Αιγιθαλίδες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αιγιθαλίδες
Το είδος Aegithalos caudatus
Το είδος Aegithalos caudatus
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Υποσυνομοταξία: Σπονδυλωτά (Vertebrata)
Ομοταξία: Πτηνά (Aves)
Τάξη: Στρουθιόμορφα (Passeriformes)
Υπεροικογένεια: Συλβιοειδή (Sylvioidea)
Οικογένεια: Αιγιθαλίδες
(Aegithalidae)
Reichenbach, 1850

Οι αιγιθαλίδες (Aegithalidae) είναι οικογένεια πτηνών της τάξεως στρουθιόμορφα. Περιλαμβάνει τρία γένη με συνολικώς 13 είδη, που εκτός από ένα ζουν στην Ευρασία. Είναι δραστήρια πουλιά, που μετακινούνται σχεδόν συνεχώς αναζητώντας έντομα για την τροφή τους μέσα σε θάμνους και δέντρα. Είναι επίσης πολύ κοινωνικά, καθώς και εκτός της περιόδου του ζευγαρώματος ζουν σε ομάδες έως και 50 πουλιών. Αρκετά είδη επιδεικνύουν συνεργατική συμπεριφορά γονέων και μεγαλύτερων τέκνων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των νεοσσών.

Γεωγραφική κατανομή και ενδιαίτημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αιγιθαλίδες είναι περισσότερο πουλιά του δάσους. Τα περισσότερα από τα είδη του γένους αιγίθαλος προτιμούν τα δάση φυλλοβόλων ή μεικτά δάση φυλλοβόλων, ενώ το είδος Aegithalos exilis της Ινδονησίας συναντάται κυρίως σε ορεινά δάση κωνοφόρων. Γενικώς όμως συναντώνται σε ευρύ φάσμα ενδιαιτημάτων, ακόμα και σε θαμνώδεις στέπες και άλλους ξηρούς θαμνότοπους. Τα περισσότερα είδη της οικογένειας ζουν σε ορεινά οικοσυστήματα στα Ιμαλάια και στις γύρω περιοχές. Μόνο το είδος Psaltriparus minimus ζει εκτός της Ευρασίας, όντας ιθαγενές της δυτικής Βόρειας Αμερικής. Ο Aegithalos caudatus έχει την ευρύτερη κατανομή από όλα τα είδη της οικογένειας, συναντώμενο από τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι την Ιαπωνία. Από την άλλη, δύο είδη έχουν πολύ μικρές κατανομές: ο Aegithalos sharpei, που περιορίζεται σε δύο μόνο βουνά της Βιρμανίας, και το προαναφερθέν Aegithalos exilis, που είναι και το μικρότερο σε μέγεθος από όλα τα στρουθιόμορφα πτηνά και περιορίζεται στα βουνά της δυτικής Ιάβας. Οι αιγιθαλίδες δεν είναι αποδημητικά πτηνά, παρά το ότι ο Aegithalos caudatus είναι γνωστό ότι διαχέεται πέρα από τα βόρεια όρια της κατανομής του το καλοκαίρι (ιδίως στη Σιβηρία). Επίσης πολλά ορεινά είδη μετακινούνται σε μικρότερα υψόμετρα τον χειμώνα.[1]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

In the non-breeding season American bushtit pairs join into large flocks

Οι αιγιθαλίδες είναι μικρά πτηνά, με μήκος 9 έως 14 εκατοστά μαζί με τη σχετικώς μακριά ουρά. Ζυγίζουνhing just 4,5 to 9 g (0,16–0,32 oz). Their plumage is typically dull grey or brown, although some species have white markings and the long-tailed tit has some pinkish colour.[2] In contrast to the rest of the family the two Leptopoecile tit-warblers are quite brightly coloured, having violet and blue plumage. The crested tit-warbler is the only member of the family to have a crest. The bills in this family are tiny, short and conical in shape. The wings are short and rounded and the legs are relatively long.

Συμπεριφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πουλιά αυτά ζουν σε ομάδες που έχουν από 4 έως και πάνω από 50 μέλη η καθεμιά.[3][4] Τα κοπάδια αυτά σχηματίζονται μόλις τελειώσει η εποχή της ανατροφής των νεοσσών και διαρκούν μέχρι την εποχή του ζευγαρώματος. Τα μέλη τους διατηρούν επαφή μεταξύ τους με καλέσματα που ποικίλλουν από είδος σε είδος their songs are quiet or nonexistent.[2][4] Πουλιά από άλλες οικογένειες, όπως such as tits or warblers, will occasionally join the flock to forage.[3]

Διατροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bushtits are insectivorous, primarily eating insects and other invertebrates [5] such as leafhoppers, treehoppers, aphids, scale insects, and caterpillars.[6] Plant material, such as berries or seeds, is taken occasionally during the winter.[6] The family generally forages arboreally, usually in the shrub layer or canopy, and seldom visits the ground. Prey is generally gleaned from branches, leaves and buds. Less frequently, prey is taken in the air. While foraging, this agile family may hang upside down on branches (although this behaviour is not thought to occur in the tit-warblers) and even manipulate branches and leaves in order to locate hidden food.[1]

