Αδελάζια του Τόρες
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αδελάζια του Τόρες | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1207 Ardara |
| Θάνατος | 1259 Burgos |
| Τόπος ταφής | Santa Maria del Regno |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ubaldo of Gallura (1219–1238) Έντσο της Σαρδηνίας (1238–1246) |
| Γονείς | Marianus II of Torres και Agnese of Cagliari |
| Αδέλφια | Barisone III of Torres (αδελφός) |
| Οικογένεια | Lacon-Gunale |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | giudice (1236–1259) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αδελάζια (ιταλ.: Adelasia di Torres, 1207–1259) από τον Οίκο των Τόρρες ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Mαριανού Β΄ κριτή του Λογκουντόρο και της Aγνής της Μάσσα, κόρης του Γουλιέλμου Α΄ κριτή του Καλιάρι. Έγινε το 1236, ως διάδοχος του αδελφού της Μπαριζόνε Γ΄, η κριτής του Λογκουντόρο από το 1236 και η κριτής της Γκαλούρα από το 1238.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με σύμφωνο που είχε υπογραφεί μεταξύ του πατέρα της, ο οποίος είχε συμφέροντα στη Γκαλούρα, και του Πιζανού Λαμπέρτο Βισκόντι κριτή της Γκαλούρα, τον Νοέμβριο του 1218 η Aδελάζια παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1219 τον κληρονόμο της Γκαλούρα, τον Ουμπάλντο Β΄, γιο του Λαμπέρτο. Ο πάπας Ονώριος Γ΄, εχθρός των Πιζανών, έστειλε αμέσως τον ιερέα του, Μπαρτολομέο για να ακυρώσει τον γάμο, αλλά απέτυχε και το σύμφωνο μεταξύ Πίζας και Λογκουντόρο κράτησε.
Ο Ουμπάλντο Β΄ κληρονόμησε τη δικαιοδοσία της Γκαλούρα το 1225. Ο πατέρας της Αδελάζιας Μαριανός Β΄ απεβίωσε το 1232 και με τη διαθήκη του τον διαδέχθηκε ο γιος του Μπαριζόνε Γ΄. Μετά το τέλος του Μπαριζόνε Γ΄ (1236) χωρίς κληρονόμους, όπως επίσης οριζόταν από τη διαθήκη του Μαριανού Β΄, οι μεγιστάνες του Λογκουντόρο θα εξέλεγαν μία από τις κόρες του, την Αδελάζια ή τη Μπενεντέτα, στη διαδοχή. Επικράτησε ομόφωνα η Αδελάζια, της οποίας ο σύζυγος μπορούσε να υποστηρίξει το δικαίωμά της. Έτσι με τη σειρά τους τον εξέλεξαν και κριτή. Το 1237 ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ έστειλε τον ιερέα του, Αλέξανδρο στο Τόρρες για να λάβει αναγνώριση από την Αδελάζια της παπικής επικυριαρχίας για το Λογκουντόρο, καθώς και για τα εδάφη -που κληρονόμησε από τον παππού της Γουλιέλμο του Κάλιαρι- στην Πίζα, τη Μάσσα και την Κορσική. Στο παλάτι του Aρντάρα, με την παρουσία του ηγουμένου του Τάγματος των Καμαλντολέζων και των μοναχών του Σ. Τρινιτά ντι Σακαργκία, έκανε τον όρκο της υποτέλειας και ο Ουμπάλντο Β΄ τον επιβεβαίωσε, παραδίνοντας το κάστρο του Mόντε Ακούτο στον επίσκοπο του Aμπούριας ως εγγύηση της καλής πίστης του. Ωστόσο ο Ουμπάλντο Β΄ δεν αναγνώρισε καμία εξουσία επί της Γκαλούρα, εκτός από την αρχαία κυριότητα της αρχιεπισκοπής της Πίζας.
Με τη διαθήκη του Ουμπάλντο Β΄, που συντάχθηκε τον Ιανουάριο του 1237 στο Σίλκι, η Γκαλούρα έπρεπε να κληρονομηθεί από τον εξάδελφό του Ιωάννη Βισκόντι. Ο Πέτρος Β΄ της Αρμπορέα έγινε προστάτης της Αδελάζιας. Αυτή ξαναπαντρεύτηκε γρήγορα με τον Γκουέλφο ντεϊ Πορκάρι, ένα άτομο αφιερωμένο στην Αγία Έδρα. Ωστόσο αυτός δεν έζησε πολύ μετά. Εκείνη την εποχή, ο Οίκος Ντόρια της Γένοβας, της κύριας αντιπάλου της Πίζας, έπεισε τον Φρειδερίκο Β΄ να νυμφεύσει τον νόθο γιο του Έντσο με την Αδελάζια και να δημιουργήσει ένα βασίλειο της Σαρδηνίας. Ο Έντσο έφτασε από την Κρεμόνα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους· με το τέλος του Ουμπάλντο Β΄ και οι δύο παντρεύτηκαν και έλαβαν τον τίτλο του βασιλιά και της βασίλισσας της Σαρδηνίας. Ο Έντσο έφυγε για την ηπειρωτική Ιταλία τον Ιούλιο του 1239 και δεν επέστρεψε ποτέ, καθώς αιχμαλωτίστηκε από τους Γουέλφους (οπαδούς του πάπα), μία φυλάκιση που επρόκειτο να αποδειχθεί ισόβια. Το 1245/46, ο γάμος ακυρώθηκε.
Μετά από αυτή την ημερομηνία, η Αδελάζια, λυπημένη και κουρασμένη από την ενεργό κυβέρνηση, αποσύρθηκε στο κάστρο της στο Γκοτσεάνο. Απεβίωσε το 1259 χωρίς κληρονόμους και η επικράτειά της διαιρέθηκε μεταξύ των Οίκων Ντόρια, Μαλασπίνα και Σπινόλα, που τη διοικούσαν από τη Γένοβα. Η γειτονική δικαιοδοσία της Aρμπορέα κατάφερε να λάβει κάποια έκταση. Ο Σασάρι απέλασε τον Πιζανό κυβερνήτη της με την υποστήριξη των Ντόρια, ενίσχυσε τις οχυρώσεις της και υιοθέτησε ένα δημοκρατικό πρότυπο διακυβέρνησης σε συμμαχία με τη Γένοβα, η οποία έστελνε έναν ετήσιο podestà.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε πρώτα το 1219 τον Ουμπάλντο Βισκόντι, κριτή της Γκαλούρα.
Η Αδελάζια έκανε δεύτερο γάμο το 1238 με τον Έντσο των Χοενστάουφεν. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους της.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Costa, Enrico, Adelasia di Torres, Ilisso, Nuoro 2008.
- Ferrabino, Aldo (εκδ.). Dizionario Biografico degli Italiani: I Aaron - Albertucci . Ρώμη, 1960.
- Sperle, Christian (2001). König Enzo von Sardinien und Friedrich von Antiochia. Zwei illegitime Söhne Kaiser Friedrichs II. und ihre Rolle in der Verwaltung des Regnum Italiae. ISBN 3-631-37457-7.3-631-37457-7
- Onnis, Omar· Mureddu, Manuelle (2019). Illustres. Vita, morte e miracoli di quaranta personalità sarde (στα Ιταλικά). Sestu: Domus de Janas. ISBN 978-88-97084-90-7.978-88-97084-90-7