Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αεροδρόμιο Χουαρί Μπουμεντιέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 36°41′40″N 3°13′1″E / 36.69444°N 3.21694°E / 36.69444; 3.21694

Αεροδρόμιο Χουαρί Μπουμεντιέν
مطار هواري بومدين الدولي
Aéroport d'Alger Houari Boumédiène
Άποψη του διαδρόμου 09 του Αεροδρομίου του Αλγερίου
IATA: ALGICAO: DAAG
Σύνοψη
Τύπος αεροδρομίουπολιτικό
Ιδιοκτήτης/ΔιαχειριστήςEGSA Alger
Πόλη που εξυπηρετείΑλγέρι
ΤοποθεσίαΝταρ Ελ Μπεϊντά, Αλγέρι
Έναρξη λειτουργίας1924
Αεροπορικές εταιρείες
Ζώνη ώραςCET (UTC+1)
Υψόμετρο82 ft / 25 m
Ιστοσελίδαwww.elmatar.com
Διάδρομοι αεροδρομίου
Διάδρομος Μήκος Επιφάνεια
πόδια μέτρα
05/23 11,482 3,500 άσφαλτος
09/27 11,482 3,500 άσφαλτος
Ελικοδρόμια
Πίστα Μήκος Επιφάνεια
πόδια μέτρα
H1 240×85 72×26 άσφαλτος

Το Αεροδρόμιο Χουαρί Μπουμεντιέν (αραβικά: مطار هواري بومدين الدولي‎‎, γαλλικά: Aéroport d'Alger Houari Boumédiène‎‎[1][2][3]) (IATA: ALG, ICAO: DAAG), γνωστό και ως Αεροδρόμιο του Αλγερίου ή Διεθνές Αεροδρόμιο του Αλγερίου, είναι διεθνές αεροδρόμιο που εξυπηρετεί το Αλγέρι, την πρωτεύουσα της Αλγερίας. Βρίσκεται 16,9 χλμ. ανατολικά νοτιοανατολικά[2] της πόλης.

Το αεροδρόμιο έλαβε το όνομά του από τον Χουαρί Μπουμεντιέν, πρώην πρόεδρο της Αλγερίας. Το Νταρ Ελ Μπεϊντά, η περιοχή στην οποία βρίσκεται το αεροδρόμιο, ήταν γνωστή ως Maison Blanche (Λευκός Οίκος), και το αεροδρόμιο αποκαλείται Αεροδρόμιο Maison Blanche σε μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας για τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Αλγερίας.[4] Η Société de Gestion de Services et Infrastructures Aéroportuaires (SGSIA), γνωστή ως «Αερολιμένας του Αλγερίου», είναι δημόσια εταιρεία που ιδρύθηκε την 1η Νοεμβρίου 2006 για τη διαχείριση και λειτουργία του αεροδρομίου. Η SGSIA απασχολεί 2.100 εργαζόμενους.[5]

Το αεροδρόμιο δημιουργήθηκε το 1924 και ονομάστηκε Αεροδρόμιο Maison Blanche. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο αερολιμένας Maison Blanche ήταν πρωταρχικός στόχος της Ανατολικής Στρατιωτικής Δύναμης της Συμμαχικής Επιχείρησης Πυρσός στις 8 Νοεμβρίου 1942 και καταλήφθηκε από μικτή στρατιωτική μονάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, Βρετανών κομάντος και στρατιωτών βρετανικού τμήματος πεζικού. Η αντίθεση των δυνάμεων της Γαλλίας του Βισύ που υπερασπίστηκαν το αεροδρόμιο έληξε την ίδια ημέρα, καθώς εκδόθηκαν εντολές του ναύαρχου Νταρλάν στο Αλγέρι για να σταματήσουν όλες οι εχθροπραξίες στη Βόρεια Αφρική.[6]

Αεροσκάφος Hawker Hurricane της 43ης Μοίρας της RAF υπό τις διαταγές του επισμηναγού Μάικλ Ρουκ προσγειώθηκε στο Maison Blanche λίγο μετά τις 11:00 στις 8 Νοεμβρίου, και άρχισε επιθετικές περιπολίες την επόμενη μέρα. Η 43η Μοίρα παρέμεινε στο Maison Blanche μέχρι τις 13 Μαρτίου 1943, όταν η μονάδα εγκαταστάθηκε στο Ζεμάπ, της Κωνσταντίνης.[7]

