Αθανάσιος Νάσιουτζικ
| Αθανάσιος Νάσιουτζικ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αθανάσιος Νάσιουτζικ (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1917 Σέρρες |
| Θάνατος | 17 Φεβρουαρίου 2005 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Παυλίνα Νάσιουτζικ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος (Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών) |
Ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ (Σέρρες, 1922 - Αθήνα, 17 Φεβρουαρίου 2018) ήταν Έλληνας χημικός, επιχειρηματίας, συγγραφέας και αρθρογράφος. Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1981 μέχρι το 1984. Τις δεκαετίες του 1980 και 1990 βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ελληνικής κοινής γνώμης, καθώς καταδικάστηκε για τη δολοφονία του συγγραφέα Αθανάσιου Διαμαντόπουλου. Σύμφωνα με το δικαστήριο, ο Νάσιουτζικ του κατέφερε 97 χτυπήματα στο κεφάλι με σφυρί.[1] Η δολοφονία εκείνη έμεινε γνωστή ως «έγκλημα στο Κολωνάκι».[2] Ο ίδιος ο Νάσιουτζικ δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή του για αυτή την υπόθεση, υποστηρίζοντας ότι έπεσε θύμα πλεκτάνης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1922. Η οικογένειά του ήταν από τις πλουσιότερες της πόλης, και στην ιδιοκτησία της είχε το εργοστάσιο από το οποίο ηλεκτροδοτούνταν οι Σέρρες και η ευρύτερη περιοχή.[3]
Σπούδασε χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).[4] Την περίοδο της Κατοχής, οργανώθηκε στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ, ενώ το 1947, την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, οργάνωσε επίθεση με χειροβομβίδες στο εργοστάσιο της οικογένειάς του, καθώς ο πατέρας του ήταν δεξιός. Αναγκάστηκε να υπηρετήσει στον Εθνικό Στρατό και συνελήφθη από τους κομμουνιστές αιχμάλωτος. Στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, όπου παρέμεινε οκτώ χρόνια. Μετά την απελευθέρωσή του από εκεί, μετέβη στην Αθήνα, όπου -μαζί με τα αδέλφια του ασχολήθηκε- με τις επιχειρήσεις και τη συγγραφή.[3]
Ο Νάσιουτζικ διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ) από το 1981 μέχρι το 1984. Εκείνα τα χρόνια είχε έντονη κοινωνική παρουσία και δράση, και πολλές φορές συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και την υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, ενώ συμμετείχε ως ομιλητής σε συνέδρια για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σοσιαλισμό, και τον πυρηνικό αφοπλισμό των τότε υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης.[5][6]
Απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου 2005. Με τη σύζυγό του, τη μεταφράστρια και συγγραφέα Ζωή Νάσιουτζικ, απέκτησαν δυο κόρες: την Αρετή και τη συγγραφέα Παυλίνα Νάσιουτζικ (μητέρα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού,[2] που συνελλήφθη το Φεβρουάριο του 2013 και καταδικάστηκε για απόπειρα ένοπλης ληστείας).
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα την έκανε το 1967 με το έργο Οι Ρίζες, και τα επόμενα χρόνια συνέγραψε και δημοσίευσε διάφορα βιβλία και δοκίμια, μεταξύ των οποίων και τα:[4] Φυσική και άνθρωπος (Ιωλκός, 1969· Κέδρος, 1973), Βιολογία του χρόνου (1970), Το τραύμα του Αδάμ (1971), Πεδίο και ανταγωνισμός (1974), Το σήμερα και το αύριο (1982), Αναζητήσεις (1984), Σκέψη και ύπαρξης (1985) και Της φυλακής (1994). Από το 1970 συνεργαζόταν με την εφημερίδα Το Βήμα, δημοσιεύοντας επιστημονικά και φιλοσοφικά άρθρα. Αρθρογραφούσε, επίσης, στα περιοδικά Ιωλκός, Νέα Εστία και Τομές.[4]
Υπόθεση δολοφονίας Διαμαντόπουλου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 δολοφονήθηκε ο συγγραφέας Αθανάσιος Διαμαντόπουλος, γραμματέας της ΕΕΛ, στο διαμέρισμά του στο Κολωνάκι με 97 σφυριές. Ο Νάσιουτζικ συνελήφθη από την Αστυνομία με βάση τις μαρτυρίες μιας γειτόνισσας του θύματος. Αρνήθηκε την ενοχή του και στη συνέχεια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με χάπια. Τελικά, η προσαγωγή του στον ανακριτή έγινε στις αρχές Απριλίου του 1985. Η δίκη ήταν πολύκροτη και απασχόλησε έντονα τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου, στις 27 Μαΐου 1988, ήταν αθωωτική για τον Νάσιουτζικ. Με απόφαση όμως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου διατάχθηκε η επανάληψη της δίκης, που ορίστηκε για τον Ιούνιο του 1990. Ο Νάσιουτζικ καταδικάστηκε από το Εφετείο σε 15 χρόνια κάθειρξη το 1993.[7] Αποφυλακίστηκε το 1995, καθώς έκανε χρήση των ευνοϊκών διατάξεων για τους ηλικιωμένους καταδικασθέντες.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Υπόθεση Νάσιουτζικ»[νεκρός σύνδεσμος], Νομικά Νέα, 4 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Λαζαρίδου Αστερόπη, «Η ιστορία της οικογένειας Νάσιουτζικ», ΒΗΜΑgazino, 11 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ 3,0 3,1 «Αθανάσιος Νάσιουτζικ (…)», www.mixanitouxronou.gr, 11 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «1981-1984, Νάσιουτζικ Θανάσης» Αρχειοθετήθηκε 2016-02-05 στο Wayback Machine., στο δικτυακό τόπο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (από το βιβλίο του Γιώργου Σταυράκη, Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και η διαχρονική της πορεία, 2014). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Σοφιανός Χρυσοστομίδης, Ελεύθερα και απροκατάληπτα: η επικαιρότητα μιας τετραετίας. Αθήνα: Θεμέλιο, 1987, σ. [Χρειάζεται σελίδα]
- ↑ Γιάννης Λάμψας, Η ελληνική νομενκλατούρα: οι προνομιούχοι της εξουσίας. Αθήνα: Ροές, 1985, σ. [Χρειάζεται σελίδα]
- ↑ Express.gr Αρχειοθετήθηκε 2013-02-09 στο Wayback Machine., 28 Απριλίου 2010.