in the early modern period, LIT Verlag Münster, 2003, p. 18
- ↑ Anne-Simone Knöfel: Dynasty, and Prestige: The marriage policy of the Wettin family, Böhlau Verlag Cologne Weimar, 2009, p. 128
|