Από τη στιγμή που πέρασε στα χέρια των Συμμάχων, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε από τη Διοίκηση Αεροπορικών Μεταφορών της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών ως σημαντικός κόμβος μεταφόρτωσης για φορτίο και μεταφοράς αεροσκαφών και προσωπικού. Λειτούργησε ως ενδιάμεσος σταθμός προς το αεροδρόμιο Ταφαρκουαί, κοντά στο Οράν ή το αεροδρόμιο της Τύνιδας, στην Τυνησία στη διαδρομή μεταφοράς της Βορείου Αφρικής μεταξύ Καΐρου και Ντακάρ. Λάμβανε επίσης προσωπικό και φορτίο από τη Μασσαλία, το Μιλάνο, τη Νάπολη και το Παλέρμο της Σικελίας.[8]

Τερματικοί σταθμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δυτικός τερματικός σταθμός

Ο Διεθνής Τερματικός Σταθμός (Terminal 1) έχει χωρητικότητα 6 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως. Εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουλίου 2006 από τον Πρόεδρο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα. Η διεθνής κίνηση ανέρχεται σε 2,5 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, ενώ ο τερματικός σταθμός διαθέτει 5.000 θέσεις στάθμευσης οχημάτων, στάση ταξί, χώρο επιβίβασης 27.000μ² και 16 πύλες επιβατών.[9]

Ο Εγχώριος Τερματικός Σταθμός (Terminal 2), ανακαινισμένος το 2007, έχει χωρητικότητα 2,5 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως. Η εγχώρια κυκλοφορία είναι 1,5 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Ο τερματικός σταθμός 2 είναι εξοπλισμένος με 20 θυρίδες check-in, με καφετέρια, τσαγερία και χώρο προσευχής. Ο τερματικός σταθμός διαθέτει επίσης φαρμακείο, αρωματοπωλείο, κομμωτήριο, καταστήματα λιανικής πώλησης ρολογιών, καταστήματα αποσκευών, παιχνίδια, καθώς και κατάστημα καπνού/εφημερίδων. Υπάρχουν 900 θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, στάση ταξί, χώρος επιβίβασης 5.000 τ.μ., με 7 πύλες, χώρος παράδοσης αποσκευών και σαλόνια για premium επιβάτες.[9]

Πριν από το άνοιγμα του Τερματικού Σταθμού 2, ο Τερματικός Σταθμός 3 χρησιμοποιούνταν για τις εσωτερικές πτήσεις. Το 2007, η χρήση του τερματικού σταθμού άλλαξε σε προσκυνηματικές και charter πτήσεις. Ο δυτικός τερματικός σταθμός άνοιξε στις 29 Απριλίου 2019.[10]

βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. «Algiers Airport (ALG)». www.algiers-airport.com. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  2. 2,0 2,1 AIP και Χάρτης για το Aéroport d'Alger / Houari Boumediene (DAAG) από Service d'Information Aéronautique – Algerie. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2019
  3. «Etablissement de Gestion de Services Aéroportuaires d'Alger». www.egsa-alger.dz. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  4. Tarvin, William (2009). The Mysterious Plus. χ.τ.: William L Tarvin. σελ. 13. 
  5. «SGSIA Alger – MINISTERE DES TRAVAUX PUBLICS ET DES TRANSPORTS» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  6. Hammel, Eric (2010). Air War Europa: Chronology: America's Air War Against Germany In Europe and North Africa, 1942 - 1945. Pacifica, California: Pacifica Military History. σελ. 76. ISBN 9781890988098. 
  7. Saunders, Andy (2003). No 43 'Fighting Cocks' Squadron. Oxford: Osprey. ISBN 1841764396. 
  8. Branch, United States - Army Information (5 Νοεμβρίου 1945). «Newsmap for the Armed Forces : Air Transport Command». digital.library.unt.edu. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  9. 9,0 9,1 «Algiers Airport Terminals». www.algiers-airport.com. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  10. «Arabian Aerospace - Algiers ambition opens a new gateway to Europe». www.arabianaerospace.aero. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]