Στη φωλιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The family generally has a monogamous breeding system, however there is some evidence that the American bushtit may be frequently polyandrous and occasionally polygynandrous or polygynous.[7][4] Pairs may be aided by helpers, where a related or unrelated individual (or more than one) helps the established pair raise the young. This has been recorded in at least four of the species; further research is required to see if the behavior carries over to other members of the family.[1][3][7][4] Aegithalids make domed or hanging, bag-like nests of woven cobwebs and lichen, which they line with feathers. Many nests are constructed in trees with thick foliage, making them difficult for predators to find.[5] However, the American bushtit often places nests such that it is entirely exposed. [4]The clutch comprises 5 to 10 white eggs, which in many of the species have red speckles. Adults incubate the eggs for 13 to 14 days; young stay in the nest for 16 to 18 days. In at least four of the species (the long-tailed tit, the black-throated bushtit, and silver-throated bushtit), only the female incubates.[2][3] Young chicks are fed exclusively on insects and spiders.[1]

Ταξινομική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The family Aegithalidae (as a subfamily Aegithalinae) was introduced by the German naturalist Ludwig Reichenbach in 1850.[8][9] The name comes from the Ancient Greek word aigithalos for a tit. Aristotle recognised three species: the long-tailed tit, the great tit, and the Eurasian blue tit.[10]

The pygmy bushtit is placed in this family because it moves around in flocks and its nests resemble the long-tailed tits', but information about it is so scanty that the placement is only provisional.[2] The Burmese bushtit is sometimes treated as conspecific with the black-browed bushtit.[1] The American bushtit was once thought to belong to the chickadee family, but it has distinctive behavioral habits, especially when it comes to nesting.[6]

There are 13 species in 3 genera.[11][12][13]

Image Genus Living species
Leptopoecile Severtzov, 1873
Psaltriparus Bonaparte, 1850
Aegithalos Hermann, 1804


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Harrap, Simon (2008). «Family Aegithalidae (Long-tailed Tits)». Στο: del Hoyo, Josep· Elliott, Andrew· Christie, David. Handbook of the Birds of the World. Volume 13, Penduline-tits to Shrikes. Barcelona: Lynx Edicions. σελίδες 76–101. ISBN 978-84-96553-45-3. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Perrins, Christopher M. (2003). «Long-tailed Tits»Απαιτείται δωρεάν εγγραφή. Στο: Perrins, Christopher. The Firefly Encyclopedia of Birds. Firefly Books. σελίδες 556–557. ISBN 1-55297-777-3. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Li, J.; Lv, L.; Wang, Y.; Xi, B.; Zhang, Z. (2012). «Breeding biology of two sympatric Aegithalos tits with helpers at the nest». Journal of Ornithology 153 (2): 273-283. doi:10.1007/s10336-011-0740-z. https://www.researchgate.net/publication/251404367. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Sloane, S.A.: «Bushtit» στο Birds of North America (επιμ. A. Poole, P. Stettenheim, F. Gill), Ένωση Αμερικανών Ορνιθολόγων, Φιλαδέλφεια 2001
  5. ↑ 5,0 5,1 Perrins, C. (1991). Forshaw, Joseph, επιμ. Encyclopaedia of Animals: Birds. London: Merehurst Press. σελ. 202. ISBN 1-85391-186-0. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Kaufman, K. (1996). Lives of North American Birds. Houghton Mifflin: Boston.
  7. ↑ 7,0 7,1 Sloane, Sarah A. (October 1996). «Incidence and origins of nest supernumeraries at Bushtit (Psaltriparus minimus) nests». Auk 113 (4): 757-770. doi:10.2307/4088855. https://sora.unm.edu/sites/default/files/journals/auk/v113n04/p0757-p0770.pdf. 
  8. ↑ Reichenbach, Ludwig (1850). Die vollständigste Naturgeschichte der Vögel (στα Γερμανικά). Apt. II Band I. Δρέσδη: Expedition der Vollständigsten Naturgeschichte. Plate LXII. 
  9. ↑ Bock, Walter J. (1994). History and Nomenclature of Avian Family-Group Names. Bulletin of the American Museum of Natural History. Number 222. New York: American Museum of Natural History. σελίδες 153, 253. hdl:2246/830. 
  10. ↑ Jobling, J.A. (2018). del Hoyo, J.· Elliott, A.· Sargatal, J.· Christie, D.A.· de Juana, E., επιμ. «Key to Scientific Names in Ornithology». Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2018. 
  11. ↑ Gill, Frank· Donsker, David, επιμ. (2017). «Bushtits, leaf warblers, reed warblers». World Bird List Version 8.1. International Ornithologists' Union. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2018. 
  12. ↑ «IOC World Bird List 12.1». IOC World Bird List Datasets (στα Αγγλικά). doi:10.14344/ioc.ml.12.1. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2022. 
  13. ↑ Päckert, Martin; Martens, Jochen; Sun, Yue-Hua (2010-06-01). «Phylogeny of long-tailed tits and allies inferred from mitochondrial and nuclear markers (Aves: Passeriformes, Aegithalidae)» (στα αγγλικά). Molecular Phylogenetics and Evolution 55 (3): 952–967. doi:10.1016/j.ympev.2010.01.024. ISSN 1055-7903. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1055790310000266. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αιγιθαλίδες&oldid=9444158"